Odpowiadając na interpelację Pana Posła Krzysztofa Sitarskiego w sprawie zaliczania okresu nauki do stażu pracy, przy piśmie z dnia 17 sierpnia 2017 r., znak: K8INT14578, pragnę uprzejmie wyjaśnić, co następuje.
Zgodnie z art. 154? Kodeksu pracy do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do urlopu i wymiar urlopu wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku pracy (np. wypowiedzenie umowy o pracę, porozumienie stron, rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia). Okresem zatrudnienia, w świetle przepisów Kodeksu pracy jest okres pozostawania w stosunku pracy, bez względu na jego podstawę prawną (umowa o pracę, powołanie, wybór, mianowanie lub spółdzielcza umowa o pracę).
Przy ustalaniu wymiaru urlopu należy uwzględnić również okres nauki w szkołach ponadpodstawowych, na zasadach określonych w art. 155 k.p. Okresy nauki nie podlegają sumowaniu. Wliczeniu podlega wyłącznie ten okres nauki, którego efektem jest ukończenie danej szkoły.
O tym kiedy mamy do czynienia z ukończeniem szkoły wyższej decydują przepisy regulujące sposób prowadzenia oraz organizację studiów zawarte w ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1842, z późn. zm.).
Na mocy przepisu art. 167 ust. 1 tej ustawy absolwentem wyższej uczelni jest osoba legitymująca się dyplomem ukończenia studiów na danym kierunku. Zgodnie natomiast z art. 167 ust. 2 tej ustawy datą ukończenia studiów jest data złożenia egzaminu dyplomowego, w przypadku kierunków lekarskiego, lekarsko-dentystycznego i weterynarii – data złożenia ostatniego wymaganego planem studiów egzaminu, a w przypadku kierunku farmacja – data zaliczenia ostatniej, przewidzianej w planie studiów praktyki.
Stosownie do poglądu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wyrażonego w wyroku z dnia 14 kwietnia 2008 r. (II SA/Wa 100/08 LEX nr 506463), tytuł zawodowy uzyskuje się z dniem zdania egzaminu dyplomowego, stwierdzającego ukończenie studiów na określonym kierunku, z którym wiąże się uzyskanie ustalonego tytułu zawodowego. Inaczej mówiąc, dopiero tytuł zawodowy (magistra lub równorzędny) uzyskany w szkole wyższej jest potwierdzeniem ukończenia studiów wyższych na określonym kierunku.
Tytuły zawodowe nadawane absolwentom, warunki wydawania dyplomów (jak i świadectw studiów podyplomowych) niezbędne elementy dyplomów i wzór suplementu zostały określone mocą aktu wykonawczego do ustawy, tj. mocą odpowiedniego rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego (aktualnie to rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 10 lutego 2017 r. w sprawie tytułów zawodowych nadawanych absolwentom studiów, warunków wydawania oraz niezbędnych elementów dyplomów ukończenia studiów i świadectw ukończenia studiów podyplomowych oraz wzoru suplementu do dyplomu – Dz. U. poz. 279).
Jak wynika z § 5 tego rozporządzenia warunkiem wydania dyplomu ukończenia studiów wyższych jest uzyskanie określonych w programie kształcenia efektów kształcenia i wymaganej liczby punktów ECTS, nie niższej niż określona w art. 164a ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym, odbycie przewidzianych w programie kształcenia praktyk, złożenie pracy dyplomowej oraz egzaminu dyplomowego.
W świetle powyższych regulacji uprzejmie informuję, że okres nauki w szkole wyższej podlega wliczeniu do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, pod warunkiem, że został on ukończony i jest potwierdzony dyplomem ukończenia studiów. Na udokumentowanie tego faktu pracownik powinien przedłożyć dyplom ukończenia uczelni. Oznacza to, że podjęcie ale nieukończenie studiów wyższych nie pozwala na wliczenie okresu nauki na uczelni wyższej do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu. Tym samym nie jest w tym zakresie wystarczające otrzymanie przez studenta absolutorium.
Jednocześnie informuję, że w sprawach dotyczących regulacji zawartych w ustawie – Prawo o szkolnictwie wyższym właściwy jest Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Mam nadzieję, że przedstawione powyżej informacje i wyjaśnienia uzna Pan Marszałek za satysfakcjonujące i wyczerpujące.