Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 23-01-2018 r. – DI/100000/43/1447/2017

Czy korzysta z wyłączenia z podstawy wymiaru składek ZUS wartość oferowanych pracownikom posiłków współfinansowanych przez zatrudnione osoby?

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2017 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek przedsiębiorcy (…) z siedzibą w (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 stycznia 2018 r ., doręczonym w dniu 17 stycznia 2018 r .

Wnioskodawca w treści złożonego wniosku wskazał, że zamierza wprowadzić system motywacyjny, polegający na zapewnieniu osobom zatrudnianym na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów agencyjnych lub innych umów o świadczenie usług, o których mowa w art. 750 Kodeksu cywilnego, a także członkom rad nadzorczych wynagradzanym z tytułu pełnienia tej funkcji („Zatrudnieni”) możliwości zakupu od Wnioskodawcy po cenie niższej niż rynkowa posiłków zamawianych za pośrednictwem aplikacji mobilnej JemyJemy („Aplikacja JemyJemy”). Aplikacja JemyJemy służy do zamawiania posiłków.

Wnioskodawca dodaje, że zatrudnieni uzyskujący możliwość korzystania z Aplikacji JemyJemy będą uprawnieni do wyboru jednego z dostępnych danego dnia posiłków (tj. zestawów lunchowych), który zostanie dostarczony do ich miejsca zatrudnienia. Posiłki mogą być nabywane jedynie we wskazanych w Aplikacji JemyJemy punktach gastronomicznych (tj. barach czy restauracjach) i będą dostarczane wyłącznie pod adres siedziby Wnioskodawcy (tj. do miejsca wykonywania obowiązków przez Zatrudnionego). Zatrudniony będzie mógł korzystać z aplikacji wyłącznie w dni robocze. Poprzez Aplikację JemyJemy nie będzie można nabywać usług innych niż usługi gastronomiczne oraz produktów niebędących posiłkami (a w szczególności artykułów spożywczych).

Wnioskodawca będzie finansował wartość zamawianych przez Aplikację JemyJemy przez Zatrudnionych posiłków, jednak Zatrudnieni będą uprawnieni do ich zakupu od Wnioskodawcy po cenach niższych niż detaliczne. Powyższe oznacza, że w przypadku, w którym Zatrudniony zamówi przez Aplikację JemyJemy w danym miesiącu posiłków o wartości (…) zł każdy, cena (tj. (…) zł) zostanie uiszczona przez Wnioskodawcę, zaś Zatrudniony odkupi te posiłki od Wnioskodawcy za ustaloną ceną, niższą od ich ceny detalicznej (np. po zł za każdy posiłek). Kwota należna od Zatrudnionego zostanie potrącona z jego wynagrodzenia netto.

Wnioskodawca podkreśla, iż ta część świadczenia, którą pokrywa, stanowić będzie opodatkowany przychód Zatrudnionego, zaś Wnioskodawca – jako płatnik, odprowadzać będzie od niej należne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić zapis w Regulaminie wynagradzania umożliwiający wszystkim Zatrudnionym skorzystanie z dodatkowego świadczenia w postaci możliwości zakupu po cenach niższych niż detaliczne usług gastronomicznych za pośrednictwem Aplikacji JemyJemy.

Wobec powyższego przedsiębiorca kieruje pytanie czy wartość świadczenia polegającego na umożliwieniu Zatrudnionym zakupu od Wnioskodawcy posiłków zamówionych przez Aplikację JemyJemy po cenie niższej niż detaliczna podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek, jako korzyść materialna wynikająca z regulaminu wynagradzania, a polegająca na uprawnieniu do zakupu po cenie niższej niż detaliczna niektórych artykułów lub usług, stosownie do § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1949 ze zm., dalej: „Rozporządzenie”).

We własnym stanowisku w sprawie Wnioskodawca wskazał, że jego zdaniem świadczenia polegające na umożliwieniu Zatrudnionym zakupu od Wnioskodawcy posiłków zamawianych przez Aplikację JemyJemy po cenie niższej niż detaliczna spełnia warunki przewidziane w § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia, a w konsekwencji ich wartość powinna być wyłączona z podstawy wymiaru składek.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1778 ze zm., daiej: „USUS”), podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych pracowników stanowi przychód w rozumieniu art. 4 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, wskazany przychód oznacza przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, między innymi z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, umowy zlecenia czy powołania do pełnienie funkcji członka rady nadzorczej.

Jednocześnie, zgodnie z treścią § 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia, wyłączone z podstawy wymiaru składek zostały następujące przychody: korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług.

Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że aby korzyść materialna nie rodziła obowiązku opłacania składek:

• musi ona stanowić jego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• powinna zostać przyznana pracownikowi na mocy postanowienia obowiązującego u pracodawcy układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a także
• musi posiadać charakter niepieniężny (formą uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne),
• przedmiotem zakupu mają być niektóre artykuły, przedmioty lub usługi.

W rezultacie, aby skorzystać z przedmiotowego zwolnienia, Zatrudniony powinien ponieść część kosztów zakupionej przez Wnioskodawcę usługi. W przeciwnym wypadku (tj. jeżeli świadczenie zostanie przekazane przez pracodawcę Zatrudnionemu nieodpłatnie), kwota pokryta przez pracodawcę stanowiłaby podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu umowy o pracę.

Ponadto Wnioskodawca zaznacza, że warunkiem do skorzystania z omawianego zwolnienia jest fakt przyznania Zatrudnionym powyższego świadczenia na podstawie obowiązującego w firmie układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu.

Mając na uwadze, iż w przypadku Zatrudnionych u Wnioskodawcy, wskazane powyżej warunki będą spełnione, korzyści materialne Zatrudnionych z tytułu zakupu przez pracodawcę usług, o których mowa we wniosku, po cenach niższych niż detaliczne, nie będą uwzględniane w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Analogicznie, wartość świadczeń zakupionych przez pracodawcę przez Aplikację JemyJemy i następnie odkupionych od niego przez Zatrudnionych po cenach niższych niż detaliczne nie będzie wliczana do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe. W myśl bowiem art. 20 ust. 1 USUS, podstawą wymiaru składek na te ubezpieczenia stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe.

Dodatkowo, zgodnie z treścią art. 81 ust 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1938 ze zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Dalej Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 104 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1065 ze zm.), składki na Fundusz Pracy ustalane są od kwot, stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Analogiczne zasady obowiązują również w odniesieniu do składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zgodnie z zapisem art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 1256 ze zm.).

W praktyce oznacza to, iż wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne de facto będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez Zatrudnionego odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek tak na ubezpieczenia społeczne jak i ubezpieczenie zdrowotne od ww. wartości.

Dalej przedsiębiorca zaznacza, że wskazane w przedmiotowym wniosku stanowisko potwierdza Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w szeregu Decyzji wydanych w zbliżonych stanach faktycznych, min.:

• Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 16 października 2017, r. o sygn. WPI/200000/43/1147/2017: „(…) jeżeli korzyść uzyskiwana jest przez pracownika w ramach stosunku pracy stanowią przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownicy ponoszą za nie częściową odpłatność i stosowny zapis o takim uprawnieniu znajduje się w przepisach wewnątrzzakładowych, to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie powołanego powyżej przepisu,
• Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 15 października 2017 r. o sygn. WPI/200000/43/1166/2017: „(…) wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością”,
• Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 października 2017 r. sygn. WPI/200000/43/1188/2017: „Konstrukcja powyższego przepisu wskazuje, ze jeżeli świadczenia (korzyści) uzyskiwane przez pracownika z tytułu stosunku pracy stanowiące jego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynikają z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, regulujących uprawnienie do ich zakupu po cenach niższych niż detaliczne (częściową odpłatność pracownika) – to korzystają one z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Korzyść uzyskiwana przez pracownika musi przy tym przybrać formą niepieniężną – formą zakupu po cenach niższych niż detaliczne artykułu lub usługi”.
• Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 11 sierpnia 2017 r. o sygn. WPI/200000/43/970/2017: „(…) finansowana przez Pracodawcą część składki na Pakiet medyczny będzie podlegać na mocy wskazanego powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników. W rezultacie powyższego, wartość ta nie będzie również rodzić obowiązku opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy”.

Wnioskodawca dodaje, że warto zwrócić uwagę na fakt, iż zgodnie z treścią § 5 ust. 2 pkt 2-3 Rozporządzenia, przepisy §2-4 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru składek osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, a także członków rad nadzorczych wynagradzanych z tytułu pełnienia tej funkcji.

Wnioskodawca rozważa udostępnienie Aplikacji JemyJemy nie tylko osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę, lecz takie innych tytułów wskazanych w § 5 ust. 2 pkt 2-3 Rozporządzenia.

Zgodnie jednak z treścią przytoczonego wyżej uregulowania, wyłączenie dofinansowania posiłków z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, będzie przysługiwała im na takich samych zasadach, jak pracownikom.

Mając na uwadze zdarzenie przyszłe przedstawione przez Wnioskodawcę, treść powołanych przepisów oraz powyżej wskazane decyzje wydawane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, w ocenie Wnioskodawcy finansowana przez Wnioskodawcę

Zatrudnianym część wartości posiłków zamawianych za pośrednictwem Aplikacji JemyJemy będzie podlegać na mocy wskazanego powyżej § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników. W rezultacie powyższego, wartość ta nie będzie również rodzić obowiązku opłacania składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 10 stycznia 2018 r ., doręczonym w dniu 17 stycznia 2018 r . wnioskodawca wskazał, że kwota dofinansowania do świadczeń, do których prawo będzie przysługiwać pracownikom, tj. posiłków zamówionych przez Aplikację Jemy Jemy będzie stanowić przychód pracowników uzyskany przez nich z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2017r., poz. 2032 ze zm.)

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko przedsiębiorcy zawarte we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji w przedmiocie dotyczącym wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wartości oferowanych pracownikom świadczeń (zakupu posiłków przez Aplikację JemyJemy) dofinansowanych przez pracodawcę, uznać należy za nieprawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej ‘wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Zgodnie natomiast z art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż we wskazanym powyżej trybie Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie dokonuje interpretacji przepisów wewnętrznych obowiązujących u przedsiębiorcy (nie wynika z nich bowiem obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne), jak również nie ocenia przyjętych rozwiązań oraz zachowań płatnika składek pod kątem ich poprawności. Wynika to z braku możliwości prowadzenia postępowania dowodowego czy wyjaśniającego. W trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej Zakład nie kształtuje prawa, nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne i jest związany okolicznościami przedstawionymi przez wnioskodawcę we wniosku.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r . w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r., poz.1949), jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

W myśl zaś § 1 ww. rozporządzenia podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Za przychody ze stosunku pracy uważa się zaś: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłączona jest wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190,00 zł.

Natomiast w § 2 ust. 1 pkt 26 wyżej cytowanego rozporządzenia, przewidziano możliwość wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych, niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług.

Należy mieć jednak na uwadze, iż wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, określonych kategorii przychodów zawarte w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi wyjątek od ogólnej zasady, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne sfanowi przychód, dlatego też przepisy te muszą być interpretowane ściśle.

Istotnym jest również to, że ustawodawca w wyżej cytowanym rozporządzeniu szczegółowo różnicuje przychody, które podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Jeżeli więc racjonalny ustawodawca określił szczegółowo katalog zróżnicowanych świadczeń, które podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, to dlatego, że świadczenia te mają odmienny od siebie charakter i przyznawane są w odmiennych okolicznościach. O wyłączeniu określonego świadczenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie stosownego przepisu ww. rozporządzenia decyduję więc charakter tego świadczenia.

W przeciwnym wypadku dochodziłoby do sytuacji, gdzie dowolne świadczenie podlegałoby wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na podstawie dowolnego przepisu.

Skoro ustawodawca przewidział wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190,00 zł jako odrębną podstawę wyłączenia przychodów z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia, brak podstaw prawnych, aby wartość posiłków wyłączyć na podstawie § 2 ust. 1 pkt 26 wyżej cytowanego rozporządzenia.

Przepisy wyżej cytowanego rozporządzenia nie podlegają wykładni rozszerzającej i należy je intepretować ściśle.

Dlatego też, stanowisko wnioskodawcy wskazujące, iż wartość oferowanych pracownikom świadczeń, o których mowa w przedmiotowym wniosku dofinansowanych pracownikom korzystać będzie z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie § 2 ust. 1 pkt 26 wyżej cytowanego rozporządzenia uznać należy za nieprawidłowe.

Stosownie natomiast do art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ( Dz. U. z 2017r., poz.1938 ze zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Tym samym powyższe, będzie miało zastosowanie również do ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Powyższe ma również zastosowanie w odniesieniu do składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Wynika to z brzmienia art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2017r., poz. 1065 ze zm.) oraz art.29 ustawy z dnia 13 sierpnia 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz.1256 ze zm.).

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

źródło: https://bip.zus.pl