Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29-08-2018 r. – 0115-KDIT2-2.4011.283.2018.1.BK

Czy u pracownika i Współpracownika uczestniczącego w spotkaniu powstanie przychód z nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w spotkaniu, a co za tym idzie, czy na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy w tym zakresie?

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 6 i 27 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim producentem oprogramowania. Spółka podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Spółka prowadzi rozległą działalność w całej Polsce w oddziałach ulokowanych w różnych miastach Polski przy wykorzystaniu pracy pracowników (umowy o pracę) oraz osób prowadzących na własne nazwisko działalność gospodarczą (umowy o współpracy B2B) dalej zwani „Współpracownikami”.

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i związaną z nią strategią zarządzania personelem organizować będzie spotkania integracyjne mające na celu integrację zatrudnionych w Spółce, pracujących w zespołach pracowników oraz Współpracowników. Potrzeba organizowania tego rodzaju spotkań integracyjnych wynika z tego, że Spółka organizuje pracę w zespołach mieszanych – pracownicy ze Współpracownikami oraz z faktu, że posiada oddziały rozsiane po całej Polsce. Zespoły, w ramach których wykonywane są projekty, składają się z osób pracujących w jednym oddziale i biurze, z osób pracujących w ramach działalności gospodarczych poza biurami Spółki oraz z osób zatrudnionych w różnych oddziałach w różnych miastach. Z tej przyczyny osoby te nie mają często możliwości poznać się osobiście i zintegrować. Tymczasem, sprawne wykonywanie projektów wymaga by osoby je wykonujące dobrze ze sobą współpracowały, a więc muszą się znać i lubić. Spotkania integracyjne połączone z wyjazdem i zorganizowanym przez Spółkę programem wspólnego spędzenia czasu mają wpływać na wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole, jak również zwiększenie identyfikacji zespołu ze Spółką, motywację zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienie lojalności zespołu wobec Spółki. Wszystkie powyższe elementy przekładają się na podniesienie efektywności pracy i lepszą skuteczność w świadczeniu pracy, a to z kolei w konsekwencji wpływa na polepszenie wyników finansowych Spółki.

Spółka planuje organizować dwa rodzaje spotkań o charakterze integracyjnym:

• imprezy okolicznościowe (m.in. świąteczne)
• wspólne spotkania mające na celu zintegrowanie bądź podziękowanie zespołowi za dobre wyniki w obszarze działalności Spółki, w postaci np. wyjścia do restauracji, wyjścia na kręgle, wyjścia do teatru, organizowanych wyjazdowych imprez poza miejscem siedziby Spółki z zabawami i częścią wieczorną, które integrują zespół (dalej: „Spotkania integracyjne”).

W ramach organizacji spotkania Wnioskodawca ponosić będzie wszelkie niezbędne wydatki m. in.:

• usługi hotelowe (nocleg, pełne wyżywienie, sala konferencyjna),
• warsztaty/atrakcje zespołowe o charakterze integracyjnym/motywacyjnym,
• koszty dojazdu do miejsca spotkania,
• ubezpieczenie NNW,
• usługi kulturalno-edukacyjne (np. bilety do kina, teatru).

Uczestnictwo w spotkaniach jest wymagane jeśli spotkanie odbywa się w ramach umówionego czasu pracy, ale jest również oczekiwane przez Spółkę, nawet jeśli obejmuje godziny wieczorne czy weekend. W umowach o współpracy z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą na własne nazwisko, Współpracownik zobowiązuje się do uczestniczenia w tego typu wydarzeniach organizowanych przez Spółkę, o ile jest to możliwe w związku z wykonywaniem przez niego prac. Jeśli spotkanie odbywa się częściowo poza godzinami pracy i w weekendy Spółka nie może żądać stawiennictwa uczestnika w ramach zakontraktowanej pracy czy usług, ale jednak Spółka oczekuje, że pracownicy i współpracownicy wezmą w nich udział.

Uczestnicy będący pracownikami nie ponoszą żadnych kosztów związanych z przybyciem na miejsce oraz uczestnictwem w imprezach integracyjnych. Uczestnikom będącym Współpracownikami Spółka zwraca koszty związane z przybyciem na miejsce i uczestnictwem w spotkaniach, jak: koszty przejazdu, hotelu itp., które, to koszty zostały uzgodnione wcześniej ze Spółką, o ile nie pokryła ich bezpośrednio Spółka.

Koszty te nie są pokrywane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz ze środków obrotowych Spółki.

Spółka może otrzymywać faktury dokumentujące nabycie usługi organizacji spotkania integracyjnego, w ramach której dostawca usługi zapewnia łącznie m.in. organizację imprezy, miejsce (lokal), noclegi dla uczestników, posiłki, napoje, atrakcje itp. – taka sytuacja może wystąpić w szczególności, gdy Spółka podejmie decyzję o zleceniu zorganizowania spotkania integracyjnego innemu podmiotowi. Cena za usługę organizacji spotkania integracyjnego kalkulowana jest w oparciu o koszty usług składających się łącznie na tę usługę. Organizator spotkania integracyjnego w zawartej ze Spółką umowie jako jej przedmiot określa np. „organizację eventu” lub „organizację cyklu spotkań integracyjnych” i tym samym przedmiotem jego świadczenia nie są poszczególne usługi (zapewnienie sali, zapewnienie sprzętu nagłaśniającego, zapewnienie noclegu dla pracowników, zapewnienie poczęstunku w postaci bufetu, kawy, obiadu, zapewnienie wieczornej oprawy muzycznej itd.). Organizator zatem na zlecenie Spółki podejmuje się wykonania wielu cząstkowych elementów jednej kompleksowej usługi w postaci np. „organizacji spotkania integracyjnego”, „organizacji spotkania pracowników/zespołu”, „ organizacji eventu”.

Spotkania integracyjne mogą być też organizowane bez udziału podmiotów zewnętrznych, za co Spółka otrzyma faktury na poszczególne koszty realizacji takiego spotkania np. „ usługa gastronomiczna”, „zestaw lunchowy”, „wynajem sali”, „wynajem instruktora”, „usługi turystyczne”, „ bilety” (teatr, kino, opera itp.).

Pracownicy i Współpracownicy nie ponoszą ostatecznie żadnych kosztów związanych z organizacją spotkania, jego elementami ani kosztów dojazdu na wskazane miejsce spotkania.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w przypadku, gdy Współpracownik sam poniesie koszty uczestnictwa i otrzyma dokumenty kosztowe na siebie, to ma on prawo rozliczyć w swojej działalności te wydatki jako koszty. Wówczas oczywiście zwrot tych wydatków, dokonany przez Spółkę na podstawie wystawionej przez Współpracownika faktury jest dla niego przychodem z działalności gospodarczej, a nie przychodem z nieodpłatnego świadczenia. Zapytanie – jak podkreśla Wnioskodawca – dotyczy wyłącznie sytuacji, w której Spółka bezpośrednio pokrywa koszty uczestnictwa Współpracownika w spotkaniu integracyjnym. Wniosek nie dotyczy zaś skutków podatkowych zwrotu kosztów uczestnictwa poniesionych przez Współpracowników, ponieważ zwrot ten jest dla Współpracowników przychodem podatkowym z prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy u pracownika uczestniczącego w spotkaniu powstanie przychód z nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w spotkaniu, a co za tym idzie, czy na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy w tym zakresie?
2. Czy u Współpracownika uczestniczącego w spotkaniu powstanie przychód z nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w spotkaniu, a co za tym idzie, czy na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy w tym zakresie?

Zdaniem Wnioskodawcy, u pracownika uczestniczącego w spotkaniu nie powstanie przychód z nieodpłatnego świadczenia, ponieważ uczestnictwo w spotkaniu zorganizowanym w celu poprawy jakości pracy w zespołach odbywa się na wniosek lub polecenie Spółki i w celu uzyskania przychodu przez Spółkę, a nie przez pracownika w związku z czym na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy w tym zakresie.

Również u Współpracownika uczestniczącego w spotkaniu nie powstanie przychód z nieodpłatnego świadczenia, ponieważ uczestnictwo w spotkaniu zorganizowanym w celu poprawy jakości pracy w zespołach odbywa się na wniosek lub polecenie Spółki i w celu uzyskania przychodu przez Spółkę, a nie przez Współpracownika w związku z czym na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy w tym zakresie.

Zarówno w przypadku pracowników Spółki jak i jej Współpracowników korzyść z tytułu ich uczestnictwa w spotkaniach integracyjnych odnosi Spółka, a nie uczestnicy.

Celem spotkań integracyjnych jest integracja pracowników i Współpracowników, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i Współpracownikami, zwiększenie ich zaangażowania w działalność Spółki oraz wzmocnienie więzi pomiędzy pracownikami i Współpracownikami a Spółką i w efekcie poprawa efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę a nie przez uczestników.

Obecność uczestników jest przez Spółkę oczekiwana, nawet jeśli część spotkania odbywa się po godzinach pracy lub w dniu wolnym od pracy, bo to Spółce zależy na obecności możliwie wszystkich osób wykonujących w Spółce prace w łączonych zespołach.

Konieczność zwoływania pracowników i Współpracowników na spotkania integracyjne wynika z faktu, że w Spółce zespoły składają się zarówno z pracowników jak i ze Współpracowników. Sprawna praca i dobry kontakt między członkami zespołów wymaga, by integrowali się oni razem. Nie przyniesie Spółce oczekiwanych korzyści wynikających ze zgranego zespołu i dobrej i sprawnej komunikacji, organizowanie spotkań tylko dla pracowników z pominięciem Współpracowników.

Istotne jest dla Spółki by ludzie pracujący dla Spółki w całej Polsce i to zarówno na umowach o pracę jak i na umowach o współpracę spotykali się przynajmniej 1 lub 2 razy w roku, żeby zacieśnić więzi i mieć okazję osobiście i w miłej, rozrywkowej atmosferze porozmawiać ze sobą tak o pracy jak i o innych sferach życia. Zwłaszcza Współpracownicy, którzy nie zawsze pracują w biurze Spółki muszą mieć dobry kontakt z pozostałymi, który pozwoli im na płynną współpracę. Płynna współpraca pomiędzy osobami wykonującymi wspólnie pracę dla Spółki ma kluczowe znaczenie dla efektywności wykonywania zadań dla klientów Spółki, a więc ma przełożenie na ochronę źródła i na uzyskanie przychodów przez Spółkę. Jest ewidentne, że cel – zintegrowanie ludzi wykonujących dla Spółki czynności przy wykonaniu umów Spółki z jej klientami – jest celem przynoszącym korzyść Spółce a nie jej personelowi.

Korzyść tę, osiąga Spółka zarówno w przypadku kosztów poniesionych na udział pracowników jak i Współpracowników we wspólnych spotkaniach integracyjnych. Zintegrowanie tylko części zespołu, nie przyniesie oczekiwanych korzyści dla Spółki.

Personel Spółki, który zwoływany jest przez Spółkę na spotkanie nie ponosi korzyści majątkowych. Często pracownicy i Współpracownicy nie chcą w nich uczestniczyć jeśli odbywają się poza umówionymi godzinami pracy, ponieważ wolą w tym czasie przebywać ze swoją rodziną czy przyjaciółmi. W interesie Spółki jest jednak by personel zacieśniał więzy również między sobą.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy podatkowe nie definiują jednak pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. Zdaniem Wnioskodawcy, na tle stanowiska wypracowanego przez sądy przyjmuje się, że obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. O powstaniu przychodu z nieodpłatnych świadczeń decydują okoliczności zaistniałe w konkretnej sprawie.

Wnioskodawca podnosi, że na temat powstawania u pracowników przychodów z tytułu udziału w imprezie integracyjnej, stanowisko Ministra Finansów ustabilizowało się po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. Minister Finansów rozstrzygnął, że pracownik uczestniczący w spotkaniu integracyjnym nie uzyskuje z tego tytułu przychodu. Przykładem jest interpretacja indywidualna z 5 listopada 2015 r., nr DD3.8222.2.364.2015.IMD, która uchyliła interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 26 listopada 2013 r., nr ITPB2/415-824/13/MU: „Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził: „wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest (…) spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania”.

W świetle powyższego – mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy PIT przychodów ze stosunku pracy – nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych(…).

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż w związku z udziałem w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę, jej uczestnicy nie uzyskają nieodpłatnego świadczenia, a tym samym, po stronie pracowników (i członków ich rodzin) nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy, w tym ze stosunku pracy.

Stanowisko to – w ocenie Wnioskodawcy – ma zastosowanie również w niniejszej sprawie. Uczestnicy nie odnoszą korzyści z tytułu tego, że coś zjedzą czy się napiją na spotkaniu czy też z tego tytułu, że proponuje im się udział we wspólnych zabawach, grach czy zdarzeniach kulturalnych. Uczestnik nawet będąc obecny może nic nie zjeść, bo nie ma ochoty czy nie uczestniczyć w zabawie tylko siedzieć przy stole i rozmawiać. Spółka oczekuje obecności personelu na spotkaniu integracyjnym, ale nie ma wpływu na to czy ktoś coś je czy nie i czy się bawi czy raczej odlicza czas do powrotu do domu. To Spółka stara się, wydobyć ze spotkania maksymalnie dużo – przyjrzeć się pracownikowi/Współpracownikowi, poobserwować jak czuje się w zespole, doprowadzić do tego, by zespół się zacieśnił.

Zdaniem Wnioskodawcy nie można więc twierdzić, że korzyść powstaje po stronie uczestników, tym bardziej, że nie da się określić na ile proponowane składniki imprezy są przez uczestnika wykorzystywane.

Dlatego, według Wnioskodawcy, ani po stronie pracownika ani Współpracownika nie powstanie przychód podatkowy z tytułu uczestnictwa w spotkaniach integracyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia nieodpłatne świadczenie. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest polskim producentem oprogramowania. Spółka podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce. Spółka prowadzi rozległą działalność w całej Polsce w oddziałach ulokowanych w różnych miastach Polski przy wykorzystaniu pracy pracowników (umowy o pracę) oraz osób prowadzących na własne nazwisko działalność gospodarczą (umowy o współpracy B2B) dalej zwani „Współpracownikami”.

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i związaną z nią strategią zarządzania personelem organizować będzie spotkania integracyjne mające na celu integrację zatrudnionych w Spółce, pracujących w zespołach pracowników oraz Współpracowników. Potrzeba organizowania tego rodzaju spotkań integracyjnych wynika z tego, że Spółka organizuje pracę w zespołach mieszanych – pracownicy ze Współpracownikami oraz z faktu, że posiada oddziały rozsiane po całej Polsce. Zespoły, w ramach których wykonywane są projekty, składają się z osób pracujących w jednym oddziale i biurze, z osób pracujących w ramach działalności gospodarczych poza biurami Spółki oraz z osób zatrudnionych w różnych oddziałach w różnych miastach. Z tej przyczyny osoby te nie mają często możliwości poznać się osobiście i zintegrować. Tymczasem, sprawne wykonywanie projektów wymaga by osoby je wykonujące dobrze ze sobą współpracowały, a więc muszą się znać i lubić. Spotkania integracyjne połączone z wyjazdem i zorganizowanym przez Spółkę programem wspólnego spędzenia czasu mają wpływać na wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole, jak również zwiększenie identyfikacji zespołu ze Spółką, motywację zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienie lojalności zespołu wobec Spółki. Wszystkie powyższe elementy przekładają się na podniesienie efektywności pracy i lepszą skuteczność w świadczeniu pracy, a to z kolei w konsekwencji wpływa na polepszenie wyników finansowych Spółki.

Spółka planuje organizować dwa rodzaje spotkań o charakterze integracyjnym:

• imprezy okolicznościowe (m.in. świąteczne)
• wspólne spotkania mające na celu zintegrowanie bądź podziękowanie zespołowi za dobre wyniki w obszarze działalności Spółki, w postaci np. wyjścia do restauracji, wyjścia na kręgle, wyjścia do teatru, organizowanych wyjazdowych imprez poza miejscem siedziby Spółki z zabawami i częścią wieczorną, które integrują zespół (dalej: „Spotkania integracyjne”).

W ramach organizacji spotkania Wnioskodawca ponosić będzie wszelkie niezbędne wydatki m. in.:

• usługi hotelowe (nocleg, pełne wyżywienie, sala konferencyjna),
• warsztaty/atrakcje zespołowe o charakterze integracyjnym/motywacyjnym,
• koszty dojazdu do miejsca spotkania,
• ubezpieczenie NNW,
• usługi kulturalno-edukacyjne (np. bilety do kina, teatru).

Uczestnictwo w spotkaniach jest wymagane jeśli spotkanie odbywa się w ramach umówionego czasu pracy, ale jest również oczekiwane przez Spółkę, nawet jeśli obejmuje godziny wieczorne czy weekend. W umowach o współpracy z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą na własne nazwisko, Współpracownik zobowiązuje się do uczestniczenia w tego typu wydarzeniach organizowanych przez Spółkę, o ile jest to możliwe w związku z wykonywaniem przez niego prac. Jeśli spotkanie odbywa się częściowo poza godzinami pracy i w weekendy Spółka nie może żądać stawiennictwa uczestnika w ramach zakontraktowanej pracy czy usług, ale jednak Spółka oczekuje, że pracownicy i Współpracownicy wezmą w nich udział.

Uczestnicy będący pracownikami nie ponoszą żadnych kosztów związanych z przybyciem na miejsce oraz uczestnictwem w imprezach integracyjnych. Uczestnikom będącym Współpracownikami Spółka zwraca koszty związane z przybyciem na miejsce i uczestnictwem w spotkaniach, jak: koszty przejazdu, hotelu itp., które, to koszty zostały uzgodnione wcześniej ze Spółką, o ile nie pokryła ich bezpośrednio Spółka.

Koszty te nie są pokrywane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, lecz ze środków obrotowych Spółki.

Spółka może otrzymywać faktury dokumentujące nabycie usługi organizacji spotkania integracyjnego, w ramach której dostawca usługi zapewnia łącznie m.in. organizację imprezy, miejsce (lokal), noclegi dla uczestników, posiłki, napoje, atrakcje itp. – taka sytuacja może wystąpić w szczególności, gdy Spółka podejmie decyzję o zleceniu zorganizowania spotkania integracyjnego innemu podmiotowi. Cena za usługę organizacji spotkania integracyjnego kalkulowana jest w oparciu o koszty usług składających się łącznie na tę usługę. Organizator spotkania integracyjnego w zawartej ze Spółką umowie jako jej przedmiot określa np. „organizację eventu” lub „organizację cyklu spotkań integracyjnych” i tym samym przedmiotem jego świadczenia nie są poszczególne usługi (zapewnienie sali, zapewnienie sprzętu nagłaśniającego, zapewnienie noclegu dla pracowników, zapewnienie poczęstunku w postaci bufetu, kawy, obiadu, zapewnienie wieczornej oprawy muzycznej itd.). Organizator zatem na zlecenie Spółki podejmuje się wykonania wielu cząstkowych elementów jednej kompleksowej usługi w postaci np. „organizacji spotkania integracyjnego”, „organizacji spotkania pracowników/zespołu”, „ organizacji eventu”.

Spotkania integracyjne mogą być też organizowane bez udziału podmiotów zewnętrznych, za co Spółka otrzyma faktury na poszczególne koszty realizacji takiego spotkania np. „ usługa gastronomiczna”, „zestaw lunchowy”, „wynajem sali”, „wynajem instruktora”, „usługi turystyczne”, „ bilety” (teatr, kino, opera itp.).

Pracownicy i Współpracownicy nie ponoszą ostatecznie żadnych kosztów związanych z organizacją spotkania, jego elementami ani kosztów dojazdu na wskazane miejsce spotkania.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w przypadku, gdy Współpracownik sam poniesie koszty uczestnictwa i otrzyma dokumenty kosztowe na siebie, to ma on prawo rozliczyć w swojej działalności te wydatki jako koszty. Wówczas oczywiście zwrot tych wydatków, dokonany przez Spółkę na podstawie wystawionej przez Współpracownika faktury jest dla niego przychodem z działalności gospodarczej, a nie przychodem z nieodpłatnego świadczenia. Zapytanie – jak podkreśla Wnioskodawca – dotyczy wyłącznie sytuacji, w której Spółka bezpośrednio pokrywa koszty uczestnictwa Współpracownika w spotkaniu integracyjnym. Wniosek nie dotyczy zaś skutków podatkowych zwrotu kosztów uczestnictwa poniesionych przez Współpracowników, ponieważ zwrot ten jest dla Współpracowników przychodem podatkowym z prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że dokonując oceny, czy udział w spotkaniach integracyjnych prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. stanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, czy szkoleniach choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, to po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu integracyjnym, zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Zatem, nie każde świadczenie spełnione na rzecz osoby fizycznej, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy zauważyć, że ww. wyrok Trybunału Konstytucyjnego odnosi się do pracowników. Jednakże zawarte w nim wskazania – odnoszące się do pracowników – mogą stanowić wskazówkę przy ustalaniu ewentualnego przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń dla osób niebędących pracownikami.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, iż udział pracowników i Współpracowników w organizowanych przez Spółkę spotkaniach integracyjnych, mających na celu wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole, zwiększenie identyfikacji zespołu ze Spółką, motywację zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienie lojalności zespołu wobec Spółki, a tym samym podniesienie efektywności pracy i lepszą skuteczność w świadczeniu pracy, a w konsekwencji polepszenie wyników finansowych Spółki, nie będzie generować po ich stronie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i odprowadzeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/