Interpretacja ZUS Oddział w Lublinie z 21-12-2017 r. – WPI/200000/43/1234/2017

Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

DECYZJA Nr 1234/2017

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 2168) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r . o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 1778 ze zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 23 października 2017r. przez Przedsiębiorcę (…)

  1. uznaje za nieprawidłowe w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy jednorazowej rekompensaty z tytułu zlikwidowanej ulgi w odpłatności za energię elektryczną,
  2. uznaje za prawidłowe w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy jednorazowej odprawy w wysokości 6 miesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi,
  3. uznaje za nieprawidłowe w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy jednorazowej rekompensaty z tytułu prawa do nagrody jubileuszowej w wysokości uzależnionej od okresu pomiędzy dniem rozwiązania umowy o pracę, a dniem w którym pracownik nabyłby prawo do tej nagrody.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2017 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek Przedsiębiorcy (…) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Powyższy wniosek został uzupełniony w dniu 29 listopada 2017 r.

Wnioskodawca wskazał, iż (…) z siedzibą w (…) przy ul. (…) pod numerem KRS (…), jest wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego w (…), posiada NIP (…) i jest podmiotem zajmującym się wytwarzaniem i dystrybucją energii cieplnej.

W związku z koniecznością przeprowadzenia restrukturyzacji zatrudnienia, zostało zawarte z zakładowymi organizacjami związków zawodowych porozumienie o wprowadzeniu w zakładzie Programu Dobrowolnych Odejść (dalej PDO).

Zgodnie z postanowieniami PDO, umowa o pracę może zostać rozwiązana na wniosek pracownika, zaakceptowany przez Zarząd Spółki, za porozumieniem stron najpóźniej do dnia 15 grudnia 2018r. Rozwiązanie umowy o pracę w ramach PDO następuje z przyczyn niedotyczących pracownika. Pracownik, który rozwiąże umowę o pracę w ramach PDO, jeżeli nie jest objęty okresem ochronnym, o którym mowa w art. 39 Kodeksu pracy, otrzyma następujące świadczenia pieniężne:

  1. Jednorazową rekompensatę z tytułu zlikwidowanej ulgi w odpłatności za energię elektryczną.
  2. Jednorazową odprawę w wysokości 6 miesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi.
  3. Jednorazową rekompensatę z tytułu prawa do nagrody jubileuszowej w wysokości uzależnionej od okresu pomiędzy dniem rozwiązania umowy o pracę a dniem w którym nabyłby prawo do tej nagrody, tj.:
    • 100% należnej kwoty nagrody jubileuszowej w przypadku, gdy w dniu rozwiązania umowy o pracę pracownikowi brakuje mniej niż 12 miesięcy do nabycia prawa do nagrody,
    • 80% należnej kwoty nagrody jubileuszowej w przypadku, gdy w dniu rozwiązania umowy o pracę pracownikowi brakuje mniej niż 24 miesiące i więcej niż 12 miesięcy do nabycia prawa do nagrody,
    • 60% należnej kwoty nagrody jubileuszowej w przypadku, gdy w dniu rozwiązania umowy o pracę pracownikowi brakuje mniej niż 36 miesiące i więcej niż 24 miesiące do nabycia prawa do nagrody,
    • 40% należnej kwoty nagrody jubileuszowej w przypadku, gdy w dniu rozwiązania umowy o pracę pracownikowi brakuje mniej niż 48 miesiące i więcej niż 36 miesiące do nabycia prawa do nagrody,
    • 20% należnej kwoty nagrody jubileuszowej w przypadku, gdy w dniu rozwiązania umowy o pracę pracownikowi brakuje mniej niż 60 miesiące i więcej niż 48 miesiące do nabycia prawa do nagrody.

W związku z powyższym, (…) zwraca się z prośbą o wydanie pisemnej interpretacji, czy:

  1. Wypłata jednorazowej rekompensaty z tytułu zlikwidowanej ulgi w odpłatności za energię elektryczną,
  2. Wypłata jednorazowej odprawy w wysokości 6 miesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi,
  3. Wypłata jednorazowej rekompensaty z tytułu prawa do nagrody jubileuszowej w wysokości uzależnionej od okresu pomiędzy dniem rozwiązania umowy o pracę a dniem, w którym pracownik nabyłby prawo do tej nagrody, zgodnie z zapisami PDO,

ulegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenia zdrowotne.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki socjalnej z dnia 18 grudnia 1998r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Z zawartych w PDO zapisów wyraźnie wynika, że istnieje ścisła więź pomiędzy wypłatą przewidzianych w nim rekompensat i odpraw, a rozwiązaniem umowy o pracę, zatem ich podstawową funkcją jest naprawienie szkody wynikającej z tego tytułu.

Wypłacana pracownikom rekompensata, o której mowa w pkt 1, ma na celu zrekompensować pracownikowi szkodę w postaci utraty ulgi w odpłatności za energię elektryczną, która w związku z rozwiązaniem umowy o pracę nie zostanie pokryta podwyższonym od dnia 1 lipca 2017r. wynagrodzeniem. Od dnia 1 lipca 2017r. wynagrodzenia zasadnicze zostały podwyższone w związku z likwidacją od tego dnia ulgi w odpłatności za energię elektryczną. Kwota, o jaką podwyższono wynagrodzenie miała zrekompensować na przestrzeni kilku najbliższych lat utratę przedmiotowej ulgi. Pracownik, który rozwiąże umowę o pracę w ramach PDO, nie będzie już otrzymywał podwyższonego wynagrodzenia, a tym samym utracona ulga w odpłatności za energię elektryczną nie zostałaby mu w ten sposób zrekompensowana.

Odprawa dla pracownika, wypłacana zgodnie z pkt 2, zawiera w sobie odprawę, o której mowa w art. 8 w zw. z art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracownikom i służy temu samemu celowi.

W przypadku wypłaty rekompensaty z tytułu prawa do nagrody jubileuszowej, o której mowa w pkt 1, jej celem jest naprawienie pracownikowi szkody, w postaci niemożności nabycia kolejnej nagrody jubileuszowej w związku z rozwiązaniem umowy o pracę. Wysokość rekompensaty jest uzależniona od tego, jaki okres pozostał pracownikowi do nabycia przez niego prawa do nagrody jubileuszowej. Należy jednak zaznaczyć, że świadczenie to nie ma i nie może mieć charakteru nagrody jubileuszowej, bowiem nie zostaje tutaj spełniony podstawowy warunek nabycia prawa do nagrody – odpowiedni staż pracy. Zgodnie z obowiązującym u Wnioskodawcy Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy, prawo do otrzymania nagrody jubileuszowej jest uzależnione od stażu pracy i pracownicy, zasadniczo nabywa ją co pięć lat.

Zatem, mimo że świadczenie to odnosi się do nagrody jubileuszowej i jest wyliczane w oparciu o jej wysokość, to ma wyłącznie charakter odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę przed dniem nabycia przez pracownika prawa do nagrody jubileuszowej.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wymienione wyżej świadczenia tj.

  1. Jednorazowa rekompensata z tytułu zlikwidowanej ulgi w odpłatności za energię elektryczną,
  2. Jednorazowa odprawa w wysokości 6 miesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi,
  3. Jednorazowa rekompensata z tytułu prawa do nagrody jubileuszowej w wysokości uzależnionej od okresu pomiędzy dniem rozwiązania umowy o pracę, a dniem w którym pracownik nabyłby prawo do tej nagrody, zgodnie z zapisami PDO, nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, bowiem należą do kategorii odpraw, odszkodowań i rekompensat, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998r.

Pismem z dnia 27 listopada 2017r. (wpływ do Oddziału w dniu 29.11.2017r.) Wnioskodawca poinformował, że wypłacane pracownikom nie objętych okresem ochronnym świadczenia, opisane w pkt 1-3 wniosku, stanowią dla pracowników przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w zakresie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne. Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne m.in. pracowników, w rozumieniu ustawy świadczeniach społecznych, stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Dlatego, w związku z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanowiskiem, że świadczenia, o których mowa w pkt 1-3 wniosku, nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, Wnioskodawca uważa, że nie stanowią one również podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreśla, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy w trybie niniejszej decyzji, dokonywana jest wyłącznie pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez Przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) zawarty w treści wniosku o wydanie pisemnej interpretacji. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż rozpoznając wniosek o wydanie pisemnej interpretacji Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy rozpatrywanej na podstawie złożonego wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych – na gruncie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – zobligowany jest jedynie do oceny przedstawionego przez przedsiębiorcę stanowiska oraz dokonanej przez przedsiębiorcę oceny przepisów prawa, z których wynika obowiązek świadczenia składek na ubezpieczenia społeczne mających zastosowanie na tle zaistniałego zdarzenia przyszłego tak, by umożliwić przedsiębiorcy prawidłowe wypełnianie spoczywających na nim obowiązków nałożonych prawnie w tym zakresie.

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 1949).

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe) pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016r. poz. 2032 ze zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Ponadto, stosownie do art. 81 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1938), do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Wskazać należy przy tym, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle określonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w ustawowo wskazanym zakresie, gdyż sprawy te w myśl przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 201 ze zm.) należą do wyłącznej kompetencji organów podatkowych. W konsekwencji, w niniejszej decyzji Zakład dokonał interpretacji przepisów sfery ubezpieczeń społecznych, opierając się na wskazaniu Wnioskodawcy, że opisane świadczenia przysługujące pracownikom w związku z Programem Dobrowolnych Odejść, stanowią dla pracowników przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Natomiast, za przychody ze stosunku pracy, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Katalog przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty w § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia. Zgodnie z pkt 3 cytowanego przepisu, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy,

Zakład uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, na podstawie § 2 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, przychodu z tytułu zlikwidowanej ulgi w odpłatności za energię elektryczną uzyskanego przez pracowników, którzy rozwiążą umowę o pracę w przyjętym u Wnioskodawcy trybie tj. Programie Dobrowolnych Odejść,. Wskazany przepis zawiera katalog przychodów, związanych z rozwiązaniem umowy o pracę, ale nie wymienia rekompensaty z tytułu zlikwidowanej ulgi w odpłatności za energię elektryczną. Wprawdzie w § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia, mowa jest o rekompensacie, jednakże jego konstrukcja i treść nie wskazuje na wyłączenie z podstawy wymiaru składek określonego przychodu (rekompensaty), jedynie na podstawie nazwy rzeczonego świadczenia.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, jednorazową rekompensatę z tytułu zlikwidowanej ulgi w odpłatności za energię elektryczną można uznać za jednorazowe świadczenie zamienne, które oprócz podwyższonego od 1 lipca 2017r. wynagrodzenia, stanowi dodatkowo zadośćuczynienie za likwidację rzeczonej ulgi.

W konsekwencji, nie może podlegać wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ulga w odpłatności za energię elektryczną na podstawie § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia w sprawie szczegółowych podstaw wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Zakład uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne jednorazowej odprawy w wysokości 6 miesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi, stanowiący przychód, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 18.12.1998 r.

Z powołanego przepisu wynika, iż wyłączenie z podstawy wymiaru składek przychodów uzyskanych przez pracownika z tytułu odpraw znajduje zastosowanie w odniesieniu do odpraw mających swe źródło w ustawach szczególnych, w tym ustawie z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (t.j. Dz. U. z 2016r. Nr 1474), jak również tych wynikających z dobrowolnych porozumień zawartych między pracodawcą a pracownikiem (w sytuacjach przewidzianych przez umowę o pracę lub w późniejszych porozumieniach między pracodawcą a konkretnym pracownikiem) oraz porozumień zawartych pomiędzy pracodawcą, a reprezentującą pracowników organizacją związku zawodowego.

W konsekwencji, decydujące znaczenie w kontekście zwolnienia tego typu świadczenia pieniężnego z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, ustawodawca przypisał istnieniu nierozerwalnej więzi pomiędzy rozwiązaniem stosunku pracy, a powstaniem roszczenia pracownika o wypłatę danego świadczenia. Zatem, przy wypłacie ww. świadczenia nie ma znaczenia jego wysokość, a jedynie bezpośredni jego związek z rozwiązaniem stosunku pracy.

W konsekwencji, jednorazowa odprawa w wysokości 6 miesięcznego wynagrodzenia przysługującego pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy jest składnikiem, który podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie § 2 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia.

Zakład uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne jednorazowej rekompensaty z tytułu prawa do nagrody jubileuszowej wypłacanej pracownikom nieobjętych okresem ochronnym, na podstawie § 2 ust. 1 pkt 3 cytowanego rozporządzenia.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższa rekompensata ma na celu naprawienie pracownikowi szkody w postaci niemożności nabycia kolejnej nagrody jubileuszowej w związku z rozwiązaniem stosunku pracy.

Zauważyć należy, że zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników podlegają odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z kilku enumeratywnie wymienionych przyczyn. Przywołany przepis znajduje zastosowanie jedynie w przypadku, gdy wypłata świadczenia pieniężnego pozostaje w bezpośrednim i nierozerwalnym związku z faktem wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, a świadczenia tego typu nie mogą być wypłacane przez pracodawcę w innych okolicznościach niż pozostających w ścisłym związku z rozwiązaniem stosunku pracy.

Ponadto, zapisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej zawierają co prawda regulacje dotyczące nagród jubileuszowych, jednakże wynikają one z § 2 ust. 1 pkt 1, który stanowi, iż z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe podlegają wyłączeniu nagrody jubileuszowe (gratyfikacje), lecz tylko takie, które według zasad określających warunki ich przyznawania przysługują pracownikowi nie częściej niż co 5 lat. Jednakże, zadośćuczynienie za nagrodę jubileuszową, do której pracownik Wnioskodawcy nabyłby prawo w przyszłości, nie jest przychodem wymienionym w powyższym punkcie, ani przychodem wynikającym z § 2 ust. 1 pkt 3.

Z charakteru wypłacanego świadczenia nie wynikają jednoznacznie przesłanki umożliwiające wyłączenie go na podstawie wskazanego przepisu. W świetle powyższego brak jest, możliwości nieuwzględnienia ww. rekompensaty w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na mocy wskazanego § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia.

Mając powyższe na uwadze, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie w sytuacji przedstawionej we wniosku złożonym w dniu 23 października 2017r., uzupełnionym w dniu 29 listopada 2017r. przez Przedsiębiorcę (…) stwierdzono jak w sentencji.

źródło: https://bip.zus.pl

Wyroki / Interpretacje / Stanowiska dla Kadr i Płac

Zostaw komentarz