Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11-03-2019 r. – 0115-KDIT2-2.4011.9.2019.1.ŁS

Skutki podatkowe nienależnie opłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne – czy w takim przypadku trzeba korygować PIT-11

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z korektą nienależnie uiszczonych składek na ubezpieczenie zdrowotne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę zlecenie z osobą, która wykonywała już zlecenie u innego podmiotu – tak poinformowała Wnioskodawcę. Uzyskiwała Ona tam dochód powyżej najniższej krajowej. Z tytułu umowy zawartej z Wnioskodawcą odprowadzono do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych tylko składkę zdrowotną. W 2018 r. Wnioskodawca otrzymał wezwanie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do korekty i dowiedział się, że ww. osoba była studentką. Do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Wnioskodawca musi sporządzić korekty bez składek zdrowotnych, które w 2016 r. odliczał od zaliczki na podatek PIT-4.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy po korekcie składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Wnioskodawca powinien odprowadzić potrąconą składkę tytułem niedopłaty PIT-4 za 2016 r. i skorygować PIT-11 za 2016 r., czy dopłatę podatku ująć w PIT-11 za 2018 r.? Czy korekt dokonać tylko w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie dopłaca podatku PIT-4 za 2016 r. i nie koryguje PIT-11 za 2016 r. Korekty przesyła tylko do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 8 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 25 listopada 2018 r. za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 komentowanej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1938, z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Przy czym obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 komentowanej ustawy).

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 42 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1. w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;
2. w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Natomiast zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach ­ rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast § 2 ww. artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Treść art. 81 Ordynacji podatkowej wskazuje zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość przychodu bądź dochodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę zlecenie z osobą, która wykonywała już zlecenie u innego podmiotu – tak poinformowała Wnioskodawcę. Uzyskiwała Ona tam dochód powyżej najniższej krajowej. Z tytułu umowy zawartej z Wnioskodawcą odprowadzono do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych tylko składkę zdrowotną. W 2018 r. Wnioskodawca otrzymał wezwanie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do korekty i dowiedział się, że ww. osoba była studentką. Do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Wnioskodawca musi sporządzić korekty bez składek zdrowotnych, które w 2016 r. odliczał od zaliczki na podatek PIT-4.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że zaistniała sytuacja nie nakłada na Wnioskodawcę obowiązku dokonania korekty wystawionej za 2016 r. informacji PIT-11. Informacja ta służy do odwzorowania zaistniałego w trakcie roku podatkowego stanu faktycznego, a nie do jego kreowania. Zatem w niniejszej sytuacji wystawiona informacja odzwierciedla zaistniały w tamtym czasie stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika – Wnioskodawcę – zaliczek na podatek i składek na ubezpieczenie zdrowotne. Wobec tego brak jest podstaw prawnych do jej korygowania.

W konsekwencji Wnioskodawca nie dokonuje również dopłaty podatku. Obowiązek doliczenia do podatku zwróconych składek na ubezpieczenie zdrowotne ciąży na podatniku. Zgodnie bowiem z treścią art. 45 ust. 3a komentowanej ustawy jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Wnioskodawca, jako płatnik powinien poinformować jedynie zleceniobiorcę o zwróconych składkach na ubezpieczenie zdrowotne oraz o obowiązku doliczenia do podatku kwoty uprzednio odliczonych od podatku składek zdrowotnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tutejszy organ zaznacza, że niniejsza interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem – dotyczy tylko i wyłącznie podatku dochodowego od osób fizycznych. Stwierdzenie wnioskodawcy dotyczące przesłania korekt do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych pozostawiono bez oceny ponieważ zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przedmiotem interpretacji indywidualnej mogą być wyłącznie przepisy prawa podatkowego.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/