Interpretacja ZUS Oddział w Lublinie z 8-08-2013 r. – WPI/200000/451/1082/2013

Kiedy ekwiwalent za pranie podlega zwolnieniu z ozusowania?

UZASADNIENIE

W dniu 01.08.2013r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek płatnika (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż wypłaca pracownikom ekwiwalent za pranie odzieży roboczej. Wysokość ekwiwalentu została ustalona na podstawie cen obowiązujących w pralniach w mieście siedziby wnioskodawcy. Kwota wypłacona pracownikowi uzależniona jest od jego obecności lub nieobecności w pracy tzn. jeśli pracownik jest nieobecny dłużej niż 15 dni w ciągu miesiąca, wypłacana jest połowa ekwiwalentu. Na podstawie § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w związku z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wnioskodawca nie potrąca od kwoty ekwiwalentu składek ZUS.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy, wnioskodawca stoi na stanowisku, że od wypłaconej kwoty ekwiwalentu nie należy potrącać składek ZUS, ponieważ wysokość ekwiwalentu nie jest wypłacana ryczałtowo lecz uzależniona jest od obecności pracownika w pracy, a więc od jego rzeczywistych potrzeb w zakresie prania odzieży roboczej.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

W myśl art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2013r. – Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 wyżej powołanej ustawy oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r . w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe(t.j. Dz. U. z 1998 r ., Nr 161, poz. 1106 z późn. zm), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty we wskazanym rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 1998 r . w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Na podstawie § 2 ust. 1 pkt 6 powyższego rozporządzenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączona jest m.in. wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nic ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych.

Zgodnie z art. 237⁹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r . Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości rzeczywiście poniesionych przez pracownika kosztów.

Z literalnego brzmienia § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz art. 237⁹ Kodeksu pracy jasno wynika, że pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej w sytuacji, gdy pracodawca nic może zapewnić prania tej odzieży. Zgodnie z definicją słownikową ekwiwalent oznacza rzecz zastępującą inną rzecz o równej wartości, odpowiednik, równoważnik (Współczesny słownik języka polskiego, Dunaj B., Warszawa.

Biorąc powyższe pod uwagę należy przyjąć, że w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie uwzględnia się ekwiwalentów pieniężnych za pranie odzieży roboczej przy założeniu, że są one wypłacane zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, tj. w wysokości odzwierciedlającej koszty faktycznie poniesione przez pracownika.

Z przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że ekwiwalent pieniężny jest wypłacany pracownikom w kwocie uzależnionej od obecności lub nieobecności pracownika w pracy, co zdaniem wnioskodawcy oznacza rzeczywiste potrzeby pracownika w zakresie prania odzieży roboczej.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że wypłacany pracownikom ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej, nie może być zwolniony z obowiązku opłacania składek na podstawie § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r ., ponieważ wysokości ekwiwalentu pieniężnego ustalana jest przez wnioskodawcę w oparciu o obecność lub nieobecność pracownika w pracy, nie zaś jak wynika z przepisów o bezpieczeństwie i higienie. Powyższe oznacza, że kwota ekwiwalentu pieniężnego wypłacana przez wnioskodawcę nie odzwierciedla wysokości faktycznie poniesionych kosztów prania odzieży roboczej, indywidualnie przez każdego pracownika.

W konsekwencji, Oddział uznał stanowisko przedsiębiorcy, w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ekwiwalentu pieniężnego za pranie odzieży roboczej, za nieprawidłowe.

Oddział podkreśla, iż wiążące interpretacje w formie decyzji mogą zostać wydane tylko w odniesieniu do spraw wskazanych w art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Powołana przez wnioskodawcę ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje obowiązek zapłaty zobowiązań podatkowych, natomiast o obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne stanowi ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych. Powyższe oznacza, że nie jest zasadne przyjęcie na zasadzie analogii obowiązków płatnika w zakresie ustalania wysokości i opłacania daniny publicznej w postaci podatku dochodowego i składek na ubezpieczenia społeczne, zatem Zakład w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nic jest uprawniony, aby dokonać rozstrzygnięcia w zakresie zobowiązań podatkowych wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

POUCZENIE

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r . o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego Sądu Ubezpieczeń Społecznych w (…).

źródło: https://bip.zus.pl