Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12-08-2019 r. – 0114-KDIP3-2.4011.362.2019.1.LZ

Czy naliczać podatek PIT od prezentu okolicznościowego (z okazji stażu pracy) zakupionego przez pracodawcę dla pracownika? Czy upominki dla zatrudnionych osób stanowią nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy?

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem pracownikom upominku z okazji jubileuszu powstania Spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W związku z wypłatą wynagrodzeń za pracę na rzecz zatrudnionych pracowników Wnioskodawca występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Spółka w ostatnim czasie obchodziła jubileusz 30-lecia. Z tej okazji została zorganizowana impreza integracyjna, na której zostali nagrodzeni pracownicy, którzy przepracowali w Spółce ponad 20 lat. Wnioskodawca przekazał wybranym pracownikom prezenty, których wartość wyniosła 1 869,00 PLN/sztuka.

Nabycie prezentów nastąpiło ze środków obrotowych Wnioskodawcy. Prezent nie stanowi dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę. Otrzymanie tego rodzaju prezentu przez pracowników nie wynika z zawartych z Wnioskodawcą umów o pracę, regulaminu pracy lub innych aktów wewnętrznych Wnioskodawcy. Obdarowany nie może dochodzić wydania przedmiotu planowanego prezentu na podstawie żadnego stosunku prawnego ani roszczenia. Obdarowany nie był świadomy, czy przekazanie będzie miało miejsce, ani co będzie jego przedmiotem. Przekazanie prezentu było formą przekazania gratulacji (z okazji ponad dwudziestoletniego stażu pracy w Spółce) a nie elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego zobowiązany jest Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy o pracę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wręczone przez Wnioskodawcę prezenty z okazji i w okolicznościach wskazanych powyżej będą stanowić dla pracowników przychód ze stosunku pracy i czy w związku z tym na Wnioskodawcy jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych ciążyć będzie obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, prezenty uzyskane przez pracowników z okazji i w okolicznościach wskazanych powyżej podlegają przepisom o podatku od spadków i darowizn, i jako takie na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym na Wnioskodawcy jako płatniku nie ciąży z przedmiotowego tytułu obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależne od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Niezależnie od powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wyjaśnić należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 2, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie, dokładniej w ust. 1 pkt 3 tej ustawy wskazane zostały przychody podlegające przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zgodnie bowiem z przedmiotowym przepisem, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Z przepisu tego w sposób wyraźny wynika, że przychód, który co do zasady może podlegać przepisom o podatku od spadków i darowizn (bez względu na to czy przychód ten faktycznie jest opodatkowany tym podatkiem, czy też jest z niego zwolniony), wyłączony jest z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Innymi słowy, przychód uzyskany w drodze czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2019 r. 1145, z późn. zm.), zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Mając na uwadze powyższe, w celu oceny czy uzyskane przez pracowników od Wnioskodawcy prezenty podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też są wyłączone z opodatkowania, w pierwszej kolejności konieczna jest ocena, czy prezenty te nie stanowią darowizny, a więc czynności wymienionej w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W kontekście zagadnienia nieodpłatnych świadczeń z tytułu stosunku pracy, należy wskazać na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie o podatku od spadków i darowizn. A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku”.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, stwierdzić należy że prezenty przekazywane pracownikom przez Wnioskodawcę jako forma gratulacji, uhonorowania pracownika z okazji ponad dwudziestoletniego stażu pracy, a nie forma dodatkowej gratyfikacji za rezultaty pracy, stanowią darowiznę, a nie przychód ze stosunku pracy. Jak wskazano powyżej, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. W opinii Wnioskodawcy, w analizowanej sprawie występują wszelkie istotne warunki do zakwalifikowania omawianej czynności jako darowizny, tj. świadczenia kosztem majątku darczyńcy na rzecz obdarowanego oraz brak ekwiwalentu ze strony obdarowanego. Darowizna jest wprawdzie dokonywana na rzecz osób posiadających status pracownika, jednak nie wynika ona z obowiązku wynagradzania pracownika z wiążącego strony stosunku pracy. Przedmiot darowizny nie będzie stanowił dodatkowego wynagrodzenia/premii dla pracownika za wykonywane obowiązki, za realizację szczególnych i ważnych przedsięwzięć. Pracownicy nie oczekują też tego rodzaju świadczeń od Wnioskodawcy w związku z ich zatrudnieniem. Darowizna jest formą gratulacji podejmowaną z inicjatywy Wnioskodawcy. Ewentualny dodatkowy efekt motywacyjny, który może wystąpić w związku z darowizną, choć pożądany, nie jest głównym celem Wnioskodawcy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przysporzenie majątkowe po stronie pracownika wynikające z otrzymanej darowizny, spełnia wszystkie przesłanki podlegania opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na mocy przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. W opinii Wnioskodawcy, podkreślić należy, że dla powyższego wniosku istotny jest cel/zamiar jaki przyświeca Wnioskodawcy przyznającemu prezent. Wnioskodawca podkreślił, co wynika również z powołanego powyżej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, że odróżnić należy świadczenia na rzecz pracownika będące wynagrodzeniem za świadczoną przez niego pracę (opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych) od świadczenia na rzecz pracownika w celu jego uhonorowania, pogratulowania – niemającego związku z wykonywanymi obowiązkami, niestanowiącego formy odpłatności za wykonywaną pracę (podlegającego opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn). Tym samym, prezenty uzyskane przez pracowników z okazji ponad dwudziestoletniego stażu pracy podlegają przepisom o podatku od spadków i darowizn, i jako takie na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z przedmiotowego tytułu na Wnioskodawcy jako płatniku nie ciąży obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko, zgodnie z którym prezenty uzyskane przez pracowników nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy przyznawane są w celu uhonorowania pracownika, przekazania mu gratulacji itp., znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, przykładowo w:

1. interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 stycznia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.598.2018.1.PR,
2. interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 listopada 2018 r., 0113-KDIPT2-3.4011.484.2018.1.ID,
3. interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 lipca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.331.2018.1.GG,
4. interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10 maja 2018 r. sygn. akt 0114-KDIP3-2.4011.172.2018.1.AK1,
5. interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 marca 2018 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.23.2018.2. AA,
6. interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 marca 2017 r., nr 1462-IPPB4.4511.180.2017.1.JM,
7. interpretacji indywidulanej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 marca 2016 r., nr IPTPB1/4511-848/15-2/AP,
8. interpretacji indywidulanej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 września 2016 r., nr 1061- IPTPB2.4511.509 2016.1.MK,
9. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 grudnia 2016 r., nr 0461-ITPB2.451.787.2016.1.ENB,
10. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 marca 2016 r., nr IBPB-2-2/4511-195/16/JG.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie zajętego przez nią stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe. 

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy, źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
2. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot w szczególności oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku, gdy podstawą świadczenia jest zawarta z pracownikiem przez zakład pracy umowa o pracę, to wypłacone należności stanowią przychód ze stosunku pracy. Przepis ten do przychodów ze stosunku pracy zaliczył nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy nieodpłatnych świadczeń poniesionych na rzecz pracownika.

Stosownie do art. 12 ust. 3 powyższej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Treść powyższego przepisu zobowiązuje płatnika do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od osób, które uzyskują od płatnika przychody ze stosunku pracy, w tym m.in. z nieodpłatnych świadczeń.

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w orzecznictwie.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że o nieodpłatnym świadczeniu, mającym cechy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym można mówić w sytuacji, gdy:

• podmiot, na rzecz którego dokonywane jest tego rodzaju świadczenie odnosi korzyść, a więc musi zaistnieć u niego trwałe przysporzenie majątkowe;

• korzyść ta musi zostać odniesiona kosztem innego podmiotu, a więc powinna istnieć możliwość ustalenia kto poniósł ekonomiczny ciężar owego przesunięcia majątkowego,

• korzyść musi mieć konkretny wymiar finansowy,

• świadczenie musi mieć nieodpłatny charakter. Nie może ono zatem wiązać się z jakimkolwiek ekwiwalentem ze strony podatnika. Nie ma przy tym znaczenia, czy ów ekwiwalent pozostaje w ekonomicznej równowadze ze świadczeniem. Jeżeli podmiot zobowiązany jest do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, choćby miało ono wymiar symboliczny nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu.

Jak słusznie wskazał Wnioskodawca, w kontekście zagadnienia nieodpłatnych świadczeń z tytułu stosunku pracy, należy wskazać na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. ,,W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie a pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać, lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie o podatku od spadków i darowizn. A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają.”

W świetle powyższego zauważyć należy, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jak słusznie zauważył Trybunał Konstytucyjny, ze względu na otwarty i rozwijający się katalog świadczeń oferowanych przez pracodawców – nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie w ustawie podatkowej wszystkich nieodpłatnych przysporzeń, które zgodnie z zasadą powszechności przedmiotowej podatku dochodowego powinny być przez ustawodawcę uwzględnione. Podkreślić należy, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, Wnioskodawca w ostatnim czasie obchodził jubileusz 30-lecia. Z tej okazji została zorganizowana impreza integracyjna, na której zostali nagrodzeni pracownicy, którzy przepracowali w Spółce ponad 20 lat. Wnioskodawca przekazał wybranym pracownikom prezenty, które zostały nabyte ze środków obrotowych Wnioskodawcy. Prezent nie stanowi dla pracowników dodatkowej formy gratyfikacji za wykonaną pracę, nie wynika z zawartych z Wnioskodawcą umów o pracę, regulaminu pracy lub innych aktów wewnętrznych Wnioskodawcy. Obdarowany nie może dochodzić wydania przedmiotu planowanego prezentu na podstawie żadnego stosunku prawnego ani roszczenia. Obdarowany nie był świadomy, czy przekazanie będzie miało miejsce, ani co będzie jego przedmiotem. Przekazanie prezentu było formą przekazania gratulacji (z okazji ponad dwudziestoletniego stażu pracy w Spółce) a nie elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego zobowiązany jest Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy o pracę.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny, powołane przepisy prawa podatkowego oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, uznać należy, że wręczenie pracownikom przez Wnioskodawcę prezentu okolicznościowego, z okazji ponad 20 letniego stażu pracy u Wnioskodawcy, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy ze względu na charakter czynności mającej na celu nieekwiwalentne i jednostronne obdarowanie pracowników. W konsekwencji, darowizny te podlegają opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r., poz. 644, z późn. zm.) i z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowią dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, a na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję