Interpretacja ZUS Oddział w Lublinie z 12-07-2019 r. – WPI/200000/43/576/2019

Czy podlega oskładkowaniu wartość wydanego pracownikom pieczywa z prawem do ekwiwalentu z tego tytułu?

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2019 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej na podstawie art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców złożony przez Pana (…) Powyższy wniosek został uzupełniony przez Wnioskodawcę pismem z 24 czerwca 2019r. (wpływ do Oddziału w dniu 27 czerwca 2019 r.).

Wnioskodawca poinformował, że prowadzi firmę w zakresie handlu detalicznego oraz produkcji pieczywa. Wnioskodawca zatrudnia 21 pracowników, którzy otrzymują wynagrodzenie pieniężne. Oprócz tego wynagrodzenia pracownicy produkcji otrzymują wyroby w postaci 3 chlebów dziennie – prowadzona jest ewidencja ilościowo – wartościowa wydań dla każdego pracownika. Pieczywo za dany miesiąc jest wyceniane i sumowane wg cen stosowanych wobec innych odbiorców. Wartość wydanego miesięcznie pieczywa nie przekracza kwoty 130 zł na osobę. Wartość ta jako wynagrodzenie w naturze tj. jako element wynagrodzenia jest doliczone do wynagrodzenia pieniężnego i łącznie z tym wynagrodzeniem podlega składkom ZUS. Wyroby w postaci 3 chlebów wydawane są pracownikowi dopiero po skończonej przez niego pracy i zabierane są do domu. Pieczywo jest wydawane pracownikowi i przyjmowane przez niego dobrowolnie, nie wynika także z wewnętrznych uregulowań obowiązujących u Wnioskodawcy.

Pismem z dnia 24 czerwca 2019r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny wskazując, że:

• wartość wydanego pracownikom pieczywa stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydane pieczywo stanowi wynagrodzenie w naturze, o którym mowa w art. 12 ustawy;
• pracownikom przysługuje prawo do ekwiwalentu z tytułu przekazywania pieczywa, w przypadku, gdy pracownik nie mógłby odebrać pieczywa, wówczas należy mu się ekwiwalent.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem czy prawidłowym jest traktowanie wydania pieczywa jako wynagrodzenia w naturze i czy prawidłowym jest doliczanie wycenionej wartości pieczywa do wynagrodzenia pieniężnego i uznanie za podstawę składek do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego.

W ocenie Wnioskodawcy, wydanie pracownikom wyrobów gotowych w postaci 3 chlebów dziennie jest wynagrodzeniem w naturze i stanowi (oprócz miesięcznego wynagrodzenia pieniężnego) element wynagrodzenia. W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 12 pkt 1 i 2) wskazano, że za przychody ze stosunku pracy uważa się – oprócz wszelkiego rodzaju wypłat pieniężnych – również wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty (bez względu na źródło finansowania tych wypłat świadczeń). Ponadto wydanie pracownikom pieczywa – wyrobów gotowych spełnia definicję świadczenia niepieniężnego (wynagrodzenia w naturze) zgodnie z wyrokiem TK, który stwierdził, że świadczenia niepieniężne uznaje się za podlegające opodatkowaniu w sytuacji, w której posiadają one następujące cechy (wyrok TK z 8 lipca 2014 r., K 7/13): zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie), zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść, a korzyść ta jest wymierna i można ją w skonkretyzowanej wysokości przypisać indywidualnemu pracownikowi a nie tylko w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.

Nawiązując do powyższych cech wydawane pracownikom Wnioskodawcy wyroby spełniają wszystkie 3 warunki tzn.: są przyjmowane przez nich dobrowolnie i za ich zgodą – nie ma przymusu odbioru tego świadczenia rzeczowego, pieczywo jest wydawane pracownikom dopiero po skończonej przez nich pracy i zabierane jest do ich domu, zatem spełnione jest w ich interesie i przynosi im wymierną korzyść w postaci uniknięcia wydatku, który musieliby ponieść w celu zakupu pieczywa na wyżywienie swojej rodziny, a także wydawane pieczywo jest rozliczane indywidualnie dla każdego pracownika w postaci ewidencji ilościowo – wartościowej za dany okres i jest potwierdzane podpisem pracownika. Reasumując powyższe, wydawane wyroby gotowe w postaci pieczywa są wynagrodzeniem w naturze.

Mając na uwadze powyższe, w myśl przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (art. 4 pkt 9), podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, dlatego wydawane pracownikom pieczywo jako wynagrodzenie w naturze stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.

Miesięczna wartość wydanego pieczywa nie przekracza 130 zł, jednakże wartość ta pozostaje w ocenie Przedsiębiorcy bez znaczenia dla faktu podlegania ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnym. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zwalnia ze składek emerytalnych i rentowych m.in. posiłki profilaktyczne oraz wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu, z wyłączeniem posiłków profilaktycznych – do kwoty 190 zł. Niemniej przepisy ww. rozporządzenia nie mają zastosowania do sytuacji występującej w firmie Wnioskodawcy. Wydawane przez Przedsiębiorcę jako Pracodawcę pieczywo pracownicy zabierają po pracy do domu, zatem nie można uznać, że wydane pieczywo jest udostępnianym do spożycia posiłkiem (pracownik nie spożywa pieczywa w trakcie przebywania w pracy), do którego można byłoby zastosować zwolnienie. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (PWN) „spożywać” oznacza wprowadzanie napoju lub pokarmu przez jamę ustną do żołądka, z kolei posiłek oznacza pożywienie jedzone dla zaspokojenia głodu lub jedzenie czegoś – skoro pracownik zabiera pieczywo do domu nie następuje spożycie posiłku (trudno jednak uznać za posiłek same 3 bochenki chleba). Oprócz wartości, która pozwoliłaby na zastosowanie zwolnienia należy kierować się faktycznym celem wydania pieczywa. Nieprawdą byłoby uznać, że pracownik ma udostępnione do spożycia 3 bochenki chleba, gdyż wydanie to służy nie tylko jemu ale całej jego rodzinie. Wzięcie pod uwagę tylko warunku wartości świadczenia w naturze, a pominięcie stanu faktycznego i celu wydania, byłoby świadomym ominięciem przepisów prawa w zakresie odprowadzania składek na ubezpieczenia. W końcu wydane pieczywo nie jest posiłkiem profilaktycznym wynikającym z przepisów bhp. Reasumując, w ocenie Przedsiębiorcy wartość wydanego pieczywa stanowi podstawę ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna). W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Nadmienić w tym miejscu należy, iż w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek. Mocą niniejszej decyzji Zakład nie przyznaje natomiast jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza jakiegokolwiek obowiązku ubezpieczeniowego. Ocena stanowiska przedsiębiorcy pod kątem prawidłowości zaprezentowanej wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego zawarty w treści wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji. Wydając indywidualną interpretację Zakład przyjmuje więc jako prawdziwe złożone przez Wnioskodawcę oświadczenia, zwracając jednocześnie uwagę na fakt, iż wiążący charakter niniejszej decyzji ograniczony został jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez Przedsiębiorcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.

Zagadnienia dotyczące obowiązku opłacania i ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulowane są za pośrednictwem przepisów ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949). Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2, art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych. W myśl natomiast art. 81 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1510 ze zm.), do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Zaznaczyć należy również, że w myśl powołanego powyżej art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w ściśle zakreślonym katalogu spraw. Kwestia kwalifikacji określonego świadczenia jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu, nie mieści się w powyższym zakresie. Sprawy te należą natomiast do kompetencji organów podatkowych, gdyż zgodnie z art. 34 ust. 17 ustawy Prawo przedsiębiorców, zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.). Powyższe ograniczenie w tematyce, w której Zakład jest uprawniony do wypowiedzenia się w formie interpretacji indywidualnej, uniemożliwia potwierdzenie w tym trybie przez Organ dokonanej przez Wnioskodawcę interpretacji prawa podatkowego dotyczącej zakwalifikowania otrzymanego przez pracownika świadczenia jako wynagrodzenie w naturze stanowiące przychód ze stosunku pracy. Wobec powyższego, wydając niniejszą decyzję Zakład dokonał interpretacji przepisów dotyczących ustalania podstawy wymiaru składek, opierając się na zawartym w piśmie z 24 czerwca 2019 r. wskazaniu Wnioskodawcy w powyższej kwestii.

Katalog przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty we wskazanym rozporządzeniu w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W myśl § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia, z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączona jest wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnionych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł.

W przypadku, o którym mowa w powyższym przepisie, z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłączona jest wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnionych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł. Zauważyć należy, że ww. przepis wskazuje jednoznacznie, że pracownikowi nie może przysługiwać prawo do ekwiwalentu z tytułu udostępnianych przez pracodawcę posiłków.

Z treści wniosku z 22 maja 2019 r. oraz pisma stanowiącego jego uzupełnienie wynika, że Pracodawca przekazuje pracownikom produkcji wyroby w postaci 3 chlebów dziennie. Wyroby są przekazywane pracownikom po zakończonej pracy a ich wartość nie przekracza 130 zł miesięcznie na pracownika. W przypadku, gdyby pracownik nie mógł odebrać pieczywa, należy mu się ekwiwalent z tego tytułu.

W świetle powyższego, stanowiąca przychód z tytułu stosunku pracy wartość wydanego przez Pracodawcę pieczywa, z tytułu którego przysługuje pracownikom prawo do ekwiwalentu, nie podlega wyłączeniu na podstawie § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu stosunku pracy. Jednocześnie, z uwagi na wykazaną powyżej zależność łączącą wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne, wskazana kwota podlega również uwzględnieniu w podstawie wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne tych pracowników.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Spółki w sprawie uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu stosunku pracy wartości wydanego pracownikom pieczywa uznać należy za prawidłowe.

źródło: https://bip.zus.pl

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję