Interpretacja ZUS Oddział w Lublinie z 5-8-2020 r. – WPI/200000/43/499/2020

Kiedy można nie naliczać składek ZUS od ekwiwalentu pieniężnego za pranie odzieży roboczej wypłacanego zleceniobiorcom lub pracownikom tymczasowym?

UZASADNIENIE

Wnioskiem z 22 czerwca 2020r., uzupełnionym w zakresie formalnym 6 lipca 2020r. oraz w zakresie merytorycznym 13 lipca 2020r. (…) [zwana dalej: „Przedsiębiorcą”) wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (zwany dalej: „Zakładem”) o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy – Prawo przedsiębiorców.

Przedsiębiorca jest (…) świadczącą usługi w zakresie zatrudniania pracowników tymczasowych i zleceniobiorców oraz kierowania ich do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz pracodawców użytkowników.

Na potrzeby świadczenia usług na rzecz pracodawców użytkowników Przedsiębiorca zatrudnia zarówno pracowników tymczasowych, dla których podstawą zatrudnienia są umowy o pracę tymczasową (dalej: Pracownicy tymczasowi), jak i zleceniobiorców, dla których podstawą zatrudnienia są umowy cywilnoprawne (dalej: Zleceniobiorcy).

W zawieranych przez Przedsiębiorcę z klientami (pracodawcami użytkownikami) umowach o świadczenie usług strony postanawiają, że pracodawca użytkownik w przypadkach wymaganych przepisami prawa zapewni Pracownikom tymczasowym i Zleceniobiorcom odzież i obuwie robocze wymagane dla danego rodzaju pracy, stanowiska i miejsca wykonywania pracy.

W przypadku Pracowników tymczasowych powyższy obowiązek wynika z art. 9 ust. 2a ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, zgodnie z którym „pracodawca użytkownik dostarcza pracownikowi tymczasowemu odzież i obuwie robocze oraz środki ochrony indywidualnej, zapewnia napoje i posiłki profilaktyczne, przeprowadza szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, ustala okoliczności i przyczyny wypadku przy pracy, przeprowadza ocenę ryzyka zawodowego oraz informuje o tym ryzyku.” Powyższe stanowi z kolei realizację obowiązku wynikającego z art. 237⁷ § 1 Kodeksu pracy, zgodnie z którym „pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach: 1) jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu; 2) ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy”.

W przypadku Zleceniobiorców powyższy obowiązek wynika z art. 304 Kodeksu pracy, który nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, o których mowa w art. 207 § 2, osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę. Przejęcie przez pracodawcę użytkownika obowiązków dotyczących zapewnienia Zleceniobiorcom odzieży i obuwia roboczego wynika z ustaleń umownych pomiędzy Spółką a klientem (pracodawcą użytkownikiem) na podstawie art. 25 ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, zgodnie z którym „prawa i obowiązki pracodawcy użytkownika i agencji pracy tymczasowej w zakresie nieuregulowanym w ustawie określa zawarta między nimi umowa.”

Jednocześnie, zawierane przez Przedsiębiorcę z klientami (pracodawcami użytkownikami) umowy nie zawierają postanowień dotyczących prania odzieży roboczej, tj. realizacji obowiązków wynikających z art. 237⁹ § 3 Kodeksu pracy („jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika”). Oznacza to, że jeżeli pracodawca użytkownik nie zapewnia prania odzieży roboczej, obowiązek wypłaty ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej spoczywa na Spółce jako na pracodawcy / zleceniodawcy.

W konsekwencji powyższego, w trosce o bezpieczeństwo i higienę pracy Pracowników tymczasowych i Zleceniobiorców Przedsiębiorca zamierza wypłacać na rzecz tych Pracowników i Zleceniobiorców, którym pracodawca użytkownik nie zapewnia prania odzieży roboczej, ekwiwalent pieniężny w celu pokrycia kosztów związanych z praniem przez tych Pracowników tymczasowych i Zleceniobiorców odzieży roboczej zapewnianej im przez pracodawcę użytkownika. Miesięczna wartość ekwiwalentu zostanie ustalona kwotowo odrębnie dla każdego stanowiska pracy w powiązaniu z charakterem pracy oraz zakresem wykonywanych obowiązków i wynikającej stąd koniecznej ilości prań odzieży roboczej w trakcie miesiąca. Wartości ekwiwalentu dla poszczególnych stanowisk pracy Spółka wyliczy na podstawie przeciętnych cen jednostkowych usług prania odzieży roboczej zebranych z kilku pralni na terenie całego kraju.

Odpowiadając na wezwanie z 26 czerwca 2020r., w uzupełnieniu do złożonego 22 czerwca 2020r. wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji, Przedsiębiorca pismem z 6 lipca 2020r. (wpływ do Zakładu 13 lipca 2020r.) wyjaśnił, co następuje:

• Brakująca opłata za wniosek o wydanie interpretacji w wysokości 40,00 zł została uiszczona 6 lipca 2020r.
• Uzupełniając przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji opis zdarzenia przyszłego potwierdził, że wypłacany na rzecz pracowników tymczasowych i zleceniobiorców ekwiwalent pieniężny w celu pokrycia kosztów przez nich poniesionych związanych z praniem odzieży roboczej zapewnionej im przez pracodawcę użytkownika , którego dotyczy wniosek, będzie stanowił dla pracowników przychód ze stosunku pracy, a dla zleceniobiorców przychód z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie zgodnie z art.21 ust.1 pkt 11, przychód ten jest zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedsiębiorca powziął wątpliwość , czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wypłacony przez Przedsiębiorcę na rzecz Pracowników tymczasowych i Zleceniobiorców ekwiwalent pieniężny w celu pokrycia kosztów związanych z praniem przez tych Pracowników tymczasowych i Zleceniobiorców odzieży roboczej zapewnianej im przez pracodawcę użytkownika może korzystać z wyłączenia z podstawy wymiaru składek, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jako „ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej”?

Przedsiębiorca przedstawił własne stanowisko w sprawie.

Zdaniem Przedsiębiorcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wypłacony przez Spółkę na rzecz Pracowników tymczasowych i Zleceniobiorców ekwiwalent pieniężny w celu pokrycia kosztów związanych z praniem przez tych Pracowników tymczasowych i Zleceniobiorców odzieży roboczej zapewnianej im przez pracodawcę użytkownika może korzystać z wyłączenia z podstawy wymiaru składek, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jako „ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej”.

Uzasadniając przedstawione stanowisko w sprawie Przedsiębiorca wskazał, co następuje; Zdaniem Przedsiębiorcy w pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę na fakt, że zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (dalej: Rozporządzenie ZUS), „podstawy wymiaru składek nie stanowią (…) wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych…”

Zgodnie z art. 237⁷ § 1 Kodeksu pracy, „jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.”

W świetle okoliczności przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, planowany do wypłaty ekwiwalent spełnia przesłanki, o których mowa w art. 237⁷ § 1 Kodeksu pracy, a zatem jego wypłata Pracownikom tymczasowym stanowi realizację obowiązków Spółki wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Tym samym, zdaniem Spółki ekwiwalent ten podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek.

Na potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska w przedmiotowym zakresie. Przedsiębiorca wskazał przykładowo decyzję ZUS z dnia 8 marca 2018 r. (sygn. WPI/200000/43/217/2018), w której organ stwierdził, że „z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, że wypłaca pracownikom ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej w wysokości uzależnionej od konkretnego stanowiska pracy w powiązaniu z charakterem pracy, zakresem wykonywanych obowiązków i ilości prań w trakcie miesiąca, ustalony w oparciu o kalkulacją jednostkową kosztów usługi prania w wybranych zakładach pralniczych na terenie całego kraju, jako przeciętny koszt jednostkowego prania odzieży roboczej. W konsekwencji, opisany we wniosku ekwiwalent za pranie odzieży roboczej podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy na podstawie § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.”

W odniesieniu do Zleceniobiorców, Przedsiębiorca zwraca uwagę na § 5 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym „przepisy § 2-4 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru składek (…) osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia…”. Jednocześnie wskazując na wynikający z art. 304 Kodeksu pracy obowiązek Spółki dotyczący zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy.

Z powyższego wynika, że wyłączenie z podstawy wymiaru składek ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej dotyczyć będzie także Zleceniobiorców. Powyższe znajduje potwierdzenie w poradniku ZUS pt. „Ubezpieczenia społeczne i zdrowotne osób wykonujących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych” (str. 52), w którym stwierdzono, że „wyłączenie z podstawy wymiaru składek zawarte w § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia] ma odpowiednie zastosowanie do zleceniobiorców. Wynika to z art. 304 Kodeksu pracy, który nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, o których mowa w art. 207 § 2, osobom fizycznym wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy (w tym pojęciu mieszczą się również zleceniobiorcy) w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę”.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Przedsiębiorcy wypłata ekwiwalentu pieniężnego w celu pokrycia kosztów związanych z praniem przez Pracowników tymczasowych i Zleceniobiorców odzieży roboczej zapewnianej im przez pracodawcę użytkownika może korzystać z wyłączenia z podstawy wymiaru składek, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jako „ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej”.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład zważył, co następuje:

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz opłacania składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998r w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 1949).

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 w zw. z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 ww. rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracownika stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2019r. poz. 1387 ze zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem:

1. przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe,
2. wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Natomiast, w myśl art. 18 ust. 1 i 3 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy stanowi, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zleceniobiorców stanowi przychód z tytułu wykonywania umowy zlecenia, jeżeli w umowie tej określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, albo w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej, albo prowizyjnie.

Zgodnie z wyżej powołanym art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, przychód oznacza przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia integracyjnego i stypendium wypłacanych bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a także z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia., jak również z tytułu współpracy przy tej działalności lub współpracy przy wykonywaniu umowy oraz przychody z działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powołania.

Zaznaczyć należy, że w myśl art. 83d ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w powyższym zakresie. W konsekwencji. Zakład dokonał interpretacji przepisów dotyczących ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe Pracowników tymczasowych i Zleceniobiorców, opierając się na zawartym w piśmie złożonym 13 lipca 2020r., stanowiącym uzupełnienie wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji złożonego 22 czerwca 2020r. – wskazaniu w powyższej kwestii.

Szczegółowe uregulowania dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek zostały zawarte w treści rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Powyższe rozporządzenie w § 2 ust.1 zawiera zamknięty katalog przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników. Jednocześnie, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 2 tego rozporządzenia, przepisy § 2-4 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru składek m.in. osób wykonujących pracę a podstawie umowy agencyjnej, lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Nie każde jednak wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, wymienione w § 2-4 tegoż rozporządzenia, przewidziane dla osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę znajdzie zastosowanie do umów zlecenia. Zatem zastosowanie włączeń przewidzianych w tym rozporządzeniu w odniesieniu do umów zlecenia jest uzależnione od ich charakteru oraz dopuszczalności zawarcia poszczególnych instytucji w tego typu umowach.

Zaznaczyć należy, że wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe określonych kategorii przychodów enumeratywnie wymienionych w §2 ust.1 rozporządzenia – stanowi wyjątek od ogólnej zasady wyrażonej, w przypadku Przedsiębiorcy – w art.18 ust.l,2 i 3 w zw. z art.4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód, dlatego przepisy te muszą być interpretowane ściśle, bez stosowania wykładni rozszerzającej

Zgodnie z treścią § 2 ust. 1 pkt 6 podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowią przychody będące wartością świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych.

Natomiast zgodnie z art. 237⁹ ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1040 ze zm.) pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika. Jednocześnie, w myśl art. 304 Kodeksu pracy, obowiązek pracodawcy dotyczący zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy dotyczy również osób fizycznych wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy (w tym pojęciu mieszczą się również zleceniobiorcy). Powyższe oznacza zatem, że wyłączenie z podstawy wymiaru składek ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej dotyczyć będzie także Zleceniobiorców.

Analiza przywołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że poniesiony przez pracodawcę koszt związany z przekazaniem pracownikom środków pieniężnych z przeznaczeniem na pranie odzieży roboczej musi spełniać wymogi ekwiwalentu pieniężnego, a więc odzwierciedlać wysokość rzeczywistych kosztów poniesionych przez pracownika w związku z praniem tej odzieży. W rezultacie, w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie uwzględnia się ekwiwalentów pieniężnych za pranie odzieży roboczej przy założeniu, że są one wypłacane zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, tj. w wysokości odzwierciedlającej koszty poniesione przez pracownika. Wymóg ekwiwalentu pieniężnego nie będzie spełniony, gdy pracodawca wypłaca każdemu z pracowników tę samą stałą wartość pieniężną, niezależną od faktycznie poniesionych kosztów prania tej odzieży.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Przedsiębiorca na potrzeby świadczenia usług na rzecz pracodawców użytkowników zatrudnia na podstawie umowy o pracę tymczasowa pracowników tymczasowych oraz na podstawie umowy cywilnoprawnej zleceniobiorców. Zgodnie z zawieranymi z klientami (pracodawcami użytkownikami) umowami o świadczenie usług, pracodawca użytkownik w przypadkach wymaganych przepisami prawa zapewnia Pracownikom tymczasowym i Zleceniobiorcom odzież i obuwie robocze wymagane dla danego rodzaju pracy, stanowiska i miejsca wykonywania pracy. Powyższe umowy nie zawierają postanowień dotyczących prania odzieży roboczej tj. realizacji obowiązków wynikających z art.237⁹ § 3 Kodeksu pracy. Oznacza to, że obowiązek wypłaty ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej będzie spoczywał na Przedsiębiorcy jako pracodawcy/zleceniodawcy. W związku z powyższym Przedsiębiorca zamierza wypłacać na rzecz tych Pracowników i Zleceniobiorców, którym pracodawca użytkownik nie zapewnia prania odzieży roboczej, ekwiwalent pieniężny w celu pokrycia kosztów związanych z praniem odzieży roboczej . Miesięczna wartość wypłacanego ekwiwalentu – ustalona kwotowo, będzie zróżnicowana tj. ustalona odrębnie dla każdego stanowiska pracy w powiązaniu z jej charakterem oraz zakresem wykonywanych obowiązków i wynikającą z powyższego konieczności ilości (częstotliwości) prań odzieży roboczej w trakcie miesiąca. Jednocześnie, jak wskazał Przedsiębiorca wartość ekwiwalentu pieniężnego będzie wyliczona na podstawie przeciętnych cen jednostkowych usług prania odzieży roboczej zebranych z kilku pralni na terenie całego kraju.

W świetle powyższego, opisany we wniosku ekwiwalent za pranie odzieży roboczej jako odzwierciedlający faktycznie poniesione koszty prania ponoszone przez Pracowników tymczasowych i Zleceniobiorców, podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy i umowy zlecenia na podstawie § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Mając powyższe na uwadze, Zakład stanowisko przedstawione przez Przedsiębiorcę

1. uznaje za prawidłowe w sprawie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe Pracowników tymczasowych ekwiwalentu pieniężnego za pranie odzieży roboczej,
2. uznaje za prawidłowe w sprawie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe Zleceniobiorców ekwiwalentu pieniężnego za pranie odzieży roboczej.

źródło: https://bip.zus.pl

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję