Interpretacja ZUS Oddział w Lublinie z 24-01-2017 r. – WPI/200000/43/1424/2016

Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2016r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek płatnika: (…) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż udostępnił swoim pracownikom, za częściową odpłatnością, możliwość korzystania z elektronicznych Bonów Zakupowych. Bony Zakupowe uprawniają do dokonywania zakupów w sklepach zakładowych Wnioskodawcy (tj. sklepach należących do Wnioskodawcy) gdzie umożliwiają dokonywanie zapłaty za nabyte produkty.

Zgodnie z obowiązującym u Wnioskodawcy Regulaminem Wynagradzania pracownicy Wnioskodawcy otrzymują za każdy przepracowany dzień pracy, w danym miesiącu kalendarzowym, prawo do nabycia, po zakończeniu tego miesiąca, za kwotę (…) zł Bonu Zakupowego o wartości (…) zł.

Wnioskodawca podnosi, że koszt Bonów za każdy przepracowany dzień pokrywa więc (ze środków obrotowych a nie np. ze środków zlokalizowanych na funduszu świadczeń socjalnych), częściowo pracodawca – (…) zł ((…) i częściowo pracownik (…)zł (…). Odpłatność ponoszona przez pracownika za bony została ustalona zatem w kwocie niższej, aniżeli wartość Bonu. Bony dystrybuowane są na karcie elektronicznej dostarczanej przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że pracownicy nie mają możliwości wypłaty gotówki z ww. karty, Bony zgromadzone na karcie nie mogą być przekazywane (przelewane) na inne karty. Karty ani zgromadzone na nich Bony nie podlegają wymianie na gotówkę. Użytkownik karty zobowiązany jest do wykorzystania wszystkich bonów zgromadzonych na karcie przed upływem ich ważności, w przeciwnym wypadku Bony niewykorzystane przepadną (pracownikowi nie będzie przysługiwało w szczególności prawo ubiegania się o zwrot niewykorzystanej kwoty w jakiejkolwiek formie). Ponieważ dystrybucja Bonów Zakupowych dokonywana jest za pomocą elektronicznych kart wyeliminowane mogą zostać tradycyjne papierowe bony zakupowe, a zatem również dodatkowe obciążenia i koszty związane z drukowaniem, weryfikowaniem, przechowywaniem czy liczeniem bonów zakupowych.

Wnioskodawca informuje, że wartość korzyści udostępnianych pracownikom (a więc ta część kosztów zakupu elektronicznych Bonów Zakupowych, którą finansuje Wnioskodawca) stanowi dla nich przychód w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 poz. 2032), osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy ta część kosztów zakupu elektronicznych Bonów Zakupowych (dystrybuowanych na elektronicznej karcie), która jest finansowana przez Wnioskodawcę, stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe dla pracowników?

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

Wnioskodawca stoi, na stanowisku, iż ww. korzyści materialne, w części finansowanej przez pracodawcę wprawdzie są przychodem, ale wolnym od składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowa. Powyższe oznacza, że ta część kosztów zakupu elektronicznych Bonów Zakupowych (dystrybuowanych na elektronicznej karcie), która jest finansowana przez Wnioskodawcę, nie może stanowić podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe dla pracowników Wnioskodawcy. Skoro bowiem ponoszą oni częściowy odpłatność za przekazane im Bony Zakupowe, a w regulaminie wynagradzania obowiązującym u pracodawcy znajduje się odpowiedni zapis w tym przedmiocie, wówczas otrzymane przez pracowników korzyści, odpowiadające kwocie sfinansowanej przez pracodawcę, nie mogą podlegać oskładkowaniu.

Według Wnioskodawcy zauważyć należy, iż zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z 18 grudnia 1998 r. (Dz.U. nr 161, Poz. 1106, tekst jednolity z dnia 8 grudnia 2015 r., Dz. U. z 2015 r., poz. 2236, dalej: Rozporządzenie) „Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne limitowe, zwanych dalej „składkami”, stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r.o systemie ubezpieczeń społecznych, zwanej dalej ” ustawą”, oraz § 2. „

Paragraf 2 Rozporządzenia stanowi natomiast (w pkt 26), że podstawy wymiaru składek nie stanowią „korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji”.

Z treści powyższego przepisu wynika, iż dla zastosowania wyłączenia danego świadczenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników, o którym mowa w § 2 pkt 26 Rozporządzenia, niezbędne jest łączne spełnienie poniższych warunków:

• korzyść pracownika stanowi przychód pracownika (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy,
• korzyść musi przybrać formę uprawnienia do zakup po niższych cenach aniżeli detaliczne usług lub produktów (a zatem formę niepieniężną),
• prawo do uzyskania wzmiankowanych korzyści musi wynikać z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania bądź przepisów o wynagradzaniu przewidujących partycypację pracownika w kosztach nabycia świadczeń, usług lub produktów.

Spółka stoi zatem na stanowisku, iż skoro wartość finansowanych korzyści (świadczeń) kwalifikowana jest jako przychód z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, zapis o korzyści niepieniężnej wynika z przepisów o wynagradzaniu (Regulamin Wynagradzania) i przewidziana jest częściowa odpłatność pracownika, przyjąć należy, że spełnione zostały przesłanki wymienione w § 2 pkt 26 Rozporządzenia. Konsekwencją powyższego jest przyjęcie, iż wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi bądź produktu – tu elektronicznych Bonów Zakupowych, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością za ww. produkty (Bony), co jest jednoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od wartości tej różnicy (wartość ww. korzyści materialnej wynosi (…) zł za każdy przepracowany przez danego pracownika dzień pracy).

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o wydanie interpretacji, czy stanowisko Wnioskodawcy, że korzyści materialne (otrzymywane przez jego pracowników na mocy postanowień obowiązującego u Wnioskodawcy Regulaminu Wynagradzania), polegające na uprawnieniu do nabycia za częściowa odpłatnością, czyli po niższej cenie, elektronicznych Bonów Zakupowych, gromadzonych i dystrybuowanych na karcie dostarczanej przez Wnioskodawcę, nie wchodzą do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, jest prawidłowe.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Ponadto stosownie do art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż wydając interpretację indywidualną w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej powołanej powyżej Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie dokonuje interpretacji przepisów wewnętrznych obowiązujących u Wnioskodawcy (nie wynika z nich bowiem obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne), jak również nie dokonuje oceny przyjętych rozwiązań oraz podjętych działań przez płatnika składek pod kontem ich poprawności. Wynika to z faktu, iż procedując nad wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji Zakład nie ma możliwości prowadzenia postępowania dowodowego czy wyjaśniającego. Powyższe oznacza, iż wiedzę o stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Zakład opiera wyłącznie na treści złożonego przez przedsiębiorcę wniosku, nie posiadając uprawnień do jego weryfikowania w oparciu o posiadane informacje. We wskazanym powyżej trybie Zakład nie kształtuje prawa, ani nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa, z których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej przedsiębiorcy, której zakres przedmiotowy wyznacza opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku o interpretację.

Odnosząc się do problematyki podniesionej w treści złożonego w dniu 28 grudnia 2016r. wniosku o wydanie pisemnej interpretacji wskazać należy, iż obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe spoczywa na płatniku składek i dotyczy osób, które podlegają tym ubezpieczeniom z uwagi na posiadanie odpowiedniego tytułu do tych ubezpieczeń.

Zgodnie z treścią art. 18 ust.1 i 2 w zw. z art.4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r . o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2016r. poz. 963 ze zm.) oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn. Dz.U. z 2015r. poz.2236), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2016r., poz. 2032 ze zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe powołanego powyżej, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wpłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Jednocześnie z brzmienia art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wynika ograniczenie w tematyce, w której Zakład jest zobowiązany wypowiedzieć się za pośrednictwem pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, uniemożliwiające potwierdzenie w tym trybie przez organ wskazanych przez Wnioskodawcę informacji dotyczących kwalifikacji i ustalania wysokości przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uwzględniając powyższe, Zakład dokonał interpretacji przepisów ubezpieczeniowych opierając się na zawartej we wniosku informacji w powyższym zakresie. Zgodnie z treścią wniosku złożonego dnia 28 grudnia 2016r. „… wartość korzyści udostępnianych pracownikom (a więc ta część kosztów zakupu elektronicznych Bonów Zakupowych, którą finansuje Wnioskodawca) stanowi dla nich przychód w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 poz. 2032), osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy”.

Podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników nie stanowią przychody, których katalog został zawarty w wyżej powołanym rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W powyższym katalogu zawartym w § 2 rozporządzenia mieszczą się m.in. w ust. 1 pkt.26 – korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

W świetle przywołanej powyżej regulacji prawnej, korzyści materialne nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jeżeli wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu oraz mają formę niepieniężnego zakupu po cenach niższych niż detaliczne lub formę usług, a pracownik poniósł za nie częściowa, choćby symboliczna odpłatność.

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dostarczana pracownikom przez Wnioskodawcę karta elektroniczna za pomocą której następuje dystrybucja zgormadzonych na niej elektronicznych bonów zakupowych (nabywanych przez pracownika po cenach niższych niż detaliczne) tj. na której zapisana jest wartość przysługujących pracownikowi Bonów Zakupowych z zakreślonym terminem ich ważności i którą pracownik będzie się legitymował dokonując zapłaty za nabywane produkty sklepach zakładowych. Jednocześnie należy podkreślić, iż uprawnienie do zakupu ww. produktów (wartość bonów zakupowych dystrybuowanych na karcie elektronicznej) jest ograniczona limitem wskazanym przez pracodawcę.

W konsekwencji wobec wskazania przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku, że elektroniczna karta przy użyciu której są dystrybuowane Bony zakupowe, jest wykorzystywana do zapłaty za nabywane produkty tj. regulowania zobowiązań z tytułu zakupów produktów objętych świadczeniem w sklepach zakładowych Wnioskodawcy, zaś uprawnienie do zakupu ww. produktów jest ograniczone limitem wskazanym przez pracodawcę, Bony Zakupowe (dystrybuowane na elektronicznej karcie) należy uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jego zakwalifikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych takich, jak płatność za produkty objęte świadczeniem. Skoro dostarczona przez Wnioskodawcę karta elektroniczna jest środkiem płatniczym, za pomocą którego pracodawca zapewnia pracownikom dostęp do środków pieniężnych, to brak jest podstaw, aby nie uznać, że pracownik otrzymuje świadczenie pieniężne. Natomiast zobowiązanie pracownika do przestrzegania określonym, obowiązującym u Wnioskodawcy Regulaminem Wynagradzania, zasad korzystania z danego świadczenia z których wynika brak możliwości: wypłaty gotówki z ww. karty elektronicznej, przekazania (przelania) na inne karty Bonów zakupowych zgromadzone na karcie elektronicznej czy też wymiany ich na gotówkę. nie niweluje charakteru Bonów Zakupowych dystrybuowanych na karcie elektronicznej.

W świetle powyższego, uwzględniając przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący stan prawny Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał stanowisko przedsiębiorcy za nieprawidłowe w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z tytułu stosunku pracy wartości elektronicznych bonów zakupowych (dystrybuowanych na elektronicznej karcie) w części finansowanej przez pracodawcę.

POUCZENIE

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia. Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

źródło: https://bip.zus.pl