Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 05-01-2017 r. – 2461-IBPB-2-2.4511.930.2016.1.KRB

Możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. będąca Wnioskodawcą należy do międzynarodowej Grupy zajmującej się projektowaniem, produkcją i serwisem rozwiązań w zakresie systemów zawieszeń i układów hamulcowych dla przemysłu motoryzacyjnego na całym świecie.

Spółka oferuje klientom rozwiązania dla głównych obszarów branży motoryzacyjnej i zapewnia pełny zakres usług dla elementów układów zawieszeń i układów hamulcowych. Spółka prowadzi również działalność badawczo-rozwojową, a także projektuje i wdraża do produkcji elementy zawieszeń pasywnych i aktywnych dla czołowych producentów samochodów.

Działalność Spółki oparta jest o struktury, w których wykonywane prace dotyczą: projektowania i procesów produkcyjnych, wsparcia funkcjonalnego oraz wsparcia administracyjnego.

W powyższej strukturze wyróżnić można działy, w których pracownicy wykonują czynności właściwe dla specyfiki danego działu i zakresu swoich obowiązków.

Działy projektowania i procesów produkcyjnych opracowują nowe produkty, ulepszają już istniejące oraz zajmują się sprawnym wdrażaniem produktów do produkcji. Działalność ta opiera się na działach projektowania i procesów produkcyjnych realizujących projekty dla różnych klientów:

• dział rozwoju technologii produkcji (Technology Development),
• dział ds. organizacji produkcji (Industrial Engineering),
• dział tworzenia produktu (Product Engineering),
• dział ds. procesu produkcyjnego (Manufacturing Engineering).

Działalność powyższych działów wspierana jest przez działy wsparcia funkcjonalnego, które wspierają główną działalność Spółki:

• dział koordynacji i zarządzania produktem (Product Line & Program Management),
• dział zapewnienia jakości produktu oraz administracji danych (Quality Engineering, Quality System & Data Administrator, Global Change, Warranty Engineering),
• dział inżynierii jakości (Advanced Quality Engineering).

Natomiast do działów wspierających podstawową działalność Spółki zaliczamy:

• dział administracji (Administracja),
• dział kadr (HR),
• dział księgowości (Finance),
• dział informatyczny (IT),
• dział logistyki (Logistyka).

Pracownicy ww. działów zatrudnieni są na umowę o pracę (dalej: Pracownicy).

Struktura organizacyjna działów projektowania i procesów produkcyjnych.

Poszczególne działy charakteryzują się określoną specyfiką działalności, natomiast co do zasady zakres obowiązków Pracowników tych działów jest zbliżony, podobnie jak charakter wykonywanych zadań oraz efekty prac.

Pod względem organizacji pracy w ramach działów projektowania i procesów produkcyjnych Pracowników można podzielić na trzy główne grupy:

• Inżynierów projektowych;
• Liderów projektowych;
• Menedżerów projektowych.

Inżynierowie projektowi są bezpośrednio zaangażowani w pracę na danym projekcie. Są, co do zasady, odpowiedzialni za swoją część projektu, będącego najczęściej elementem złożonego procesu projektowania danego komponentu, narzędzia czy prototypu. Efekty swojej pracy raportują do Liderów bądź Menedżerów projektowych, którzy poza uczestnictwem w pracach projektowych oraz konsultacjach, również nadzorują procesy projektowania, w których uczestniczą Inżynierowie projektowi.

Liderzy projektowi sprawują nadzór merytoryczny nad tworzeniem projektów, są również zaangażowani w przygotowywanie ofert i prezentacji dla klientów. Nadzorują oraz koordynują prace zespołu oraz raportują postępy prac dla osób znajdujących się na stanowiskach Menedżerskich.

Menedżerowie projektowi w dużej mierze są zaangażowani we współtworzenie utworów na projektach oraz sprawują nadzór merytoryczny nad projektem. Ponadto, zajmują się opracowywaniem planów strategicznych dla zespołów projektowych, koordynacją prac oraz konsultacjami nad projektem. Poza obowiązkami projektowymi, zajmują się również działalnością o charakterze sprzedażowym oraz zarządczo-personalnym.

W ramach wykonywania obowiązków wynikających ze stosunku pracy, Pracownicy – w oparciu o swoją indywidualną i kreatywną pracę – tworzą między innymi następujące utwory:

• prezentacje,
• rysunki,
• opisy procesu wytwarzania,
• schematy pracy operatorów czy obciążeń,
• opisy dziennego cyklu produkcji i pracy,
• opracowują koncepcje/produkty na podstawie danych,
• dokumentację testową, produkcyjną oraz techniczną,
• analizy,
• ekspertyzy,
• opinie,
• raporty,
• modele,
• procedury testowe,
• algorytmy symulacyjne,
• prototypy produktów,
• materiały szkoleniowe,
• modele geometryczne,
• oferty,
• modele 3D.

Struktura organizacyjna działów wsparcia funkcjonalnego.

Poszczególne działy charakteryzują się określoną specyfiką działalności, natomiast co do zasady zakres obowiązków Pracowników tych działów jest zbliżony, podobnie jak charakter wykonywanych zadań oraz efekty prac.

Pod względem organizacji pracy w ramach działów projektowania i procesów produkcyjnych Pracowników można podzielić na trzy główne grupy:

• Inżynierów funkcjonalnych;
• Liderów funkcjonalnych;
• Menedżerów funkcjonalnych.

Inżynierowie funkcjonalni są zaangażowani w prace związane z wdrażaniem nowych projektów, tworzeniem odpowiednich regulacji/harmonogramu wykonywanych prac, analizą możliwości wykonania danych komponentów, narzędzi czy prototypów. Efekty swoich prac raportują do Liderów oraz Menedżerów funkcjonalnych, którzy konsultują oraz nadzorują procesy związane ze wsparciem funkcjonalnym procesu projektowania.

Liderzy funkcjonalni odpowiadają za rejestrowanie zleceń zarówno od klientów wewnętrznych jak i zewnętrznych, utrzymywanie bazy zleceń oraz zamówień. Ponadto nadzorują harmonogram wykonywanych prac oraz prototypów, terminowość wykonywanych zleceń, prototypów i ich dostaw do klientów oraz dbają o odpowiednią dokumentację i zgodność raportów i analiz z procedurami.

Menedżerowie funkcjonalni organizują pracę Inżynierów oraz Liderów funkcjonalnych, planują oraz ustalają kolejność wykonywanych projektów. Co do zasady, zakres ich obowiązków obejmuje weryfikację wymagań dla procesu produkcyjnego, współpracę z działami projektowymi czy innymi działami funkcjonalnymi oraz koordynację prac nad strukturą i rozmieszczeniem procesów produkcyjnych oraz standaryzację procesów produkcyjnych.

W ramach wykonywania obowiązków wynikających ze stosunku pracy, Pracownicy – w oparciu o swoją indywidualną i kreatywną pracę – tworzą między innymi następujące utwory:

• prezentacje,
• raporty,
• oferty,
• analizy,
• wyceny,
• prototypy,
• opinie,
• materiały szkoleniowe.

Struktura organizacyjna działów wsparcia administracyjnego.

Osoby zatrudnione w ramach działów wsparcia administracyjnego Spółki wykonują czynności mające na celu wsparcie jej podstawowej działalności.

W celu prowadzenia działalności Spółka zatrudnia m.in. pracowników działu kadr, księgowości oraz informatycznego.

W ramach wykonywania obowiązków wynikających ze stosunku pracy, Pracownicy poszczególnych działów – w oparciu o swoją indywidualną i kreatywną pracę – tworzą między innymi następujące utwory:

• procedury,
• prezentacje,
• analizy,
• programy wspierające zasoby informatyczne.

Efekty prac – utwory.

Opisane powyżej rezultaty działalności Pracowników Spółki są efektem ich zindywidualizowanej i kreatywnej działalności, która prowadzi do powstawania wyżej wymienionych produktów. Działalność w tym zakresie ma niepowtarzalny charakter i musi każdorazowo być dostosowana do potrzeb konkretnego projektu i wymagań klienta. Każdy z rezultatów działalności pracowników jest uzewnętrzniony, ma oryginalny charakter, tj. zawiera obiektywnie nową wartość oraz nosi cechę indywidualności, tzn. stanowi efekt nieszablonowej, samodzielnej pracy uwieńczonej niepowtarzalnym rezultatem.

Mając na względzie powyższe, efektem pracy Pracowników jest powstawanie utworów (dalej: Utwory) w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

Oprócz czynności wskazanych powyżej, które stanowią zasadniczą część obowiązków Pracowników, w zakresie ich zadań mieszczą się także inne działania niebędące czynnościami o charakterze twórczym. Można tu wymienić zadania administracyjne, organizacyjne, zarządcze lub kontrolne.

Regulamin wynagradzania.

Biorąc pod uwagę powyższe uwagi oraz przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka zamierza doprecyzować w obowiązującym regulaminie wynagradzania zapisy dotyczące przeniesienia na rzecz Spółki autorskich praw majątkowych do Utworów stworzonych przez Pracowników w ramach stosunku pracy.

Pozwoli to, zdaniem Spółki, na odpowiednie podejście jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, poprzez precyzyjne ustalenie kosztów uzyskania przychodów w zakresie wynagrodzenia wypłacanego Pracownikom. W tym celu wyodrębnione zostanie, jaka część wynagrodzenia ze stosunku pracy obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu rozporządzania przez Pracowników prawami autorskimi. Z chwilą przyjęcia Utworu, majątkowe prawa autorskie do przyjętego Utworu zostaną przeniesione na Spółkę, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli.

Zmieniony regulamin wynagradzania będzie określać, jaka część wynagrodzenia poszczególnych Pracowników będzie stanowić wynagrodzenie z tytułu rozporządzania przez Pracownika prawami autorskimi (dalej: Honorarium autorskie), a jaka będzie stanowić wynagrodzenie za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych, w efekcie których nie powstają Utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wysokość Honorarium autorskiego dla pracowników za przeniesienie praw autorskich do utworów zostanie określona na podstawie metodologii wyceny stanowisk opartej na czasie pracy niezbędnym do realizacji zadań określonych na danym stanowisku. Taka metoda stanowi najbardziej rzetelny sposób wartościowania pracy o charakterze twórczym i nietwórczym. Metoda będzie uwzględniała różnice w specyfice pracy oraz w zakresie obowiązków na różnych stanowiskach w poszczególnych działach.

Jednocześnie, prowadzona będzie stosowna dokumentacja w tym zakresie, tj. odpowiednia procedura ewidencjonowania i archiwizacji stworzonych Utworów.

Wycena Utworów i Honorarium autorskie.

W przypadku ustalenia przez Pracodawcę na podstawie zakresu obowiązków Pracownika, że czas pracy twórczej będzie wynosił 50% ogółu czasu pracy, zostanie określone, iż część wynagrodzenia płatnego dla pracownika z tytułu pracy twórczej będzie wynosić 50% wysokości wynagrodzenia zasadniczego brutto. Rozróżnienie, jaka część wynagrodzenia przysługiwać będzie z tytułu pracy twórczej, a jaka z tytułu innych obowiązków pracowniczych będzie wynikać z regulaminu wynagradzania. Ustalenie to będzie odzwierciedlać faktyczny zakres obowiązków oraz czynności związanych z pracą twórczą, za które ta część wynagrodzenia będzie płatna.

Jeżeli w danym miesiącu Pracownik nie przekaże Spółce Utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (np. z powodu absencji spowodowanej urlopem bądź chorobą lub efekt prac nie będzie spełniać warunków uznania go za Utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), wówczas nie będzie uprawniony do uznania części wynagrodzenia za Honorarium autorskie, o którym mowa powyżej. Podstawą naliczenia wynagrodzenia w takim miesiącu będzie określona w regulaminie wynagradzania kwota całkowitego miesięcznego wynagrodzenia Pracownika, bez uwzględnienia jej podziału na Honorarium autorskie i wynagrodzenie z tytułu wykonywania pozostałych obowiązków pracowniczych.

Będąc w stosunku do Pracowników płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, Spółka chce odzwierciedlać powyższe zmiany w systemie wynagradzania, odpowiednio określając koszty uzyskania przychodów do wynagrodzenia Pracowników, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w szczególności art. 22 ust. 2 i 9 tejże ustawy.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, wywiązując się z obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodu (wynagrodzenia) z tytułu rozporządzania majątkowymi prawami autorskimi, powstałymi w wyniku pracy twórczej, obliczonego według metodologii przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego (Honorarium autorskie), jest uprawniona do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do części wynagrodzenia (Honorarium autorskie), która jest określona w regulaminie wynagradzania jako wynagrodzenie należne Pracownikowi w zamian za przeniesienie na rzecz pracodawcy autorskich praw majątkowych do Utworów stworzonych przez nich w ramach stosunku pracy. Do pozostałego przychodu z wynagrodzenia za pracę niemającą charakteru pracy twórczej, koszty uzyskania przychodów powinny zostać określone na podstawie art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych enumeratywnie w innych przepisach ustawy. Zgodnie z konstrukcją przewidzianą w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód to uzyskany przez podatnika przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodów.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania lub rozporządzania przez twórców prawami autorskimi określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, pomniejszonego o potrącone należne składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe, których podstawę stanowi ten przychód.

Powyższe oznacza, że o zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów decyduje fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za odpowiednie korzystanie/rozporządzanie prawami autorskimi odnoszącymi się do wykonanego Utworu, będącego przedmiotem prawa autorskiego.W świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ugruntowanej praktyki organów podatkowych, możliwość skorzystania z 50% kosztów uzyskania przychodów jest uzależniona od spełnienia dwóch warunków:

• stworzenie przez pracownika – twórcę efektu pracy będącego utworem w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
• korzystanie przez pracownika – twórcę z praw autorskich lub rozporządzanie przez niego tymi prawami.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 tejże ustawy. Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Ponadto zgodnie z pismem Dyrektora Departamentu Praw Autorskich Ministerstwa Kultury i Sztuki z 1 września 1997 r., Znak: DPA 024/314/97 „przyjmuje się, że przesłanka twórczości spełniona jest wówczas, gdy dzieło stanowi rezultat działalności o charakterze kreacyjnym, indywidualnym, cechującym się tzw. statyczną jednorazowością (niepowtarzalnością), czyli niemożliwością stworzenia identycznego dzieła przez inną osobę o podobnych do wykonującego pracę kwalifikacjach”.

W teorii prawa autorskiego, aby rezultat określonej działalności stanowił przedmiot prawa autorskiego, muszą zostać spełnione trzy podstawowe kryteria: uzewnętrznienie rezultatu, jego oryginalność i indywidualność.

W opinii Wnioskodawcy, działalność Pracowników i realizacja przez nich obowiązków służbowych niewątpliwie przynosi rezultaty, które powinny zostać zaklasyfikowane jako Utwory będące przedmiotem prawa autorskiego. Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych posługuje się bowiem w tym zakresie szeroką definicją – zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 1, przedmiotem ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Tym samym o przyznaniu ochrony na gruncie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych decyduje wyłącznie przesłanka twórczości oraz indywidualności. Dodatkowo, wystarczy, że tylko jeden z elementów utworu będzie miał twórczy charakter, by możliwe było uznanie go za podlegający ochronie na gruncie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Rezultaty prac Pracowników będą podlegać każdorazowej ocenie z punktu widzenia przesłanek pozwalających uznać je za Utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności pod warunkiem ich indywidualnego i twórczego charakteru, co najmniej odnośnie do ich formy wyrażenia.

W przypadku, gdy rezultat działalności spełnia wymienione powyżej kryteria, przychody uzyskiwane z tytułu rozporządzania prawami autorskimi do takich rezultatów, zgodnie ze wskazanymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą zostać pomniejszone o 50% koszty ich uzyskania.

Zdaniem Spółki, wskazane we wniosku efekty pracy Pracowników stanowią Utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim prawach pokrewnych. Dzieła te są wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi oraz charakteryzują się oryginalnością i indywidualnością. O oryginalności i indywidualności decyduje fakt, że wytwory ich pracy stanowią za każdym razem nowy rezultat indywidualnego procesu myślowego. Jednocześnie są one uzewnętrznione w postaci prezentacji, raportów z rekomendacjami, rysunków i modeli, dokumentacji technicznych, projektów szkoleń i procedur. W szczególności projekty związane z działalnością projektową i procesów produkcyjnych oraz działalnością wsparcia funkcjonalnego, w które zaangażowana jest większość Pracowników Spółki, są powszechnie uznawane przez organy podatkowe za podstawę do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Takie stanowisko zostało wyrażone m.in.:

• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 lutego 2016 r. (Znak: IPPB4/4511-1505/15-2/MP);
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 czerwca 2015 r. (Znak: ILPB1/4511-1-359/15-2/AMN);
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 29 stycznia 2014 r. (Znak: IPTPB2/415-695/13-2/TS);
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 stycznia 2014 r. (Znak: IPPB4/415-665/13-4/MS);
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 18 lutego 2013 r. (Znak: IPTPB2/415-765/12-5/KK);
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 listopada 2011 r. (Znak: IPPB4/415-685/11-2/JK2);
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 listopada 2011 (Znak: IPPB1/415-802/11-4/ES);
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 lutego 2011 r. (Znak: IPPB4/415-956/10-2/MP);
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 lutego 2011 r. (Znak: ITPB2/415-1083/10/TJ);
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 lipca 2010 r. (Znak: IPPB2/415-486/10-2/MR).

Aby jednak istniała możliwość zastosowania tej preferencyjnej stawki kosztów uzyskania przychodu, wskazane jest, aby zostały spełnione dwa dodatkowe warunki:

• efekt działalności powinien zostać utrwalony w sposób umożliwiający jego późniejszą weryfikację (np. w postaci graficznej prezentacji czy pisemnego sprawozdania);
• przygotowanie stosownej dokumentacji powinno mieć miejsce w oparciu o obowiązującą umowę np. o dzieło lub o pracę, bądź inny dokument np. instrukcję, regulamin wynagradzania, który określi, jaka część wynagrodzenia jest wynagrodzeniem z tytułu rozporządzania tymi prawami, a jaka za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych.

W odniesieniu do pierwszego warunku, Spółka uważa, że będzie on spełniony dzięki funkcjonowaniu opisanego w stanie faktycznym systemu służącego do ewidencji i rejestracji efektów prac. System ten umożliwi Pracownikom regularną rejestrację rezultatów prac, które następnie będą podlegały analizie co do możliwości uznania ich za Utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i w przypadku pozytywnej weryfikacji zostaną przyjęte przez Spółkę jako twórczy efekt prac Pracowników. Ten sam system pozwoli osobom nadzorującym projekty na akceptację rezultatów prac i zakwalifikowania ich jako Utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim prawach pokrewnych w imieniu Spółki. Dodatkowo, każdy Utwór zostanie zarchiwizowany w systemie, co pozwoli na weryfikację dzieła w dowolnym momencie.

W odniesieniu do drugiego warunku, zgodnie ze zmodyfikowanym regulaminem pracy, będzie on zawierał zapisy dotyczące przeniesienia na rzecz Spółki autorskich praw majątkowych do Utworów stworzonych przez Pracowników w ramach stosunku pracy. Z uwagi na fakt, że wycena wartości pracy twórczej Pracowników będzie oparta o ustalony, procentowy udział pracy twórczej w łącznym czasie pracy Pracownika wynikający z zakresu obowiązków oraz proporcji między czasem przeznaczonym przez Pracowników na prace twórcze a ogółem czasu ich pracy, zmieniony regulamin wynagradzania będzie określać, jaka maksymalna część wynagrodzenia poszczególnych Pracowników będzie stanowić wynagrodzenie z tytułu rozporządzania przez Pracownika prawami autorskimi (Honorarium autorskie), do której można zastosować podwyższone koszty uzyskania przychodu.

Spółka wskazała, że zastosowanie 50% kosztów w związku z przeniesieniem praw autorskich do utworów jest prawidłowe również, gdy to dodatkowa instrukcja, dokument (zamiast umowy o pracę) określa, jaka część wynagrodzenia osób zatrudnionych jest wynagrodzeniem z tytułu rozporządzania tymi prawami, a jaka za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych. Postanowienia dotyczące w szczególności wymogu wykonywania pracy twórczej przez Pracownika, rozróżnienia czynności pracowniczych na mające charakter twórczy i pozostałe oraz czasu z tym związanego, a także odpowiedniego sposobu kalkulacji wynagrodzenia i rejestracji utworów, mogą zostać zawarte w odrębnym wewnętrznym dokumencie korporacyjnym Pracodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 czerwca 2016 r. (Znak: IPPB4/4511-387/16-4/IM).

Podział wynagrodzenia na Honorarium autorskie oraz na pozostałą część będzie dokonany w oparciu o procentową proporcję zadań, skutkujących powstaniem Utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w stosunku do wszystkich zadań. Proponowana metoda będzie uwzględniała różnice w specyfice pracy oraz zakresie obowiązków na różnych stanowiskach, w poszczególnych działach.

Prawidłowość powyższej struktury została potwierdzona przez praktykę organów podatkowych, m.in. w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 czerwca 2016 r. (Znak: ILPB1/4511-1-366/16-3/KS): „należy uznać, iż opisany na wstępie ryczałtowy sposób wynagradzania Pracowników za przekazanie majątkowych praw autorskich na Wnioskodawcę będzie prawidłowy, ponieważ nie narusza on żadnego przepisu prawa podatkowego, jest zgodny z zasadą swobodnego ustalania wynagrodzenia między pracownikiem a pracodawcą, a nadto będzie przejrzysty – tzn. umożliwi jednoznaczne wskazanie, która konkretnie część wynagrodzenia Pracownika związana jest z korzystaniem z praw autorskich”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 września 2014 r. (Znak: IBPBII/1/415-497/14/BD): „Strony stosunku pracy określą wartość wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych jako stały procent ogólnego wynagrodzenia należnego pracownikowi, a zatem będzie to rozliczenie ryczałtowe. Określony w umowie o pracę procent ogólnego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych odpowiadał będzie faktycznej ilości poświęconego przez pracownika czasu na wykonanie pracy twórczej. Procent ten ustalony zostanie na podstawie zakresu obowiązków pracownika i powierzonych mu zadań. W razie zmiany proporcji pracy twórczej do całości pracy ustalony w umowie procent podlegał będzie aktualizacji w drodze aneksu do umowy o pracę”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 listopada 2011 r. (Znak: IPPB1/415-802/11-4/ES): „Dodatkowo dla celów prawidłowego wyliczenia Honorarium autorskiego inżynierów i Menedżerów Technicznych w ramach realizowanych technicznych prac projektowych wyliczono uśredniony współczynnik pracy twórczej. Został on otrzymany w specjalistycznym badaniu przy użyciu metod statystycznych gwarantujących pełną wiarygodność otrzymanych wyników. Nie budzi więc wątpliwości, iż otrzymany współczynnik może być przez Spółkę uwzględniany dla celów wyliczenia Honorarium autorskiego do którego będą miały zastosowanie podwyższone koszty uzyskania przychodu. Współczynnik będzie systematycznie i okresowo analizowany i, jeżeli będzie to uzasadnione modyfikowany”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 stycznia 2011 r. (Znak: ILPB2/415-1163/10-2/WS): „Określenie kwotowo przez pracodawcę w umowie dwóch elementów wynagrodzenia: wynagrodzenia zasadniczego i wynagrodzenia z tytułu przeniesienia praw autorskich (wyrażonego w sposób ryczałtowy) jest prawidłowy – nie narusza przepisów prawa podatkowego. Tak ustalone wynagrodzenie umożliwia wskazanie, która konkretna część wynagrodzenia związana jest z korzystaniem z praw autorskich”;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 11 lipca 2011 r. (Znak: ILPB1/415-578/11-4/AP): „Strony stosunku pracy określiły wartość wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych jako stały procent ogólnego wynagrodzenia należnego pracownikowi, ma charakter ryczałtowy – jest stałe i niezależne od ilości czasu poświęconego pracy twórczej w danym miesiącu”.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, zdaniem Spółki, dokonując – jako płatnik – obliczania i pobierania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, powinna ona stosować 50% koszty uzyskania przychodów w stosunku do części wynagrodzenia Pracowników stanowiącej Honorarium autorskie, po pomniejszeniu o należne składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe.

Powyższe okoliczności mają określone skutki podatkowe dla Wnioskodawcy. Spółka, będąc na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnikiem podatku dochodowego z tytułu wypłacanego Pracownikom przychodu, jest zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, zobowiązana do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. W związku z tym, że Spółka zamierza wypłacać Pracownikom wynagrodzenie w podziale na:

• część wynagrodzenia wypłacanego za stworzenie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• część wynagrodzenia za pracę o charakterze nietwórczym,

jej obowiązkiem jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych jest odpowiednie zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w celu wyznaczenia dochodu Pracowników, a następnie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Aby natomiast prawidłowo tego dokonać, Spółka jest zobowiązana do ustalenia wysokości przychodu (Honorarium autorskiego) – w oparciu o procentową proporcję zadań realizowanych w ciągu roku skutkujących powstaniem Utworów w stosunku do wszystkich zadań.

Podsumowując, zdaniem Spółki przedstawione powyżej okoliczności pozwalają na stosowanie wobec części wynagrodzenia Pracowników 50% kosztów uzyskania przychodu, na zasadach przyjętych przez Spółkę i przedstawionych w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy – dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f ww. ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 przywołanej ustawy – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika, zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy – uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W myśl art. 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ww. ustawy – za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Jak stanowi art. 32 ust. 7 cytowanej ustawy – zakład pracy przy obliczaniu zaliczki nie stosuje kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji z ich stosowania. Oświadczenie to składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Osobom posiadającym status pracownika, uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy, przysługuje co do zasady – zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odliczenie jednej, pełnej, miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od wymiaru czasu pracy.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu. Zatem w przypadku uzyskiwania w ramach stosunku pracy przychodów z pracy twórczej koszty te mogą być określone przy zastosowaniu stawki 50%.

Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy – koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy – jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Przepis ten stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. Jednakże przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenia m.in. czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich oraz czy podatnik jest twórcą, należy dokonać w świetle odrębnych przepisów. Odrębnymi przepisami są w tym wypadku przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 666 ze zm.).

Na ich podstawie, w szczególności biorąc pod uwagę treść art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy – w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy – prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców (art. 9 ust. 1 i 2 cyt. ustawy).

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze – konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś – osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji powyższych wyjaśnień, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (pracodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy – jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie stosunku pracy czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, udokumentowania wymaga jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem wyraźne rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Dlatego też 50% koszty uzyskania przychodów mogą być zastosowane do tej części wynagrodzeń pracowników (twórców), która została zakwalifikowana jako wynagrodzenie z tytułu korzystania z praw autorskich, jeżeli konkretne prace lub czynności znajdują odzwierciedlenie w stosownej ewidencji prac twórczych prowadzonej przez pracodawcę. Zakres zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzeń wypłacanych poszczególnym pracownikom, uzależniony powinien być bowiem zawsze od zakresu wykonywanych przez nich prac o twórczym charakterze. Zakres ten powinien znaleźć udokumentowanie w prowadzonej przez pracodawcę ewidencji prac twórczych, wykonywanych przez poszczególnych pracowników, która to ewidencja służyć może ewentualnej weryfikacji wcześniej dokonanych ustaleń w powyższym przedmiocie.

Z ewidencji tych winno więc wynikać jaka – ustalona w sposób skonkretyzowany i jednoznaczny – część wykonywanej przez pracownika pracy przypada na prace o charakterze twórczym, ze ścisłym określeniem wartości tej pracy, a więc wysokości honorarium za stworzenie utworu w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Podkreślić przy tym należy, że przez wyodrębnienie tego honorarium z łącznej wartości wynagrodzenia nie można uznać sytuacji, w której płatnik określa je – np. w treści umowy o pracę bądź aneksie do tej umowy czy też w złożonym oświadczeniu – jako procent ogólnego czasu pracy pracownika. Tylko bowiem jednoznaczne wyliczenie wartości honorarium z tytułu rzeczywiście wykonanej pracy twórczej pozwala na zastosowanie do tej wartości kosztów uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie znajdzie zastosowania do wynagrodzenia wyliczonego w sposób hipotetyczny, nawet jeśli jest ono zbliżone do wartości rzeczywistej.

Z wniosku wynika, że Spółka należy do międzynarodowej Grupy zajmującej się projektowaniem, produkcją i serwisem rozwiązań w zakresie systemów zawieszeń i układów hamulcowych dla przemysłu motoryzacyjnego na całym świecie.

Spółka oferuje klientom rozwiązania dla głównych obszarów branży motoryzacyjnej i zapewnia pełny zakres usług dla elementów układów zawieszeń i układów hamulcowych. Spółka prowadzi również działalność badawczo-rozwojową, a także projektuje i wdraża do produkcji elementy zawieszeń pasywnych i aktywnych dla czołowych producentów samochodów.

Działalność Spółki oparta jest o struktury, w których wykonywane prace dotyczą: projektowania i procesów produkcyjnych, wsparcia funkcjonalnego oraz wsparcia administracyjnego.

W powyższej strukturze wyróżnić można działy, w których pracownicy wykonują czynności właściwe dla specyfiki danego działu i zakresu swoich obowiązków.

Działy projektowania i procesów produkcyjnych opracowują nowe produkty, ulepszają już istniejące oraz zajmują się sprawnym wdrażaniem produktów do produkcji. Działalność ta opiera się na działach projektowania i procesów produkcyjnych realizujących projekty dla różnych klientów.

Opisane powyżej rezultaty działalności Pracowników Spółki są efektem ich zindywidualizowanej i kreatywnej działalności, która prowadzi do powstawania wyżej wymienionych produktów. Działalność w tym zakresie ma niepowtarzalny charakter i musi każdorazowo być dostosowana do potrzeb konkretnego projektu i wymagań klienta. Każdy z rezultatów działalności pracowników jest uzewnętrzniony, ma oryginalny charakter, tj. zawiera obiektywnie nową wartość oraz nosi cechę indywidualności, tzn. stanowi efekt nieszablonowej, samodzielnej pracy uwieńczonej niepowtarzalnym rezultatem.

Spółka zamierza doprecyzować w obowiązującym regulaminie wynagradzania zapisy dotyczące przeniesienia na rzecz Spółki autorskich praw majątkowych do Utworów stworzonych przez Pracowników w ramach stosunku pracy.

Pozwoli to, zdaniem Spółki, na odpowiednie podejście jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, poprzez precyzyjne ustalenie kosztów uzyskania przychodów w zakresie wynagrodzenia wypłacanego Pracownikom. W tym celu wyodrębnione zostanie, jaka część wynagrodzenia ze stosunku pracy obejmuje wynagrodzenie autorskie z tytułu rozporządzania przez Pracowników prawami autorskimi. Z chwilą przyjęcia Utworu, majątkowe prawa autorskie do przyjętego Utworu zostaną przeniesione na Spółkę, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli.

Zmieniony regulamin wynagradzania będzie określać, jaka część wynagrodzenia poszczególnych Pracowników będzie stanowić wynagrodzenie z tytułu rozporządzania przez Pracownika prawami autorskimi (dalej: Honorarium autorskie), a jaka będzie stanowić wynagrodzenie za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych, w efekcie których nie powstają Utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wysokość Honorarium autorskiego dla pracowników za przeniesienie praw autorskich do utworów zostanie określona na podstawie metodologii wyceny stanowisk opartej na czasie pracy niezbędnym do realizacji zadań określonych na danym stanowisku. Taka metoda stanowi najbardziej rzetelny sposób wartościowania pracy o charakterze twórczym i nietwórczym. Metoda będzie uwzględniała różnice w specyfice pracy oraz w zakresie obowiązków na różnych stanowiskach w poszczególnych działach.

Jednocześnie, prowadzona będzie stosowna dokumentacja w tym zakresie, tj. odpowiednia procedura ewidencjonowania i archiwizacji stworzonych Utworów.

Jeżeli zatem Spółka na podstawie prowadzonej dokumentacji, tj. odpowiedniej procedury ewidencjonowania i archiwizacji stworzonych utworów będzie mogła w sposób jednoznaczny i rzeczywisty ustalić jaka część wynagrodzenia dotyczy pracy twórczej pracowników, możliwe będzie do tej części wynagrodzenia, która przysługiwać będzie pracownikom spółki za pracę twórczą zastosować podwyższone koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty te będą przysługiwać tylko wówczas, gdy istotnie praca wykonywana przez pracowników zatrudnionych do wykonywania określonych prac oraz realizacja przez nich obowiązków służbowych będzie przynosić rezultaty, które zdaniem Spółki można sklasyfikować jako utwory będące przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych oraz będzie możliwy podział wynagrodzenia wypłacanego za rzeczywiście wykonaną pracę twórczą oraz wynagrodzenia za wykonanie pracy niemającej charakteru pracy twórczej. Zatem w odniesieniu do tej części wynagrodzenia pracowników, która będzie stanowiła przychód z tytułu wytworzonych przez nich w ramach stosunku pracy utworów, Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem limitu wynikającego z art. 22 ust. 9a tej ustawy. Przy czym w postępowaniu podatkowym, to na Spółce będzie ciążył obowiązek udowodnienia, że istotnie przychody, do których zastosuje 50% koszty uzyskania przychodu są przychodami z tytułu praw autorskich.

Natomiast do pozostałej części wynagrodzenia czyli wynagrodzenia za wykonywanie prac, które nie będą miały twórczego charakteru oraz za czas absencji spowodowany chorobą bądź urlopem metoda ustalania kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie miała zastosowania, gdyż w ww. sytuacjach nie jest wykonywana praca będąca przedmiotem prawa autorskiego. Jak wyjaśniono powyżej art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy przychodów osiągniętych m.in. z tytułu praw autorskich i stosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia pracownika dotyczy wyłącznie tych okresów zatrudnienia, w których praca o charakterze twórczym jest rzeczywiście wykonywana.

Wynagrodzenie za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych czyli prac, które nie mają charakteru pracy twórczej oraz za czas absencji spowodowany chorobą bądź urlopem, nie pozostaje w uchwytnym związku przyczynowo-skutkowym z działaniami twórczymi, kreującymi utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Reasumując, do części wynagrodzenia wypłaconego pracownikowi stanowiącego odpłatność za pracę twórczą Wnioskodawca może zastosować na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 50% koszty uzyskania przychodu. Natomiast do pozostałej części wynagrodzenia z umowy o pracę, tj. wynagrodzenia za wykonywanie innych obowiązków pracowniczych nie mających charakteru pracy twórczej oraz za czas absencji spowodowany chorobą bądź urlopem, Wnioskodawca winien zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z treścią art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W świetle tej definicji, ilekroć w przepisach jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do powyższych definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego, a więc Dyrektor Izby Skarbowej, w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy pracownicy są twórcami w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/