Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 31-05-2017 r. – DI/100000/43/427/2017

Nieuwzględnienie w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne odprawy wypłaconej pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę

UZASADNIENIE

Dnia 23 marca 2017 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek złożony przez przedsiębiorcę (…) z siedzibą w o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 maja 2017 r., doręczonym w dniu 5 maja 2017 r.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że zatrudnia około (…) pracowników na podstawie umowy o pracę.

Przedsiębiorca zaznacza, że zamierza, oprócz świadczeń należnych na podstawie przepisów prawa takich jak: odprawy wypłacane pracownikom na podstawie ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (ustawa z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami), odprawy emerytalno-rentowe (art.92¹ Kodeksu Pracy), odprawy pośmiertne (art. 93 Kodeksu Pracy), wypłacać pracownikom na zasadzie pełnej dobrowolności dodatkowe świadczenia pieniężne (odprawy), stanowiące z reguły krotność ich miesięcznych wynagrodzeń zasadniczych, w związku z rozwiązaniem umowy o pracę na mocy porozumienia stron na wniosek pracodawcy bądź też za wypowiedzeniem przez pracodawcę.

Wnioskodawca podkreśla, że zapis o wypłaceniu dodatkowych pieniędzy (odpraw) znajdzie odzwierciedlenie w treści wypowiedzenia albo porozumienia rozwiązującego umowę o pracę. Zapis będzie sformułowany zdaniem: „Pracodawca zobowiązuje się wypłacić Pracownikowi dodatkowe (krotność, czyli np. jednomiesięczne, dwumiesięczne) wynagrodzenie zasadnicze w terminie do…, w związku z zawartym porozumieniem/wypowiedzeniem umowy o prace.”

Przedsiębiorca zaznacza, że wypłata dodatkowych świadczeń pieniężnych pozostanie w bezpośrednim i nierozerwalnym związku z rozwiązaniem stosunku pracy z pracownikiem.

Spółka uznaje, że wartość dodatkowych świadczeń pieniężnych, do których prawo uzyskują pracownicy Spółki, na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, stanowi przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wyplata dodatkowych świadczeń pieniężnych (odpraw) pozostaje w bezpośrednim i nierozerwalnym związku z rozwiązaniem umowy o pracę z pracownikiem, w odniesieniu do zdania zawartego w wypowiedzeniach albo porozumieniach rozwiązujących umowę o pracę, opisanego w zdarzeniu przyszłym.

Wobec powyższego zdaniem wnioskodawcy w opisanej sytuacji znajduje zastosowanie przepis § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia (Dz. U. z 1998 r ., nr 161, poz. 1106 ze zm.).

Dalej wnioskodawca dodaje, że podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowią przychody, w myśl rozporządzenia: odprawy, odszkodowania i rekompensaty wypłacane pracownikom z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia urnowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Wnioskodawca wskazuje, że powyższe wyłączenie z podstawy wymiaru składek przychodów uzyskanych przez pracownika z tytułu odpraw, zostało skonstruowane w sposób ogólny, bez wskazania konkretnych przepisów prawa pracy, dlatego też znajduje zastosowanie zarówno w odniesieniu do tych odpraw mających swe źródło w ustawach szczególnych, jak również tych wynikających z dobrowolnych porozumień zawartych między pracodawcą a pracownikiem (zapis o zobowiązaniu wypłaty dodatkowego wynagrodzenia, zawarty w porozumieniu/wypowiedzeniu umowy o pracę).

Przedsiębiorca zaznacza, że w oparciu o interpretację indywidualną Oddziału ZUS w Gdańsku z 20 listopada 2015 roku, znak: DI/100000/43/1205/2015, oraz o fakt, że stan prawny, w opisywanym zakresie, w okresie od 2015 roku do dnia dzisiejszego nie uległ zmianie, Spółka uważa, ze nie ma żadnych przeszkód, aby zwolnić tego rodzaju dodatkowe świadczenie (odprawy) ze składek na ubezpieczenia społeczne.

Wobec powyższego wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego we wniosku stanowiska, zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 2 maja 2017r., doręczonym w dniu 5 maja 2017r. wnioskodawca wskazał, że wartość dodatkowych, świadczeń pieniężnych, do których prawo będą uzyskiwali pracownicy spółki, o których traktuje wniosek, będzie stanowił przychód pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 26.07.2012. o podatku dochodowym od osób fizycznych. (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.)

Ponadto wnioskodawca zaznaczył, że będzie wypłacał pracownikom na zasadzie pełnej dobrowolności dodatkowe świadczenia pieniężne, o charakterze odprawy pieniężnej, stanowiące z reguły krotność ich miesięcznych wynagrodzeń, w związku z rozwiązaniem umowy o pracę na mocy porozumienia stron na wniosek pracodawcy. Stosowny zapis o wypłaceniu pracownikowi dodatkowych pieniędzy zawsze znajdzie odzwierciedlenie w treści porozumienia. Warunkiem zastosowania świadczenia pieniężnego będzie fakt ustania zatrudnienia.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznać należy za prawidłowe.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Zgodnie natomiast z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Nadmienić w tym miejscu należy, iż w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne. Mocą niniejszej decyzji Zakład nie przyznaje na jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza jakiegokolwiek obowiązku ubezpieczeniowego. Niniejsza interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie indywidualnej sprawy wnioskodawcy będącego przedsiębiorcą.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r . w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 2236 ze zm.), jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przepisu § 2 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wynika, iż podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie stanowią przychody uzyskane przez pracownika w zw. z wypłatą odpraw, odszkodowań, rekompensat z tytułu wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy, w tym z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu jej wypowiedzenia, niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy.

Powyższe wyłączenie określonych należności, jako niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zostało skonstruowane w sposób ogólny, bez wskazywania konkretnych przepisów prawa pracy, przyznających określone prawo do takich świadczeń. Jedynie przykładowo wymieniono, że chodzi o odprawy, odszkodowania i rekompensaty z tytułu nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę, rozwiązania jej bez wypowiedzenia, skrócenia okresu wypowiedzenia, czy wreszcie niewydania w terminie lub wydania niewłaściwego świadectwa pracy. W związku z powyższym przyjmuje się, że katalog świadczeń wyłączonych z podstawy wymiaru składek zawartych w komentowanym przepisie ma charakter otwarty, a powyższe wyłączenie nie dotyczy tylko odpraw czy odszkodowań przysługujących na podstawie przepisów powszechnie obowiązujących, ale również wynikających z porozumień negocjowanych ze związkami zawodowymi na poziomie zakładu pracy lub indywidualnych porozumień zawieranych ze zwalnianymi pracownikami w ramach obowiązującej zasady swobody umów, która to zasada w prawie pracy oznacza dopuszczalność regulowania w umowie wszystkich innych spraw, jeśli nie pogarsza to sytuacji pracownika w porównaniu z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa.

Zatem, wyłączenie z podstawy wymiaru składek przychodów uzyskanych przez pracownika z tytułu odpraw znajduje zastosowanie zarówno w odniesieniu do tych świadczeń mających swe źródło w ustawach szczególnych, w tym ustawie z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, jak również tych wynikających z dobrowolnych porozumień zawartych między pracodawcą a pracownikiem (w sytuacjach przewidzianych przez umowę o pracę lub w późniejszych porozumieniach między pracodawcą a konkretnym pracownikiem) lub w sytuacjach kiedy doszło do wygaśnięcia umowy o pracę.

Przywołany przepis § 2 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia znajduje zastosowanie jedynie w przypadku, gdy wypłata np. odprawy, odszkodowania, rekompensaty – pozostaje w bezpośrednim oraz nierozerwalnym związku z faktem wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy.

Warunkiem zastosowania wskazanego przepisu jest to, aby wypłata świadczenia pieniężnego (odprawy) pozostawała w bezpośrednim oraz nierozerwalnym związku z faktem wygaśnięcia lub rozwiązania stosunku pracy. Jedyną przyczyną wypłaty przez pracodawcę takiego świadczenia winno być ustanie zatrudnienia. Oznacza to, iż tego typu świadczenia nie mogą być wypłacane przez pracodawcę w innych okolicznościach niż pozostających w ścisłym związku z rozwiązaniem stosunku pracy.

Wobec oświadczenia wnioskodawcy, iż odprawa, o której stanowi wniosek stanowić będzie przychód pracowników z tytułu stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2036 ze zm.) oraz, że zostanie wypłacona z tytułu wygaśnięcia stosunku pracy i jej wypłata będzie miała ścisły i nierozerwany związek z faktem ustania stosunku pracy, stanowisko wnioskodawcy, uznać należy za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

źródło: https://bip.zus.pl