Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19-12-2019 r. – 0113-KDIPT2-1.4011.425.2019.5.MD

„Zerowy PIT” a zasiłki. Stosowanie ulgi dla młodych przy przekwalifikowaniu wypłaconego wynagrodzenia chorobowego na zasiłek wypadkowy

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 25 października 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.425.2019.1.MD, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 25 października 2019 r. (skuteczne doręczenie nastapiło w dniu 28 października 2019 r.). W dniu 6 listopada 2019 r., wpłynęło uzupełnienie wniosku, nadane za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 4 listopada 2019 r.).

We wniosku po jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenia przyszłe:

X jest pracodawcą w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. W związku z dokonywaniem wypłat wynagrodzeń i zasiłków chorobowych dla swoich pracowników pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określonym przepisami ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), w szczególności przepisem art. 31 ww. ustawy.

Y., w skład której wchodzi Wnioskodawca, prowadzi specyficzny rodzaj działalności, jakim jest wydobycie ….. w warunkach pracy podziemnej, zatrudniając ponad 18 tysięcy pracowników. Skala prowadzonej działalności i zatrudnienia powoduje, że mimo zachowania najwyższych standardów bezpieczeństwa i higieny pracy, Wnioskodawca narażony jest na ryzyko występowania wypadków przy pracy. Na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 300, z późn. zm.), pracownicy Wnioskodawcy objęci są obowiązkowym ubezpieczeniem wypadkowym. W związku z podleganiem ubezpieczeniu wypadkowemu, pracownicy Wnioskodawcy w przypadku wypadku przy pracy mają prawo, na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1205), do zasiłku chorobowego w wysokości 100% podstawy wymiaru od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem.

Warunkiem wypłaty zasiłku chorobowego (wypadkowego) w wysokości 100% jest związek niezdolności do pracy ze zdarzeniem uznanym przez Wnioskodawcę w protokole powypadkowym za wypadek przy pracy.

Mimo najwyższej staranności, przy ustalaniu przyczyn niezdolności do pracy, zdarzają się sytuacje, w których pierwotna klasyfikacja niezdolności pracownika do pracy nie wykazuje związku z wypadkiem przy pracy. W takiej sytuacji, za czas niezdolności do pracy, maksymalnie za 33 dni kalendarzowe, wypłacane jest wynagrodzenie chorobowe w wysokości 80% podstawy wymiaru. W sytuacji, gdy po wypłacie wynagrodzenia chorobowego zostaną ujawnione okoliczności i dokumenty wskazujące na związek niezdolności z wypadkiem przy pracy, Wnioskodawca zmuszony jest do reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy, który jak już pisano przysługuje od pierwszego dnia niezdolności do pracy oraz wypłaty wyrównania zasiłku do 100% podstawy wymiaru.

Zgodnie z przepisem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakłady pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku pracy i zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Zaliczki na podatek pobierane są od dochodu, za który zgodnie z przepisem art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika.

Od 1 sierpnia 2019 r. w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, został dodany punkt 148, który zwalnia od podatku przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, otrzymane przez podatnika do ukończenia 26 roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł (dalej: ulga dla młodych). Ulga dla młodych obejmuje wynagrodzenie chorobowe, które stanowi przychód ze stosunku pracy, natomiast nie obejmuje wypłacanych przez zakłady pracy zasiłków chorobowych, które na podstawie przepisu art. 20 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczane są do przychodów z innych źródeł. W związku z powyższym, w zależności od sytuacji, reklasyfikacja wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi korzystającemu z ulgi dla młodych, na zasiłek chorobowy wypadkowy i związane z tym sporządzenie listy korekcyjnej może mieć miejsce w tym samym roku podatkowym, co pierwotna wypłata wynagrodzenia chorobowego lub w roku następnym.

Dodatkowo, w miesiącu sporządzenia korekcyjnej listy płac, pracownik:

• może nadal być uprawniony do korzystania z ulgi dla młodych;

• może nie być już uprawniony do korzystania z ulgi dla młodych w związku z osiągnięciem limitu kwoty objętej zwolnieniem;

• może nie być już uprawniony do korzystania z ulgi dla młodych w związku z ukończeniem 26 lat.

W piśmie z dnia 31 października 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że zainteresowanym w sprawie wynikającej z wniosku jest X. X jest jednostką organizacyjną Y, wykonującą funkcje zarządcze, nadzorcze, kontrolne oraz koordynacyjne. X nie posiada osobowości prawnej, ponadto nie podlega ujawnieniu w Krajowym Rejestrze X jest pracodawcą dla zatrudnionych w X pracowników, w związku z czym pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych X posługuje się numerem NIP….

Przedmiotem wniosku jest 1 stan faktyczny i 5 zdarzeń przyszłych. Opłata została zatem uiszczona w prawidłowej wysokości, tj. 40 zł za 1 stan faktyczny i 200 zł za 5 zdarzeń przyszłych – w sumie 240 zł. Dowód uiszczenia opłaty w tej wysokości został dołączony do wniosku.

Pracownicy, o których mowa we wniosku, są zatrudnieni w X na podstawie umów o pracę. Ww. pracownicy złożyli płatnikowi w 2019 r. oświadczenia, o których mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Na podstawie przepisów art. 18 ust. 1, art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 300, z późn. zm.), zasiłek chorobowy/wypadkowy nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, w związku z czym płatnik nie pobiera od zasiłku chorobowego/wypadkowego tych składek.

Na podstawie przepisu art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1373, z późn. zm.), zasiłek chorobowy/wypadkowy nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne, w związku z czym płatnik nie pobiera od zasiłku chorobowego/wypadkowego tej składki zdrowotnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w innym miesiącu tego samego roku podatkowego reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia, Wnioskodawca (płatnik) powinien na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy, doliczyć zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe do przychodu podlegającego opodatkowaniu w miesiącu dokonania reklasyfikacji i na podstawie przepisu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obliczyć i pobrać w miesiącu dokonania reklasyfikacji zaliczkę na podatek oraz zmniejszyć kwotę wykorzystanej przez pracownika ulgi dla młodych o kwotę zamienionego na zasiłek wynagrodzenia chorobowego, pod warunkiem że pracownik w miesiącu dokonanej reklasyfikacji nadal spełnia warunki do korzystania z przedmiotowej ulgi?
2. Czy w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w innym miesiącu tego samego roku podatkowego reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia, Wnioskodawca (płatnik) powinien na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy, doliczyć zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe do przychodu podlegającego opodatkowaniu w miesiącu dokonania reklasyfikacji i na podstawie przepisu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obliczyć i pobrać w miesiącu dokonania reklasyfikacji zaliczkę na podatek oraz nie pomniejszać kwoty wykorzystanej przez pracownika ulgi dla młodych o kwotę zamienionego na zasiłek wynagrodzenia chorobowego, jeżeli pracownik w miesiącu dokonanej reklasyfikacji nie spełnia już warunków do korzystania z przedmiotowej ulgi z powodu wcześniejszego osiągnięcia limitu kwoty objętej zwolnieniem?
3. Czy w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w innym miesiącu tego samego roku podatkowego reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia, Wnioskodawca (płatnik) powinien na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy, doliczyć zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe do przychodu podlegającego opodatkowaniu w miesiącu dokonania reklasyfikacji i na podstawie przepisu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obliczyć i pobrać w miesiącu dokonania reklasyfikacji zaliczkę na podatek oraz nie pomniejszać kwoty wykorzystanej przez pracownika ulgi dla młodych o kwotę zamienionego na zasiłek wynagrodzenia chorobowego, jeżeli pracownik w miesiącu dokonanej reklasyfikacji nie spełnia już warunków do korzystania z przedmiotowej ulgi w związku z ukończeniem 26 roku życia?
4. Czy w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w następnym roku podatkowym reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia, Wnioskodawca (płatnik) powinien na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy, doliczyć zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe do przychodu podlegającego opodatkowaniu w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji i na podstawie przepisu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obliczyć i pobrać w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji zaliczkę na podatek oraz zmniejszyć kwotę wykorzystanej przez pracownika ulgi dla młodych o kwotę zamienionego na zasiłek wynagrodzenia chorobowego, pod warunkiem że pracownik w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji nadal spełnia warunki do korzystania z przedmiotowej ulgi?
5. Czy w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w następnym roku podatkowym reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia, Wnioskodawca (płatnik) powinien na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy, doliczyć zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe do przychodu podlegającego opodatkowaniu w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji i na podstawie przepisu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obliczyć i pobrać w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji, zaliczkę na podatek oraz nie pomniejszać kwoty wykorzystanej przez pracownika ulgi dla młodych o kwotę zamienionego na zasiłek wynagrodzenia chorobowego, jeżeli pracownik w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji nie spełnia już warunków do korzystania z przedmiotowej ulgi z powodu wcześniejszego osiągnięcia limitu kwoty objętej zwolnieniem?
6. Czy w wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w następnym roku podatkowym reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia, Wnioskodawca (płatnik) powinien na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy, doliczyć zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe do przychodu podlegającego opodatkowaniu w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji i na podstawie przepisu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliczyć i pobrać w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji, zaliczkę na podatek oraz nie pomniejszać kwoty wykorzystanej przez pracownika ulgi dla młodych o kwotę zamienionego na zasiłek wynagrodzenia chorobowego, jeżeli pracownik w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji, nie spełnia już warunków do korzystania z przedmiotowej ulgi w związku z ukończeniem 26 roku życia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

W sytuacji, gdy w miesiącu wypłaty listy korekcyjnej spowodowanej reklasyfikacją wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy, pracownik nadal jest uprawniony do korzystania z ulgi dla młodych, Wnioskodawca winien:

• na podstawie przepisu art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osob fizycznych, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od pełnej kwoty zasiłku chorobowego wypadkowego (tj. od sumy kwoty wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy i wypłaconego wyrównania zasiłku do 100%),

• pomniejszyć wykorzystany limit ulgi dla młodych o kwotę wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy.

Powyższe czynności winny być wykonane w miesiącu wypłaty listy korekcyjnej. Wnioskodawca nie powinien cofać się z poborem zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych i korektą limitu ulgi dla młodych do miesiąca, w którym zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe, w późniejszym okresie przekwalifikowane na zasiłek chorobowy. Ulga dla młodych zastosowana w miesiącu wypłaty wynagrodzenia chorobowego została w takim przypadku zastosowana prawidłowo, tzn. zgodnie ze stanem faktycznym występującym w miesiącu wypłaty wynagrodzenia chorobowego.

Jeżeli po wypłacie listy korekcyjnej, do końca roku podatkowego, pracownikowi zostaną wypłacone wynagrodzenia, Wnioskodawca zastosuje zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości niewykorzystanego limitu ulgi dla młodych.

Zgodnie z przepisem art. 31 ustawy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), Wnioskodawca będąc „zakładem pracy” zobowiązany jest obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, którym wypłaca przychody ze stosunku pracy i zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zasady pobierania zaliczek na podatek przez płatników będących zakładami pracy określają przepisy art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 32 ust. 2 ww. ustawy, za dochód, od którego pobiera się zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych uważa sie uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, powinien On na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, doliczyć do przychodu pracownika wynagrodzenie chorobowe przekształcone w zasiłek chorobowy wypadkowy, przy czym doliczenie to powinno nastąpić w miesiącu, w którym dokonano reklasyfikacji i sporządzono korekcyjną listę płac.

W tym też miesiącu, na liście korekcyjnej powinno nastąpić pobranie zaliczki na podatek od kwoty wynagrodzenia chorobowego przekształconego w zasiłek chorobowy wypadkowy oraz wyrównanie zasiłku chorobowego wypadkowego do 100%. Ponadto, jeżeli pracownik w dacie dokonania przekształcenia wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy nadal spełnia warunki do korzystania ze zwolnienia od podatku, przysługującego na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca winien w tej dacie pomniejszyć kwotę zastosowanego przy poborze zaliczek na podatek od pracownika zwolnienia o kwotę wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy wypadkowy.

Ad. 2)

W sytuacji, gdy w miesiącu wypłaty listy korekcyjnej spowodowanej reklasyfikacją wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy, pracownik nie jest już uprawniony do korzystania z tej ulgi dla młodych w związku z wcześniejszym osiągnięciem limitu kwoty objętej zwolnieniem, Wnioskodawca winien:

• na podstawie przepisu art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od pełnej kwoty zasiłku chorobowego wypadkowego (tj. od sumy kwoty wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy i wypłaconego wyrównania zasiłku do 100%),

• zaniechać korygowania wykorzystanego limitu ulgi dla młodych o kwotę wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy, ponieważ przed wypłatą listy korekcyjnej limit ulgi został już osiągnięty.

Powyższe czynności winny być wykonane w miesiącu wypłaty listy korekcyjnej. Wnioskodawca nie powinien cofać się z poborem zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych i korektą limitu ulgi dla młodych do miesiąca, w którym zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe w późniejszym okresie przekwalifikowane na zasiłek chorobowy. Ulga dla młodych zastosowana w miesiącu wypłaty wynagrodzenia chorobowego została w takim przypadku zastosowana prawidłowo, tzn. zgodnie ze stanem faktycznym występującym w miesiącu wypłaty wynagrodzenia chorobowego. Jeżeli po wypłacie listy korekcyjnej, do końca roku podatkowego, pracownikowi zostaną wypłacone wynagrodzenia, Wnioskodawca nie zastosuje już zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych związanego z ulgą dla młodych, ponieważ limit ulgi został osiągnięty.

Zgodnie z przepisem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będąc „zakładem pracy” zobowiązany jest obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, którym wypłaca przychody ze stosunku pracy i zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zasady pobierania zaliczek na podatek przez płatników będących zakładami pracy określają przepisy art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 32 ust. 2 ww. ustawy, za dochód, od którego pobiera się zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, powinien On na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, doliczyć do przychodu pracownika wynagrodzenie chorobowe przekształcone w zasiłek chorobowy wypadkowy, przy czym doliczenie to powinno nastąpić w miesiącu, w którym dokonano reklasyfikacji i sporządzono korekcyjną listę płac. W tym też miesiącu, na liście korekcyjnej, powinno nastąpić pobranie zaliczki na podatek od kwoty wynagrodzenia chorobowego przekształconego w zasiłek chorobowy wypadkowy oraz wyrównanie zasiłku chorobowego wypadkowego do 100%. Ponadto, jeżeli pracownik w dacie dokonania przekształcenia wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy nie spełnia już warunków do korzystania ze zwolnienia od podatku przysługującego na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z powodu osiągnięcia przed sporządzeniem listy korekcyjnej limitu kwoty objętej zwolnieniem, Wnioskodawca nie powinien korygować (pomniejszać) kwoty wykorzystanego już przez pracownika przed sporządzeniem listy korekcyjnej limitu zwolnienia.

Ad. 3)

W sytuacji, gdy w miesiącu wypłaty listy korekcyjnej spowodowanej reklasyfikacją wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy, pracownik nie jest już uprawniony do korzystania z ulgi dla młodych w związku z wcześniejszym ukończeniem 26 lat, Wnioskodawca winien:

• na podstawie przepisu art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od pełnej kwoty zasiłku chorobowego wypadkowego (tj. od sumy kwoty wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy i wypłaconego wyrównania zasiłku do 100%),

• zaniechać korygowania wykorzystanego limitu ulgi dla młodych o kwotę wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy ponieważ przed wypłatą listy korekcyjnej pracownik ukończył 26 lat.

Powyższe czynności winny być wykonane w miesiącu wypłaty listy korekcyjnej. Wnioskodawca nie powinien cofać się z poborem zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych i korektą limitu ulgi dla młodych do miesiąca, w którym zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe, w późniejszym okresie przekwalifikowane na zasiłek chorobowy. Ulga dla młodych zastosowana w miesiącu wypłaty wynagrodzenia chorobowego została w takim przypadku zastosowana prawidłowo, tzn. zgodnie ze stanem faktycznym występującym w miesiącu wypłaty wynagrodzenia chorobowego. Jeżeli po wypłacie listy korekcyjnej, do końca roku podatkowego, pracownikowi zostaną wypłacone wynagrodzenia, Wnioskodawca nie zastosuje już zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych związanego z ulgą dla młodych, ponieważ pracownik ukończył 26 lat.

Zgodnie z przepisem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będąc „zakładem pracy” zobowiązany jest obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, którym wypłaca przychody ze stosunku pracy i zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zasady pobierania zaliczek na podatek przez płatników będących zakładami pracy określają przepisy art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 32 ust. 2 ww. ustawy, za dochód, od którego pobiera się zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, powinien On na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, doliczyć do przychodu pracownika wynagrodzenie chorobowe przekształcone w zasiłek chorobowy wypadkowy, przy czym doliczenie to powinno nastąpić w miesiącu, w którym dokonano reklasyfikacji i sporządzono korekcyjną listę płac. W tym też miesiącu, na liście korekcyjnej powinno nastąpić pobranie zaliczki na podatek od kwoty wynagrodzenia chorobowego przekształconego w zasiłek chorobowy wypadkowy oraz wyrównanie zasiłku chorobowego wypadkowego do 100%. Ponadto, jeżeli pracownik w dacie dokonania przekształcenia wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy nie spełnia już warunków do korzystania ze zwolnienia od podatku przysługującego na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z powodu ukończenia 26 lat, Wnioskodawca nie powinien korygować (pomniejszać) kwoty wykorzystanego przez pracownika przed sporządzeniem listy korekcyjnej zwolnienia.

Ad. 4)

W sytuacji, gdy w następnym roku podatkowym w miesiącu wypłaty listy korekcyjnej spowodowanej reklasyfikacją wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy, pracownik nadal jest uprawniony do korzystania z ulgi dla młodych, Wnioskodawca winien:

• na podstawie przepisu art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od pełnej kwoty zasiłku chorobowego wypadkowego (tj. od sumy kwoty wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy i wypłaconego wyrównania zasiłku do 100%),

• pomniejszyć w bieżącym roku wykorzystany limit ulgi dla młodych o kwotę wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy.

Powyższe czynności winny być wykonane w miesiącu/roku wypłaty listy korekcyjnej. Wnioskodawca nie powinien cofać się z poborem zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych i korektą limitu ulgi dla młodych do roku, w którym zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe przekwalifikowane na zasiłek chorobowy w następnym roku. Ulga dla młodych zastosowana w roku wypłaty wynagrodzenia chorobowego została w takim przypadku zastosowana prawidłowo, tzn. zgodnie ze stanem faktycznym występującym w roku wypłaty wynagrodzenia chorobowego.

Jeżeli po wypłacie listy korekcyjnej, do końca roku podatkowego, pracownikowi zostaną wypłacone wynagrodzenia, Wnioskodawca zastosuje zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych, do wysokości niewykorzystanego limitu ulgi dla młodych, skorygowanego o kwotę wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy.

Zgodnie z przepisem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będąc „zakładem pracy” zobowiązany jest obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, którym wypłaca przychody ze stosunku pracy i zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zasady pobierania zaliczek na podatek przez płatników będących zakładami pracy określają przepisy art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 32 ust. 2 ww. ustawy, za dochód, od którego pobiera się zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, powinien On na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, doliczyć do przychodu pracownika wynagrodzenie chorobowe przekształcone w zasiłek chorobowy wypadkowy, przy czym doliczenie to powinno nastąpić w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji i sporządzono korekcyjną listę płac. W tym też miesiącu i roku, na liście korekcyjnej, powinno nastąpić pobranie zaliczki na podatek od kwoty wynagrodzenia chorobowego przekształconego w zasiłek chorobowy wypadkowy oraz wyrównanie zasiłku chorobowego wypadkowego do 100%. Ponadto, jeżeli pracownik w dacie dokonania przekształcenia wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy nadal spełnia warunki do korzystania ze zwolnienia od podatku przysługującego na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca winien w tej dacie pomniejszyć kwotę zastosowanego przy poborze zaliczek na podatek (za miesiące roku, w którym dokonano reklasyfikacji) zwolnienia o kwotę wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy wypadkowy.

Ad. 5)

W sytuacji, gdy w następnym roku w miesiącu wypłaty listy korekcyjnej, spowodowanej reklasyfikacją wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy, pracownik nie jest już uprawniony do korzystania z tej ulgi w związku z osiągnięciem w tym roku limitu kwoty objętej zwolnieniem, Wnioskodawca winien:

• na podstawie przepisu art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od pełnej kwoty zasiłku chorobowego wypadkowego (tj. od sumy kwoty wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy i wypłaconego wyrównania zasiłku do 100%),

• zaniechać korygowania wykorzystanego limitu ulgi dla młodych o kwotę wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy, ponieważ w roku, w którym nastąpiła wypłata listy korekcyjnej limit został już osiągnięty.

Powyższe czynności winny być wykonane w miesiącu/roku wypłaty listy korekcyjnej. Wnioskodawca nie powinien cofać się z poborem zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych i korektą limitu ulgi dla młodych do miesiąca/roku, w którym zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe w następnym roku przekwalifikowane na zasiłek chorobowy. Ulga dla młodych zastosowana w miesiącu/roku wypłaty wynagrodzenia chorobowego została w takim przypadku zastosowana prawidłowo, tzn. zgodnie ze stanem faktycznym występującym w miesiącu/roku wypłaty wynagrodzenia chorobowego.

Jeżeli po wypłacie listy korekcyjnej, do końca roku podatkowego, pracownikowi zostaną wypłacone wynagrodzenia, Wnioskodawca nie zastosuje już zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych związanego z ulgą dla młodych, ponieważ limit ulgi został osiągnięty.

Zgodnie z przepisem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będąc „zakładem pracy” zobowiązany jest obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, którym wypłaca przychody ze stosunku pracy i zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zasady pobierania zaliczek na podatek przez płatników będących zakładami pracy określają przepisy art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 32 ust. 2 ww. ustawy, za dochód, od którego pobiera się zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, powinien On na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, doliczyć do przychodu pracownika wynagrodzenie chorobowe przekształcone w zasiłek chorobowy wypadkowy, przy czym doliczenie to powinno nastąpić w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji i sporządzono korekcyjną listę płac. W tym też miesiącu i roku, na liście korekcyjnej powinno nastąpić pobranie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty wynagrodzenia chorobowego przekształconego w zasiłek chorobowy wypadkowy oraz wyrównanie zasiłku chorobowego wypadkowego do 100%. Ponadto, jeżeli pracownik w dacie dokonania przekształcenia wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy nie spełnia już warunków do korzystania ze zwolnienia od podatku, przysługującego na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z powodu osiągnięcia przed sporządzeniem listy korekcyjnej limitu kwoty objętej zwolnieniem obowiązującej w roku sporządzania listy korekcyjnej, Wnioskodawca nie powinien korygować (pomniejszać) kwoty wykorzystanego już przez pracownika przed sporządzeniem listy korekcyjnej limitu zwolnienia.

Ad. 6)

W sytuacji, gdy w następnym roku w miesiącu wypłaty listy korekcyjnej spowodowanej reklasyfikacją wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy, pracownik nie jest już uprawniony do korzystania z tej ulgi w związku z ukończeniem 26 lat, Wnioskodawca winien:

• na podstawie przepisu art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od pełnej kwoty zasiłku chorobowego wypadkowego (tj. od sumy kwoty wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy i wypłaconego wyrównania zasiłku do 100%),

• zaniechać korygowania wykorzystanego limitu ulgi dla młodych o kwotę wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy, ponieważ w roku, w którym nastąpiła wypłata listy korekcyjnej, limit został już osiągnięty.

Powyższe czynności winny być wykonane w miesiącu/roku wypłaty listy korekcyjnej. Wnioskodawca nie powinien cofać się z poborem zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych i korektą limitu ulgi dla młodych do miesiąca/roku, w którym zostało wypłacone wynagrodzenie chorobowe w następnym roku przekwalifikowane na zasiłek chorobowy. Ulga dla młodych zastosowana w miesiącu/roku wypłaty wynagrodzenia chorobowego została w takim przypadku zastosowana prawidłowo, tzn. zgodnie ze stanem faktycznym występującym w miesiącu/roku wypłaty wynagrodzenia chorobowego.

Jeżeli po wypłacie listy korekcyjnej, do końca roku podatkowego, pracownikowi zostaną wypłacone wynagrodzenia, Wnioskodawca nie zastosuje już zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych związanego z ulgą dla młodych, ponieważ pracownik ukończył 26 lat.

Zgodnie z przepisem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będąc „zakładem pracy” zobowiązany jest obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, którym wypłaca przychody ze stosunku pracy i zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego.

Na podstawie przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zasady pobierania zaliczek na podatek przez płatników będących zakładami pracy określają przepisy art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 32 ust. 2 ww. ustawy, za dochód, od którego pobiera się zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, powinien On na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, doliczyć do przychodu pracownika wynagrodzenie chorobowe przekształcone w zasiłek chorobowy wypadkowy, przy czym doliczenie to powinno nastąpić w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji i sporządzono związaną z tym korekcyjną listę płac. W tym też miesiącu i roku, na liście korekcyjnej, powinno nastąpić pobranie zaliczki na podatek dochodowy od kwoty wynagrodzenia chorobowego przekształconego w zasiłek chorobowy wypadkowy oraz wyrównanie zasiłku chorobowego wypadkowego do 100%. Ponadto, jeżeli pracownik w dacie dokonania przekształcenia wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy nie spełnia już warunków do korzystania ze zwolnienia od podatku przysługującego na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z powodu ukończenia 26 lat przed sporządzeniem listy korekcyjnej, Wnioskodawca nie powinien korygować (pomniejszać) kwoty wykorzystanego już przez pracownika przed sporządzeniem listy korekcyjnej limitu zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzeń przyszłych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ww. ustawy.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);

• inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami ze stosunku pracy są zatem otrzymane lub postawione do dyspozycji pracownika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne, a także wartość otrzymanych świadczeń w naturze (bądź ich ekwiwalenty) oraz innych nieodpłatnych świadczeń bez względu na źródło ich finansowania.

Przy czym, w myśl art. 12 ust. 4 ww. ustawy, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z kolei, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emertytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne.

Wskazać należy, że przy poborze zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w przypadku osób zatrudnionych na umowę o pracę zastosowanie znajduje art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zasady pobierania zaliczek na podatek przez płatników będących zakładami pracy określają przepisy art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 32 ust. 2 ww. ustawy, za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a.

Na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z przepisu zatem wynika, że przekazanie zaliczki na podatek do urzędu skarbowego następuje w miesiącu następującym po miesiącu dokonania wypłaty.

Wobec tego, osoby, które uzyskują przychody od płatnika na podstawie umowy o pracę oraz z tytułu zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy nie odprowadzają zaliczek samodzielnie. Przepisy podatkowe określają, że za ustalenie wysokości, pobór i terminowe opłacenie zaliczek od wypłacanego wynagrodzenia lub świadczenia, odpowiedzialny jest w tym przypadku płatnik.

Wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1394) art. 21 ust. 1 pkt 148 zwalnia z podatku dochodowego przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, otrzymane przez podatnika do ukończenia 26 roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.

Analiza treści powyższego zwolnienia podatkowego prowadzi do wniosku, że zwolnienie to nie ma charakteru jedynie podmiotowego, ale ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Podmiotowy, bowiem jest adresowane do podatników podatku dochodowego, którzy nie ukończyli 26 roku życia. Przedmiotowy, bo nie wszystkie przychody osiągnięte przez wskazanych metrykalnie podatników mogą korzystać z tego zwolnienia; dotyczy ono bowiem jedynie przychodów enumeratywnie wymienionych w cyt. art. 21 ust. 1 pkt 148, którymi są przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8. Możliwość zastosowania tego zwolnienia ustawodawca uzależnił bowiem od łącznego spełnienia wszystkich przesłanek wytyczonych analizowanym przepisem; zarówno tej podmiotowej, jak i tej przedmiotowej. Są to warunki sine qua non zastosowania zwolnienia.

Jak podano na stronie 1 uzasadnienia do projektu wprowadzającej analizowany przepis ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Druk Sejmowy VIII kadencji nr 3551, Warszawa, 25 czerwca 2019 r.): „Projekt ustawy stanowi realizację zapowiedzi zmian w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie likwidacji podatku PIT dla młodych do ukończenia 26 roku życia. Celem tych zmian jest obniżenie obciążeń fiskalnych młodych osób, które wykonują pracę na podstawie stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy, stosunku służbowego, stosunku pracy nakładczej lub umów zlecenia zawartej z firmą. Jest to pierwszy krok w kierunku zmniejszenia klina podatkowego. Zmniejszenie obciążeń pozwoli młodym ludziom łatwej rozpocząć pracę i równocześnie da możliwość powrotu na rynek pracy osobom pracującym w szarej strefie, Przyczyni się to do poprawy współczynnika aktywności zawodowej osób młodych oraz spadku bezrobocia wśród tej grupy wiekowej (…).” Jednocześnie na stronie 5 tegoż uzasadnienia wyjaśniono, że: „Tak ukształtowany zakres podmiotowy i przedmiotowy zwolnienia wynika z celu, który ma być zrealizowany. Jak wskazano na wstępie, celem tym ma być aktywizacja zawodowa osób młodych poprzez ułatwienie im wejścia na rynek pracy. Stąd zwolnienie od podatku adresowane jest do podatników do 26 roku życia, czyli starszych o rok od osób, które co do zasady kończą naukę i podejmują stałą pracę (vide art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy PIT). Jednocześnie nie chodzi o każdy rodzaj pracy zarobkowej, a wyłącznie wykonywanej w ramach stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy, pracy nakładczej, służby oraz umowy zlecenia zawartej z firmą, będących najpopularniejszymi formami zatrudnienia organizowanymi przez zatrudniającego. Stąd zakresem zwolnienia nie będą objęte przychody z innych źródeł, np. z praktyk absolwenckich, umów o dzieło, czy samozatrudnienia.”

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że pracownicy Wnioskodawcy objęci są obowiązkowym ubezpieczeniem wypadkowym. W związku z podleganiem ubezpieczeniu wypadkowemu, pracownicy Wnioskodawcy w przypadku wypadku przy pracy mają prawo, na podstawie przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, do zasiłku chorobowego w wysokości 100% podstawy wymiaru od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem. Warunkiem wypłaty zasiłku chorobowego (wypadkowego) w wysokości 100% jest związek niezdolności do pracy ze zdarzeniem uznanym przez Wnioskodawcę w protokole powypadkowym za wypadek przy pracy. Mimo najwyższej staranności, przy ustalaniu przyczyn niezdolności do pracy, zdarzają się sytuacje, w których pierwotna klasyfikacja niezdolności pracownika do pracy nie wykazuje związku z wypadkiem przy pracy. W takiej sytuacji, za czas niezdolności do pracy, maksymalnie za 33 dni kalendarzowe, wypłacane jest wynagrodzenie chorobowe w wysokości 80% podstawy wymiaru. W sytuacji, gdy po wypłacie wynagrodzenia chorobowego zostaną ujawnione okoliczności i dokumenty wskazujące na związek niezdolności z wypadkiem przy pracy, Wnioskodawca zmuszony jest do reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy, który jak już pisano przysługuje od pierwszego dnia niezdolności do pracy oraz wypłaty wyrównania zasiłku do 100% podstawy wymiaru.

W związku z powyższym, w zależności od sytuacji, reklasyfikacja wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi korzystającemu z ulgi dla młodych, na zasiłek chorobowy wypadkowy i związane z tym sporządzenie listy korekcyjnej może mieć miejsce w tym samym roku podatkowym, co pierwotna wypłata wynagrodzenia chorobowego lub w roku następnym.

Dodatkowo, w miesiącu sporządzenia korekcyjnej listy płac, pracownik:

• może nadal być uprawniony do korzystania z ulgi dla młodych;

• może nie być już uprawniony do korzystania z ulgi dla młodych w związku z osiągnięciem limitu kwoty objętej zwolnieniem;

• może nie być już uprawniony do korzystania z ulgi dla młodych w związku z ukończeniem 26 lat.

W odniesieniu do limitu przysługującego w ramach „ulgi dla młodych” istotne jest to, do jakiego źródła przychodu należy zaliczyć świadczenie wypłacone za okres niezdolności do pracy. Ze stanowiska Wnioskodawcy wynika, że na moment wypłaty przez Niego wynagrodzenia chorobowego zastosowano zwolnienie, bowiem wypłacone świadczenie było przychodem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pracownik spełniał warunki do zastosowania zwolnienia. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że dla korekty limitu przychodów zwolnionych z podatku dochodowego istotny jest moment dokonania reklasyfikacji świadczenia. Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić, bowiem zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1205), zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, z zastrzeżeniem ust. 3. W przedstawionej sprawie doszło do niewłaściwej kwalifikacji prawa do świadczeń za okres niezdolności do pracy. Nawet jeżeli ta niewłaściwa kwalifikacja prawa do świadczeń nie wynika z winy pracodawcy, nie ma to znaczenia dla kwalifikacji wypłaconego świadczenia na gruncie podatkowym. Istotne jest bowiem to, do jakich świadczeń pracownik miał prawo i jakie świadczenie w rezultacie otrzymał.

Tak więc, pomimo że na moment wypłaty świadczenia płatnik traktował je jak wynagrodzenie chorobowe, to faktycznie pracownikowi za okres niezdolności do pracy przysługiwał zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego. W związku z tym, świadczenie to należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, a nie do przychodów ze stosunku pracy.

Nie jest w związku z tym prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że dla korekty limitu przychodów zwolnionych istotny jest moment dokonania reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego. Nie jest istotne, czy na moment, w którym dokonywana jest reklasyfikacja pracownik spełnia warunki do korzystania z ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca powinien skorygować limit ulgi dla młodych o kwotę wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy – przyjmując, że już w chwili wypłaty był to zasiłek chorobowy, niekorzystający ze zwolnienia. Wnioskodawca co prawda o to nie pyta, ale korygowanie limitu będzie miało wpływ na prawidłowe wykazanie kwot korzystających ze zwolnienia w informacji PIT-11, co umożliwi dokonanie prawidłowego rozliczenia rocznego (lub ewentualnego skorygowania rozliczenia rocznego, jeśli reklasyfikacja będzie miała miejsce po zakończeniu roku podatkowego i po złożeniu zeznania przez pracownika).

W odniesieniu natomiast do kwestii dotyczącej niepobranej zaliczki od wypłaconego świadczenia, należy zauważyć, że można uznać za dopuszczalną z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych sytuację, w której płatnik orientując się np. w czerwcu, że nie pobrał zaliczki za marzec pobiera ją z należności podatnika za czerwiec łącznie z bieżącą zaliczką za czerwiec. Zauważyć także należy, że ograniczenie wysokości, określone w art. 87 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.), nie odnosi się do odliczenia zaliczki na podatek, którą jest zarówno pobrana przez płatnika „bieżąca” zaliczka, jak i zaległa. Stąd zarówno przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i przepisy Kodeksu pracy nie stanowią przeszkody dla płatnika do pobrania z wynagrodzenia podatnika „brakującej” zaliczki na podatek i wpłacenia jej razem z bieżącą zaliczką do urzędu skarbowego.”

Odnosząc powyższe do stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego w zakresie pytań Nr 1, Nr 2, i Nr 3 należy stwierdzić, że jeżeli reklasyfikacja jest dokonywana w tym samym roku kalendarzowym, w którym wypłacono świadczenie zaklasyfikowane jako wynagrodzenie chorobowe, dopuszczalne jest pobranie zaległej zaliczki z należności wypłacanych w miesiącu dokonanej reklasyfikacji. Nie można zgodzić się natomiast z tym, że w tym miesiącu płatnik dokonuje doliczenia do przychodu pracownika wcześniej wypłaconego wynagrodzenia chorobowego. Wynagrodzenie to było bowiem wypłacone w poprzednich miesiącach/miesiącu, a więc zgodnie z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem pracownika uzyskanym w tamtym okresie. Przekwalifikowanie świadczenia powodujące, że stało się przychodem opodatkowanym nie zmienia momentu uzyskania przychodu. Wnioskodawca ma natomiast obowiązek pobrać zaliczkę od wyrównania zasiłku wypłaconego w miesiącu reklasyfikacji świadczenia, bowiem będzie to przychód uzyskany przez pracownika w tym miesiącu.

Nieprawidłowe jest również stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań Nr 4, Nr 5 i Nr 6, czyli dotyczące sytuacji, gdy reklasyfikacja świadczenia nastąpiła w następnym roku podatkowym. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że powinien On na podstawie przepisu art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, doliczyć do przychodu pracownika wynagrodzenie chorobowe przekształcone w zasiłek chorobowy wypadkowy, przy czym doliczenie to powinno nastąpić w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji i sporządzono korekcyjną listę płac. To prowadziłoby do uznania, że pracownik uzyskał przychód z tytułu świadczenia za okres nieobecności w pracy dopiero w tym roku, kiedy nastąpiła reklasyfikacja. Natomiast pracownik świadczenie już otrzymał w roku poprzednim, a więc zgodnie z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód został przez niego osiągnięty w poprzednim roku. Podatek należny od tego świadczenia jest podatkiem należnym za poprzedni rok. Fakt, że w poprzednim roku Wnioskodawca zakwalifikował wypłacone świadczenie do przychodów zwolnionych, nie zmienia momentu uzyskania przychodu. Jeżeli reklasyfikacja wynagrodzenia chorobowego na zasiłek chorobowy wypadkowy ma miejsce po zakończeniu roku podatkowego (wypłata wynagrodzenia chorobowego miała miejsce w poprzednim roku/poprzednich latach), to płatnik obowiązany jest pobrać zaliczkę tylko od wypłaconego w danym miesiącu wyrównania zasiłku, tj. 20%, a nie od sumy kwoty wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy wypłaconego w poprzednim roku i obecnie wypłaconego wyrównania zasiłku do 100%. Przepis art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na „zakłady pracy” jako płatników, obowiązek obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy. Nie przewiduje możliwości potrącania zaliczki na podatek od przychodu uzyskanego w poprzednim roku od należności pracownika w roku bieżącym.

Reasumując:

1. W wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w innym miesiącu tego samego roku podatkowego reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia (w sytuacji, gdy pracownik w miesiącu dokonania reklasyfikacji spełnia warunki do korzystania z przedmiotowej ulgi), Wnioskodawca (płatnik) powinien przekwalifikować zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe, zakwalifikowane uprzednio do przychodów ze stosunku pracy – do przychodów z innych źródeł od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy. Wnioskodawca winien również skorygować limit ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując, że już w chwili wypłaty był to zasiłek chorobowy, niekorzystający ze zwolnienia. Wnioskodawca winien również, w sytuacji dokonania reklasyfikacji w innym miesiącu tego samego roku podatkowego pobrać zaliczkę od wyrównania zasiłku wypłaconego w miesiącu reklasyfikacji świadczenia, ponieważ będzie to przychód uzyskany przez pracownika w tymże miesiącu.
2. W wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w innym miesiącu tego samego roku podatkowego reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia (w sytuacji, gdy pracownik w miesiącu dokonania reklasyfikacji nie spełnia już warunków do korzystania z przedmiotowej ulgi z powodu wcześniejszego osiągnięcia limitu kwoty objętej zwolonieniem), Wnioskodawca (płatnik) powinien przekwalifikować zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe zakwalifikowane uprzednio do przychodów ze stosunku pracy – do przychodów z innych źródeł od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy. Wnioskodawca winien również skorygować limit ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując, że już w chwili wypłaty był to zasiłek chorobowy, niekorzystający ze zwolnienia. Wnioskodawca winien również, w sytuacji dokonania reklasyfikacji w innym miesiącu tego samego roku podatkowego pobrać zaliczkę od wyrównania zasiłku wypłaconego w miesiącu reklasyfikacji świadczenia, ponieważ będzie to przychód uzyskany przez pracownika w tymże miesiącu.
3. W wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w innym miesiącu tego samego roku podatkowego reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia (w sytuacji, gdy pracownik nie spełnia już warunków do korzystania z przedmiotowej ulgi w związku z ukończeniem 26 roku życia), Wnioskodawca (płatnik) powinien przekwalifikować zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe zakwalifikowane uprzednio do przychodów ze stosunku pracy – do przychodów z innych źródeł od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy. Wnioskodawca winien również skorygować limit ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując, że już w chwili wypłaty był to zasiłek chorobowy, niekorzystający ze zwolnienia. Wnioskodawca winien również, w sytuacji dokonania reklasyfikacji w innym miesiącu tego samego roku podatkowego pobrać zaliczkę od wyrównania zasiłku wypłaconego w miesiącu reklasyfikacji świadczenia, ponieważ będzie to przychód uzyskany przez pracownika w tymże miesiącu.
4. W wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w następnym roku podatkowym reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia (w sytuacji, gdy pracownik w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji nadal spełnia warunki do korzystania z przedmiotowej ulgi), Wnioskodawca (płatnik) powinien przekwalifikować zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe zakwalifikowane uprzednio do przychodów ze stosunku pracy –do przychodów z innych źródeł od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy. Wnioskodawca winien również skorygować limit ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując, że już w chwili wypłaty był to zasiłek chorobowy, niekorzystający ze zwolnienia. Wnioskodawca winien również, w sytuacji dokonania reklasyfikacji w następnym roku podatkowym pobrać zaliczkę tylko od wypłaconego w danym miesiącu wyrównania zasiłku, tj. 20%, a nie od sumy kwoty wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy wypłaconego w poprzednim roku i obecnie wypłaconego wyrównania zasiłku do 100%.
5. W wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w następnym roku podatkowym reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia (w sytuacji, gdy pracownik w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji nie spełnia już warunków do korzystania z przedmiotowej ulgi z powodu wcześniejszego osiągnięcia limitu kwoty objętej zwolnieniem), Wnioskodawca (płatnik) powinien przekwalifikować zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe zakwalifikowane uprzednio do przychodów ze stosunku pracy – do przychodów z innych źródeł od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy. Wnioskodawca winien również skorygować limit ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując, że już w chwili wypłaty był to zasiłek chorobowy, niekorzystający ze zwolnienia. Wnioskodawca winien również, w sytuacji dokonania reklasyfikacji w następnym roku podatkowym pobrać zaliczkę tylko od wypłaconego w danym miesiącu wyrównania zasiłku, tj. 20%, a nie od sumy kwoty wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy wypłaconego w poprzednim roku i obecnie wypłaconego wyrównania zasiłku do 100%.
6. W wyniku dokonanej przez Wnioskodawcę (płatnika) w następnym roku podatkowym reklasyfikacji wynagrodzenia chorobowego wypłaconego pracownikowi w wieku do 26 lat, od którego Wnioskodawca (płatnik) nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z zastosowaniem na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia od podatku, na zasiłek chorobowy wypadkowy, który nie korzysta z ww. zwolnienia (w sytuacji, gdy pracownik w miesiącu tego roku, w którym dokonano reklasyfikacji, nie spełnia już warunków do korzystania z przedmiotowej ulgi w związku z ukończeniem 26 roku życia), Wnioskodawca (płatnik) powinien przekwalifikować zamienione na zasiłek chorobowy wypadkowy wynagrodzenie chorobowe zakwalifikowane uprzednio do przychodów ze stosunku pracy – do przychodów z innych źródeł od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy. Wnioskodawca winien również skorygować limit ulgi, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjmując, że już w chwili wypłaty był to zasiłek chorobowy, niekorzystający ze zwolnienia. Wnioskodawca winien również, w sytuacji dokonania reklasyfikacji w następnym roku podatkowym pobrać zaliczkę tylko od wypłaconego w danym miesiącu wyrównania zasiłku, tj. 20%, a nie od sumy kwoty wynagrodzenia chorobowego przekwalifikowanego na zasiłek chorobowy wypłaconego w poprzednim roku i obecnie wypłaconego wyrównania zasiłku do 100%.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję