Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29-03-2018 r. – 0114-KDIP3-2.4011.9.2018.2.AK1

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca, jako płatnik, przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanej premii za dostarczenie dzieła minimum 7 dni przed wyznaczonym w umowie terminem końcowym nie będzie miał możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od wypłacanej premii za dostarczenie dzieła minimum 7 dni przed wyznaczonym w umowie terminem końcowym Wnioskodawca powinien ustalić koszty uzyskania przychodów zgodnie z postanowieniami art. 22 ust. 2 ww. ustawy

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do wypłacanej premii za wcześniejsze dostarczenie dzieła.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Osoba zatrudniona na podstawie umowy o dzieło z zastosowaniem autorskich 50% KUP będzie miała zapis w umowie o dzieło dotyczący premii przysługującej w przypadku złożenia „dzieła” przed terminem wyznaczonym w umowie. Zapis w umowie brzmi: „w przypadku dostarczenia dzieła minimum 7 dni przed wyznaczonym w umowie terminem końcowym, przysługuje premia w wysokości 500 złotych brutto”.

Wniosek zawierał braki formalne, w związku z czym pismem z dnia 1 lutego 2018 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.9.2018.1.AK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

1. Uzupełnienie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, czy osoba zatrudniona na podstawie umowy o dzieło będzie uzyskiwała przychody z tytułu działalności, o której mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (jeżeli tak, to należy podać z jakiego tytułu)?
2. Przeformułowanie pytań zadanych we wniosku oraz przedstawienie własnego stanowiska adekwatnego do zadanego pytania / pytań i przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego w taki sposób, aby tut. Organ podatkowy mógł dokonać jednoznacznej wykładni konkretnych przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczących sytuacji prawnopodatkowej Wnioskodawcy w kontekście jego odpowiedzialności podatkowej w trybie przewidzianym w art. 14b Ordynacji podatkowej.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie. W uzupełnieniu Wnioskodawca przedstawił następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem. W zakresie prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza zawierać umowy o dzieło, na podstawie których wykonawcy będą zobowiązywać się do stworzenia dzieła, które będzie stanowiło utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 880 z późn. zm., dalej jako: „Prawo autorskie”) oraz do przeniesienia na Wnioskodawcę majątkowych praw autorskich do stworzonego w wykonaniu tej umowy utworu. Przedmiotem umów o dzieło będzie w szczególności:

• „projekt testów integracyjnych rozszerzenia dla modułu aplikacji RM” – wykonawca dzieła będzie zobowiązany napisać w języku JAVA skrypt w oparciu o przekazane wymagania klienta, dzięki któremu odbywać się będą testy aplikacji; wykonawca dzieła musi samodzielnie wymyślić i napisać skrypt; działania wykonawcy dzieła mają charakter twórczy i oryginalny; polegają na działalności twórczej w zakresie programów komputerowych;
• „projekt i implementacja poprawki w mechanizmie zwołań RPC systemu SDP według specyfikacji HW37707” – wykonawca dzieła będzie zobowiązany znaleźć błąd w kodzie uprzednio przygotowanego narzędzia dla klienta i napisać od nowa w języku JAVA skrypt mający na celu naprawić błąd; następnie przygotowane przez wykonawcę dzieła rozwiązanie będzie testowane i po udanych testach zaimplementowane do aplikacji klienta; działania wykonawcy dzieła mają charakter twórczy i oryginalny; polegają na działalności twórczej w zakresie programów komputerowych.

Zgodnie z postanowieniami umowy, autorskie prawa majątkowe do utworów powstałych w wyniku wykonania umowy tj. do programów komputerowych oraz wszelkiej związanej z nimi dokumentacji nabywa, z chwilą ustalenia danego utworu w jakiejkolwiek postaci, Wnioskodawca.

W doktrynie prawa autorskiego wskazuje się, że program komputerowy może być uznany za utwór w rozumieniu Prawa autorskiego. Podkreśla się, że program komputerowy podlega ochronie bez względu na formę wyrażenia. Może to być zapis w formie kodu źródłowego lub kodu maszynowego. Za podlegający ochronie należy uznać także projekt oprogramowania komputerowego, czy fragment kodu.

Zatem zarówno stworzenie programu komputerowego, jak i dokumentacji związanej z programem komputerowym, w szczególności dokumentacji kodu, jest działalnością twórczą w zakresie programów komputerowych w rozumieniu art. 22 ust. 9b pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 200, dalej: „Ustawa o PIT”).

Za przeniesienie majątkowych praw autorskich do utworów powstałych w związku z wykonaniem umowy o dzieło, wykonawca otrzyma określone w umowie wynagrodzenie. Jest to wynagrodzenie za korzystanie z praw autorskich. Zatem do takiego wynagrodzenia Wnioskodawca stosować będzie 50% koszty uzyskania przychodów.

Ponadto zgodnie z umową, w przypadku dostarczenia dzieła minimum 7 dni przed wyznaczonym w umowie terminem końcowym, wykonawcy zostanie wypłacona premia w wysokości 500 zł brutto.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 50% stawki kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 w związku z art. 22 ust. 9b pkt 1 Ustawy o PIT do części wynagrodzenia stanowiącej premię za wcześniejsze dostarczenie dzieła?
2. Czy koniecznym jest określenie w umowie o dzieło, czy do premii za wcześniejsze oddanie dzieła stosuje się stawkę kosztów uzyskania przychodu określoną w art. 22 ust. 9 pkt 3 Ustawy o PIT, czy też stawkę, o której mowa w art. 22 ust. 9 pkt 4 Ustawy o PIT?

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 Ustawy o PIT koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% uzyskanego przychodu stosuje się, gdy przychód uzyskany został z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich. Przychodem uzyskanym z tytułu korzystania z praw autorskich jest niewątpliwie wynagrodzenie uzyskane za przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworu.

Z kolei do premii wypłacanej twórcy przenoszącemu autorskie majątkowe prawa do utworu możliwe będzie zastosowanie 50% stawki kosztów uzyskania przychodu tylko wtedy, gdy premia ta będzie pozostawać w bezpośrednim związku przyczynowo – skutkowym z utworem (tak wyrok NSA z dnia 7 marca 2013 r. II FSK 1378/11).

Wnioskodawca zamierza wypłacać wykonawcy premię w przypadku oddania utworu przed terminem określonym w umowie. Premia ta nie ma związku z rozmiarem zaangażowania i wkładu pracy twórcy, nie jest to także wynagrodzenie za szczególne cechy utworu wpływające na jego jakość i wartość. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, premia za wcześniejsze oddanie utworu nie pozostaje w bezpośrednim związku z utworem i wobec tego do takiej premii zastosowanie znajdzie stawka kosztów uzyskania przychodu określona w art. 22 ust. 9 pkt 4 Ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy jako źródło przychodów wymienia się działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W myśl przepisów art. 41 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przechodząc do kwestii kosztów uzyskania przychodów, to są one uregulowane w przepisach rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku osoby, która uzyskuje przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy o dzieło, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 – w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił jednak możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W myśl art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności:

1. twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, urbanistyki, literatury pięknej, sztuk plastycznych, muzyki, fotografiki, twórczości audiowizualnej, programów komputerowych, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2. badawczo-rozwojowej oraz naukowo-dydaktycznej;
3. artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej i estradowej, reżyserii teatralnej i estradowej, sztuki tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki, instrumentalistyki, kostiumografii, scenografii;
4. w dziedzinie produkcji audiowizualnej reżyserów, scenarzystów, operatorów obrazu i dźwięku, montażystów, kaskaderów;
5. publicystycznej.

Jak z powyższego przepisu wynika, tylko ww. rodzaje działalności pozwalają na zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 10 ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu korzystania z praw autorskich lub pokrewnych (lub rozporządzania tymi prawami), i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

O zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje zatem fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za korzystanie z praw autorskich i pokrewnych (lub rozporządzania tymi prawami) do utworu, będącego przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880, z późn. zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych we wskazanej regulacji, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ww. ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 tej ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 21 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3 i ust. 4 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że: domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Zatem twórca – zleceniobiorca nabywa prawa autorskie majątkowe i osobiste, z tym, że prawa osobiste są niezbywalne. Podstawową zasadą prawa autorskiego jest, że prawo to powstaje w sposób pierwotny na rzecz twórcy. Zatem, z chwilą ustalenia utworu pracownik nabywa do niego prawa majątkowe i osobiste.

Zatem, z treści umowy o dzieło (lub innego dokumentu) powinno wynikać, że obowiązki zleceniobiorcy obejmują działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny, czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z korzystaniem lub rozporządzaniem przez niego z przysługujących mu praw autorskich. Innymi słowy, warunkiem zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów jest uzyskanie przychodu przez twórcę lub artystę wykonawcę, źródłem tego przychodu muszą być prawa autorskie lub prawa pokrewne i uzyskanie przychodu przez twórcę musi wynikać z korzystania przez twórcę lub artystę wykonawcę z tychże praw lub z rozporządzenia tymi prawami.

Należy podkreślić, że norma art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyjątku od zasady. Przewidziana w nim preferencja zastosowania 50% stawki kosztów uzyskania przychodu nie może być zatem interpretowana w sposób rozszerzający.

Uzasadnieniem zastosowania tej preferencji jest szczególny rodzaj dochodu uzyskanego za stworzenie i przeniesienie praw do utworu. Istotą unormowania art. 22 ust. 9 pkt 3 omawianej ustawy, nie jest preferowanie wynagrodzenia za rodzaj podejmowanych w danym czasie czynności, lecz preferowanie wynagrodzenia za efekt działań twórczych, a więc stworzenie utworu. Tylko w przypadku jego określenia przez strony umowy zlecenia możliwe jest zastosowanie do tego wynagrodzenia 50% stawki kosztów uzyskania przychodu.

Należy podkreślić, że samo posiadanie statusu twórcy utworów jest niewystarczające do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Niezbędne jest by twórca osiągał przychód bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych lub rozporządzaniem tymi prawami, co wymaga z kolei stosownego udokumentowania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zawierać umowy o dzieło, na podstawie których wykonawcy będą zobowiązywać się do stworzenia dzieła, które będzie stanowiło utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz do przeniesienia na Wnioskodawcę majątkowych praw autorskich do stworzonego w wykonaniu tej umowy utworu. Zgodnie z zawartą umową, w przypadku dostarczenia dzieła minimum 7 dni przed wyznaczonym w umowie terminem końcowym, wykonawcy zostanie wypłacona premia w wysokości 500 zł brutto.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że premia za dostarczenie dzieła minimum 7 dni przed wyznaczonym w umowie terminem końcowym nie stanowi przychodu za wykonanie utworu, bowiem nie jest bezpośrednio związana z korzystaniem przez twórcę z praw autorskich lub rozporządzaniem tymi prawami. Nie istnieje zatem bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy między premią za dostarczenie dzieła minimum 7 dni przed wyznaczonym w umowie terminem końcowym a twórczą pracą pracownika. Nie można również przyjąć, że powyższy składnik wynagrodzenia stanowi zapłatę za efekt pracy twórczej, skoro jego otrzymanie jest uzależnione od innych czynników, niż tylko wykonywanie czynności o charakterze twórczym.

Premia jest wynagrodzeniem dodatkowym, niezależnym od wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich (pracę twórczą). Zatem należy uznać, że w stosunku do tego składnika wynagrodzenia norma kosztów uzyskania przychodu powinna być ustalona zgodnie z postanowieniami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem normę 50% kosztów uzyskania przychodów tytułem korzystania z praw autorskich (rozporządzania nimi) należy stosować tylko w stosunku do wynagrodzenia uzyskanego za korzystanie z tych praw.

Podsumowując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca, jako płatnik, przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanej premii za dostarczenie dzieła minimum 7 dni przed wyznaczonym w umowie terminem końcowym nie będzie miał możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od wypłacanej premii za dostarczenie dzieła minimum 7 dni przed wyznaczonym w umowie terminem końcowym Wnioskodawca powinien ustalić koszty uzyskania przychodów zgodnie z postanowieniami art. 22 ust. 2 ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy zauważyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie objętym zadanymi pytaniami tj. rozstrzyga kwestie braku możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do wypłacanej premii za wcześniejsze dostarczenie dzieła.

Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii prawidłowości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu do wynagrodzenia zasadniczego wypłacanego przez Wnioskodawcę, z uwagi na brak żądania Wnioskodawcy w tym zakresie. Zawarte w opisie zdarzenia przyszłego oraz własnym stanowisku informacje dotyczące stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia zasadniczego, potraktowano jako element przedstawionego opisu sprawy bez dokonywania oceny jego prawidłowości.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/