Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16-01-2018 r. – 0114-KDIP3-3.4011.556.2017.1.JK3

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że wartość biletu otrzymana przez pracowników Wnioskodawcy i członków ich rodzin w wyniku realizacji uprawnienia do bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej stanowi przychód, który korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie cytowanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 85 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą na terenie Gminy oraz Gmin ościennych, z którymi Gmina zawarła stosowne porozumienia w zakresie publicznego transportu zbiorowego-autobusowego i tramwajowego (transport lądowy miejski i podmiejski PKD49.31.Z), zatrudniając ok. 490 osób.

W Spółce funkcjonuje Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy ustalający szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać treść stosunku pracy oraz warunki dotyczące wynagradzania i przyznawania innych świadczeń z tytułu zatrudnienia, a także wzajemne zobowiązania stron Układu. Innymi świadczeniami z tytułu zatrudnienia, o których mowa w załączniku nr 11 ZUZP są uprawnienia pracowników i członków rodzin pracownika (małżonków, dzieci własnych i przysposobionych oraz pasierbów) do bezpłatnych przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego – środkami komunikacji miejskiej.

Do dnia 31 grudnia 2017 r. to uprawnienie przysługuje również z Uchwały Rady Miasta z dnia 26 października 2011 r. w sprawie ustanowienia uprawnień zwolnień i ulg za przejazdy wykonywane lokalnym transportem zbiorowym z późniejszymi zmianami.

Jednakże dnia 29 listopada 2017 r. Rada Miasta podjęła Uchwałę w sprawie uprawnień do zwolnień i ulg za przejazdy wykonywane lokalnym transportem zbiorowym (jednocześnie uchylając Uchwałę, o której mowa powyżej), która wejdzie w życie po upływie 14 dni od daty ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa, lecz nie wcześniej niż 1 stycznia 2018 r. Zgodnie z nową Uchwałą pracownikom MPK i członkom ich rodzin nie będą przysługiwały przejazdy bezpłatne, a będą przysługiwały przejazdy ulgowe. Konsekwencją tej zmiany jest też nowa Uchwała Rady Miasta z dnia 29 listopada 2017 r. w sprawie zmiany Uchwały Rady Miasta z dnia 26 kwietnia 2017r. w sprawie ustalania opłat za usługi przewozowe wykonywane lokalnym transportem zbiorowym. Zgodnie z tą Uchwałą pracownicy MPK i członkowie ich rodzin za przedmiotowe przewozy będą wnosić opłatę z 98% ulgą. Dokumentem uprawniającym do tej ulgi będzie Karta Miejska Zarządu Dróg, Zieleni i Transportu wydana na podstawie imiennych zaświadczeń wystawionych przez Wnioskodawcę sp. z o. o.

W związku z tym, że pracownikom i członkom ich rodzin będą nadal przysługiwały uprawnienia do bezpłatnych przejazdów z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy to Zarząd Spółki wypełniając uregulowania Układu będzie finansował zakup rocznych (na 12 kolejnych m-cy kalendarzowych) biletów ulgowych według ceny określonej Uchwałą Rady Miasta. Bilety te będą uprawniały do przejazdów zarówno w godzinach pracy jak i po pracy (przez 24 godziny na dobę) a ich zakup zostanie potwierdzone fakturą VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wartość zakupionych przez Spółkę biletów uprawniających do przejazdów komunikacją miejską Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatku dochodowego od osób prawnych?
2. Czy Spółka będzie mogła odliczyć podatek VAT naliczony z przedmiotowej faktury VAT?
3. Czy przekazanie pracownikowi i członkom jego rodziny biletów uprawniających do przejazdów środkami komunikacji miejskiej będzie stanowiło dla pracownika nieodpłatne świadczenie w wartości zakupionych i przekazanych biletów, które Spółka zobowiązana będzie włączyć do podstawy opodatkowania, naliczyć i odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Niniejsza interpretacja dotyczy odpowiedzi na pyt. Nr 3. W zakresie pyt. Nr 1 i Nr 2 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 3) Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartości pieniężne świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania – w tym świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika jak również wartości innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W związku z tym należało by uznać, że wartość biletów uprawniających do przejazdów komunikacją miejską, przekazanych pracownikowi i członkom ich rodzin trzeba doliczyć do przychodu pracownika (według cen udokumentowanych fakturą zakupu), naliczyć i odprowadzić z tego tytułu podatek dochodowy od osób fizycznych.

Tak było by gdyby nie przepis art. 21 ust. 1 pkt 85 ustawy o PIT, zwalniający wartość świadczeń z tytułu uprawnień do ulgowych lub bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej, przysługujących na podstawie odrębnych przepisów. Zdaniem Wnioskodawcy uprawnienie wynikające z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy wypełnia podstawę, od której przepis uzależnia przedmiotowe zwolnienie, ponieważ ustawodawca nie wskazał, że ma to być przepis rangi ustawowej lub przepis o charakterze powszechnie obowiązującym. Reasumując Spółka wywodzi, że wartość świadczeń z tytułu realizacji przyznanego na podstawie ZUZP pracownikom oraz członkom ich rodzin prawa do bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 85 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 85 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń z tytułu realizacji uprawnień do ulgowych lub bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej, przysługujących na podstawie odrębnych przepisów.

Ze analizy wniosku wynika, że podstawę prawną w zakresie uprawnień do korzystania z bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej dla pracowników oraz członków ich rodzin stanowi Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy.

Przepis art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666 z późn. zm.), stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z powyższej regulacji wynika, że postanowienia układów zbiorowych stanowią element pracy.

Zaznaczyć należy, że art. 21 ust. 1 pkt 85 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia zastosowania zwolnienia od tego, aby prawo do bezpłatnych przejazdów przysługiwało na podstawie przepisów rangi ustawowej. Nie wprowadzono również wymogu, aby były to przepisy o charakterze powszechnie obowiązującym. Można więc uznać, że w sytuacji, gdy prawo do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów przysługuje określonym osobom na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, to jest to prawo wynikające z odrębnych przepisów.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że wartość biletu otrzymana przez pracowników Wnioskodawcy i członków ich rodzin w wyniku realizacji uprawnienia do bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej stanowi przychód, który korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie cytowanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 85 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przyznanych pracownikom i członkom ich rodzin świadczeń, które korzystają ze zwolnienia przedmiotowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. W postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ogranicza się do dokonania subsumcji przedstawionego przez stronę stanu faktycznego pod określony przepis prawa podatkowego i wyjaśnienia przyczyn, dla których w określonym stanie faktycznym dany przepis ma zastosowanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/