Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 3-11-2016 r. – DI/100000/43/1041/2016

Decyzja nr 442 – stanowisko nieprawidłowe w kwestii wyłączenia wartości pakietów medycznych z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne

UZASADNIENIE

Dnia 23 września 2016 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek z dnia 19 września 2016 r. złożony przez przedsiębiorcę (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 października 2016 r., doręczonym w dniu 26 października 2016 r.

Wnioskodawca wskazuje, iż rozważa zawarcie umowy z firmą medyczną na zakup pakietów medycznych dla swoich pracowników. Pracownicy, którzy przystąpią do programu będą mogli korzystać z usług medycznych i szczepień ochronnych objętych pakietem. Składka miesięczna ma być finansowana przez wnioskodawcę i pracownika. W zależności jaki wariant zostanie wybrany, pracownik będzie opłacał składkę w wysokości zł (…), a różnicę pokryje zakład pracy.

Na podstawie:

1. art. 12 pkt 1 Regulaminu Wynagradzania „Pracodawca może finansować również inne dodatkowe świadczenia medyczne przewidziane odrębnymi przepisami”,
2. art. 12 pkt 2 Regulaminu Wynagradzania „Pracodawca może zapewnić pracownikom możliwość nabywania pakietu medycznego w cenie niższej niż detaliczna”,
3. § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia* 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 2236, ze zm.) „Podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody: korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji”,

wnioskodawca uważa, że różnica, którą opłaca za pracownika wprawdzie jest przychodem, ale wolnym od składki społecznej i zdrowotnej.

W związku z brakami wniosku w zakresie podpisu osoby upoważnionej do reprezentowania wnioskodawcy oraz jednoznacznego wskazania kwestii przychodowej w treści opisu zdarzenia przyszłego, dnia 10 października 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wystosował wezwanie do uzupełnienia braków.

Pismem z dnia 24 października 2016 r. wnioskodawca odpowiedział na ww. wezwanie wskazując, iż wartość dofinansowania do świadczeń, do których prawo uzyskają pracownicy, tj. pakietów medycznych stanowić będzie przychód tych osób z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.).

Ponadto w ocenie wnioskodawcy, przychodem pracownika z tytułu otrzymanego dofinansowania do pakietów medycznych jest różnica między ceną pakietu medycznego wynikającą z faktury (przypadającą na danego pracownika) a odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Jednocześnie wnioskodawca wskazał, iż na podstawie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 roku w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tj. Dz. U z 2015 r., poz. 2236, ze zm.), finansowany przez pracownika i pracodawcę wariant medyczny stanowi przychód, który nie będzie brany pod uwagę przy obliczaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, ponieważ stanowi on korzyść materialną wynikającą z regulaminu wynagradzania wskazanego we wniosku z dnia 19 września 2016 roku i polega na uprawnieniu do wykupu pakietu medycznego po cenach niższych niż detaliczne (§ 2 ust. 1 pkt 26 Rozporządzenia).

Zatem w ocenie wnioskodawcy, składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, stanowiącego korzyść materialną wynikającą regulaminu wynagradzania, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z usług jedynie za częściową odpłatnością, przy czym częściowa odpłatność polega na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu ww. usług.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje.

Stanowisko przedsiębiorcy zawarte we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, w zakresie przedstawionego stanu faktycznego, uznać należy za nieprawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Doprecyzowanie zakresu przedmiotowego spraw, w których przedsiębiorca może żądać od Zakładu wydania pisemnej interpretacji nastąpiło w art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. Zgodnie z tym przepisem Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 2236, ze zm.) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W myśl zaś § 2 ust. 1 pkt 26 wyżej wymienionego rozporządzenia, podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Jak wynika z powyższego, konieczną przesłanką wyłączenia danych przychodów z podstawy wymiaru składek, jest uprawnienie pracownika do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji wynikające wprost z układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu.

Inaczej mówiąc, wynikanie danego uprawnienia z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu należy rozumieć jako każdorazową gwarancję częściowego finansowania ww. korzyści przez pracodawcę, a nie np. jedynie możliwość takiego finansowania.

Ze wskazanego przez wnioskodawcę § 12 pkt 1 Regulaminu Wynagradzania w brzmieniu: „Pracodawca może finansować również inne dodatkowe świadczenia medyczne przewidziane odrębnymi przepisami” oraz § 12 pkt 2 Regulaminu Wynagradzania w brzmieniu: „Pracodawca może zapewnić pracownikom możliwość nabywania pakietu medycznego w cenie niższej niż detaliczna” wynika jedynie możliwość skorzystania przez pracodawcę z współfinansowania pracownikom danych świadczeń. Powyższy zapis nie może zostać zatem zinterpretowany, jako gwarantujący pracownikowi jakiekolwiek uprawnienie, a jedynie jako taki, który daje pracodawcy możliwość określonego zachowania.

Tym samym, w odniesieniu do świadczeń, które nie są zagwarantowane przez pracodawcę mocą zakładowego układu zbiorowego., pracy, regulaminu wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, nie znajdzie zastosowania treść § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia.

Powyższe znajduje zastosowanie również w odniesieniu do składek na ubezpieczenie zdrowotne. Zgodnie bowiem z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 581, ze zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (…).

źródło: https://bip.zus.pl