Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 15-01-2016 r. – DI/100000/43/1459/2016

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2015 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek (…) z dnia 17 grudnia 2015 r. o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż zatrudnia w Polsce pracowników, którym planuje udostępnić korzyść materialną polegającą na zakupie następujących usług (dalej: „usługi”) po cenach niższych niż detaliczne:

1. miejsca postojowe (parkingowe) w budynku, w którym mieści się biuro Spółki („miejsca postojowe”),
2. dodatkowe prywatne ubezpieczenie zdrowotne („pakiet medyczny”),
3. ubezpieczenia w razie następstw nieszczęśliwych wypadków („ubezpieczenia NNW”).

Miejsca postojowe będą najmowane przez Spółkę od podmiotu trzeciego (administracji budynku, w którym mieści się siedziba Spółki), a następnie oferowane pracownikowi po cenie niższej od kwoty, jaką Spółka będzie zobowiązana zapłacić podmiotowi trzeciemu. W konsekwencji, pracownicy będą nabywać usługę po cenie niższej niż detaliczna. Koszt wynajmu miejsca postojowego (w kwocie brutto) w części finansowanej przez Spółkę będzie doliczany do przychodu pracownika stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem od osób fizycznych.

Podmiotem świadczącym usługi na rzecz Spółki w ramach pakietu medycznego będzie podmiot trzeci. W ramach dodatkowego prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego oferowane są 4 pakiety: podstawowy, podstawowy z rehabilitacją, menedżerów oraz menedżerów z rehabilitacją. Pakiety będą nabywane przez spółkę od podmiotu trzeciego, a następnie oferowane pracownikowi po cenie niższej od kwoty, jaką Spółka będzie zobowiązana zapłacić podmiotowi trzeciemu. W konsekwencji, pracownicy będą nabywać usługę po cenie niższej niż detaliczna. Wartość usługi finansowanej przez Spółkę, w części niezwiązanej z medycyną pracy, będzie doliczana do przychodu pracownika stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem od osób fizycznych.

Usługi ubezpieczenia NNW będą nabywane przez Spółkę od podmiotu trzeciego, a następnie oferowane pracownikowi po cenie niższej od kwoty, jaką Spółka będzie zobowiązana zapłacić podmiotowi trzeciemu. W konsekwencji, pracownicy będą nabywać usługę po cenie niższej niż detaliczna. Wartość usługi w części finansowanej przez Spółkę będzie doliczana do przychodu pracownika stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem od osób fizycznych. Postanowienia dotyczące możliwości nabywania wyżej wymienionych usług po cenach niższych niż detaliczne zostaną zawarte w regulaminie wynagradzania Spółki.

W celu nabycia każdej z usług, pracownik będzie ponosić opłatę, w wysokości ustalonej przez Wnioskodawcę. W każdym przypadku opłata ponoszona przez pracownika będzie niższa od ceny brutto, którą zapłaci Wnioskodawca na podstawie faktury otrzymanej od dostawcy danej usługi. W konsekwencji, będzie to cena niższa od ceny detalicznej.

Opisywane usługi będą miały wyłącznie postać niepieniężną. Nie będzie możliwości uzyskania przez pracownika ekwiwalentu pieniężnego usług.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż w przypadku udostępnienia pracownikowi usług po cenie niższej od detalicznej, wartość usług, opłacanych przez Wnioskodawcę jako pracodawcę będzie stanowić dla pracowników przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012r., poz. 361 ze zm., dalej: „ustawa o PDOF”).

Wobec ponoszenia przez pracownika częściowej odpłatności za uzyskane usługi, wartość usługi finansowanej przez Wnioskodawcę ustalana będzie zgodnie z art. 12 ust. 3 i art. 11 ust. 2a i ust. 2b ustawy o PDOF i będzie stanowić różnicę pomiędzy ceną nabycia tej usługi uiszczoną przez pracodawcę a odpłatnością poniesioną przez pracownika.

Wnioskodawca kieruje pytanie czy jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe), składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, nie będzie zobowiązany do potrącania składek na wyżej wymienione ubezpieczenia i fundusze od części przychodu pracownika stanowiącej różnicę pomiędzy ceną nabycia usługi zapłaconą przez Wnioskodawcę, a odpłatnością którą pracownik zapłaci Wnioskodawcy za nabycie tej usługi?

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do potrącania składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe) oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne, jak również składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, od przychodu pracownika, stanowiącego różnicę pomiędzy ceną nabycia usługi zapłaconą przez Wnioskodawcę, a odpłatnością którą pracownik zapłaci Wnioskodawcy za nabycie tej usługi.

Wnioskodawca uzasadnia, iż zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, pracodawca jest płatnikiem, czyli podmiotem zobowiązanym do obliczenia, pobrania i odprowadzenia na rachunek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe). Z kolei, zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej, pracodawca jest również płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne, należnych od wynagrodzenia pracowników.

Oznacza to, że Wnioskodawca, jako pracodawca, jest co do zasady zobowiązany do dopełnienia obowiązków związanych z uregulowaniem składek na ubezpieczenia społeczne i składek na ubezpieczenie zdrowotne należnych od wynagrodzeń pracowników.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych będących pracownikami stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Art. 20 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wskazuje, że podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

W konsekwencji, podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe jest także przychód w rozumieniu przepisów podatkowych, uzyskany ze stosunku pracy.

W przypadku nabycia przez pracowników częściowo odpłatnych usług, różnica pomiędzy ceną zakupu usług poniesioną przez pracodawcę a częściową odpłatnością pracownika stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji wliczanajest do wartości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne reguluje z kolei art. 81 ust. 1 i ust. 6 ustawy o finansowaniu opieki zdrowotnej. Zgodnie z tymi przepisami, do ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, przy czym tak obliczoną podstawę obniża się o kwoty składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowanych przez ubezpieczonych niebędących płatnikami składek, potrąconych przez płatników ze środków ubezpieczonego.

Jednocześnie art. 104 ustawy o promocji zatrudnienia stanowi, że składki na Fundusz Pracy ustalone są od kwot stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Analogiczny zapis w zakresie składek na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych zawiera art. 29 ust. 1 ustawy o ochronie roszczeń.

Szczegółowy sposób ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulują przepisy Rozporządzenia ws. podstawy wymiaru. Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do zdarzenia przyszłego znajdzie zastosowanie § 2 ust. 1 pkt 26 wspomnianego rozporządzenia, zgodnie z którym z podstawy wymiaru składek wyłączone są „korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji”.

Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, jeżeli pracodawca umożliwia pracownikowi nabycie określonych usług po cenie niższej od ceny detalicznej, to różnica pomiędzy ceną zapłaconą przez pracodawcę, a częściową odpłatnością poniesioną przez pracownika jest wyłączona z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią cytowanego przepisu, z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia korzystają jedynie te przychody:

• których uzyskanie wynika z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu;
• które przybierają postać niepieniężną;
• mające formę uprawnienia do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych towarów lub usług;
• które osiągane są przez pracowników pod warunkiem ponoszenia przez nich częściowej odpłatności za nabywane usługi.

Zdaniem wnioskodawcy uznać należy, że wszystkie przesłanki, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie, zostały w jego przypadku spełnione.

W pierwszej kolejności spółka zauważa, że przewidziane usługi na rzecz pracowników regulowane będą przez obowiązujący w Spółce regulamin wynagradzania. Jednocześnie warunkiem uzyskania usługi przez pracownika będzie poniesienie przez niego częściowej odpłatności (tj. zgody na potrącenie z wynagrodzenia określonej kwoty). Z kolei usługi uzyskiwane przez pracowników, stanowiące dla nich przychód ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o PDOF, będą miały wyłącznie postać niepieniężną i będą świadczone przez pracodawcę po cenie niższej niż cena detaliczna płacona przez Spółkę nabywającą usługę od zewnętrznego usługodawcy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do potrącania składek na ubezpieczenia społeczne (tj. ubezpieczenie emerytalne, rentowe, wypadkowe i chorobowe), składki na ubezpieczenie zdrowotne, jak również składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, od przychodu pracownika, stanowiącego różnicę pomiędzy ceną nabycia usługi zapłaconą przez Wnioskodawcę, a odpłatnością którą pracownik zapłaci Wnioskodawcy za nabycie tej usługi.

Ponadto Spółka wskazuje, że zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach wydanych w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w oparciu o analogiczne stany faktyczne, w szczególności w:

• Decyzji nr 1156/2015 Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 29 października 2015 r., sygn. WPI/200000/43/1156/2015 (opieka medyczna);
• Decyzji nr 1196/2015 Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 28 października 2015 r., sygn. WPI/200000/43/1196/2015 (opieka medyczna);
• Decyzji nr 928/2015 Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 24 sierpnia 2015 r., sygn. WPI/200000/43/928/2015 (opieka medyczna);
• Decyzji nr 691/2015 Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 30 czerwca 2015 r., sygn. WPI/200000/43/691/2015 (miejsce postojowe);
• Decyzji nr 562/2015 Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 18 maja 2015 r., sygn. WPI/200000/43/562/2015 (opieka medyczna oraz ubezpieczenie);

Mając na uwadze treść wniosku, jak również obowiązujące w tym przedmiocie przepisy prawa Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje.

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznać należy za nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych pracownika kosztu wynajmu pracownikowi miejsca postojowego w części finansowanego przez pracodawcę.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 w związku z art.20 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. z 1998 r., Nr 161, poz.1106 ze zm.), jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z przywołanym przez wnioskodawcę § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością.

Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów, przedmiotów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr.

Podsumowując, jeżeli świadczenie na rzecz pracownika wynikające z regulaminu wynagradzania przybiera postać zakupu po cenach niższych niż detaliczne świadczeń pozapłacowych w formie artykułu, przedmiotu lub usługi – oraz nie stanowi ekwiwalentu w formie pieniężnej i stanowi przychód uzyskiwany przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zostanie ono wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie powołanego wyżej przepisu rozporządzenia.

W praktyce oznacza to, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na przedmiotowe ubezpieczenia będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od ww. wartości.

W tym miejscu należy jednak zauważyć, iż przepis posługuje się sformułowaniem niektórych artykułów, przedmiotów lub usług, każdorazowo istotnym jest więc jednoznaczne ustalenie, o jaki artykuł, przedmiot lub usługę chodzi.

Jednocześnie istotnym jest, iż korzyść musi polegać na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne.

W przypadku podnajmu miejsca postojowego, czyli oddania pracownikowi przez pracodawcę wynajętej rzeczy do używania za częściową odpłatnością trudno mówić o zakupie artykułu przedmiotu czy usługi po cenie niższej niż detaliczna. Zgodnie z przyjętą definicją cena detaliczna jest ceną jednostkową, za którą konsumentowi oferowany jest dany produkt lub usługa. Cena detaliczna stanowi przeciwieństwo ceny hurtowej, która jest ceną za większą ilość danego towaru.

W opisanym przypadku mamy do czynienia z długookresową umową najmu. Zgodnie z art.659 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Jednocześnie, zgodnie z art.668 § 1 najemca może rzecz najętą oddać w całości lub w części osobie trzeciej do bezpłatnego używania albo w podnajem, jeżeli umowa mu tego nie zabrania. W razie oddania rzeczy osobie trzeciej zarówno najemca, jak i osoba trzecia są odpowiedzialni względem wynajmującego za to, że rzecz najęta będzie używana zgodnie z obowiązkami wynikającymi z umowy najmu.

Jednocześnie korzyść pracownika, o której traktuje § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, winna być wymierna (wyliczalna, konkretna) i przypisana konkretnemu pracownikowi, a jednocześnie polegać na umożliwieniu pracownikowi zakupu konkretnego artykułu, przedmiotu lub usługi po cenie niższej niż przewidziana dla danego towaru, artykułu czy usługi cena detaliczna. Podnajem miejsca postojowego pracownikowi za częściową odpłatnością, nie spełnia warunku korzyści, o której mowa w przepisie i jego koszt winien być wliczany do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Jednocześnie z art.81 ust.1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2015 r., poz.581 ze zm.) wynika, iż do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz.149 ze zm.) oraz art.29 ustawy z dnia 13 sierpnia 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz.272 ze zm.) analogicznie ustala się składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Koszt podnajmu pracownikom miejsca postojowego za częściową odpłatnością winien być więc również doliczany do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz do podstawy wymiaru składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Stanowisko wyrażone przez wnioskodawcę we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej uznać należy za prawidłowe w części dotyczącej nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych pracownika wartości pakietów medycznych i ubezpieczenia NNW w części finansowanej przez pracodawcę

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 w związku z art.20 ust.1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. z 1998 r., Nr 161, poz.1106 ze zm.), jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z przywołanym przez wnioskodawcę § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z podstawy wymiaru składek na te ubezpieczenia wyłączone są korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością.

Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług, w efekcie pracownik uzyskuje je odpłatnie, ale po cenie niższej, niż ta, którą musiałby uiścić w przypadku samodzielnego nabycia dóbr – po cenie niższej, niż ich cena detaliczna.

Podsumowując, jeżeli świadczenie na rzecz pracownika przybierze zagwarantowaną w regulaminie wynagradzania postać zakupu po cenach niższych niż detaliczne pakietów medycznych i ubezpieczenia NNW (miesięczna składka ubezpieczeniowa będzie współfinansowana przez pracownika i pracodawcę) oraz nie będzie stanowić ekwiwalentu w formie pieniężnej i będzie przychodem uzyskiwanym przez pracownika w ramach stosunku pracy w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, to zostanie ono wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne na podstawie powołanego wyżej przepisu rozporządzenia.

W praktyce oznacza to, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od ww. wartości.

Jednocześnie z art.81 ust.1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2015 r., poz.581 ze zm.) wynika, iż do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób.

Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz.149 ze zm.) oraz art.29 ustawy z dnia 13 sierpnia 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz.272 ze zm.) analogicznie ustala się składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W konsekwencji ww. korzyści będą korzystały z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

W trybie niniejszej decyzji organ nie bada i nie dokonuje oceny okoliczności opisanych w opisie zdarzenia przyszłego. Powyższe wynika z charakteru pisemnej interpretacji, której celem jest wyjaśnienie treści przepisów prawa, z których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia społeczne w oparciu o opis stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Organ procedujący w tym trybie nie posiada jakichkolwiek kompetencji do przeprowadzania postępowania wyjaśniającego (czy dowodowego) i opiera się na treści przedstawionego opisu stanu faktycznego. Wydając pisemną interpretację Zakład przyjmuje więc jako prawdziwe złożone przez wnioskodawcę oświadczenia, w tym dotyczące okoliczności, iż opłata ponoszona przez pracownika za dane pakiety będzie niższa niż ich cena detaliczna (którą musiałby uiścić w przypadku samodzielnego nabycia dóbr), zwracając jednocześnie uwagę na fakt, iż wiążący charakter niniejszej decyzji ograniczony został jedynie do opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania. Ryzyko podania nieprawdziwych informacji w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego bądź też poczynienie przez terenowe jednostki organizacyjne Zakładu (np. w toku czynności kontrolnych) ustaleń odmiennych od tych zaprezentowanych przez wnioskodawcę, obciąża jedynie przedsiębiorcę.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

źródło: https://bip.zus.pl