Interpretacja ZUS Oddział w Lublinie z 4-05-2015 r. – WPI/200000/43/512/2015

Podstawa wymiaru składek pracowników – dojazd do pracy organizowany przez Wnioskodawcę

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2015 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, że Spółka wprowadziła dla swoich pracowników (zatrudnionych we własnym imieniu) udogodnienie w postaci dowozów do miejsc pracy, z obszarów/kierunków (w większości obszary wiejskie i wiejsko gminne), na których nie występuje transport publiczny lub występują znaczne ograniczenia w dostępie do komunikacji publicznej, w praktyce dowóz pracowników odbywa się na wytyczonych trasach, w określonych godzinach środkiem transportu – busem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Wnioskodawca nadmienił, że organizacja dowozów do pracy zapewnia prawidłową organizację pracy, przy uwzględnieniu trzyzmianowego systemu pracy oraz pracy w indywidualnych harmonogramach ze względu na stosowane w zakładzie pracy technologie.

Zapewnienie dowozu do pracy pracownikom, głównie zatrudnionych w wydziałach produkcyjnych, wpływa też na dochodowość Spółki poprzez zmniejszenie rotacyjności zatrudnienia, na którą istotnie wpływa też dostępność do komunikacji z miejsca zamieszkania do miejsca pracy. Nie wszyscy, bowiem pracownicy mają możliwość organizacji własnego środka transportu. Świadczenie to realizowane jest na zlecenie i koszt pracodawcy (umowa z przewoźnikiem i comiesięczne faktury za zrealizowaną usługę) i przyznane zostało na podstawie zapisów regulaminu pracy w 2007 roku.

W związku ze zmianami w zakresie rozliczania przedstawionego nieodpłatnego świadczenia i w związku ze zmianami w zakresie opodatkowania korzyści pracownika. Spółka dookreśliła zasady korzystania z przedmiotowego świadczenia od stycznia 2015 r. Na ich podstawie Pracownik indywidualnie zobowiązany jest pisemnie potwierdzić wolę skorzystania z oferowanego przez Pracodawcę świadczenia pod nazwą (…) , a także w formie pisemnej złożyć oświadczenie o zaprzestaniu korzystania z niego. Wartość świadczenia jest zmienna w każdym miesiącu i zależna jest od trzech parametrów: ilość pracowników korzystających ze świadczenia, wartość faktury otrzymanej od przewoźnika i od ilości kilometrów na danej trasie, zadeklarowanej przez każdego pracownika, jako miejsce, z którego dojeżdża do pracy.

Powyższe zmiany na wniosek Inspektora pracy doprecyzowane zostały w aneksie do regulaminu pracy i regulaminu wynagradzania z dnia 10.04.2015 r.

W stanie faktycznym Wnioskodawca przedstawił ujęcie podatkowe zagadnienia.

Przedsiębiorca wskazał, że na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1901 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2012, poz. 361 ze zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się m.in. wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, innych niż przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów, ustala się według zasad określonych w art. II ust. 2 – 2b (art. 12 ust. 3 ustawy o PIT). Jeżeli przedmiotem innych nieodpłatnych świadczeń są usługi zakupione ich wartość pieniężną ustala się według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2). Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4).

W odniesieniu do zapisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Spółka uznała przedmiotowe nieodpłatne świadczenie w postaci dowozu do pracy za przychód pracownika w rozumieniu przepisów tej ustawy, a zwłaszcza art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1.

Wnioskodawca wskazał, że takie stanowisko zgodne jest z przesłankami wyrażonymi w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 204 r., sygn. akt K 7/13.

W odniesieniu do powyższego świadczenia Spółka zastosowała wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w oparciu o § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Przedsiębiorca wskazał, że z podstawy wymiaru składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie wynika z § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. z 1998 r., nr 161, poz. 1106 ze zm.).

W związku z tym, że przyznanie przedmiotowego świadczenia ma odzwierciedlenie w regulaminie pracy i regulaminie wynagradzania Spółki, a pracownicy fakt otrzymania takiego świadczenia potwierdzili pisemnie i świadczenie to przekazywane jest pracownikom w formie niepieniężnej, Spółka zastosowała wyłączenie z podstawy wymiaru składek.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. W myśl ustępu 5 powołanego powyżej artykułu udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

W myśl art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Zakład wydaje interpretacje indywidualne, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Jednocześnie z brzmienia art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznvch wynika ograniczenie w tematyce, w której Zakład jest zobowiązany wypowiedzieć się za pośrednictwem pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, uniemożliwiające potwierdzenie w tym trybie przez organ wskazanych przez wnioskodawcę informacji dotyczących kwalifikacji przychodu w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uwzględniając powyższe, Zakład dokonał interpretacji przepisów ubezpieczeniowych opierając się na przedstawionych przez wnioskodawcę informacjach w powyższym zakresie.

Zgodnie z treścią wniosku z dnia 10 kwietnia 2015 r. nieodpłatne świadczenie w postaci dowozu do pracy stanowi przychód pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 oraz art. 20 ust. 1 w związku z art 4 pkt 9 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz, 361 z późn. zm.) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Powołane powyżej rozporządzenie zawiera również katalog przychodów nie stanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W przepisie § 2 ust. 1 pkt 26 wskazanego rozporządzenia ustawodawca wyłączył z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z brzmienia powyższego przepisu wynika, iż aby wartość korzvści materialnej w postaci bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, została wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia, powinna wynikać z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu oraz przybrać formę niepieniężną.

Powyższy przepis swym zakresem obejmuje przypadki zorganizowanej i usystematyzowanej formy przemieszczania się pracowników środkami lokomocji zorganizowanymi przez pracodawcę. Należy również podkreślić,iż wyłączenie to ma zastosowanie tylko wówczas, gdy pracodawca nie wypłaca z tego tytułu ekwiwalentu pieniężnego, nie obejmuje natomiast wypłaconych przez pracodawcę kwot w gotówce, nawet jeżeli ich przeznaczeniem miało być pokrywanie przez pracownika części kosztów przejazdów środkami lokomocji.

W związku z powyższym wartość świadczenia pod nazwą (…) wskazanego przez przedsiębiorcę w złożonym wniosku wyłączona będzie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie wskazanego powyższej przepisu § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, ponieważ przedstawione świadczenie wynika Pracowników wnioskodawcy ma formę niepieniężną.

Mając powyższe na uwadze Zakład Ubezpieczeń Społecznych uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Decyzja dotyczy stanu fatycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji. Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do Sądu Okręgowego (…).

źródło: https://bip.zus.pl