Interpretacja ZUS Oddział w Lublinie z 31-07-2014 r. – WPI/200000/43/899/2014

Składki na Fundusz Emerytur Pomostowych

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2014 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, ze jest spółka prawa handlowego należącą do międzynarodowej grupy (…) Spółka specjalizuje się w produkcji stali a także koksu.

Spółka zatrudnia szereg pracowników, z których część wykonuje prace w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz.U. Nr 237, poz. 1656 z późn. zm.). Znaczna część spośród tych pracowników przed nabyciem prawa do emerytury lub osiągnięciem wieku emerytalnego nie przekroczy 15 -letniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w związku z czym biorąc pod uwagę wymóg wynikający z art. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych osoby te nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Ponadto pewna liczba zatrudnionych przez Spółkę pracowników nie wykonywała prac w szczególnych warunkach lub prac o szczególnym warunkach lub prac o szczególnym charakterze przed dniem 1 stycznia 1999 r. mając na uwadze warunek wynikający z art. 4 pkt 5 ustawy o emeryturach pomostowych osoby te również nie nabędą prawa do emerytury pomostowej.

W związku z powyżej przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy na podstawie art. 35 ust. 1 w zw. z art. 36 ust. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, jest zobowiązany do opłacania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych za pracowników, którzy wykonują prace w szczególnych warunkach, jednakże w związku z niespełnieniem warunków określonych w art. 4 pkt 2 lub art. 4 pkt 5 ustawy o emeryturach pomostowych nie nabędą prawa do emerytury pomostowej.

W ocenie Wnioskodawcy nie jest on zobowiązany do opłacania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych za pracowników, którzy wykonują prace w szczególnych warunkach, jeżeli mając na uwadze warunki przewidziane w art. 4 pkt 2 lub art. 4 pkt 5 ustawy o emeryturach pomostowych nie nabędą prawa do emerytury pomostowej.

Wnioskodawca uzasadniając własne stanowisko w sprawie wskazał, że zgodnie z art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych prawo do emerytury pomostowej co do zasady przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznic następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególny m charakterze wy noszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5 – 9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Wnioskodawca wskazuje, iż niespełnienie któregokolwiek z tych warunków jest równoznaczne z brakiem możliwości skorzystania z emerytury pomostowej. W Spółce zatrudnionych jest szereg pracowników, którzy nie spełniają i z całą pewnością nigdy nie spełnią warunku wskazanego w art 4 pkt 2 lub art. 4 pkt 5 albo obydwu tych warunków.

Dla ustalenia kręgu osób, dla których istnieje obowiązek opłacenia składek na Fundusz Emerytur Pomostowych konieczne jest dokonanie analizy odpowiednich przepisów ustawy o emeryturach pomostowych z uwzględnieniem zasad rządzących prawem ubezpieczeń społecznych. Zdaniem Wnioskodawcy art 35 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych stanowi że składki na Fundusz Emerytur Pomostowych opłaca się za pracownika, który urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r. oraz wykonuje prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 3 tejże ustawy. Z kolei art. 36 ust 4 obliguje płatnika składek do finansowania tejże składki w całości.

Z przepisów tych nie wynika jednak, ze obowiązek opłacania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych jest zupełnie oderwany od tego, czy pracownik ten będzie mógł nabyć prawo do emerytury pomostowej.

Wnioskodawca wskazuje, iż Fundusz Emerytur Pomostowych jest państwowym funduszem celowym, którego dysponentem jest Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Zgromadzone w nim środki są przeznaczone na wypłatę emerytur pomostowych, do których pobierania uprawniony jest określony krąg osób, ustawowo objętych ubezpieczeniem z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Wnioskodawca wskazuje również, ze podstawę wymiaru składek na Fundusz Emerytur Pomostowych stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, a co do samych składek w szerokim zakresie stosuje się przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.) co wynika z art. 32 tejże ustawy.

Powyższe okoliczności zdaniem Spółki, każą przyjąć, że przepisy dotyczące emerytur pomostowych należą do prawa ubezpieczeń społecznych i należy je interpretować z uwzględnieniem zasad rządzących tę właśnie gałęzią prawa.

W przeciwieństwie do danin publicznoprawnych ubezpieczenia społeczne cechują się wzajemnością składki i świadczenia z ubezpieczenia – związek pomiędzy tymi elementami jest nierozerwalny. Wynika to z samego pojęcia „składki” i to nawet w jego słownikowym znaczeniu -oznacza ono bowiem „składanie pieniędzy przez wiele osób na jakiś cel; składanie się” oraz „kwotę pieniężną daną przez jedną osobę do wspólnej kasy na jakiś wspólny cel,wkład jednej osoby we wspólny fundusz” (Słownik Języka Polskiego, t. VIII. red. W. Doroszewski, PWN, Warszawa 1965, Wydanie internatowe). Wnioskodawca podkreśla, że również w orzecznictwie przyjmuje się zasadę nierozerwalności składki i świadczenia z ubezpieczenia społecznego – potwierdził to Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 24 czerwca 2008 r. (sygn. akt SK l6/06), wskazując, że zasadniczą cechą ubezpieczenia społecznego jest „wzajemność świadczeń pracownika odprowadzającego składki i państwa wypłacającego zasiłek”.

W tym kontekście istotne znaczenie ma również zobowiązaniowy charakter ubezpieczenia społecznego w wzajemność świadczeń, a także celowość ubezpieczenia. W doktrynie wskazuje się, że osoby zagrożone w podobnym stopniu następstwami określonych ryzyk socjalnych i wymagające w podobnym stopniu ochrony – dla ochrony i rozłożenia niebezpieczeństwa wystąpienia danego zdarzenia na większą liczbę podmiotów – tworzą (na ogół obligatoryjną) wspólnotę ryzyka, wspólnotę ubezpieczeniową. Tworzą fundusz przeznaczony na sfinansowanie świadczeń (pieniężnych lub rzeczowych) należnych ubezpieczonym, co do których określone ryzyko się ziściło, który powstaje ze składek opłacanych przez ubezpieczonych lub ubezpieczających (płatników) i pozostaje w zarządzie instytucji ubezpieczeniowej W zamian za składkę instytucja ta w razie wy stąpienia po stronie ubezpieczonego ustawowych przesłanek nabycia prawa do skonkretyzowanego świadczenia staje się stroną zobowiązaną do udzielenia określonych świadczeń (ich wypłaty)”. (Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych. Komentarz, red B. Gudowska, J. Strusińska – Żukowska, C.H. BECK, Warszawa 2011 komentarz do art. 1 ustawy).

Wnioskodawca wskazuje, że w doktrynie podnosi się również, że „składka jest przede wszystkim ceną gwarancji ubezpieczeniowej, czyli ceną pewnego komfortu psychicznego, z którego korzysta ubezpieczony. Komfort ten polega na pewności, że za wypłaconą składkę otrzyma się (w razie zajścia wypadku ubezpieczonego i spełnienia wymaganych warunków) określone świadczenie” (I. Jędrasik – Jankowska, Pojęcia i konstrukcje prawne ubezpieczenia społecznego, Warszawa 2012, s. 37).

Wnioskodawca uznaje za trafny pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w uzasadnieniu wyroku z dnia 22 lutego 2012 r. (sygn. akt II UK 130/11), zgodnie z którym istotą prawa ubezpieczeń społecznych jest ścisła zależność między podleganiem ubezpieczeniu społecznemu a prawem świadczenia z tego ubezpieczenia. Jest to zasadnicza, konstrukcyjna cecha ubezpieczenia społecznego.

Stanowi ono stosunek zobowiązaniowy i nie do zaakceptowania byłaby sytuacja, w której jedna ze stron tego stosunku byłaby zobowiązana do świadczenia, podczas gdy w przypadku drugiej strony obowiązek świadczenia nigdy by nie powstał.

Wnioskodawca przyłącza uzasadnienie z wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2012r., zgodnie z którym w przypadku pracownika, którego prawo do emerytury pomostowej jest wykluczone, „nie sposób przyjąć, że należy on do kręgu osób objętych ubezpieczeniem społecznym z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze na mocy ustawy o emeryturach pomostowych”. Stanowisko Sądu Najwyższego podsumowuje przedstawiony w uzasadnieniu tego orzeczenia pogląd, zgodnie z którym obowiązek ubezpieczenia nie może dotyczyć osoby, co do której wiadomo, że nigdy świadczenia nie otrzyma. W przeciwnym razie składka stałaby się publicznoprawnym, nieodpłatnym, przymusowym oraz bezzwrotnym świadczeniem pieniężnym, czyli daniną publicznoprawną w rozumieniu art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.). Tym samym składce na ubezpieczenie społeczne nadano by charakter quasi -podatku. W ten sposób powstałby niczym nieuzasadniony wyjątek w systemie ubezpieczeń społecznych, które nie maja charakteru fiskalnego. Taka wykładnia byłaby zatem niedopuszczalna, gdyż prowadziłaby do absurdalnych konsekwencji, sprzecznych z istotą całej gałęzi prawa – prawa ubezpieczeń społecznych.

Wnioskodawca podkreśla, że stanowienie przepisów dotyczących podatków i innych danin o charakterze publicznoprawnym jest obwarowane szczególnymi wymaganiami. Wynikająca z art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej zasada należytej legislacji generalnie zakazuje stanowienia norm prawnych, które są niejednoznaczne i pozostawiają wątpliwości co do intencji ustawodawcy. Zakaz ten w szczególności odnosi się do konstruowania za pomocą takich norm obowiązków o charakterze fiskalnym, co podkreślił Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 3 grudnia 2002 (sygn. akt P 13/02), stwierdzając, że postulaty jakości, określoności i zrozumiałości przepisów prawa mają szczególne znaczenie w dziedzinie prawa podatkowego. Pośrednio potwierdza to treść art. 217 Konstytucji RP, który należy interpretować nie tylko w ten sposób, ze wymaga on by najistotniejsze regulacje w zakresie prawa podatkowego wprowadzone były ustawą, ale też że nakazuje on utrzymywanie wysokich standardów legislacji na gruncie prawa daninowego.

Niedopuszczalne jest zatem zdaniem Wnioskodawcy, stanowienie przepisów dotyczących danin publicznoprawnych, które będą nieprecyzyjne lub niezrozumiałe. Tym bardziej za sprzeczne z zasadą należytej legislacji należałoby uznać stanowienie przepisów, które budzą daleko idące wątpliwości co do ich zakresu i przedmiotu. W cytowanym wyroku z dnia 22 lutego 2012 r. Sąd Najwyższy jednoznacznie stwierdził, iż „obciążenie (składką na ubezpieczenie) pracodawców z tego tytułu, że zatrudniają oni pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, wymagałoby jednoznacznego uregulowania niepozostawiającego wątpliwości co do intencji ustawodawcy”.

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy ustawy o emeryturach pomostowych nie stanowią takiej jednoznacznej, niepozostawiającej wątpliwości regulacji. Uznanie składki na Fundusz Emerytur Pomostowych za daninę publicznoprawną byłoby zatem niedopuszczalne, nawet gdyby taki był zamiar ustawodawcy.

Spółka podkreśla, że powyższy pogląd podzielił również Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 25 lutego 2014 r. (sygn.. akt XIV U 3789/13), wydanym na gruncie stanu faktycznego analogicznego do tego, który stanowi podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. W uzasadnieniu tegoż orzeczenia wskazano w szczególności, że przyjęcie stanowiska,iż obowiązek opłacania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych dotyczy również pracowników, którzy nigdy nie nabędą prawa do emerytury pomostowej prowadziłoby do naruszenia istoty stosunku zobowiązaniowego ubezpieczenia społecznego i tym samym do powstania daniny publicznoprawnej i naruszenia Konstytucji.

Wnioskodawca przechodząc do wykładni funkcjonalnej przepisów ustawy o emeryturach pomostowych wskazuje, że należy ustalić cel i okoliczności towarzyszące uchwaleniu tego aktu prawnego.

Zdaniem Spółki z uzasadnienia do projektu ustawy wynika, iż wprowadzone rozwiązania „mają zasadniczo charakter wygasający”. Celem ustawodawcy była „realizacja założeń reformy systemu ubezpieczeń społecznych, co do stopniowej likwidacji możliwości wcześniejszego przejścia na emeryturę”.

Zdaniem Wnioskodawcy, zdecydowano się na odebranie prawa do wcześniejszego przejścia na emeryturę określonym grupom zawodowym, a w przypadku pozostałych postanowiono odebrać to prawo osobom, które nie wykonywały pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przed dniem 1 stycznia 1999 r . Osoby te z założenia nie są objęte ubezpieczeniem z Funduszu Emerytur Pomostowych. Logicznym jest, że grupa ta zostaje wyłączona spod zakresu obowiązywania ustawy o emeryturach pomostowych i to nie tylko w odniesieniu do przepisów wprowadzających uprawnienia (jak możliwość korzystania z świadczeń), ale i obowiązki (jak opłacanie składek).

W ocenie wnioskodawcy przyjęcie odmiennego stanowiska skutkowałoby powstaniem sytuacji, w której po pewnym czasie, gdy wszystkie osoby uprawnione do otrzymywania emerytur pomostowych skorzystałyby już z tego prawa. Spółka oraz inni płatnicy zatrudniający osoby wykonujące prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze nadal musieliby odprowadzać składki na Fundusz Emerytur Pomostowych, mimo że żaden z pracowników nie mógłby nawet potencjalnie zostać beneficjentem świadczeń z tego Funduszu, teoretycznie taki stan rzeczy mógłby trwać nieskończenie długo. Sytuacja taka niewątpliwie byłaby absurdalna, a prowadząca do niej interpretacja przepisów ustawy o emeryturach pomostowych stałaby w sprzeczności z domniemaniem racjonalności ustawodawcy. Do podobnie absurdalnych wniosków prowadziłoby zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie, że płatnik składek jest zobowiązany do odprowadzania składek na Fundusz emerytur pomostowych za pracowników, którzy nie mają i nie będą mieć co najmniej 15 – letniego okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.

Wnioskodawca wskazuje, iż jego wykładnia celowościowa przepisów ustawy o emeryturach pomostowych znalazła potwierdzenie w wyroku Sądu okręgowego w Gdańsku z 8 maja 2013r. (sygn. akt VII U 2013/13). W uzasadnieniu powołanego orzeczenia Sąd za niedopuszczalna uznał sytuację, w której odprowadzanie składek na Fundusz Emerytur Pomostowych nie wiązałoby się z prawem do otrzymania świadczenia w postaci emerytury pomostowej.

Na marginesie spółka wskazuje, iż dla kręgu osób, dla których istnieje obowiązek opłacania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych nie ma znaczenia umieszczenie pracownika w ewidencji pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów z dnia 13 listopada 2012 r. (sygn.. akt I OPS 4/12) stwierdził, że wyszczególnienie pracownika w ewidencji „wskazuje jedynie, iż pracownik wykonuje prace na stanowisku, na którym jest wykonywana praca w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, co nie jest równoznaczne z tym. że z takiego pracownika pracodawca ma obowiązek opłacania składek”. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że w orzeczeniu NSA dopuścił sytuacje, w której pracownik wykonuje pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, ale jego pracodawca nie będzie zobowiązany do odprowadzania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych.

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie Wnioskodawca uznaje, ze w odniesieniu do pracowników, którzy wykonują prace w szczególnych warunkach, jednakże w świetle art. 4 pkt 2 lub art. 4 pkt 5 ustawy o emeryturach pomostowych nie nabędą prawa do emerytur pomostowej, nie powstaje obowiązek uiszczania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

W myśl art 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej, wyłącznie w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne. Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r . o emeryturach pomostowych (Dz. U. nr 237. poz. 1656 z późn. zm.)- składki na FEP opłaca się za pracownika, który spełnia łącznie następujące warunki: urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r . oraz wykonuje prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 3 Stosownie do ustępu 2 tego artykułu, obowiązek opłacania składek na FEP za pracownika, wykonującego prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, powstaje z dniem rozpoczęcia wykonywania przez niego pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, a ustaje z dniem zaprzestania wykonywania tych prac. Okres od dnia rozpoczęcia wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze do dnia zaprzestania wykonywania takiej pracy należy rozumieć jako okres od dnia zatrudnienia pracownika na stanowisku pracy, na którym wykonywana jest praca w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze do dnia ustania zatrudnienia na tym stanowisku pracy.

Płatnik składek jest zobowiązany opłacać składki na Fundusz Emerytur Pomostowych za wszystkich pracowników spełniających powyższe warunki, w tym także za tych. którzy wykonują prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w niepełnym wymiarze czasu pracy, bądź też ze względu na niespełnienie innych warunków zawartych w art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych nie nabędą w przyszłości prawa do tego świadczenia.

Ponadto z odrębnego unormowania w art. 35 ust. 1 wymogów warunkujących powstanie obowiązku odprowadzania składek na FEP, wynika, że intencją ustawodawcy było uregulowanie obowiązku odprowadzania składek na Fundusz Emerytur Pomostowych w oderwaniu od kryteriów, które muszą spełnić ubezpieczeni, aby uzyskać prawo do emerytury pomostowej. W konsekwencji, zawarte w przepisie art. 35 ust. 2 wyraźne odesłanie jedynie do przepisów art. 3 ust. 1 i 3 w/w ustawy definiującego pojęcie pracy w szczególnych warunkach lub o szczególny m charakterze należy interpretować w ten sposób, że w przepisie tym została zawarta autonomiczna definicja pracownika wykonującego prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, która swym zasięgiem obejmuje wykonywanie tego rodzaju prac zarówno w pełnym jak i niepełnym wymiarze czasu pracy, jak również w żaden sposób nic odnosi się do przesłanek wynikających z art. 4 tej ustawy.

Podsumowując powyższe, płatnik składek jest zobowiązany opłacać składki na Fundusz Emerytur Pomostowych za wszystkich pracowników spełniających powyższe warunki. Należy również podkreślić, iż z art. 35 ust. 1 ustawy pomostowej nie wynika, aby obowiązek opłacania przedmiotowej składki dotyczył tylko pracowników, którzy w przyszłości mogli otrzymać tzw. emeryturę pomostową. Przepis ten odnosi się do wszystkich pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, niezależnie od warunków, które muszą spełnić ubezpieczeni, aby uzyskać prawo do emerytury pomostowej, o której mowa w art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r . o emeryturach pomostowych.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że obowiązek dokonania kwalifikacji pracy danego pracownika jako pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze spoczywa na pracodawcy, gdyż to on – zgodnie z art 41 ust. 4 wskazanej ustawy zobowiązany jest prowadzić ewidencję pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, za których jest obowiązek opłacania składek na FEP.

Obowiązek opłacania składek na Fundusz powstaje z dniem rozpoczęcia wykonywania przez pracownika pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, a ustaje z dniem zaprzestania wy konywania tych prac. Tym samym w przypadku zaklasyfikowania przez płatnika danego pracownika jako pracownika zatrudnionego w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze i uwzględnienia go w ewidencji pracowników wykonujących pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, składka na Fundusz Emerytur Pomostowych powinna być opłacana.

Uwzględniając przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny i obowiązujące przepisy prawne. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 21 lipca 2014 r. w sprawie braku obowiązku opłacania składki na Fundusz Emerytur Pomostowych od wynagrodzeń pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, którzy ze względu na niespełnienie ustawowych przesłanek nie nabędą w przyszłości prawa do emerytury pomostowej.

Dodatkowo należy podkreślić, iż orzeczenia na które w uzasadnieniu swojego stanowiska w sprawie powołuje się wnioskodawca w ocenie Zakładu mają jednostkowy charakter i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Decyzja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania decyzji.

Wydana decyzja wiąże Zakład Ubezpieczeń Społecznych wyłącznie w sprawie przedsiębiorcy, na którego wniosek została wydana.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nic jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

źródło: https://bip.zus.pl