Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 16-04-2015 r. – DI/100000/43/406/2015

Wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne wartości kursu prawa jazdy finansowanego przez pracodawcę

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2015 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek z dnia 17 marca 2015 r. o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż planuje, z własnej inicjatywy, skierować dwóch pracowników na kurs prawa jazdy kategorii C. Zgodnie z art. 103³ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz.1502 ze zm.) koszty kształcenia skierowanych przez niego pracowników pokryje w całości pracodawca. Dotychczasowy zakres obowiązków pracowników zostanie poszerzony o przewóz materiałów produkcyjnych i handlowych pomiędzy dwoma odległymi od siebie o ok. 4 km zakładami przedsiębiorstwa: Pracownicy będą podnosić swoje kwalifikacje zawodowe wyłącznie z inicjatywy pracodawcy.

Wnioskodawca kieruje pytanie czy przychód pracownika uzyskany zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegający na otrzymaniu nieodpłatnego świadczenia – pokrycia kosztów kursu prawa jazdy kategorii C, stanowi przychód wyłączony z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe w rozumieniu §2 ust.1 pkt 29 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

W opinii wnioskodawcy przychód pracownika uzyskany zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polegający na otrzymaniu nieodpłatnego świadczenia – pokrycia kosztów kursu prawa jazdy kategorii C, stanowi przychód wyłączony z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w rozumieniu §2 ust.1 pkt 29 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Wartość nieodpłatnych świadczeń stanowi przychód zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jednocześnie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust.1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz § 2 rozporządzenia.

Zgodnie z § 2 ust.1 pkt 29 rozporządzenia, wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyłączeniem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych, nie stanowi przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

Przedsiębiorca zauważa, iż w obecnym stanie prawnym jako przepisy odrębne stanowiące podstawę przyznania świadczeń przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika należy wskazać przepisy art. 103¹ – 103⁶ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.).

W mającym zaistnieć stanie faktycznym pracodawca, na mocy przepisów kodeksu pracy sfinansuje z własnej inicjatywy kurs, którego wartość powiększy przychód pracownika. Jednocześnie przychód ten nie będzie stanowił przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Mając na uwadze treść wniosku, jak również obowiązujące w tym przedmiocie przepisy prawa Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Wprowadzony artykułem 7 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. z 2012, poz.1342) art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi, iż Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art.10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z brzmieniem §2 ust.1 pkt 29 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. z 1998 r., Nr 161, poz.1106 ze zm.) podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowi wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyłączeniem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Zgodnie z art.103³ Kodeksu pracy pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie. Jednocześnie art.103¹ ust. 1 Kodeksu pracy stanowi, iż przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo.za jego zgodą.

Z wniosku z dnia 17 marca 2015 r. wynika, iż wnioskodawca skierował swoich pracowników na kurs, który wpłynie na podniesienie kwalifikacji zawodowych ww. osób niezbędnych do wykonywania nowopowierzonych obowiązków. Koszt kursu stanowiący przychód pracownika osiągany z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy zostanie w całości sfinansowany przez pracodawcę zgodnie z art. 103³ Kodeksu pracy.

W konsekwencji należy uznać, iż wartość kursu prawa jazdy wobec okoliczności zaprezentowanych we wniosku, będzie wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników.

Jednocześnie z art.81 ust.1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) wynika, iż do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób Tym samym powyższe wyłączenie, przewidziane w § 2 ust. 1 pkt 29 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, będzie miało zastosowanie również do ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Należy zaznaczyć, iż wobec treści ww. art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz art.83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń społecznych nie odnosi się do poruszonej przez wnioskodawcę problematyki podatkowej wskazując, iż rozstrzygnięcia w tym zakresie podejmują wyłącznie organy podatkowe.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

źródło: https://bip.zus.pl