Interpretacja ZUS Oddział w Lublinie z 12-09-2014 r. – WPI/200000/43/1044/2014

Podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2014 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy: (…) reprezentowanego przez (…) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni poinformowała, iż w dniu (…) listopada 2012 r. rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie przepisów o działalności gospodarczej. Rozpoczynając prowadzenie działalności, wnioskodawczyni zadecydowała o skorzystaniu z uprawnienia do opłacania przez okres 24 miesięcy kalendarzowych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od ustalonej w sposób preferencyjny, zadeklarowanej podstawy wymiaru stanowiącej 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia tj. zgodnie z art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Z dniem (…) grudnia 2012 r. w związku z podjęciem zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony do dnia (…) grudnia 2014 r., wnioskodawczym zawiesiła wykonywanie działalności gospodarczej na okres 24 miesięcy na podstawie art. 14a ustawy o swobodzie działalności gospodarczej Do dnia zawieszenia wykonywania działalności wnioskodawczymi opłaciła składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w wysokości obliczonej ml preferencyjnej podstawy wymiaru (zgodnie z art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społeczny ch) za listopad i grudzień 2012 r. (przy czym jedynie miesiąc grudzień 2012 r. wchodzi do puli 24 miesięcy, o których mowa we wskazanym art. 18a ust 1 – zgodnie z pismem Centrali ZUS z dnia 15 marca 2006 r., FUn 0201-30/05). Od dnia (…) marca 2013 r. do dnia (…) czerwca 2013 r. wnioskodawczymi pozostawała na zwolnieniu lekarskim, a następnie od dnia (…) czerwca 2013 r. do czerwca 2014 r. – przebywała na urlopie macierzyńskim. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej wnioskodawczymi nie przystąpiła do ubezpieczenia emerytalnego i rentowego na zasadzie dobrowolności, co zresztą w ogóle nie było możliwe z uwagi na objęcie wnioskodawczymi tymi ubezpieczeniami z innego, obowiązkowego tytułu do ubezpieczenia w tym okresie (tj. stosunek pracy). Wnioskodawczymi planuje wznowienie wykonywania działalności gospodarczej w miesiącu wrześniu 2014 r.

W przedstawionym stanie faktycznym i prawnym wnioskodawczymi zwróciła się z zapytaniem w następujących kwestiach:

1. Czy bieg okresu 24 miesięcy, o którym mowa w art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a w którym wnioskodawczym przysługuje prawo do opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ustalonych od podstawy wymiaru stanowiącej zadeklarowaną kwotę, nie niższą niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia, uległ z dniem zawieszenia wykonywania działalność – zawieszeniu (wstrzymaniu) na czas zawieszenia przez nią wykonywania działalności gospodarczej i ulegnie on odwieszeniu wraz ze wznowieniem wykonywania tej działalności?
2. Czy po wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej wnioskodawczymi będzie uprawniona do odprowadzania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na zasadach przewidzianych w art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych również po dniu 30 listopada 2014 r. tj. jeszcze przez okres 23 miesięcy kalendarzowych liczonych od miesiąca wznowienia wykonywania działalności gospodarczej (jeżeli wznowienie nastąpiło w pierwszym dniu tego miesiąca) albo od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wznowienie wykonywania działalności nastąpiło (jeżeli wznowienie nastąpiło w innym niż w pierwszym dniu danego miesiąca), przy czym liczba 23 miesięcy wynika z faktu rozpoczęcia przez wnioskodawczynie wykonywania działalności gospodarczej z dniem listopada 2012 r. i zawieszenia jej w dniu grudnia 2012 r., oraz z zasady, iż okres 24 miesięcy, o którym mowa w art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obejmuje pełne miesiące kalendarzowe – zgodnie z pismem Centrali ZUS z dnia 15 marca 2006 r.

W ocenie wnioskodawczyni bieg okresu 24 miesięcy, o którym mowa w art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a w trakcie którego podstawę wymiaru płaconych przez nią składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi zadeklarowana przez nią kwota, nie niższa niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia, uległ zawieszeniu z dniem zawieszenia przez wnioskodawczynię wykonywania działalności gospodarczej tj z dniem grudnia 2012 r. i ulegnie on odwieszeniu z dniem wznowienia przez wnioskodawczynię wykonywania działalności gospodarczej. W konsekwencji należy przyjąć, że wnioskodawczymi. zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej (pochodzącej z 2008 r.) ani prawnie relewantnych (z punktu widzenia regulacji ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych) skutków wiążących się z takim zawieszeniem. W konsekwencji, sam tylko fakt, że wskazany art. 18a ust. 1 nie odwołuje się wprost do instytucji zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej i wyraźnie nie reguluje wpływu takiego zawieszenia na bieg terminu 24 miesięcy, o którym w nim mowa, nie oznacza jeszcze, iż zawieszenie działalności w żaden sposób na bieg tego terminu nie oddziałuje. W tym bowiem przypadku należy się odwołać do dyrektyw wykładni systemowej, w szczególności do założenia o racjonalności prawodawcy i niesprzeczności systemu prawa, oraz do mechanizmu interpretacyjnego wynikającego z powszechnie akceptowanej zasady wykładni lex posterior derogat legi priori. Skoro zatem racjonalny w swych działaniach prawodawca w 2008 r. wprowadził do polskiego porządku prawnego instytucję zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, to przy stosowaniu dotychczasowej regulacji prawnej w postaci art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych powinno się uwzględniać również skutki prawne takiego zawieszenia. Jedynie taka wykładnia pozwala na zapewnienie spójności obu regulacji, a w konsekwencji na zapewnienie niesprzeczności systemu prawa, która jest wartością nieodzowną w demokratycznym państwie prawnym (pogląd odmienny prowadziłby do rozwiązania wewnętrznie sprzecznego i nieracjonalnego nie tylko pod względem systemowym (formalnym), ale także w wymiarze funkcjonalnym). Uwzględnienie skutków zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przewidzianych w art. 14a ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w kontekście regulacji wskazanego powyżej art. 18a ust. 1 w przypadku, gdy nastąpiło ono w trakcie biegu 24-miesięcznego okresu, o którym mowa w tym ostatnim przepisie, prowadzi do wniosku, ze bieg tego terminu ulega zawieszeniu na okres równy zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej (z odpowiednim jego skorygowaniem do pełnych miesięcy kalendarzowych). Stanowisko przeciwne byłoby nie do pogodzenia z istotą zawieszenia wykonywania działalności, w okresie którego „przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej” (art. 14a ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej). Skoro bowiem w okresie zawieszenia działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może tej działalności wykonywać ani osiągać z niej bieżących przychodów, faktycznie nie jest on tez w stanie korzystać z dobrodziejstwa płynącego z prawa do opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od zadeklarowanej, preferencyjnej podstawy wymiaru. W okresie tym po stronie przedsiębiorcy nie istnieje bowiem faktyczny interes w możności opłacania składek od takiej podstawy wymiaru, gdyż do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne nie jest on w tym czasie w ogóle zobowiązany (warto zauważyć, że w przypadku wnioskodawczyni, nie tylko nie miała ona faktycznego interesu w korzystaniu z omawianego uprawnienia, co w ogóle nie miała prawnej możliwości przystąpienia do obu ubezpieczeń na zasadzie dobrowolności, gdyż pozostawała nimi objęta z innego, obowiązkowego tytułu). W tym kontekście należy też wskazać, że jeżeli chodzi o działalność gospodarczą, to zarówno z punktu widzenia przepisów o działalności gospodarczej, jak i art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, istotny jest nie sam fakt rejestracji w CEIDG w charakterze przedsiębiorcy czy pozostawania zarejestrowanym w tym rejestrze, ale fakt rzeczywistego wykonywania (prowadzenia) działalności gospodarczej. Pierwszorzędne znaczenie przypada tu więc względom funkcjonalnym, a nie formalnym (jest to zresztą sytuacja analogiczna do tej, z którą mamy do czynienia na gruncie art. 43¹ Kodeksu cywilnego, który definiując pojęcie przedsiębiorcy, kładzie nacisk nie na zgłoszenie działalności w jakimkolwiek rejestrze, ale na faktyczne wykonywanie działalności gospodarczej). Okoliczność ta nie może, zdaniem wnioskodawczym, uchodzić uwadze w toku interpretowania przepisu art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Na prawidłowość stanowiska prezentowanego przez wnioskowadczynię wskazują ponadto wzmiankowane juz kilkakrotnie argumenty o charakterze funkcjonalnym, których właściwe uwzględnienie warunkuje prawidłowość wykładni wskazanego powyżej art. 18a ust. 1. Chodzi tu mianowicie o ratio legis (cci) tego przepisu, tj. przyznanie początkującym przedsiębiorcom uprawnienia do czasowego opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od zadeklarowanej, obniżonej podstawy wymiaru. Istotą tej regulacji jest czasowe ograniczenie w stosunku do przedsiębiorców w początkowym okresie ich działalności rozmiaru obciążeń publicznoprawnych (w tym przypadku – składek na ubezpieczenia społeczne), co w założeniu ma pozwolić na ograniczenie początkowych kosztów działalności i pomóc takim osobom w okrzepnięciu na rynku w roli przedsiębiorcy zanim prowadzona przez nie działalność zacznie przynosić przychody pozwalające na ponoszenie takich ciężarów w pełnym zakresie.

Wnioskodawczymi wskazuje, iż w niniejszej sprawie nie można też pomijać ratio legis instytucji zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, które przejawia się w przyznaniu przedsiębiorcom możliwości odpowiedniej reakcji na nieprzewidziane sytuacje życiowe zbiegające się w czasie z rozpoczęciem lub wykopywaniem działalności, w których właśnie zawieszenie tej działalności może się okazać niezbędne dla zachowania innego, wyższego dobra (chodzi tu chociażby o zdrowie przedsiębiorcy lub jego najbliższych, jego sytuację rodzinną, w tym ciążę, macierzyństwo, konieczność sprawowania osobistej opieki nad członkiem rodziny itp ). Wprowadzając w 2008 r. do polskiego porządku prawnego instytucję zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, prawodawca przyznał przedsiębiorcom konkretne uprawnienie, czyniąc ich pozycję korzystniejszą w stosunku do dotychczasowego stanu prawnego, toteż nie sposób przyjąć, by skorzystanie przez nich z dobrodziejstwa zawieszenia działalności mogło ostatecznie obrócić się przeciwko nim na jakiejkolwiek płaszczyźnie prawnej, w tym na gruncie art. 18a ust 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Aby idea, której realizacji przyświeca wskazany art 18a ust 1 mogła faktycznie zostać spełniona, w stanie faktycznym objętym niniejszym wnioskiem niezbędne jest uwzględnienie stanowiska prezentowanego przez wnioskodawczynię. Jeżeli bowiem przedsiębiorca zawiesza, zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, wykonywanie działalności gospodarczej, z czym wiąże się przewidziany w art. 14a ust 3 tejże ustawy zakaz jej wykonywania i osiągania z niej bieżących przychodów, to jest oczywiste, źc w okresie zawieszenia przedsiębiorca taki nie ma jakiejkolwiek możliwości ugruntowywania swojej pozycji na rynku poprzez chociażby konkurowanie swoimi towarami lub usługami, budowanie renomy i zdobywanie klienteli czy dokonywanie pierwszych inwestycji z przychodów uzyskanych z działalności. Przedsiębiorca, który działalność swoją zawiesza, sam pozostaje w swego rodzaju zawieszeniu, a jego działalność ulega „zamrożeniu” na czas trwania tego zawieszenia. W tej sytuacji przyjęcie, jakoby okres 24 miesięcy, o którym mowa w art. 18a ust. I ustawy o sy stemie ubezpieczeń społecznych, biegł dalej w sposób niczym nieograniczony i nie ulegał zawieszeniu pomimo niewykonywania działalności gospodarczej, pozostaje w oczywistej sprzeczności z zasadami nie tylko prawidłowej wykładni tego przepisu w związku z regulacją dotyczącą zawieszenia działalności gospodarczej, ale także ze zdrowym rozsądkiem. Po okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca ponownie rozpoczyna swoją rynkową aktywność dokładnie z tego samego punktu (etapu), w którym znajdował się w chwili, gdy działalność tę zawieszał. Początkujący przedsiębiorca który – tak jak wnioskodawczymi -działalność zawiesił niedługo po jej rozpoczęciu, nawet po upływie maksymalnego, dwuletniego okresu zawieszenia działalności i jej wznowieniu nadal będzie przedsiębiorcą początkującym, na początkowym etapie rozwoju. Utrzymywanie więc. jakoby okres 24 miesięcy, o którym mowa w art. 18a ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, biegł w sposób nieprzerwany pomimo zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, byłoby całkowicie oderwane od funkcji tej regulacji, prowadząc do wypaczenia pierwotnej woli prawodawcy, którą jest ułatwienie „startu” początkującym przedsiębiorcom. Rozumowanie takie pozostawałoby również w oczywistej sprzeczności z. istotą zawieszenia działalności gospodarczej, które ze swej natury stanowi czasowe „zamrożenie” przywilejów i obowiązków przedsiębiorcy związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej. Taka jest bowiem funkcja (cel) zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, aby przez czas takiego zawieszenia sytuacja prawna przedsiębiorcy nie uległa pogorszeniu, w najgorszym zaś wypadku – aby pozostała ona niezmieniona w stosunku do dnia. w którym zawieszenie działalności nastąpiło. Wszystkie te okoliczności uwzględnia wykładnia odnośnych przepisów oraz zaprezentowane w sprawie stanowisko przez wnioskodawczynię. Rozumowanie odmienne musiałoby zaś zostać ocenione nie tylko jako wadliwe w kontekście zasad prawidłowej wykładni (stosowania) prawa, ale przede wszystkim jako ułomne z konstytucyjnoprawncgo punktu widzenia, gdyż w sposób rażący godziłoby w podstawową zasadę ustrojową RP, jaką jest wywodzona z art. 2 Konstytucji zasada zaufania obywateli do państwa i jego organów (nie może być bowiem tak, ze w demokratycznym państwie prawnym obywatelom przyznaje się określone uprawnienia, które na skutek niewłaściwej interpretacji prawa okazują się uprawnieniami iluzorycznymi, fasadowymi, z których korzystanie staje się de facto niemożliwe).

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ust. 5 cytowanego przepisu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie interpretacji dotyczącej m.in. zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz podstawy wymiaru tych składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W myśl art. 18a ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych – cytowanej powyżej – podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Stosownie do ustępu 2 pkt 1 i 2 tego artykułu, z powyższej możliwości opłacania składek od obniżonej podstawy wymiaru nie mogą skorzystać osoby, które:

1. prowadzą lub w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej prowadziły pozarolniczą działalność.
2. wykonują działalność gospodarczą na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, iż wnioskodawczyni w okresie wykonywania działalności gospodarczej spełniała i będzie spełniać przesłanki wykazane w wskazanym art. 18a ust. 2 ustawy, a jej wyłączna wątpliwość co do możliwości zastosowania obniżonej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe dotyczy sposobu obliczania okresu 24 miesięcy kalendarzowych, w którym przysługuje jej prawo do stosowania tejże obniżonej podstawy. Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż bieg okresu, w którym przysługuje jej prawo do opłacania składek od obniżonej podstawy wymiaru ze względu na spełnienie warunków zawartych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, ulega zawieszeniu na okres zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej, jak również, iż w sytuacji zawieszania i wznawiania prowadzenia tej działalności do ustawowego okresu 24 miesięcy wliczane są wyłącznie pełne miesiące kalendarzowe jej prowadzenia.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał stanowisko przedstawione we wniosku złożonym w dniu 29 sierpnia 2014 r. za nieprawidłowe.

Z treści wskazanego powyżej przepisu art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika, iż nowopowstały przedsiębiorca ma prawo do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od podstawy wymiaru w wysokości nie niższej niż 30% minimalnego wynagrodzenia w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dniu rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa, brak jest przesłanek umożliwiających przyjęcie, iż bieg powyższego okresu ulega przerwaniu bądź zawieszeniu.

Należy zauważyć, że wynikająca z treści art. 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych możliwość opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od niższej niż powszechnie obowiązująca podstawy wymiaru, stanowi odstępstwo od zasady równości traktowania ubezpieczonych i jako mająca charakter przywileju powinna być interpretowana bez dokonywania wykładni rozszerzającej. Zakład podkreśla przy tym, ze wprowadzenie wskazanych w treści art. 18a ograniczeń warunkujących uzyskanie i okres posiadania prawa do obniżenia minimalnej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej miało bezsprzecznie na celu umożliwienie skorzystania z tej możliwości wyłącznie przez przedsiębiorców rozpoczynających po raz pierwszy lub po dłuższej przerwie prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej na początku ich działalności.

Jak zauważyła wnioskodawczym, instytucja zawieszenia działalności gospodarczej została wprowadzona do polskiego porządku prawnego w 2008 r., tj, w okresie gdy osobom rozpoczynającym prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej od dłuższego czasu przysługiwała możliwość korzystania z prawa do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od obniżonej podstawy wymiaru. Należy wskazać, że ustawa z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 141 poz. 888). która weszła w życie w dniu 20 września 2008 r. wprowadziła liczne zmiany w obowiązujących przepisach prawa, w tym również w treści ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, jednakże ustawodawca pozostawił art. 18a w uprzednio obowiązującym brzmieniu. Uwzględniając przywołaną również przez wnioskodawczynię racjonalność ustawodawcy, uzasadnionym jest uznanie, ze w przypadku gdyby prawodawca zmierzał do wydłużenia okresu przysługiwania uprawnień, dokonałby stosownych zapisów w obowiązujących aktach prawnych,

Jednocześnie należy zauważyć, iż wskazane we wniosku reguły kolizyjne wykładni zostały zastosowane do przepisów prawa, które w swej treści dotyczą odmiennych zagadnień, a więc ich użycie może zasadniczo wpłynąć na dokonywaną wykładnię literalną przepisu i skutkować dokonaniem niewłaściwej w przedstawionej sytuacji wykładni rozszerzającej. Z samego faktu, iż. ustawodawca do już obowiązującego aktu prawnego regulującego zasady funkcjonowania osób prowadzących pozarolnicza działalność gospodarczą dodał przepisy umożliwiające jej zawieszenie na ściśle zakreślony okres czasu, nie można wywodzić domniemania. Ze wskazane zawieszenie skutkuje również zawieszeniem biegu okresu przysługiwania przywilejów dotyczących nowych przedsiębiorców, uregulowanych w odrębnych akiach prawnych, jak również dokonywać rozszerzającej interpretacji uprzednio obowiązujących przepisów w tym zakresie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że wnioskodawczyni posiada prawo do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od podstawy wymiaru w wysokości nie niższej niż 30 % minimalnego wynagrodzenia w okresie 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednocześnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazuje, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami udzielając interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie ma możliwości przeprowadzania postępowania wyjaśniającego w zakresie obowiązku ubezpieczeń społecznych w sytuacji istnienia zbiegu tytułów do ubezpieczeń, wobec czego rozpatrując niniejszy wniosek odnosi się do nakreślonego przez wnioskodawczynię przedmiotu zapytania dotyczącego ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w sytuacji podlegania tym ubezpieczeniom z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku z dnia 8 sierpnia 2014 r, w sprawie prawa wnioskodawczym do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od podstawy wymiaru w wysokości zadeklarowanej kwoty nie niższej niż 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę przez kolejne 23 miesiące kalendarzowe od dnia wznowienia wykonywania działalności gospodarczej.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

źródło: https://bip.zus.pl