Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30-03-2018 r. – 0113-KDIPT2-3.4011.21.2018.2.GG

Czy korzysta ze zwolnienia przedmiotowego otrzymana odprawa z Organizacji Międzynarodowej?

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego do osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego otrzymanej odprawy z C .

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 26 lutego 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.21.2018.1.GG, Organ podatkowy, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1, w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 26 lutego 2018 r. (skutecznie doręczono w dniu 5 marca 2018 r.), zaś w dniu 13 marca 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 12 marca 2018 r.), z zachowaniem ustawowego terminu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem Holandii. W latach 2011-2016 pracował w Szwajcarii jako funkcjonariusz międzynarodowej organizacji C (E … której członkiem jest między innymi Polska. Otrzymywane uposażenie nie było opodatkowane. Po zakończeniu kontraktu rozwiązano z Nim umowę o pracę, a zgodnie z porozumieniem płacowym przez okres poszukiwania pracy (maksymalnie 14 miesięcy dokładnie 60 tygodni) przysługuje Wnioskodawcy prawo do odprawy. Od początku stycznia 2017 r. do 24 listopada 2017 r. była wypłacona Wnioskodawcy odprawa w wysokości 80% otrzymywanego uposażenia. W roku 2013 zawarł związek małżeński z Polką, a od października 2016 r. mieszka razem z rodziną w K …. Posiada Kartę rezydenta oraz numer Pesel.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że dysponuje certyfikatem rezydencji, Z….. wydanym przez Wojewodę M….. Wnioskodawca na stale przebywa na terenie Polski. Jego centrum interesów jest w Polsce. Miejscem zamieszkania dla celów podatkowych w 2017 r. jest Polska. Odprawa wypłacana po ustaniu stosunku pracy (zakończeniu 5 letniego kontraktu) powstała w związku z odprowadzeniem przez Wnioskodawcę składek do „Unemplayment Insurance Scheme”, tj. („Systemu ubezpieczeń od bezrobocia”). Po zakończeniu kontraktu pracownik nabywa maximum 60 tygodniowe prawo do odprawy, będąc jednocześnie aktywnym, poszukującym pracy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, uposażenia funkcjonariuszy ONZ, organizacji wyspecjalizowanych oraz innych międzynarodowych instytucji i organizacji, których RP jest członkiem i których statuty przewidują zwolnienie od podatku wypłacanych przez nie uposażeń, pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów stwierdzających, że jest funkcjonariuszem takiej organizacji.

Wypłacona odprawa nie jest odprawą z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia. Odprawa nie została przyznana na podstawie przepisów o zakazie konkurencji. Wypłacone świadczenie nie stanowi innego odszkodowania lub zadośćuczynienia wynikającego z wyroku sądu lub ugody sądowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy odprawa z E ….. jest zwolniona w Polsce z podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, otrzymywana odprawa od Organizacji Międzynarodowej C jest wolna od podatku dochodowego w 2017 r.

W uzupełnieniu wniosku stwierdził, że skoro był zwolniony z płacenia podatku dochodowego, z tytułu pracy dla organizacji międzynarodowej C , tj. E…. w myśl art. 21 ust. 1 pkt 82 ww. ustawy, zwolnienie z podatku dochodowego powinno, także obejmować otrzymywaną odprawę (świadczenie na okres poszukiwania pracy maximum 60 tygodni. Świadczenie to przysługuje funkcjonariuszom C po zakończeniu kontraktu i jest wypłacane z odprowadzonych przez Wnioskodawcę składek do sytemu ubezpieczeń C .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a powyższej ustawy, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Holandii. W latach 2011-2016 pracował w Szwajcarii jako funkcjonariusz międzynarodowej organizacji C (E….), której członkiem jest między innymi Polska. Otrzymywane uposażenie nie było opodatkowane. Po zakończeniu kontraktu rozwiązano z Wnioskodawcą umowę o pracę, a zgodnie z porozumieniem płacowym przez okres poszukiwania pracy (maksymalnie 14 miesięcy dokładnie 60 tygodni) przysługuje Wnioskodawcy prawo do odprawy. Od początku stycznia 2017 r. do 24 listopada 2017 r. wypłacona była Wnioskodawcy odprawa w wysokości 80% otrzymywanego uposażenia.

W roku 2013 Wnioskodawca zawarł związek małżeński z Polką, a od października 2016 r. mieszka razem z rodziną w K . Posiada Kartę rezydenta oraz numer Pesel. Dysponuje certyfikatem rezydencji Z wydanym przez Wojewodę. Wnioskodawca na stale przebywa na terenie Polski. Jego centrum interesów jest w Polsce. Miejscem zamieszkania dla celów podatkowych w 2017 r. jest Polska. Odprawa wypłacana po ustaniu stosunku pracy (zakończeniu 5 letniego kontraktu) powstała w związku z odprowadzeniem przez Wnioskodawcę składek do „Unemplayment Insurance Scheme”, tj. („Systemu ubezpieczeń od bezrobocia”). Po zakończeniu kontraktu pracownik nabywa maximum 60 tygodniowe prawo do odprawy, będąc jednocześnie aktywnym poszukującym pracy. Wypłacona odprawa nie jest odprawą z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia. Odprawa nie została przyznana na podstawie przepisów o zakazie konkurencji. Wypłacone świadczenie nie stanowi innego odszkodowania lub zadośćuczynienia wynikającego z wyroku sądu lub ugody sądowej.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92, dalej „Konwencja”).

Otrzymaną przez Wnioskodawcę odprawę należy zaliczyć do innych dochodów, o których mowa w art. 21 ww. Konwencji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 tej Konwencji, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Powyższe oznacza, że odprawa otrzymana przez Wnioskodawcę, mającego miejsce zamieszkania w Polsce i tym samym będącego podatnikiem podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce według przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Natomiast istoty „odprawy” nie należy doszukiwać się w twierdzeniu, że tego typu świadczenie jest odszkodowaniem, czyli naprawieniem szkody lub straty, jaką pracownik poniósł w związku z pozbawieniem go zatrudnienia. De facto jest ona świadczeniem pracodawcy w razie zaistnienia zdarzeń, które zgodnie z odpowiednimi przepisami powodują niemożliwość, niecelowość lub zbędność kontynuacji stosunku pracy.

Ponadto, nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że ilekroć ustawodawca posługuje się w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określeniem „odprawa”, to za każdym razem dotyczy to wyłączenia od analizowanego zwolnienia przedmiotowego zawartego w lit. a), b) i c) ww. normy prawnej.

Przedmiotowym zwolnieniem nie są zatem objęte odprawy pieniężne, i to zarówno te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, jak i odprawy pieniężne, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Otrzymana przez Wnioskodawcę odprawa nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, ponieważ nie stanowi odszkodowania ani zadośćuczynienia.

Zgodnie z kolei z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są:

1. inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:
   1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
   2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Przepis ten nie ma zastosowania do otrzymanej przez Wnioskodawcę odprawy, gdyż takiego świadczenia nie wymienia powyższy przepis.

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie ww. przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Wypłacona Wnioskodawcy odprawa nie jest odszkodowaniem ani zadośćuczynieniem otrzymanym na podstawie wyroku lub ugody sądowej.

Zatem, otrzymana odprawa nie może korzystać z powyższego zwolnienia.

Stosownie zaś do treści art. 21 ust. 1 pkt 82 ww. ustawy, zwolnione z opodatkowania są uposażenia funkcjonariuszy Organizacji Narodów Zjednoczonych, organizacji wyspecjalizowanych oraz innych międzynarodowych instytucji i organizacji, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem i których statuty przewidują zwolnienie od podatku wypłacanych przez nie uposażeń, pod warunkiem posiadania przez podatnika dokumentów stwierdzających, że jest funkcjonariuszem takiej organizacji lub instytucji.

Jak powyższy przepis wskazuje, ze zwolnienia podatkowego korzystają uposażenia funkcjonariuszy organizacji międzynarodowych.

Dla przysługiwania zwolnienia konieczne jest spełnienie wszystkich uwarunkowań, wynikających z ww. przepisu, a mianowicie:

• Polska winna być członkiem danej organizacji międzynarodowej.

• statut danej organizacji winien przewidywać zwolnienie od podatków wypłacanych przez tę organizację uposażeń.

• osoba uzyskująca dochody od organizacji, instytucji, o których mowa w omawianym przepisie winna posiadać dokumenty stwierdzające, że jest funkcjonariuszem takiej organizacji lub instytucji.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 82 ww. ustawy, wskazał, że zwolnienie dotyczy uposażeń funkcjonariuszy wymienionych organizacji i instytucji, których statuty przewidują zwolnienie od podatku wypłacanych przez te organizacje/instytucje uposażeń.

Termin „uposażenie” według Słownika Języka Polskiego oznacza stałe wynagrodzenie za pracę (sjp.pwn.pl). Natomiast otrzymana przez Wnioskodawcę odprawa nie stanowi uposażenia i Wnioskodawca nie otrzymuje jej jako funkcjonariusz, ponieważ 5 letni kontrakt zakończył się.

Otrzymana odprawa jak wynika z wniosku została wypłacona z odprowadzonych przez Wnioskodawcę składek do systemu ubezpieczeń.

Zatem, należy stwierdzić, biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz przepisy prawa podatkowego, że odprawa otrzymana przez Wnioskodawcę nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ani też na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b i art. 21 ust. 1 pkt 82 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przepisy te nie mają zastosowania do odprawy opisanej we wniosku.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie objętym pytaniem Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k – 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/