Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 7-01-2015 r. – DI/100000/43/1346/2014

Decyzja nr 1 – podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne – wartość pakietów medycznych

UZASADNIENIE

Dnia 14 listopada 2014 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek z dnia 3 listopada 2014 r. złożony przez przedsiębiorcę Sp. z o.o. z siedzibą w (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 grudnia 2014 r. doręczonym dnia 12 grudnia 2014 r.

W treści wniosku, a następnie jego uzupełnieniu wnioskodawca wskazał, iż rozważa uregulowanie sposobu przyznawania dodatkowych świadczeń pieniężnych w postaci świadczeń medycznych tzw. pakiet medyczny. Pracownicy, którzy wyrażą taką chęć, będą mogli wystąpić o świadczenie dodatkowych usług medycznych w ramach tzw. abonamentu z placówką medyczną lub ubezpieczeń zdrowotnych na wypadek zachorowania. W tym celu pracodawca planuje wprowadzić stosowne zapisy do Regulaminu Wynagradzania obowiązującego w spółce, poprzez wprowadzenie zapisu, że pracodawca może finansować również inne dodatkowe świadczenia medyczne oraz świadczenia rzeczowe na rzecz pracowników na zasadach wskazanych w odrębnym załączniku do Regulaminu Wynagradzania. W załączniku do Regulaminu Wynagradzania (stanowiącym jego integralną część) spółka ma zamiar wskazać, że pracodawca może zapewnić pracownikom możliwość wykupienia po preferencyjnych cenach dodatkowego pakietu medycznego, zaś pracownik poniesie częściową odpłatność za składkę w wysokości określonej w załączniku. Pracownicy, którzy wystąpią o abonament medyczny lub przystąpią do ubezpieczenia zdrowotnego będą mogli korzystać z usług medycznych, szczepień lub ubezpieczyć się na wypadek choroby. Składka miesięczna będzie finansowana przez pracodawcę i przez pracownika. W zależności od tego, jaki wariant zostanie wybrany, pracownik będzie opłacał składkę w wysokości od 5 do 15% rzeczywistej wartości wybranego świadczenia, a różnicę pokryje pracodawca. Wysokość składki opłacanej przez pracowników może się różnić w kolejnych latach, jednak będzie następować według zasady, że pracownik jest zobowiązany partycypować w kosztach dodatkowego świadczenia. Korzyść uzyskana przez pracownika, w postaci częściowego pokrycia kosztu świadczenia przez pracodawcę stanowić będzie przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012, poz. 361 ze zm.) osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Spółka zamierza potraktować częściowe pokrycie kosztów uzyskanych przez pracowników jako przychód w rozumieniu ww. ustawy osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Zdaniem spółki, w ww. stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) zachodzi możliwość zastosowania §2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. 1998 Nr 161, poz. 1106), w myśl, którego, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Spółka zauważa, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie w innych interpretacjach indywidualnych wydanych w podobnych stanach faktycznych.

W ocenie spółki konstrukcja przywołanego wyżej przepisu jednoznacznie wskazuje, że aby móc zastosować wskazane wyłączenie, dana korzyść musi stanowić przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy oraz dodatkowo prawo do uzyskania korzyści musi wynikać z przepisów układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów wynagradzaniu przewidujących partycypację pracownika (nawet jeżeli ta partycypacja jest symboliczna) w poniesieniu kosztów nabycia tych świadczeń. Uzyskanie ww. świadczeń przez pracownika po cenach niższych niż detaliczne umożliwia wyłączenie tych korzyści z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenie rentowe oraz (na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych) z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe. Jednocześnie zawarcie przez spółkę umów o świadczenie dodatkowych usług medycznych w ramach tzw. abonamentu z placówką medyczną ze składką częściowo sponsorowaną spowoduje, że pracownik uzyska korzyść materialną polegającą na uprawnieniu do zakupu usługi medycznej po cenach niższych niż detaliczne. Spółka wnosi o wskazanie w interpretacji indywidualnej, czy jej stanowisko w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) jest prawidłowe (tj. stanowisko, że w ww. stanie faktycznym zachodzi możliwość zastosowania §2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (Dz. U. 1998 Nr 161, poz. 1106 ze zm.). Wnioskodawca podkreślił, iż jego wolą jest uzyskanie od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych interpretacji wyłącznie w przedmiocie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne dodatkowych świadczeń wypłaconych pracownikom w postaci pakietów ubezpieczeniowych i zaznaczył, że Spółka potraktuje częściowe pokrycie kosztów uzyskanych przez pracowników jako przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy i w tym zakresie Wnioskodawca nie wymaga od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wydania interpretacji indywidualnej.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko wyrażone przez przedsiębiorcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, uznać należy za prawidłowe.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej, lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne, lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie, zaś w ust. 2, że wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.

Zgodnie natomiast z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

W myśl art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r . w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek nh ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z przywołanym przez wnioskodawcę § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług.

Wskazany przepis znajduje zastosowanie także w odniesieniu do składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe. W myśl bowiem art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na te ubezpieczenia stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, przy czym nie znajduje zastosowania ograniczenie wysokości rocznej podstawy wymiaru składek, o którym mowa w art. 19 ust. 1 tej ustawy.

Z literalnego brzmienia § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia wynika, iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne korzystają jedynie te przychody, które:

• wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu,
• przybierają postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych, niż detaliczne lub formę usługi).

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością.

Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr.

Podsumowując, jeżeli świadczenie na rzecz pracownika wynikające z regulaminu wynagradzania przybiera postać zakupu po cenach niższych niż detaliczne stosownego pakietu medycznego (usług medycznych) oraz nie stanowi ekwiwalentu w formie pieniężnej i stanowi przychód uzyskiwany przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zostanie ono wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie powołanego wyżej przepisu rozporządzenia.

W praktyce oznacza to, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od ww. wartości.

W konsekwencji należy uznać, iż wartość pakietu medycznego (składki) opłacana przez pracodawcę za pracowników, po wprowadzeniu stosownych zapisów w regulaminie wynagradzania (wnioskodawca podkreśla, iż zmiana znajdzie się w załączniku do regulaminu wynagradzania, który jednak stanowi jego integralną część), będzie wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Należy zaznaczyć, iż wyłączenie nie będzie, mogło mieć zastosowania, jeśli pracodawca przestanie spełniać warunki wynikające § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

źródło: https://bip.zus.pl