Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 27-03-2015 r. – DI/100000/43/333/2015

Dotyczy nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości przekazanych pracownikom przedpłaconych kart Lunch Pass

UZASADNIENIE

Dnia 16 marca 2015 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek z dnia 5 marca 2015 r.(…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. (…)

Wnioskodawca wskazał, iż Spółka (…) w roku (…) rozważa możliwość wydawania kart przedpłaconych Lunch Pass finansowanych ze środków obrotowych, których miesięczna wartość nie będzie przekraczać 190,-zł bez prawa do ekwiwalentu! Pracownicy za otrzymane karty będą mogli zakupić posiłki oraz artykuły spożywcze. Nie będzie możliwe aby za zgromadzone na karcie środki pracownicy otrzymali produkty przemysłowe lub wymieniali je na gotówkę. Pracownik, który otrzyma kartę przedpłaconą Lunch Pass będzie obowiązany do przestrzegania Regulaminu dla pracowników dotyczących korzystania z kart. Zgodnie z postanowieniami Regulaminu karta „ uprawnia do nabycia tylko i wyłącznie posiłków w formie produktów spożywczych i usług gastronomicznych. Na rewersie kart widnieje informacja, ze uprawnia ona wyłącznie do otrzymania posiłku.

Zgodnie z Regulaminem, pracownik korzystający z karty przedpłaconej Lunch Pass nie może zamienić jej lub wypłacić za jej pośrednictwem środków pieniężnych w bankomacie lub banku. Celem karty przedpłaconej Lunch Pass ma być zatem wyłącznie zapewnienie pracownikom Spółki posiłków spożywczych w przerwach pomiędzy wykonywaniem pracy na koszt pracodawcy.

Karty przedpłacona Lunch Pass udostępnione pracownikom do wartości 190,-zł miesięcznie będą stanowić przychód pracownika uzyskany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy w świetle powyżej opisanego zdarzenia przyszłego, pracodawca może skorzystać z zapisów § 2 pkt.11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r . w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe ( Dz. U. Nr 161, poz. 1106, z późn.zm.).

W związku z tym wnioskodawca stoi na stanowisku, iż karty przedpłacone Lunch Pass, jako wartość finansowanych przez Spółkę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190,-zł, powinny być wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie § 2 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r .w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe ( Dz. U. Nr 161, poz. 1106, z późn.zm.).

Jak argumentuje wnioskodawca pracownik, który otrzymuje kartę przedpłaconą Lunch Pass jest obowiązany do przestrzegania Regulaminu dla pracowników dotyczącego korzystania z karty przedpłaconej Lunch Pass. Zgodnie z postanowieniami Regulaminu, karta uprawnia do nabycia tylko i wyłącznie posiłków w formie produktów spożywczych i usług gastronomicznych: nie można nabywać usług innych niż usługi gastronomiczne oraz produktów nie będących posiłkami ( w szczególności artykułów chemicznych, artykułów odzieżowych, alkoholi, wyrobów tytoniowych, paliw). Na rewersie karty widnieje informacja, że uprawnia ona wyłącznie do otrzymania posiłku. Zgodnie z Regulaminem, pracownik korzystający z karty nie może wypłacić za jej pośrednictwem środków pieniężnych ani w bankomacie ani w banku Celem karty jest wyłącznie zapewnienie pracownikom posiłków spożywczych w przerwach pomiędzy wykonywaniem pracy na koszt pracodawcy.

Wnioskodawca podkreśla, że posiłek oznacza w tym przypadku zarowno danie przygotowane w punkcie gastronomicznym, jak i artykuły spożywcze nabywane w sklepach spożywczych. Nie ma bowiem wątpliwości, że posiłek może obejmować jeden lub kilka artykułów spożywczych. Tym samym w ocenie wnioskodawcy posiłkiem będą zarówno dania obiadowe z restauracji, jak i pieczywo oraz wędlina zakupione w sklepie spożywczym. Podkreślić należy, że powyższe rozumienie pojęcia posiłek wprowadza Regulamin, powołując sie przy tym na słownikowe definicje wskazanego pojęcia. Tym samym, korzystanie przez Spółkę z systemu kart przedpłaconych Lunch Pass spełnia warunek, umożliwiający wyłączenie z podstawy wymiaru składki wartości sfinansowanych przez pracodawcę posiłków.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez przedsiębiorcę we wniosku o wydanie interpretacji uznać należy za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie natomiast z § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłączona jest wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190,00 zł.

Warto zwrócić uwagę, iż w § 2 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia mowa jest jedynie o posiłkach. Tym samym wartość kart na posiłki może korzystać z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jedynie wtedy, gdy są one realizowane co do zasady w placówkach gastronomiczno-restauracyjnych, barach, punktach gastronomicznych, stołówkach. Nie podlegają natomiast wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe karty realizowane w sieciach/punktach handlowych, uprawniające do zakupu produktów spożywczych w ogólności, z uwagi na fakt, iż zgodnie z ww rozporządzeniem posiłki mają być gotowe do spożycia. Należy zaznaczyć, iż szeroki zakres pojęcia produkty spożywcze powoduje, że można do nich zaliczyć również gumę do żucia czy dropsy, które trudno ująć w ramy tzw. posiłku czy nawet produktu do jego przygotowania. Tego typu działanie nie nosi znamion udostępniania pracownikom posiłków gotowych do spożycia.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie o sygn.akt III AUa 127/12, w którym sąd, zestawiając treść § 2 ust.1 pkt 6 i 11 ww. rozporządzenia, zauważył, iż z porównania obu rodzajów przychodów w sposób oczywisty wynika, że udostępnianie przez pracodawcę posiłku do spożycia nie może być utożsamiane z wydaniem bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie artykułów spożywczych, bowiem w przeciwnym wypadku formy te nie byłyby wymieniane w punkcie 6 obok siebie, jako zamienne.

Warto zwrócić uwagę na treść wspomnianego § 2 ust.1 pkt 6 rozporządzenia, który stanowi, iż podstawy wymiaru składek nie stanowi wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży robocze, używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych.

Wydawanie bonów, talonów, kart etc., umożliwiających otrzymanie za nie produktów spożywczych, przewidziane jest wyłącznie w przypadku, gdy pracodawca z mocy prawa z uwagi na przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy, zobowiązany jest do zapewnienia pracownikom profilaktycznych posiłków i napojów w okresach zwiększonego wysiłku fizycznego lub pracy w określonym mikroklimacie. Natomiast w przypadku, o którym mowa w punkcie 11, substytucja taka me jest dopuszczalna. Wartość kart, bez względu na ich charakter przeznaczonych na artykuły spożywcze, wydawanych przez pracodawcę, stanowi ich przychód podlegający wliczeniu do podstawy wymiaru składek.

Konkludując, skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie mogą bony żywieniowe lub karty, które są przeznaczane nie tylko na zakup posiłków w przeznaczonych do tego punktach gastronomicznych, ale również karty przeznaczone na zakup artykułów/produktów spożywczych do samodzielnego przygotowania (np. wędliny zakupione w sklepie) nabywane w sklepach i placówkach handlowych.

Jednocześnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazuje, iż przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Wprowadzony artykułem 7 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012, poz.1342) art.83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, iż Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art.10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r, o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Przepisy te jednoznacznie przesądzają, iż nie każda sprawa leżąca we właściwości organu lub państwowej jednostki organizacyjnej jest możliwa do rozstrzygnięcia poprzez wydanie interpretacji w tym trybie. Przedmiotem interpretacji mogą być tylko te sprawy, które odnoszą się do zakresu i sposobu zastosowania wyłącznie przepisów, z których wynika obowiązek dokonania przez przedsiębiorcę świadczenia o charakterze publicznoprawnym.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych w trybie art.10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie posiada kompetencji do dokonywania oceny przyjętych przez wnioskodawcę definicji poszczególnych pojęć, stąd w niniejszej decyzji nie odnosi się do zaprezentowanego we własnym stanowisku w sprawie wywodu wnioskodawcy, co do pojęcia posiłku czy ekwiwalentności. Posłużenie się przez wnioskodawcę ww. pojęciami we własnym stanowisku w sprawie, sugeruje, iż intencją wnioskodawcy jest uzyskanie interpretacji również w tym zakresie. Tym bardziej należy zaznaczyć, iż wydając interpretację organ nie ustanawia żadnej normy indywidualnej, lecz jedynie przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa z których wynika obowiązek świadczenia i sposobu zastosowania tych przepisów w odniesieniu do określonej sprawy indywidualnej, której zakres przedmiotowy jest zakreślony stanem faktycznym przedstawionym przez pytającego we wniosku. Pisemna interpretacja nie ma charakteru opinii prawnej, w której ocenie może podlegać dowolny przepis prawa i dowolna definicja nie znajdująca swego odzwierciedlenia w przepisach prawa.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Wydziału Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (…).

źródło: https://bip.zus.pl