Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 24-07-2013 r. – DI/100000/451/933/2013

Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne – odprawa z tytułu rozwiązania stosunku pracy

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2013 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek z dnia 18 czerwca 2013 r. złożonego przez (…) , spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, z siedzibą w (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r., nr 220, poz. 1447 z późn. zm.).

Wnioskodawca w treści złożonego wniosku wskazuje, iż zawarł z pracownikiem porozumienie o rozwiązaniu stosunku pracy, w ramach którego pracodawca dobrowolnie zobowiązał się do wypłacenia pracownikowi odprawy pieniężnej z tytułu rozwiązania stosunku pracy w wysokości czteromiesięcznego wynagrodzenia tj (…) PLN brutto. Strony zgodnie ustaliły, iż przyczyny rozwiązania stosunku pracy nie leżą po stronie pracodawcy. Zgodnie z §2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawy wymiaru składek nie stanowią odprawy odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Na tle powyższego stanu faktycznego wnioskodawca powziął wątpliwość, czy odprawa wypłacona pracownikowi z tytułu rozwiązania stosunku pracy na podstawie porozumienia stron zawartego pomiędzy pracodawcą a pracownikiem powinna wejść do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, a w szczególności czy należy przyjąć, iż w świetle powyższego przepisu przedmiotowa odprawa w całości nie stanowi podstawy wymiaru składek, czy też nie stanowi jej w części (np do wysokości 15 krotności minimalnego wynagrodzenia)?

Przedsiębiorca wskazuje, że zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne osób zatrudnionych na umowę o pracę stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W myśl § 2 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowią odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy ,w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia.

Z uwagi na powyższe pracodawca może wypłacić zwalnianym pracownikom zarówno świadczenia obligatoryjne wynikające z kodeksu pracy, jak inne odprawy, odszkodowania i rekompensaty na podstawie obowiązującego regulaminu wynagrodzeń lub na podstawie dobrowolnych porozumień pomiędzy pracodawcą a organizacjami związkowymi, a nawet na podstawie dobrowolnych porozumień pomiędzy pracodawcą w postaci umowy z konkretnym pracownikiem. Koniecznym warunkiem wyłączenia o którym mowa wyżej jest związek pomiędzy wypłatą świadczenia a rozwiązaniem stosunku prany. W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia wysokość wypłaconej odprawy tj. przekroczenie 15 krotności minimalnej krajowej, bowiem rozwiązanie stosunku pracy nie ma związku z przyczynami lezącymi po stronie pracodawcy (ekonomicznymi).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 lipca 2013 r. (wpływ do Oddziału ZUS w Gdańsku w dniu 17 lipca 2013 r.) przedsiębiorca wskazał, iż odprawa pieniężna wypłacona pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy za porozumieniem stron stanowi przychód pracownika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze treść wniosku, jak również obowiązujące w tym przedmiocie przepisy prawa Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji uznać należy za prawidłowe.

Art. 10 ust. 1 Ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie, Zgodnie natomiast z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. nr 220, poz. 1447 z późn. zm.), w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r . o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz. U. 2009, nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2010 r., nr 51, poz. 307, późn. zm.). Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników nie stanowią natomiast przychody wymienione w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106, późn. zm.), gdzie w § 2 ust. 1, pkt 3 zawarte jest wyłączenie określonych należności, jako nie wchodzących do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, tj. „odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy”. Wyłączenie z podstawy wymiaru składek przychodów uzyskanych przez pracownika z tytułu odpraw znajduje zastosowanie zarówno w odniesieniu do tych odpraw mających swe źródło w ustawach szczególnych, w tym w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jak również tych wynikających z dobrowolnych porozumień zawartych między pracodawcą a pracownikiem (w sytuacjach przewidzianych przez umowę o pracę lub w późniejszych porozumieniach między pracodawcą a konkretnym pracownikiem).

Przywołany przepis ww. rozporządzenia znajduje zastosowanie jedynie w przypadku, gdy wyplata odprawy – mającej charakter odprawy pieniężnej, pozostaje w bezpośrednim oraz nierozerwalnym związku z faktem wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy. Jedyną przyczyną wypłaty przez pracodawcę takiej odprawy winno być ustanie zatrudnienia. Oznacza to, iż tego typu świadczenia nie mogą być wypłacane przez pracodawcę w innych okolicznościach, niż pozostających w ścisłym związku z rozwiązaniem stosunku pracy. Fakt, iż do wypłaty odprawy pieniężnej następuje na podstawie dobrowolnego porozumienia między pracodawcą a pracownikiem i przyczyną rozwiązania stosunku pracy jest porozumienie stron nie wyklucza zastosowania wyłączenia przewidzianego w § 2 ust. 1 pkt 3 cytowanego rozporządzenia.

Ponadto Zakład wskazuje, iż w trybie wydawania pisemnych interpretacji nie jest władny do wypowiedzenia się w kwestii możliwości wypłaty zwalnianym pracownikom, różnej kategorii odpraw, gdyż prawodawca nie przyznał takiej możliwości.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia. Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

źródło: https://bip.zus.pl