Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 26-07-2019 r. – DI/100000/43/671/2019

Czy należy obniżać kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości 0 zł w odniesieniu do wynagrodzeń pracowników oddelegowanych do pracy za granicę?

UZASADNIENIE

Dnia 8 lipca 2019 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek złożony przez przedsiębiorcę (…) z siedzibą w (…) o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art: 34 ustaw Prawo przedsiębiorców.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że jest spółką dystrybucyjną działającą w grupie zajmującą się produkcją elektronarzędzi oraz narzędzi ręcznych.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zdarza się, że Wnioskodawca zatrudnionych u Wnioskodawcy .pracowników, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, oddelegowuje do pracy poza granicami Polski w zagranicznych Oddziałach/biurach spółek powiązanych z Wnioskodawcą (dalej: Pracownicy. Pracownik).

Warunki czasowego oddelegowania Pracowników są każdorazowo określane odrębnym porozumieniem, wprowadzającym zmiany do warunków umowy o pracę, w którym wskazywane jest w szczególności nowe miejsce pracy za granicą oraz świadczenia przysługujące Pracownikowi w związku z oddelegowaniem.

Część Pracowników zachowuje w trakcie oddelegowania do pracy za granicą nieograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) oraz przepisami odpowiednich umów zawartych przez Polskę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Inni Pracownicy w związku z wykonywaną pracą poza granicami Polski tracą status rezydentów podatkowych w Polsce, a więc nabywają ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 2a ustawy o PIT.

Pracownicy wysyłani do pracy na terenie krajów należących do Unii Europejskiej pozostają objęci systemem ubezpieczeń społecznych zgodnie z przepisami wspólnotowymi.

W szczególności, dla Pracowników, którzy pozostają w polskim systemie ubezpieczeń społecznych uzyskiwane są zaświadczenia Al potwierdzające zastosowanie w ich przypadku polskiego ustawodawstwa w zakresie ubezpieczeń społecznych.

Natomiast Pracownicy oddelegowani do krajów nienależących do Unii Europejskiej, z którymi Polska nie zawarła umów o zabezpieczeniu społecznym pozostają w polskim systemie ubezpieczeń jako osoby fizyczne, które na obszarze Polski są pracownikami, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

W przypadku Pracowników oddelegowanych do pracy poza granicę Polski, którzy pozostają w polskim systemie ubezpieczeń społecznych, Spółka, jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne zobowiązana jest do naliczania, pobierania i odprowadzania przedmiotowych składek od wynagrodzeń wypłacanych Pracownikom za pracę wykonywaną poza granicami Polski.

Wobec powyższego Wnioskodawca kieruje pytanie czy w przypadku Pracowników posiadających status nierezydentów podatkowych w Polsce (tj. posiadających tzw. ograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 2a ustawy o PIT), którzy uzyskują dochody z pracy wykonywanej poza terytorium Polski, od których Wnioskodawca zgodnie z ustawą o PIT nie oblicza zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, składkę na ubezpieczenie zdrowotne obniża się do wysokości 0 złotych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Pracowników posiadających status nierezydentów podatkowych w Polsce (tj. posiadających tzw. ograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 2a ustawy o PIT ograniczony obowiązek podatkowy), którzy uzyskują dochody z pracy wykonywanej poza terytorium Polski, od których Wnioskodawca zgodnie z ustawą o PIT nie oblicza zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, składkę na ubezpieczenie zdrowotne należy obniżyć do wysokości 0 złotych. Zgodnie z przepisem art. 83 ust. 2 ustawy z 27.04.2004 r. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tj. z 20.07.2018 r. ze zmianami (dalej: ustawa o ubezpieczeniu zdrowotnym) w przypadku nieobliczania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez płatnika, od przychodów stanowiących podstawę wymiaru składki, zgodnie z przepisami ustawy o PIT, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości 0 zł.

Jednocześnie, jak stanowi ust. 3 art. 83 w/w ustawy, jeżeli podstawę obliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne stanowi:

1. przychód ubezpieczonego wolny od podatku dochodowego na podstawie art 21 ust. 1 pkt 23c oraz piet 46 ustawy o PIT, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na ten podatek,
2. przychód członka służby zagranicznej wykonującego obowiązki służbowe w placówce zagranicznej, z wyłączeniem dodatku zagranicznego i innych świadczeń przysługujących tym osobom,
3. przychód ubezpieczonego wolny od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 74 ustawy o PIT, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na ten podatek, w stosunku do ubezpieczonych, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 16,
4. przychód ubezpieczonego zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na ten podatek, w stosunku do ubezpieczonych, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 i 16,
5. inny niż wymieniony w pkt 4 przychód ubezpieczonego, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy o PIT,
6. przychód z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, lub przychód z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, od którego, na mocy przepisów ustawy o PIT, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy,

• składkę na ubezpieczenie zdrowotne płatnik oblicza zgodnie z przepisami art. 75 i 81 ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym, a zatem to tego rodzaju przychodów nie będzie można zastosować obniżenia składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości 0 zł.

Mając na uwadze powyższe przepisy, w opinii Wnioskodawcy obniżenie składki zdrowotnej do zera jest możliwe, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

• płatnik nie oblicza zaliczki na PIT zgodnie z przepisami ustawy o PIT,
• nie znajdują zastosowania wyłączenia wynikające z treści art. 83 ust. 3 ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym.

W opinii Wnioskodawcy, spełniony jest pierwszy z powyższych warunków.

Należy bowiem zwrócić uwagę, że Pracownicy oddelegowani, którzy w związku z wykonywaną pracą poza granicami Polski tracą status rezydentów podatkowych w Polsce, nabywają ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 2a ustawy o PIT. Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, osoby fizyczne niemające miejsca zamieszkania w rozumieniu art. 3 ust. la w Polsce, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

W związku z powyższym w świetle art. 3 ust. 2b pkt 1 ustawy o PIT, dochody z pracy wykonywanej poza terytorium Polski osiągnięte przez Pracowników posiadających status nierezydentów podatkowych {posiadających tzw. ograniczony obowiązek podatkowy), nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W konsekwencji, jeżeli nie powstaje przychód do opodatkowania w Polsce, nie powstaje żaden obowiązek podatkowy z tego tytułu, a Wnioskodawca nie ma obowiązku obliczania i pobierania od takich przychodów zaliczek na PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy spełniony jest również drugi z powyższych warunków.

W szczególności Wnioskodawca wskazuje, iż w przedstawionym stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania zwolnienie przychodu od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 4 ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym.

W opinii Wnioskodawcy zwolnienie, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 4 ma zastosowanie wyłącznie do dochodów uzyskanych przez rezydentów podatkowych {posiadających nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce). Jedynie bowiem w przypadku rezydenta podatkowego (posiadającego nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce) dochód z
tytułu pracy wykonywanej poza granicami Polski będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT.

A zatem jedynie w takim przypadku może dojść do podwójnego opodatkowania dochodu (zarówno w kraju źródła powstania przychodu (kraj oddelegowania) jak i w kraju rezydencji podatkowej (tu Polska)) i w konsekwencji do zastosowania przez płatnika umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodu.

W analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do takiej sytuacji, albowiem dochód z tytułu pracy wykonywanej poza terytorium RP przez nierezydenta podatkowego w Polsce nie podlega w Polsce w ogóle opodatkowaniu. Zwolnić z opodatkowania można bowiem jedynie dochód, który podlega opodatkowaniu. Wnioskodawca wskazuje również, iż w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania nieobliczanie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy z o PIT, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 5 ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym.

Zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy o PIT zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

W opinii Wnioskodawcy w przypadku dochodów nierezydentów podatkowych uzyskanych z pracy wykonywanej poza terytorium Polski podstawą prawną nieobliczania zaliczek jest nieistnienie obowiązku podatkowego (przepisy art. 3 ust. 2a i 2b ustawy o PIT), a nie przepis art. 32 ust. 6 ustawy o PIT.

Dalej Wnioskodawca zaznacza, że zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, osoby fizyczne niemające miejsca zamieszkania w rozumieniu art. 3 ust. la w Polsce, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

W związku z powyższym w świetle art. 3 ust. 2b pkt 1 ustawy o PIT, dochody z pracy wykonywanej poza terytorium Polski osiągnięte przez Pracowników posiadających status nierezydentów podatkowych (posiadających tzw. ograniczony obowiązek podatkowy nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W konsekwencji, jeżeli nie powstaje przychód do opodatkowania w Polsce, nie powstaje żaden obowiązek podatkowy z tego tytułu, a Wnioskodawca nie ma obowiązku obliczania i pobierania od takich przychodów zaliczek na PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy spełniony jest również drugi z powyższych warunków.

W szczególności Wnioskodawca wskazuje, iż w przedstawionym stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania zwolnienie przychodu od u podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 4 ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym.

W opinii Wnioskodawcy zwolnienie, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 4, ma zastosowanie wyłącznie do dochodów uzyskanych przez rezydentów podatkowych (posiadających nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce). Jedynie bowiem w przypadku rezydenta podatkowego (posiadającego nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce) dochód z tytułu pracy wykonywanej poza granicami Polski będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT.

A zatem jedynie w takim przypadku może dojść do podwójnego opodatkowania dochodu (zarówno w kraju źródła powstania przychodu (kraj oddelegowania) jak i w kraju rezydencji podatkowej (tu Polska) i w konsekwencji do zastosowania przez płatnika umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodu.

W analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do takiej sytuacji, albowiem dochód z tytułu pracy wykonywanej poza terytorium RP przez nierezydenta podatkowego w Polsce nie podlega w Polsce w ogóle opodatkowaniu. Zwolnić z opodatkowania można bowiem jedynie dochód, który podlega opodatkowaniu. Wnioskodawca wskazuje również, iż w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania nieobliczanie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy z o PIT, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 5 ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym.

Zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy o PIT zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

W opinii Wnioskodawcy w przypadku dochodów nierezydentów podatkowych uzyskanych z pracy wykonywanej poza terytorium Polski podstawą prawną nieobliczania zaliczki jest nieistnienie obowiązku podatkowego (przepisy art. 3 ust. 2a i 2b ustawy o PIT), a nie przepis art. 32 ust. 6 ustawy o PIT.

Co więcej, zdanie drugie przepisu art. 32 ust. 6 ustawy o PIT ogranicza zakres podmiotowy tego przepisu do dochodów rezydentów podatkowych – na wniosek podatnika zaliczki na podatek podlegają pobieraniu, a możliwość ta istnieje wyłącznie w sytuacji istnienia obowiązku podatkowego od tych dochodów.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdza też liczne orzecznictwo, przykładowo: o w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 18.02.2016 r.. (sygn. akt III AUa 1594/15): „przepis art. 83 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych pozwala na obniżenie składki na ubezpieczenie zdrowotne do kwoty 0 zł w sytuacji, gdy pracodawca nie oblicza zaliczki na PIT od przychodów uzyskanych za granicą przez pracownika, którego dochody nie są objęte obowiązkiem podatkowym.” „obowiązujący art. 83 ust. 3 pkt 5 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nakazuje opłacać składkę na ubezpieczenie zdrowotne od dochodu uzyskanego przez pracownika z pracy wykonywane, poza terytorium Rzeczypospolitej Polski, od którego, co istotne, płatnik nie oblicza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Chodzi więc o dochód, który rodzi obowiązek podatkowy ale od którego zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy, a nie o dochód, który na mocy art. 3 ust. 2a tejże ustawy, w ogóle nie powoduje powstania obowiązku podatkowego. ”

„Nie można rozdzielić ustawy z 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych od rozumienia przepisów u.o.p.d.o.f. Pomimo, że pewne kwestie uregulowane są autonomicznie, to w zakresie wyliczenia składki zdrowotnej i jej wysokości zachodzi ewidentna korelacja tych dwóch aktów prawnych”;

• w wyroku Sądu Apelacyjnego – III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 25.01.2016 r., (sygn. akt III AUa 1368/15):

„(…) z uwagi na wykładnią celowościową omawianych regulacji prawnych racjonalne jest przyjęcie, że osoba, która przeniosła swoje centrum życiowe do innego kraju (..) – utraciła status rezydenta podatkowego w Polsce czyli nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.”

„ Osiąganych przez pracowników wykonujących zatrudnienie poza granicami kraju przez okres przekraczający 183 dni dochodów, nie można zakwalifikować do kategorii wskazanych w art. 83 ust. 3 ustawy z 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej, co w konsekwencji oznacza zastosowanie art. 83 ust. 2 ww. ustawy i obniżenie składki zdrowotnej do wysokości 0 zł obliczonej za poszczególne miesiące, a nie obliczenie jej na zasadach ogólnych. Powołany przepis bowiem dotyczy odmiennej regulacji niż wskazana w art. 83 ust. 5, który odsyła do art. 32 ust. 6 u.p.d.o.f.”

• w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 października 2013 r. (sygn. akt II UK 141/13): „Przepisem art. 83 ust. 3 pkt 5 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych {jednolity tekst: Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) objęci są jedynie ci ubezpieczeni, którzy zachowują status rezydentów podatkowych, a nie wszyscy pracownicy delegowani do pracy za granicę.”

„Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zakresem podmiotowym obejmują rezydentów jak i nierezydentów podatkowych w rozumieniu prawa polskiego. W wypadku polskich pracowników delegowanych do pracy za granicę zwolnienie z podwójnego opodatkowania w Polsce dochodu uzyskanego z pracy za granicą (niezależnie od rodzaju zastosowanej metody) możliwe jest bowiem tylko, jeśli zachowali oni status rezydentów podatkowych. Jeśli chodzi o pracowników – nierezydentów nie dochodzi do zwolnienia z opodatkowania w Polsce osiągniętego przez nich dochodu z tytułu wykonywania pracy za granicą z tego względu, że dochody (przychody) te znajdują się poza zasięgiem polskiego ustawodawstwa podatkowego, poza zakresem jego oddziaływania.”

„Jednocześnie należy wziąć pod uwagę art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym stanowiący, iż zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a. Przepis ten dodano ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588), która w odniesieniu do tej zmiany weszła w życie w dniu 1 stycznia 2007 r. Przepis ten, jeśli chodzi o jego pierwsze zdanie, nie różnicuje sytuacji pracowników pod względem rezydentury podatkowej lub jej braku. Stanowi jedynie o niepobieraniu zaliczki na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże zdanie drugie wskazanej jednostki redakcyjnej ogranicza jej zakres podmiotowy do pracowników rezydentów podatkowych, skoro na wniosek podatnika zaliczki no podatek podlegają pobieraniu a możliwość ta istnieje wyłącznie w sytuacji istnienia obowiązku podatkowego od tych dochodów (przychodów).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do Pracowników będących nierezydentami podatkowymi w Polsce (posiadających w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy) i uzyskujących przychody za pracę wykonywaną poza terytorium Polski, od których nie są obliczane zaliczki na PIT, możliwe jest obniżenie składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości 0 złotych.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przedstawionego stanowiska.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku, zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej lub składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 34 ust. 3 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji przedstawia zaistniały stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie. Z przepisu tego wynika wymóg kompleksowości opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego dokonanego przez wnioskodawcę. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie może bowiem w trybie wydawania interpretacji indywidualnej prowadzić postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy wszczętej wniesieniem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018r., poz. 1510 ze zm.) w przypadku, gdy składka na ubezpieczenie zdrowotne obliczona przez płatnika składak za pracowników, zgodnie z przepisami art. 79 i 81 jest wyższa od zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych obliczonej przez tego płatnika zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości tej zaliczki.

W myśl zaś art. 83 ust. 2 przywołanej ustawy w przypadku nieobliczania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez płatnika, zgodnie z przepisami ustawy c tym podatku, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości 0 zł.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział kilka wyjątków, ujętych w ust. 3 wskazanego artykułu, których zaistnienie powoduje zastosowanie ogólnych przepisów dotyczących obliczenia oraz poboru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Ustawą z dnia 3 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz.947) dokonano rozszerzenia przesłanek wyłączających możliwość obniżenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dodany do art. 83 ust. 3 punkt 4) stanowi, iż w przypadku, gdy podstawę obliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne stanowi przychód ubezpieczonego zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na ten podatek, w stosunku m.in. do pracowników, to składkę na ubezpieczenie zdrowotne płatnik oblicza zgodnie z przepisami art. 79 i 81 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, a więc według zasad ogólnych.

Wnioskodawca przywołuje treść art. 3 ust.2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Należy zaznaczyć, iż treść art.4a ww. ustawy, wyraźnie wskazuje, iż przepisy art. 3 ust. 1, la, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisu nie stosuje się więc samodzielnie.

Abstrahując od powyższego, należy zwrócić uwagę, że art. 83 ust. 3 punk 5) stanowi, iż w przypadku, gdy podstawę obliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne stanowi inny (niż przychód zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych) przychód ubezpieczonego, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, to również składkę na ubezpieczenie zdrowotne płatnik oblicza zgodnie z przepisami art. 79 i 81 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, a więc według zasad ogólnych.

Zgodnie zaś z art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem, że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Fakt braku obowiązku obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce, nie powoduje obniżenia kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości 0 zł zarówno w przypadku, gdy o zwolnieniu danego przychodu decyduje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania lub inna umowa międzynarodowa, jak też w przypadkach, w których chodzi o inny przychód, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art.32 ust.6 ww. ustawy.

Powyższe oznacza, iż w przypadku, gdy ubezpieczony pracownik spółki delegującej nie uzyskał na terenie kraju, z którego następuje delegowanie jakiegokolwiek przychodu z tytułu zatrudnienia u tego podmiotu, niemożliwe będzie obniżenie kwoty składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości 0 zł i to mimo faktu, iż brak będzie podstaw do pobrania zaliczki na podatek dochodowy w Rzeczypospolitej Polskiej.

Obszerny wywód Wnioskodawcy odnoszący się do przepisów prawa podatkowego pozostaje bez wpływu na interpretację przepisów dotyczących wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne. Wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy wyłącznie tych przepisów, z których bezpośrednio wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę składek na ubezpieczenie społeczne. Natomiast brak jest podstaw prawnych, aby Zakład Ubezpieczeń Społecznych mógł w trybie art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców wypowiadać się w przedmiocie istnienia bądź nieistnienia obowiązków podatkowych czy w przedmiocie rezydencji podatkowej, gdyż rozstrzyganie tego typu kwestii leży wyłącznie w gestii organów podatkowych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie posiada kompetencji do oceny stanowiska wnioskodawcy w tym zakresie.

Niezależnie od tego, czy zastosowanie mogą znaleźć postanowienia przepisów rozdziałów 6 oraz 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazać należy iż regulacje zawarte w art. 83 ust. 3 mają charakter autonomiczny od postanowień ustawy o podatku dochodowym. Poprzez wyraźne odesłanie w art. 83 ust. 3 pkt 5) do jednego z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. do art. 32 ust. 6, ustawodawca uszczelnił regulacje dotyczące odprowadzania składki na ubezpieczenie zdrowotne, w sytuacji gdy osoby delegowane do pracy za granicą przez polskich pracodawców nadal podlegają polskiemu systemowi zabezpieczenia społecznego, w tym w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego. W tym miejscu należy podkreślić, iż obowiązkiem ubezpieczeń społecznych w Polsce objęci są wszyscy obywatele polscy posiadający tytuł do ubezpieczenia na obszarze Polski, ale również obywatele polscy zatrudnieni przez polskie podmioty za granicą. W tym drugim przypadku obowiązek ubezpieczeń może być wyłączony na mocy umowy międzynarodowej, której Polska jest stroną lub też na podstawie prawa wspólnotowego.

Nowelizując art. 83 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych dokonano powrotu do zasad, które obowiązywały przed wejściem w życie art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych. Dodanie nowego przepisu ust. 3 pkt 5 sprawiło, że zwolnienie z odprowadzania składki na ubezpieczenie zdrowotne zostało wyłączone w odniesieniu do wszelkich przychodów osób ubezpieczonych, od których płatnik nie odprowadza zaliczki na podatek dochodowy, na podstawie dyspozycji zawartej w art. 32 ust. 6 tej ustawy. Powyższe powoduje, iż pracownicy delegowani, w okresie, w jakim posiadają status ubezpieczonych w ramach polskiego systemu zabezpieczenia społecznego, są objęci obowiązkiem odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne, bez względu na to, czy wykonują pracę w kraju, z którym Rzeczpospolita Polska posiada umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, i to niezależnie od charakteru takiej umowy.

źródło: https://bip.zus.pl

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję