Interpretacja ZUS Oddział w Lublinie z 6-08-2013 r. – WPI/200000/451/1026/2013

Wniosek dotyczy obowiązku uwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników kwoty świadczenia urlopowego

UZASADNIENIE

W dniu 19.07.2013r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż jest spółką kapitałową – spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Organem uprawnionym do reprezentowania spółki jest dwuosobowy zarząd. Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę przeciętnie 100 osób. W spółce funkcjonuje regulamin wynagradzania, który określa warunki wynagradzania za pracę oraz inne świadczenia związane z pracą a także zasady przyznawania tych świadczeń. Ten regulamin wynagradzania obowiązuje od 01 lutego 2008 r . Niezależnie od tego w spółce funkcjonuje regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, uzgodniony z przedstawicielami wybranymi przez załogę do reprezentowania jej interesów. Regulamin ten został opracowany w oparciu o przepisy ustawy z dnia 04 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i przepisy wykonawcze do tej ustawy.

Na mocy tego regulaminu ze środków tego funduszu dofinansowany jest wypoczynek pracowników ( organizowany we własnym zakresie – w tym również tzw. wczasy pod gruszą), finansowane są bony świąteczne czy też zapomogi przyznawane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych. Spółka rozważa likwidację tego funduszu (zaprzestanie tworzenia tego funduszu), a w jego miejsce wprowadzenie wypłaty dla pracowników świadczenia urlopowego (nie przekraczającego wysokości wynikającej z powszechnie obowiązujących przepisów).

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy wypłacane świadczenie urlopowe nie przekraczające tzw. wysokości standardowej (tj. 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie stanowiło kwotę wyższą) uprawnionym pracownikom będzie podlegało składce na ubezpieczenia społeczne – jeśli Spółka będzie nadal zatrudniać nie mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

W opinii wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym i przy aktualnie obowiązującym porządku prawnym, tylko świadczenie urlopowe wypłacane w wysokości nie wyższej niż tzw. standardowa, przez pracodawcę zatrudniającego według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, nie podlega składce na ubezpieczenie społeczne pracowników, natomiast świadczenie urlopowe wypłacane w wysokości nie wyższej niż tzw. standardowa, przez pracodawcę zatrudniającego według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, podlega składce na ubezpieczenie społeczne pracowników.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie interpretacji dotyczącej ustalania podstawy wymiaru składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe został zawarty we wskazanym rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Powyższe zwolnienia stanowią odstępstwo od zasady powszechności oskładkowania i jako mające charakter przywileju powinny być interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej. Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 21) powołanego wyżej rozporządzenia z podstawy wymiaru składek wyłączone są świadczenia urlopowe wypłacane na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych – do wysokości nie przekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego określonego w tej ustawie.

Pracodawcy, nie będący jednostkami budżetowymi lub samorządowymi zakładami budżetowymi, zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą tworzyć zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. W sytuacji, gdy przedsiębiorca rezygnuje z utworzenia tego funduszu może wypłacać raz w roku świadczenie urlopowe. Wysokość świadczenia urlopowego ustala się zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Od tak wypłaconego świadczenia urlopowego nie odprowadza się składek na ubezpieczenia społeczne, o czym stanowi art. 3 ust. 6 powołanej powyżej ustawy.

Zwolnienie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie § 2 ust. 1 pkt 21) rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r . dotyczy wyłącznie świadczeń urlopowych wypłacanych przez płatnika, który zatrudnia na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. W sytuacji, gdy przedsiębiorca zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku w przeliczeniu na pełne etaty co najmniej 20 pracowników, który nie tworzy zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, który jednocześnie zdecyduje się na wprowadzenie dla swych pracowników korzystających z urlopu wypoczynkowego specjalnego świadczenia zobowiązany jest odprowadzić od tych składników wynagrodzenia składki na ubezpieczenia społeczne. Wypłacone w takiej sytuacji świadczenie nie jest bowiem świadczeniem urlopowym, o którym mowa w art. 3 ust. 4 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Wypłata tego typu świadczenia nie następuje bowiem na podstawie przepisów ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedsiębiorca zatrudnia ponad 20 osób w przeliczeniu na pełne etaty. Jednocześnie wnioskodawca zamierza zrezygnować z tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a w jego miejsce wypłacać świadczenia urlopowe, zatem przepis § 2 ust.I pkt 21) rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r . nie będzie miał zastosowania do świadczeń urlopowych wypłaconych pracownikom przez przedsiębiorcę i tym samym będą stanowiły składnik podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Decyzja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

źródło: https://bip.zus.pl