Przedsiębiorca, u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie COVID-19, może zwrócić się z wnioskiem o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia COVID-19 (zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych – Dz. U. poz. 374, z późn. zm.). Warunki i tryb wykonywania pracy w okresie przestoju ekonomicznego lub obniżonego wymiaru czasu pracy ustala się w porozumieniu. Tak więc pracodawca w porozumieniu ze związkami zawodowymi lub przedstawicielami pracowników decyduje o zakresie stosowania mniej korzystnych warunków zatrudnienia, w tym grup pracowników, których mają dotyczyć postanowienia takiego porozumienia. Wśród pracowników, dla których zdecydowano się na obniżenie wymiaru czasu pracy wraz z obniżeniem wynagrodzenia, znalazły się również osoby pobierające świadczenia z ubezpieczenia chorobowego. Dla tych pracowników nie przysługuje dofinansowanie do wynagrodzeń ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (w myśl art. 7 ustawy z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy). Dodatkowo, ze względu na zmianę wymiaru czasu pracy i zmianę wynagrodzenia, w przypadku przerwy w pobieraniu świadczenia z ubezpieczenia chorobowego (bez względu na okres trwania przerwy) lub zmiany rodzaju świadczenia na inny (np. zasiłek macierzyński przysługujący po zasiłku chorobowym) na nowo ustalana jest podstawa wymiaru świadczenia z ubezpieczenia chorobowego. Konsekwencją objęcia w porozumieniu niższym wymiarem czasu pracy np. kobiet w ciąży, w przypadku przerwy w pobieraniu świadczenia z ubezpieczenia chorobowego lub zmiany rodzaju świadczenia, jest ustalenie na nowo podstawy wymiaru zasiłku i niższa wysokość wypłacanego zasiłku, uwzględniającego niższe wynagrodzenie. Przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U z 2020 r. poz. 870, z późn. zm.) dotyczące ustalania podstawy wymiaru zasiłku dotyczą w równym stopniu wszystkich ubezpieczonych będących pracownikami, zarówno pracownic jak i pracowników, którym przysługują zasiłki chorobowe, macierzyńskie albo opiekuńcze.
Stąd też resort rodziny, pracy i polityki społecznej przygotował propozycję zmiany, polegającą na tym, by podstawa wymiaru świadczenia z ubezpieczenia chorobowego nie uwzględniała zmiany wymiaru czasu pracy, wynikającej ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Proponuje się by powyższa zasada obowiązywała od wejścia w życie przepisów wprowadzających możliwość obniżenia wymiaru czasu pracy. Natomiast przeliczenie podstawy wymiaru świadczeń już wypłaconych następowałoby na wniosek świadczeniobiorcy.
źródło: http://www.sejm.gov.pl/
Wytłuszczenia dokonane przez redakcję