Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24-3-2022 r. – 0112-KDIL2-1.4011.3.2022.2.KF

Jak rozliczyć wynagrodzenie obywatela Ukrainy zatrudnionego przez polską firmę i pracującego zdalnie na Ukrainie. Podatek a praca cudzoziemca poza Polską

UZASADNIENIE

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 3 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych zatrudnienia Pracownika będącego rezydentem podatkowym Ukrainy wykonującego pracę na terytorium Ukrainy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – 21 marca 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również jako Pracodawca), będący osobą prawną (spółką akcyjną), zamierza zatrudnić obywatela Ukrainy (dalej: Pracownik). Pracownik pozostaje rezydentem Ukrainy, jego miejscem zamieszkania jest Ukraina i nie przebywa obecnie w Polsce. Praca wykonywana przez Pracownika na rzecz Wnioskodawcy będzie wykonywana wyłącznie z terytorium Ukrainy (tzw. praca zdalna).

Pracownik zgodnie z jego oświadczeniem nie posiada i nie będzie w okresie zatrudnienia posiadał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) oraz zgodnie z jego oświadczeniem nie przebywa i nie będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Na dowód powyższego, Pracownik przedłoży Wnioskodawcy pisemne oświadczenie odnośnie miejsca zamieszkania i posiadania ośrodka interesów życiowych na Ukrainie.

Dochody Pracownika z tytułu umowy o pracę nie będą osiągane z pracy na terytorium RP (praca zdalna).

Z tytułu umów o pracę zawartych z innymi pracownikami Wnioskodawca pozostaje płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: podatek PIT).

Pytania

1. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobierania i odprowadzania w Polsce zaliczek na podatek PIT od wynagrodzenia wypłacanego Pracownikowi i przekazywania ich do właściwego naczelnika urzędu skarbowego na terytorium RP, tj. czy w tym przypadku będzie płatnikiem podatku PIT?
2. Czy z opisanego stanu faktycznego powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy wobec RP w zakresie podatku PIT?
3. Czy Pracownik będzie posiadał obowiązek podatkowy w zakresie podatku PIT z tytułu osiąganego wynagrodzenia z umowy o pracę zawartej z wnioskodawcą w Polsce?
4. Czy Wnioskodawca będzie posiadał obowiązek podatkowy w Polsce w zakresie podatku PIT z tytułu wypłacanego Pracownikowi wynagrodzenia z umowy o pracę?
5. Czy Pracownik będzie posiadał obowiązek podatkowy w zakresie podatku PIT (lub innego odpowiedniego) z tytułu osiąganego wynagrodzenia z umowy o pracę zawartej z wnioskodawcą wobec Ukrainy?
6. Czy Wnioskodawca będzie posiadał obowiązek podatkowy w zakresie podatku PIT (lub innego odpowiedniego) z tytułu wypłacanego Pracownikowi wynagrodzenia z umowy o pracę wobec Ukrainy?
7. Czy na Wnioskodawcy będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki podatkowe i inne związane z rozliczeniem podatkowym w zakresie podatku PIT w związku z zatrudnieniem i wykonywaniem na opisanych zasadach pracy przez Pracownika?

Przedmiotem tej interpretacji jest odpowiedź na zadane przez Państwa pytania nr 1, nr 2, nr 4 i nr 7. Natomiast w zakresie pytań nr 3, nr 5 i nr 6 wydano 24 marca 2022 r. odrębne rozstrzygnięcie nr 0112-KDIL2-1.4011.284.2022.1.KF.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1-1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r., Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, dalej: u.p.d.o.f., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się przy tym osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f., osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 1 u.p.d.o.f., za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, uważa się w szczególności dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

W każdym przypadku zdalnego pracownika cudzoziemca konieczne będzie ustalenie, gdzie faktycznie osiąga dochody (przychody) ze stosunku pracy i czy praca jest wykonywana na terytorium Polski.

Nie jest także wykluczona kolizja przepisów w zakresie lokalnej rezydencji podatkowej oraz przepisów o ograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce. Dlatego też w tym kontekście bardzo ważna pozostaje weryfikacja przepisów lokalnych miejsca wykonywania pracy oraz stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z danym państwem.

Ogólną zasadą w międzynarodowych umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania jest to, iż dochody z pracy podlegają opodatkowaniu w miejscu zamieszkania podatnika, chyba że praca jest wykonywana w innym państwie. W przypadku braku umowy o podwójnym opodatkowaniu, możliwe jest także podwójne opodatkowanie.

W świetle art. 15 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 12 stycznia 1993 r. należy stwierdzić, iż praca Pracownika nie będzie wykonywania na terytorium RP w żadnym zakresie, a wyłącznie na terytorium Ukrainy, w związku z czym wynagrodzenie Pracownika osiągane z tytułu umowy o pracę nie powinno być opodatkowane podatkiem PIT w RP, tylko ewentualnie na Ukrainie.

W związku z tym Wnioskodawca zajmuje następujące stanowisko wobec pytań przedstawionych powyżej:

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek PIT od wynagrodzenia wypłacanego Pracownikowi i przekazywania ich do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego na terytorium RP, tj. w tym przypadku nie będzie płatnikiem podatku PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, z opisanego stanu faktycznego nie powstanie obowiązek podatkowy wobec RP w zakresie podatku PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 4, Wnioskodawca nie będzie posiadał obowiązku podatkowego w zakresie podatku PIT z tytułu wypłacanego Pracownikowi wynagrodzenia z umowy o pracę wobec RP.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 7, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki podatkowe i inne związane z rozliczeniem podatkowym w zakresie podatku PIT w związku z zatrudnieniem i wykonywaniem na opisanych zasadach pracy przez Pracownika.

Jak wyżej wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 28 kwietnia 2016 r., nr ITPB2/4511-229/16/IB, w odniesieniu do zatrudnienia przez pracodawcę (spółkę) z siedzibą w Polsce na podstawie umowy o pracę nierezydenta, tj. osoby, która nie ma miejsca zamieszkania w Polsce, lecz na Ukrainie, stwierdził, że „wynagrodzenia (…) podlegają opodatkowaniu tylko na Ukrainie, chyba że są to wynagrodzenia osiągane z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Polski. (…) Wynagrodzenia z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Ukrainy wypłacane pracownikowi nie posiadającemu w Polsce miejsca zamieszkania nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. W konsekwencji, od ww. dochodów spółka nie ma obowiązku obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytań nr 1, nr 2, nr 4 i nr 7 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8) niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Opodatkowanie ww. dochodów osiąganych przez osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, w ramach ograniczonego obowiązku podatkowego, uzależnione jest od osiągnięcia tych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wykonywania pracy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle art. 4a wyżej cytowanej ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Obowiązki płatnika z tytułu wypłaty wynagrodzeń m.in. ze stosunku pracy zostały uregulowane w art. 31, art. 38 i art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 31 ww. ustawy:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednocześnie na podstawie art. 32 ust. 6 ww. ustawy:

Zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-1c, 1f-3a, 4 i 5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Jak wynika z art. 38 ust. 1a ww. ustawy:

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

W myśl natomiast art. 39 ust. 1 analizowanej ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Jednakże określając Państwa obowiązki jako płatnika, w pierwszej kolejności należy poddać analizie przepisy Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. 1994 r. Nr 63 poz. 269).

Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

W rozumieniu niniejszej konwencji określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu uzyskiwanego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w danym Państwie.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. Konwencji:

Z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zatem z treści art. 15 ust. 1 ww. Konwencji wynika, że wynagrodzenia osób mających miejsce zamieszkania w Ukrainie, których praca wykonywana jest na terytorium Ukrainy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, tj. w Ukrainie.

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 1) w zakresie art. 15 ust. 1, ustalającym ogólną zasadę w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu pracy najemnej, z wyjątkiem emerytur, taki dochód podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, co od miejsca wykonywania pracy. Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia kwestii, gdzie uzyskiwane są wynagrodzenia w zamian za świadczoną pracę najemną ma określenie miejsca jej wykonywania. Za miejsce wykonywania pracy należy uznać zawsze to miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Pierwszeństwo w opodatkowaniu dochodów z pracy najemnej ma zawsze to państwo, w którym praca jest wykonywana.

Ze zdarzenia przyszłego wynika, że zamierzają Państwo zatrudnić obywatela Ukrainy. Pracownik pozostaje rezydentem Ukrainy, jego miejscem zamieszkania jest Ukraina i nie przebywa w Polsce. Praca wykonywana przez Pracownika będzie wykonywana wyłącznie z terytorium Ukrainy (tzw. praca zdalna).

Mając na uwadze powyższe, w związku z wypłatą wynagrodzenia Pracownikowi, mającemu miejsce zamieszkania w Ukrainie, wykonującemu na terytorium Ukrainy pracę na podstawie umowy o pracę (tzw. praca zdalna), nie będą ciążyć na Państwu obowiązki płatnika. Przedmiotowe dochody nie będą bowiem podlegały opodatkowaniu w Polsce. W konsekwencji nie będą Państwo mieli z tego tytułu obowiązku obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy. Nie będą Państwo mieli również obowiązku sporządzania i przekazania informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 z tytułu wypłaty tego wynagrodzenia.

źródło: https://eureka.mf.gov.pl/

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję