Interpretacja ZUS Oddział w Lublinie z 10-05-2019 r. – WPI/200000/43/446/2019

Podstawa wymiaru składek ZUS dla pracowników oddelegowanych do pracy za granicą – do państw należących do Unii Europejskiej m.in. Niemiec

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2019 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów złożony przez przedsiębiorcę: (…) na podstawie art. 34 Prawa przedsiębiorców w sprawie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla pracowników delegowanych do pracy do państw należących do Unii Europejskiej (m.in. do Niemiec).

Opis zdarzenia przyszłego:

(…) (dalej jako ) prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług polegających m.in. na wykonywaniu prac wykończeniowych. Wnioskodawca skupia swoją działalność nie tylko na terenie Polski, ale również wykonuje swoje usługi za granicą, a także działa jako agencja pracy, delegując pracowników do wykonywania usług na terenie państw należących do UE (m.in. do Niemiec). Wnioskodawca realizuje kontrakty albo w ramach umów o świadczenie usług zawieranych ze swoimi kontrahentami, ale także działa jako agencja pracy tymczasowej dostarczająca personel do kontrahenta. Wybór formy współpracy zależny jest od tego, w jaki sposób przebiega organizacja współpracy (badane są kryteria właściwe dla każdego kontraktu). Pracownicy delegowani (dalej jako: „Pracownicy”) zatrudnieni są odpowiednio w oparciu o umowę o pracę lub umowę o pracę tymczasową na stanowiskach odpowiadających charakterowi wykonywanej pracy. Pracownik wyjeżdżając za granicę podpisuje umowę, w której wynagrodzenie określone jest w walucie euro w co najmniej minimalnej stawce obowiązującej w kraju oddelegowania.

Wynagrodzenie płatne jest miesięcznie do 10 dnia każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym praca była wykonywana. Pracodawca zamierza w przyszłości zapewnić tym samym pracownikom, którzy są delegowani za granicę również wykonywanie pracy w Polsce.

Wnioskodawca nalicza składki na ubezpieczenie społeczne zgodnie z prawem polskim i będzie je uiszczać także w Polsce (po uprzednim uzyskaniu zaświadczenia Al).

Wnioskodawca pragnie powziąć wiedzę, jak wyliczyć podstawę wymiaru składek w przypadku, gdy Pracownikom, do których znajdują zastosowanie przepisy ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki socjalnej z 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tj. Dz. U. z 2017 roku, poz. 1949 ze zm.; dalej również jako: „rozporządzenie”), zostanie wypłacone więcej niż jedno wynagrodzenie w tym samym miesiącu, które to wynagrodzenie przekroczy kwotę przeciętnego wynagrodzenia?

Przykład 1: Pracownik przybywał za granicą od .01.2019 r. do .02.2019 r. W dniu lutego 2019 r. otrzymał wynagrodzenie za styczeń 2019 r. zarówno za wykonywanie pracy w Niemczech jak i za wykonywanie pracy w Polsce (do .01.2019 r. pracował w Polsce, a od .01. w Niemczech) oraz w dniu lutego 2019 r. otrzymał wynagrodzenie za luty (cały luty pracował w Niemczech). Łączny przychód w miesiącu lutym 2019 r. wyniósł euro brutto za pracę w Niemczech oraz(…) zł brutto za pracę w Polsce.

Przykład 2: Pracownik przebywał za granicą od .01.2019 r. do .02.2019 r. W dniu lutego 2019 r. otrzymał wynagrodzenie w wysokości (…) euro brutto za pracę w Niemczech (za styczeń) i lutego 2019 r. otrzymał wynagrodzenie w wysokości euro brutto (za luty). Łączny przychód w miesiącu lutym 2019 r. wyniósł (…) euro brutto.

Własne stanowisko wnioskodawcy w sprawie:

W ocenie Wnioskodawcy odprowadzi on składki od wynagrodzenia Pracowników z zastosowaniem § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia w ten sposób, że:

• jeżeli przychód Pracownika w danym miesiącu będzie niższy niż przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie stanowił faktycznie uzyskany przychód (zwolnienie o którym mowa w tej regulacji nie znajdzie w ogóle zastosowania) – jeżeli zatem Pracownik otrzyma przychód w danym miesiącu w wysokości np. (…) zł brutto (łącznie za usługi wykonywane w Polsce i w Niemczech) to ta kwota będzie stanowiła podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w całości;

• jeżeli przychód w danym miesiącu wypłacony Pracownikowi będzie wyższy niż przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne zostanie ustalona w ten sposób, że Wnioskodawca odejmie od przychodu Pracowników równowartość diet za każdy dzień pobytu za granicą (np. w przypadku Niemiec – 49 euro za każdy dzień) i jeżeli po tej operacji kwota do oskładkowania będzie mniejsza aniżeli przeciętne wynagrodzenie wówczas podwyższy ją do tej kwoty (w 2019 r. – (…) zł) – jeżeli zatem Pracownik otrzyma przychód w danym miesiącu w wysokości np. (…) zł brutto (łącznie za pracę wykonywaną w Polsce i w Niemczech) to Wnioskodawca odejmie od przychodu Pracownika równowartość diet za każdy dzień pobytu za granicę i jeżeli po tej operacji kwota do oskładkowania będzie mniejsza aniżeli przeciętne wynagrodzenie wówczas podwyższy ją do kwoty przeciętnego wynagrodzenia obowiązującego w danym roku. Taką metodę Wnioskodawca zastosuje w podanych wyżej przykładach, w których zsumuje przychód wypłacony w danym miesiącu i odejmie od niego równowartość diety za każdy dzień pobytu a następnie, jeżeli wynik będzie dawał kwotę niższą niż przeciętne wynagrodzenie podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie kwota przeciętnego wynagrodzenia.

Przykład 1: Pracownik przebywał za granicą od .01.2019 r. do .02.2019 r. W dniu lutego 2019 r. otrzymał wynagrodzenie za styczeń 2019 r. zarówno za wykonywanie pracy w Niemczech jak i za wykonywanie pracy Polsce (do .01.2019 r. pracował w Polsce, a od .01. w Niemczech) oraz w dniu lutego 2019 r. otrzymał wynagrodzenie za luty (cały luty pracował w Niemczech). Łączny przychód w miesiącu lutym 2019 r. wyniósł euro brutto (…) zł – przy przyjęciu kursu zł) za pracę w Niemczech oraz (….) zł brutto za pracę w Polsce.

Suma przychodu w tym miesiącu wynosi (…) zł.

(…) zł – (49 euro [przykładowy kurs euro] x 47 dni pobytu za granicą) = zł- (…)         zł=       zł

Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyniesie: (…) zł.

Przykład 2: Pracownik przybywał za granicą od .01.2019 r. do .02.2019 r. W dniu lutego 2019 r. otrzymał wynagrodzenie w wysokości (…) euro brutto za pracę w

Niemczech (za styczeń) i lutego 2019 r. otrzymał wynagrodzenie w wysokości euro brutto (za luty). Łączny przychód w miesiącu lutym 2019 r. wyniósł (…) euro brutto.

(…) zł – (49 euro [przykładowy kurs euro] x 61 dni pobytu za granicą) = (…)

Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyniesie: (…) zł

Mając na względzie powyższe stanowisko odnośnie sposobu wyliczania wymiaru składek należy zdaniem Wnioskodawcy przyjąć, że: w miesiącach, kiedy Pracownikowi nie będzie wypłacane wynagrodzenie podstawa wymiaru składek wyniesie „0″, a w miesiącach kolejnych Wnioskodawca zsumuje otrzymane w danym miesiącu wynagrodzenie (zarówno za usługi wykonywane w Polsce, jak i w Niemczech) i w sytuacji kiedy te należności będą przekraczały kwotę przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia pomniejszy je o równowartość diet za każdy dzień pobytu za granicą i wyłączy tę kwotę z podstawy wymiaru składek, nie niżej jednak niż równowartość przeciętnego wynagrodzenia (podstawa ta nie będzie mnożona przez ilość miesięcy z uwagi na brak przychodu w niektórych miesiącach).

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że w myśl art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1778) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych wymienionych w art. 6 ust. 1 pkt 1 -3 i pkt 18a, stanowi przychód, o którym mowa w art. 4 pkt 9 i 10, z zastrzeżeniem ust. 1 a i 2, ust.4 pkt 5 i ust. 12. Przychodem w myśl art. 4 pkt 9 ustawy są przychody w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu: zatrudnienia w ramach stosunku pracy, pracy nakładczej, służby, wykonywania mandatu posła lub senatora, wykonywania pracy w czasie odbywania kąty pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania, pobierania zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia integracyjnego i stypendium wypłacanego bezrobotnym oraz stypendium sportowego, a także z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności oraz umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, jak również z tytułu współpracy przy tej działalności lub współpracy przy wykonywaniu umowy oraz przychody działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, niezależnie od sposobu ich powoływania. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustaw}’ z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2000) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Katalog przychodów niestanowiący podstaw wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe zawarty został w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 roku w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstaw wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W myśl § 2 ust., 1 pkt 16 rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody, tj. część wynagrodzenia pracowników, których przychód jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, z wyłączeniem osób wymienionych wart. 18 ust. 12 ustawy – w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy.

Jak natomiast stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami (z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. I pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z analizy powyższych przepisów wynika zatem, iż podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe jest faktycznie wypłacone Pracownikowi w danym miesiącu kalendarzowym wynagrodzenie, pomniejszone o te należności (kwoty), które nie stanowią podstawy wymiaru składek w myśl przepisów powołanego wyżej rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 roku. Powyższe jednoznacznie wynika także z uzasadnienia uchwały 7 sędziów Sadu Najwyższego z dnia 10 września 2009 roku w sprawie sygn. akt I UZO 5/09 (OSNP 2010/5-6/71, Prok. i Pr.-wkl. (… ), Biul.SN 2009/9/23, M.P.Pr. (… )-157), zgodnie z którym podstawą wymiaru składki są fizycznie otrzymane – wypłacone środki pieniężne, albo też takie środki postawione do dyspozycji pracownika. Miesięczny przychód powstaje dopiero w momencie rzeczywistego otrzymania lub postawienia go do dyspozycji Pracownika, stąd przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne istotne jest czy powstał przychód, a więc czy nastąpiła wypłata wynagrodzenia.

Przychodem Pracowników będą należności faktycznie otrzymywane przez nich w danym miesiącu. Tym samym brak przychodu w danym miesiącu uzasadnia wykazanie za ten okres zerowej składki na ubezpieczenia społeczne. Z kolei wypłacone Pracownikom w drugim miesiącu wypłaty należy zsumować. W sytuacji wypłaty Pracownikom wynagrodzenia w drugim miesiącu, w przypadku, gdy wynagrodzenie będzie przekraczało kwotę przeciętnego wynagrodzenia, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia, Wnioskodawca wyłączy z podstawy wymiaru składek kwotę wynagrodzenia stanowiącą równowartość diety za każdy dzień pobytu za granicą w okresie, za który wpłacone jest wynagrodzenie do wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Powyższe potwierdza stanowisko Pana Pawła Jaroszka z 3 listopada 2016 r. (nr 992900/51/32/2016 UNP 2016-00323925) skierowane do wszystkich Dyrektorów Oddziałów ZUS w Polsce. W przykładzie wskazanym w tym piśmie wskazano, że:

„Przykład 8:

Pracownik wykonywał pracę za granicą od sierpnia 2016 r. do września 2016 r. W październiku 2016 r. pracodawca wypłacił pracownikowi wynagrodzenia: za sierpień – euro oraz za wrzesień – euro.

W październiku pracownik nie otrzymał innego przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składek poza wyżej wskazanymi kwotami. Ze względu na to, że kwota uzyskana przez pracownika w październiku jest wyższa od przeciętnego wynagrodzenia do ustalenia podstawy wymiaru składek zastosowanie ma § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia.

Ustalenie podstawy wymiaru składek za październik: (…)

Kwota przychodu pomniejszona równowartość diety (…) jest wyższa od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, a zatem podstawa wymiaru składek wynosi (…) zł”

Jak wynika z powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne ze stanowiskiem ZUS, bowiem analogicznie Wnioskodawca chce zliczyć cały przychód (wynagrodzenie wypłacone w jednym miesiącu) i zastosować powyższą zasadę. W powołanym piśmie wskazano również, że ustalając czy § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia będzie mieć zastosowanie należy brać pod uwagę łączny przychód uzyskany przez pracownika w danym miesiącu, a więc zarówno za pracę w Polsce jak i za granicą.

Zaznaczenia wymaga, że wniosek dotyczy sytuacji, gdy przychód liczony w powyższy sposób jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie (w 2019 r. — (…) zł.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o wydanie w zakresie objętym wnioskiem indywidualnej interpretacji z zakresu ubezpieczeń społecznych.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu lub właściwej państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie wyjaśnienia, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie (interpretacja indywidualna).

W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji indywidualnej następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednocześnie stosownie do art. 83d ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zaznaczyć należy przy tym, że w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska Przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów. Ocena stanowiska Wnioskodawcy, dokonywana pod kątem prawidłowości zaprezentowanej przez Przedsiębiorcę wykładni przepisu prawa, czyniona jest w oparciu o kompletny opis stanu faktycznego zawarty w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Podkreślenia przy tym wymaga fakt, iż rozpoznając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej Zakład nie prowadzi postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie przeprowadza postępowania dowodowego. Granice sprawy rozpatrywanej na podstawie złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jak zauważono wyżej, zakreślają jedynie ramy zaprezentowanego opisu stanu faktycznego. Wydając interpretację indywidualną Zakład przyjmuje więc jako prawdziwe złożone przez wnioskodawcę oświadczenia, zwracając jednocześnie uwagę na fakt, iż wiążący charakter niniejszej decyzji ograniczony został jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Ryzyko podania nieprawdziwych informacji w opisie stanu faktycznego bądź też poczynienie przez terenowe jednostki organizacyjne Zakładu, np. w toku prowadzonego postępowania lub w toku czynności kontrolnych, ustaleń odmiennych od tych zaprezentowanych przez Wnioskodawcę obciąża jedynie Przedsiębiorcę.

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulowane są za pośrednictwem przepisów ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949). Powyższe rozporządzenie w § 2 zawiera zamknięty katalog przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

W myśl natomiast § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowi część wynagrodzenia pracowników, których przychód jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, z wyłączeniem osób wymienionych w art. 18 ust. 12 ustawy – w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy.

Cytowany przepis ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy przychód pracownika za dany miesiąc jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie za pracę. Możliwość obniżania podstawy wymiaru składek o równowartość diet dotyczy zatem tylko tych osób, które uzyskują przychód wyższy niż przeciętne wynagrodzenie. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że w sytuacji gdy odliczenie od zarobków równowartości diet spowoduje obniżenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika poniżej tego poziomu, przychód do oskładkowania będzie można obniżyć jedynie do wysokości przeciętnej płacy tj. kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy.

W sytuacji, gdy przychód nie przekracza przeciętnego wynagrodzenia, § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia nie stosuje się, a podstawę wymiaru składek ustala się na zasadach ogólnych wynikających z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z zastosowaniem pozostałych wyłączeń określonych w § 2 ust. 1 rozporządzenia. Bez znaczenia jest, czy praca za granicą była wykonywana przez cały czy też przez część miesiąca.

Zatem w przypadku uzyskania przez pracownika przychodu, który nie przekracza przeciętnego wynagrodzenia, niezależnie od powodu tego stanu rzeczy (czy praca za granicą była wykonywana przez cały czy też przez część miesiąca), przepisu § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia nie stosuje się. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne ustala się na zasadach ogólnych wynikających z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych powołanego powyżej, z zastosowaniem pozostałych wyłączeń określonych w § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Należy zawsze jednak mieć na uwadze, że przez przychód pracownika, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia należy rozumieć przychód ustalony zgodnie z powołanym art. 18 ust. 1 i 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Tym samym należy brać po uwagę wszystkie wypłaty, stanowiące podstawę wymiaru składek, dokonane lub postawione do dyspozycji ubezpieczonego od pierwszego do ostatniego dnia danego miesiąca, bez względu na okres za jaki przysługują. Jednakże z uwagi na specyfikę ustalania podstawy wymiaru składek dla osób oddelegowanych, istotny jest okres za jaki dokonywana jest wypłata przychodu, ponieważ stosuje się zasadę odejmowania równowartości diet za każdy dzień pobytu. Z tego powodu istotne jest powiązanie wypłaconego wynagrodzenia z okresem którego on dotyczy. Ustalając jednak czy § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia będzie mieć zastosowanie należy brać pod uwagę łączny przychód uzyskany przez pracownika w danym miesiącu, a więc zarówno za pracę w Polsce jak i za granicą.

Jednocześnie Zakład wskazuje, iż w sytuacji gdy przedsiębiorca wypłaci wynagrodzenie za pracę za granicą, za okres dłuższy niż jeden miesiąc (w opisanym stanie faktycznym pracownicy otrzymają wynagrodzenie za okres dwóch miesięcy), to należy porównać wypłacony przychód z kwotą przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za miesiące których wypłata dotyczy. Wyliczając kwotę należy od wynagrodzenia uzyskanego za poszczególny miesiąc wykonywania pracy odjąć równowartość diet za każdy dzień pobytu a następnie wyliczoną kwotę porównać z kwotą prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia. Należy podkreślić, iż w miesiącach kiedy pracownikowi nie będzie wypłacone wynagrodzenie, bowiem jak wynika z wniosku płatność wynagrodzenia jest dokonywana do dnia 10 każdego miesiąca następującego po miesiącu, w którym praca była wykonywana, to wówczas przyjąć należy, iż podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyniesie „0″.

W sytuacji, gdy przychód pracownika pomniejszony o równowartość diet z tytułu oddelegowania do świadczenia usług za granice będzie za miesiące świadczenia pracy niższy od kwot prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej konieczne będzie przyjęcie do wyliczenia podstawy wymiaru składek za ten miesiąc kwoty odpowiadającej wysokości przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej. Natomiast w sytuacji, gdy wynagrodzenie pracownika będzie wyższe od kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej, to do wyliczenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, należy przyjąć kwotę przychodu należna za ten miesiąc. Tak wyliczone kwoty za poszczególne miesiące należy zsumować, co da kwotę od której należy rozliczyć składki na ubezpieczenia w miesiącu wypłaty wynagrodzenia tj. kwotę podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w sytuacji wypłaty wynagrodzenia za okres świadczenia usług poza granicami kraju za okres dłuższy niż jeden miesiąc.

Z treści złożonego w dniu 29.04.2019 r. wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, iż wnioskodawca działa jako agencja pracy i wykonuje swoją działalność na terenie Polski jak i za granicą np. na terenie Niemiec. Wnioskodawca deleguje własnych pracowników do pracy za granicę, a także działa jako agencja pracy dostarczając personel do kontrahenta. Wnioskodawca podkreślił, iż odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne zgodnie z prawem polskim po uprzednim uzyskaniu zaświadczenia A 1. Wnioskodawca ma zamiar w przyszłości oddelegowanym pracownikom do pracy za granicę wypłacać wynagrodzenie również za wykonywanie pracy w Polsce. Wynagrodzenie dla pracownika oddelegowanego jest płatne miesięcznie do dnia 10 każdego miesiąca następującego po miesiącu w którym praca była wykonywana.

Wnioskodawca w związku z tym, powziął wątpliwość w zakresie ustalenia podstawy wymiaru pracowników oddelegowanych do pracy za granicę w sytuacji, gdy dokonuje wypłaty więcej niż jednego wynagrodzenia w jednym miesiącu, które to wynagrodzenie przekroczy kwotę przeciętnego wynagrodzenia za pracę.

Wnioskodawca jest zdania, iż jeżeli przychód pracownika w danym miesiącu będzie niższy niż przeciętne wynagrodzenie o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia, to podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia będzie stanowił faktycznie uzyskany przychód i to ta kwota będzie stanowiła podstawę wymiaru składek, natomiast w sytuacji jeżeli przychód w danym miesiącu wypłacony pracownikowi będzie wyższy niż przeciętne wynagrodzenie o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia to Wnioskodawca odejmie od przychodu pracowników równowartość diet za każdy dzień pobytu za granica i jeżeli po tym kwota do ustalenia podstawy wymiaru będzie mniejsza niż przeciętne wynagrodzenie wówczas podwyższy ją do kwoty przeciętnego wynagrodzenia za pracę.

W konsekwencji, uwzględniając przedstawiony we wniosku złożonym w dniu 29 kwietnia 2019 r. opis stanu faktycznego, własne stanowisko oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w przedmiocie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne dla pracowników delegowanych do pracy do państw należących do Unii Europejskiej (m.in. do Niemiec).

źródło: https://bip.zus.pl

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję