Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 21-02-2013 r. – DI/100000/451/94/2013

UZASADNIENIE

Dnia 28 stycznia 2013 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku wpłynął wniosek przedsiębiorcy (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż zawarł porozumienia o rozwiązaniu stosunków pracy z dwoma pracownikami z przyczyn, o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. z 2003r. Nr 90, poz. 844 ze zm.).

W związku z rozwiązaniem stosunku pracy, wnioskodawca zobowiązał się wypłacić pracownikom następujące świadczenia: odprawę, na podstawie art. 8 w zw. z art. 10 ww. ustawy, premię za rok (…) , rekompensatę z tytułu rozwiązania stosunku pracy, dodatkową rekompensatę z tytułu rozwiązania stosunku pracy.

Ponadto, wnioskodawca uzależnił nabycie prawa do wypłaty rekompensaty i dodatkowej rekompensaty od spełnienia łącznie warunków takich jak: pozostania w nieprzerwanym stosunku pracy z wnioskodawcą przez cały okres do daty rozwiązania stosunku pracy, wykonywania pracy sumiennie i z zachowaniem należytej staranności, nieprzekraczania limitu 15 dni roboczych nieobecności z powodu choroby lub innych przyczyn określonych w art. 92 kodeksu pracy, w okresie od zawarcia porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę do dnia rozwiązania stosunku pracy. Za czas pobierania wynagrodzenia z tytułu niezdolności za pracę z powodu choroby oraz innych przyczyn, o których mowa w art. 92 Kodeksu pracy, jak również za czas pobierania świadczeń na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r . o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wysokość rekompensaty i dodatkowej rekompensaty zostanie proporcjonalnie zmniejszona stosowanie do okresu nieobecności pracownika w okresie od dnia zawarcia porozumienia o rozwiązaniu umowy i pracę do daty rozwiązania stosunku pracy.

Wnioskodawca wskazał, iż wszystkie świadczenia wymienione we wniosku stanowią przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo wnioskodawca wskazał, iż premia wypłacona pracownikom stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

W tym stanie faktycznym wnioskodawca wskazał, iż jego intencją jest uzyskanie interpretacji w przedmiocie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe odprawy, rekompensaty oraz dodatkowej rekompensaty przyznanej pracownikom w związku z rozwiązaniem stosunków pracy.

We wniosku o wydanie interpretacji przedsiębiorca zaprezentował stanowisko wskazujące na to, iż w myśl postanowień rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r ., w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe odprawa, rekompensata oraz dodatkowa rekompensata, do wypłaty których wnioskodawca się zobowiązał na podstawie porozumień o rozwiązywaniu stosunków pracy zawartych z pracownikami, nie stanowią podstawy wymiaru składek emerytalnych i rentowych. Świadczenia te zdaniem wnioskodawcy immanentnie (zarówno w aspekcie funkcjonalnym, jak i czasowym) związane są ustaniem zatrudnienia pracowników, i jako takie zostały na mocy ww. rozporządzenia wyłączone z kategorii przychodów stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W ocenie wnioskodawcy nie ma znaczenia, iż wypłata rekompensaty oraz dodatkowej rekompensaty została uzależniona od spełnienia warunków określonych przez wnioskodawcę w porozumieniach o rozwiązaniu z pracownikami stosunków pracy. Zastrzeżenie tych warunków nie wpływa na zmianę kwalifikacji przedmiotowych świadczeń, a w szczególności nie przekreśla wspomnianego powyżej ścisłego związku tych świadczeń z ustaniem zatrudnienia pracowników oraz nie pozbawia ich charakteru rekompensaty z tytułu rozwiązania stosunku pracy, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 3 ww rozporządzenia.

Co istotne zdaniem wnioskodawcy, warunki wypłaty rekompensaty i dodatkowej rekompensaty określone przez wnioskodawcę stanowią wyłącznie podkreślenie i uwypuklenie podstawowych obowiązków pracowniczych, takich jak obowiązek świadczenia pracy czy wykonywania pracy w sposób sumienny i z zachowaniem należytej staranności. Zastrzeżenie tych warunków nie oznacza natomiast w szczególności ustanowienia jakichś dodatkowych kryteriów nabycia prawa do przedmiotowych świadczeń, które wykraczałyby poza zakres podstawowych obowiązków, do których wykonywania zobowiązany jest każdy pracownik w toku świadczenia pracy.

W ocenie wnioskodawcy, zastrzeżone w porozumieniach o rozwiązaniu z pracownikami stosunków pracy warunki wypłaty rekompensaty i dodatkowej rekompensaty pozostają bez jakiegokolwiek wpływu na kwalifikację tych świadczeń jako rekompensaty z tytułu rozwiązania stosunku pracy w rozumieniu § 2 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia i w konsekwencji świadczenia te podobnie jak odprawa nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez przedsiębiorcę we wniosku o wydanie interpretacji uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie zaś z postanowieniami § 2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r . w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. z 1998 r ., Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.), z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączone są odprawy, odszkodowania, rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Wyłączenie z podstawy wymiaru składek przychodów uzyskanych przez pracownika z tytułu odpraw, znajduje zastosowanie zarówno w odniesieniu do tych odpraw mających swe źródło w ustawach szczególnych, w tym w ustawie z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jak również tych wynikających z dobrowolnych porozumień zawartych między pracodawcą a pracownikiem (w sytuacjach przewidzianych przez umowę o pracę lub w późniejszych porozumieniach między pracodawcą a konkretnym pracownikiem).

Przywołany przepis znajduje zastosowanie jedynie w przypadku, gdy wypłata odprawy – mającej charakter odprawy pieniężnej – pozostaje (podobnie jak wy piała rekompensaty) w bezpośrednim oraz nierozerwalnym związku z faktem wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy.

Jedyną przyczyną wypłaty przez pracodawcę takiej odprawy, jak i rekompensaty winno być ustanie zatrudnienia. Oznacza to, iż tego typu świadczenia nie mogą być wypłacane przez pracodawcę w innych okolicznościach, niż pozostających w ścisłym związku z rozwiązaniem stosunku pracy. Fakt, iż do wypłaty odprawy pieniężnej czy rekompensaty następuje na podstawie dobrowolnego porozumienia między pracodawcą a pracownikiem nie wyklucza zastosowania wyłączenia przewidzianego w § 2 ust. 1 pkt 3 cytowanego rozporządzenia.

Powyższe należy również odnieść do dodatkowej rekompensaty z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy. Jedynym warunkiem wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tego świadczenia jest istnienie bezpośredniego związku między jego wypłatą, a rozwiązaniem stosunku pracy.

W związku, z tym iż wnioskodawca wskazał w treści wniosku, iż odprawa, rekompensata i dodatkowa rekompensata wypłacone zostały w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z pracownikami na podstawie porozumienia stron, stanowisko wnioskodawcy w przedmiocie wyłączenia tych świadczeń z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uznać należy za prawidłowe.

Na marginesie należy podkreślić, iż Zakład w przyjętym trybie nie dokonuje oceny czy dane świadczenie ma charakter odprawy, rekompensaty, czy dodatkowej rekompensaty wypłacanej pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy. Zakład nie może również wydać rozstrzygnięcia, iż zastrzeżenie pewnych warunków ma wpływ (bądź nie) na zmianę kwalifikacji prawnej tych świadczeń. Zakład wydając rozstrzygnięcie poprzestaje jedynie na oświadczeniu wnioskodawcy, iż wypłacane świadczenia pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy mają charakter odprawy lub rekompensaty.

W trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmiennie od trybu na zasadach ogólnych regulowanych przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego nie ma żadnych uprawnień do prowadzenia postępowania dowodowego czy wyjaśniającego. W postępowaniu tym organ nie może zbierać dowodów i poddawać ich ocenie, orzeka jedynie w oparciu o wskazany w treści wniosku stan faktyczny.

W postępowaniu wszczętym wskutek wniesienia wniosku Zakład zobligowany jest wydać interpretację treści przepisów prawa co do zakresu i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do indywidualnej sytuacji wskazanej we wniosku, nie może podważać stanu faktycznego, uzupełniać go, zmieniać w oparciu o inne źródła, czy też o wiedzę znaną organowi z urzędu.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego Wydziału Ubezpieczeń Społecznych w (…).

źródło: https://bip.zus.pl