Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 05-01-2017 r. – 3063-ILPB1-2.4511.284.2016.2.TR

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 1 grudnia 2016 r. nr 3063-ILPB1-2.4511.284.2016.1.TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 1 grudnia 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 5 grudnia 2016 r.), zaś w dniu 12 grudnia 2016 r. (data nadania 9 grudnia 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pracownik zajmuje obecnie stanowisko: Techniczny Menadżer Produktu, zatrudniony od 8 października 2012 na umowę o pracę na czas nieokreślony.

W okresie od dnia 1 sierpnia 2016 r. do 31 października 2018 r. zostanie oddelegowany do pracy w Słowenii.

Pracownik będzie świadczył pracę przez cały okres poza granicami RP, wykonując pracę na terenie Republiki Słowenii w spółce, która nie jest częścią grupy, do której należy Zainteresowany, będący spółką z o.o.

Pracownik przez cały okres będzie zatrudniony na podstawie umowy o pracę z Wnioskodawcą, posiadającym siedzibę na terenie RP.

Pracownik będzie otrzymywał za swoją pracę wynagrodzenie w PLN, wypłacane przez Zainteresowanego.

Pracownik w okresie oddelegowania będzie przebywał i mieszkał wraz z całą swoją najbliższą rodziną na terenie Słowenii.

Najbliższa rodzina pracownika to małżonka oraz 2 dzieci – 3 i 6 lat, wszyscy obywatele RP.

Pracownik pozostaje w czasie oddelegowania właścicielem mieszkania zlokalizowanego w miejscowości w Polsce.

Pracownik na dzień dzisiejszy nie posiada żadnych innych nieruchomości na terenie RP.

Najbliższa rodzina pracownika, tj. rodzice i rodzeństwo, w okresie oddelegowania pozostają na terenie RP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z powyższym dochody osiągnięte z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Słowenii w okresie od 1 sierpnia 2016 r. do 1 października 2018 r. podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Polsce?
2. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek od wypłacanych pracownikom wynagrodzeń z tytułu wykonywania pracy na terytorium Słowenii w okresie od 1 sierpnia 2016 r. do 31 października 2016 r. i rozliczenie ich przed polskim organem podatkowym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stan faktyczny, dochody osiągnięte z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Słowenii w okresie od 1 sierpnia 2016 r. do 31 października 2018 r. podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów( przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł tych przychodów. Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub przebywa na terytorium RP dłużej niż 183 dni w roku.

Należy wskazać, że pracownik przebywać będzie w Słowenii jedynie z powodu czasowego oddelegowania; zamieszkanie w Słowenii będzie miało charakter czasowy i pracownik nie będzie mieć faktycznego zamiaru stałego pobytu poza granicami Polski, jego centrum interesów gospodarczych lub osobistych pomimo oddelegowania będzie nadal w Polsce.

W tej sytuacji dany pracownik będzie traktowany jako polski rezydent podatkowy, który podlega tzw. nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Ad. 2.

Pracodawca będzie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek od wypłacanych pracownikom wynagrodzeń z tytułu wykonywania pracy na terytorium Słowenii w okresie od 1 sierpnia 2016 r. do 31 października 2018 r. i rozliczenia ich przed polskim organem podatkowym.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednocześnie, na podstawie art. 32 ust. 6 ww. ustawy, zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenia pracowników oddelegowanych do pracy w Słowenii opodatkowane będą tylko w Polsce. Zatem zgodnie z art. 31 ww. ustawy, to na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia do organów podatkowych w Polsce zaliczek od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom za pracę wykonywaną w Słowenii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy) (art. 3 ust. 2a ww. ustawy).

W myśl art. 3 ust. 1a. ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jak podano w opisie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w okresie od dnia 1 sierpnia 2016 r. do 31 października 2018 r. pracownik Zainteresowanego (spółki z o.o.) zostanie oddelegowany do pracy w Słowenii. Pracownik będzie świadczył pracę przez cały okres poza granicami RP, wykonując pracę na terenie Republiki Słowenii w spółce, która nie jest częścią grupy, do której należy Zainteresowany. Pracownik w okresie oddelegowania będzie przebywał i mieszkał wraz z całą swoją najbliższą rodziną na terenie Słowenii. Najbliższa rodzina pracownika to małżonka oraz 2 dzieci – 3 i 6 lat, wszyscy obywatele RP.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika zatem, że – w rozumieniu przepisów podatkowych – od dnia 1 sierpnia 2016 r. do dnia 31 października 2018 r. pracownik Wnioskodawcy będzie miał miejsce zamieszkania w Słowenii, wobec czego będzie tamtejszym (słoweńskim) rezydentem podatkowym. Tam bowiem, przez okres ponad dwuletni, będzie pracował, a także mieszkał wraz z żoną i dziećmi; tam zatem ów pracownik będzie posiadał centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Podatkowoprawnych konsekwencji opisanego w zdarzeniu przyszłym oddelegowania pracownika do Słowenii nie zmienia nawet fakt ewentualnego powrotu pracownika do Polski po upływie okresu oddelegowania i związanej z tym powrotem ewentualnej kolejnej zmiany rezydencji podatkowej na polską, jak również fakt pozostawienia w Polsce rodziców i rodzeństwa, ponieważ niniejsze rozważania dotyczą wyłącznie okresu oddelegowania, w okolicznościach przedstawionych w rozważanym zdarzeniu przyszłym. Nie mniej istotny jest fakt, że rozpatrywana sprawa dotyczy zdarzenia przyszłego, w którym okres faktycznego zamieszkiwania Wnioskodawcy wraz z żoną i dziećmi na terytorium Słowenii oraz świadczenia pracy tamże, będzie znacznie przekraczał ustawowe 183 dni. Opisane w zdarzeniu przyszłym okoliczności nakazują uznać, że w okresie objętym wnioskowaną interpretacją, pracownik nie będzie miał podatkowoprawnego miejsca zamieszkania w Polsce.

Stosownie do treści art. 4a przywołanej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednocześnie, na podstawie art. 32 ust. 6 ww. ustawy, zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

W świetle powyższych przepisów, dla rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawca – jako płatnik – ma obowiązek naliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika mającego w przedmiotowym okresie miejsce zamieszkania na terytorium Słowenii z pracy wykonywanej na jej terytorium konieczne jest rozstrzygnięcie kwestii, czy dochody te będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle powyższego, na gruncie badanej sprawy zastosowanie znajdą przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowenii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Lublanie dnia 28 czerwca 1996 r. (Dz. U. z 1998 r. Nr 35, poz. 198).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. konwencji, z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20, płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to wypłacane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. konwencji, wynagrodzenie pracownika mającego w przedmiotowym okresie miejsce zamieszkania w Słowenii podlega opodatkowaniu tylko w Słowenii.

W analizowanej sprawie, w okresie opisanego oddelegowania pracownika do pracy w Słowenii, wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Słowenii podlega systemowi słoweńskiego prawa podatkowego.

Reasumując: na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w przedmiotowym okresie dochody pracownika Wnioskodawcy z pracy wykonywanej na terytorium Słowenii nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W konsekwencji, w przedmiotowym okresie z rzeczonego tytułu na Zainteresowanym nie ciążą obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/