Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23-10-2017 r. – 0115-KDIT2-2.4011.227.2017.2.ENB

Opodatkowanie stypendiów wypłacanych w ramach programu Erasmus+

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 15 września 2017 r. oraz 2 października 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Erasmus z założenia jest programem przeznaczonym dla uczelni, a w szczególności ich studentów i pracowników wspierającym ich współpracę na arenie międzynarodowej. Program stwarza studentom i pracownikom możliwość realizacji studiów i pobytów dydaktycznych w zagranicznych uczelniach partnerskich oraz praktyk i szkoleń w zagranicznych instytucjach partnerskich. Uczestnicy Programu Erasmus (we wszystkich jego edycjach bez względu na obowiązujące w danym okresie nazewnictwo), zarówno studenci jak i pracownicy otrzymują stypendium. Stypendia przyznawane zarówno studentom jak i pracownikom w ramach poprzedniej edycji programu Erasmus, jako komponentu programu „Uczenie się przez całe życie”, tzn. w edycji programu na lata 2007-2013 (która obowiązywała także w roku akademickim 2013/2014) były zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie znajdowało podstawę w decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 31 maja 2010 r. (pismo nr MNiSW-DNS-WSP-6101-8684-2/ZM/10). W dniu 1 stycznia 2014 r. weszło w życie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 1288/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające Erasmus+; unijny program na rzecz kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylające decyzje nr 1719/2006/WE, 1720/2006/WE i 1298/2008/WE (Dz.U.UE.L.2013.347.50), które w części dot. uwarunkowań (punkt 40) oraz w punkcie 2 artykułu nr 23 „Dostęp” określa wypłaty na wsparcie mobilności uczestników programu jako stypendia. W punkcie (40) Rozporządzenia wskazano: Aby poprawić dostęp do Programu, należy dostosować stypendia wspierające mobilność osób do kosztów życia i utrzymania w państwie przyjmującym. Należy też zachęcać państwa członkowskie, aby zgodnie z prawem krajowym zwalniały stypendia z jakiegokolwiek opodatkowania i kosztów socjalnych. Takie samo zwolnienie powinno stosować się do podmiotów publicznych lub prywatnych, udzielających takiego wsparcia finansowego zainteresowanym osobom. W art. 23 ust. 2 Rozporządzenia wskazano, że przy realizacji Programu, między innymi w odniesieniu do wyboru uczestników i przyznawania stypendiów, Komisja i państwa członkowskie zapewniają, aby dokładano szczególnych starań w celu wspierania włączenia społecznego oraz uczestnictwa osób o specjalnych potrzebach lub mniejszych szansach, a w art. 25 zapisano, że „Komisja, we współpracy z państwami członkowskimi, zapewnia ogólną spójność i komplementarność Programu z: a) odpowiednimi strategiami politycznymi i programami, w szczególności dotyczącymi kultury i mediów, zatrudnienia, badań i innowacji, przemysłu i przedsiębiorstw, spójności i polityki rozwoju, a także polityki rozszerzenia oraz inicjatyw, instrumentów i strategii w dziedzinie polityki regionalnej i stosunków zewnętrznych. Stypendia przyznawane na mobilność pracowników zgodnie z Przewodnikiem po programie Erasmus + oraz wytycznymi Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji na rok 2014/2015, mają charakter ryczałtowego dofinansowania, jako wkład w koszty i mogą zawierać jeden lub dwa komponenty: ryczałt na koszty utrzymania, określany jako Wsparcie indywidualne, obliczany jako iloczyn stawki dziennej i liczby dni pobytu oraz opcjonalnie także ryczałt na koszty podróży obliczany w oparciu o kalkulator odległości określony w Przewodniku. Uczelnie samodzielnie podejmują decyzję, czy będą przyznawać pracownikom stypendium zawierające tylko jeden komponent Wsparcie indywidualne, czy też oba komponenty. Zgodnie z Przewodnikiem oraz z wytycznymi Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji jednostką czasową, na którą przyznawane jest stypendium na koszty utrzymania (Wsparcie indywidualne) jest dzień pobytu i uczelnie nie mają możliwości przyznania stypendium na okres inny niż konkretna liczba pełnych dni. Stypendium w takiej samej wysokości i w oparciu o jednakowe zasady wypłacane jest zarówno studentom, jak i pracownikom uczelni. Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1176) zaniechano poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów osób fizycznych z tytułu stypendiów na wyjazdy zagraniczne otrzymywanych w ramach programu „Erasmus+”, w części przekraczającej dochody zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaniechanie, o którym mowa powyżej, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. Biorąc zatem pod uwagę okres obowiązywania programu Erasmus+, który przewidziany jest od 1 stycznia 2014 do 31 grudnia 2020, Wnioskodawca nie ma pewności co do istnienia obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy od kwoty stanowiącej nadwyżkę pomiędzy wysokością stypendium, a kwotą wolną od podatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochody (przychody) uzyskane w latach 2014 – 2021 przez pracowników uczelni z tytułu stypendiów w ramach programu „Erasmus+”, stanowią dochód (przychód) z tytułu stosunku pracy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane pracownikom uczelni, korzystającym z programu „Erasmus+”, stypendium nie stanowi przychodu uzyskiwanego z tytułu stosunku pracy, a stanowi przychód z tytułu innych źródeł.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy (…), a zgodnie z pkt 9) inne źródła. W myśl art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy (…) uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Definicja przychodu ze stosunku pracy, zawarta w art. 12 ust. 1 nie wymienia stypendium, jest ono natomiast enumeratywnie wymienione w art. 20 ust. 1, tj. w definicji przychodów z innych źródeł (o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9). Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy „za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach”. Źródłem dochodu (przychodu) jest stypendium, a nie stosunek pracy i idące za nim wynagrodzenie.

Stąd kierując się podstawą zwolnienia, o której mowa w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz.1176), a także po analizie wskazanych przepisów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że stypendium, o którym mowa nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, a stanowi przychód z tytułu innych źródeł. W przypadku uznania stypendiów za przychód z innego źródła nie nastąpi obowiązek rozliczenia dochodu uzyskiwanego z tytułu stypendium w PIT-11, jak również płatnik nie będzie zobowiązany do odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie ustalenia źródła przychodu, braku obowiązku pobierania zaliczek od stypendiów wypłacanych w latach 2015-2018 oraz braku obowiązku wykazywania stypendiów wypłacanych w latach 2015-2018 w PIT-11, jest nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód wiązał się z wykonywaniem pracy na rzecz pracodawcy. Świadczenie otrzymane za pośrednictwem pracodawcy, lecz nie wynikające ze stosunku pracy, nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłem przychodu są tzw. „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r. za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć nie tylko przychody wprost wymienione w tym przepisie – w tym stypendia, ale również inne przychody które nie zostały enumeratywnie w nim wskazane i jednocześnie nie są zakwalifikowane do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku gdy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Natomiast na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane jednostki organizacyjne uczelni, placówki naukowe, zakłady pracy oraz inne jednostki organizacyjne od wypłacanych przez nie stypendiów.

Za stypendia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uważa się w szczególności stypendia przyznawane uczestnikom studiów doktoranckich, stypendia naukowe, stypendia i inne należności otrzymywane przez osoby kierowane za granicę w celach naukowych, dydaktycznych lub szkoleniowych, stypendia za rozwiązywanie zadań badawczych i wdrożeniowych oraz przyznawane studentom studiów dziennych stypendia za wyniki w nauce i stypendia ministra za osiągnięcia w nauce (art. 35 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z treści wniosku, Erasmus jest programem przeznaczonym dla uczelni, a w szczególności ich studentów i pracowników wspierającym ich współpracę na arenie międzynarodowej. Program stwarza studentom i pracownikom możliwość realizacji studiów i pobytów dydaktycznych w zagranicznych uczelniach partnerskich oraz praktyk i szkoleń w zagranicznych instytucjach partnerskich. Uczestnicy Programu Erasmus (we wszystkich jego edycjach bez względu na obowiązujące w danym okresie nazewnictwo), zarówno studenci jak i pracownicy otrzymują stypendium. W dniu 1 stycznia 2014 r. weszło w życie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 1288/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające Erasmus+; unijny program na rzecz kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylające decyzje nr 1719/2006/WE, 1720/2006/WE i 1298/2008/WE (Dz.U.UE.L.2013.347.50), które w części dot. uwarunkowań (punkt 40) oraz w punkcie 2 artykułu nr 23 „Dostęp” określa wypłaty na wsparcie mobilności uczestników programu jako stypendia. W punkcie (40) Rozporządzenia wskazano: Aby poprawić dostęp do Programu, należy dostosować stypendia wspierające mobilność osób do kosztów życia i utrzymania w państwie przyjmującym. Należy też zachęcać państwa członkowskie, aby zgodnie z prawem krajowym zwalniały stypendia z jakiegokolwiek opodatkowania i kosztów socjalnych. Takie samo zwolnienie powinno stosować się do podmiotów publicznych lub prywatnych, udzielających takiego wsparcia finansowego zainteresowanym osobom. W art. 23 ust. 2 Rozporządzenia wskazano, że przy realizacji Programu, między innymi w odniesieniu do wyboru uczestników i przyznawania stypendiów, Komisja i państwa członkowskie zapewniają, aby dokładano szczególnych starań w celu wspierania włączenia społecznego oraz uczestnictwa osób o specjalnych potrzebach lub mniejszych szansach, a w art. 25 zapisano, że „Komisja, we współpracy z państwami członkowskimi, zapewnia ogólną spójność i komplementarność Programu z: a) odpowiednimi strategiami politycznymi i programami, w szczególności dotyczącymi kultury i mediów, zatrudnienia, badań i innowacji, przemysłu i przedsiębiorstw, spójności i polityki rozwoju, a także polityki rozszerzenia oraz inicjatyw, instrumentów i strategii w dziedzinie polityki regionalnej i stosunków zewnętrznych. Stypendia przyznawane na mobilność pracowników zgodnie z Przewodnikiem po programie Erasmus + oraz wytycznymi Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji na rok 2014/2015, mają charakter ryczałtowego dofinansowania, jako wkład w koszty i mogą zawierać jeden lub dwa komponenty: ryczałt na koszty utrzymania, określany jako Wsparcie indywidualne, obliczany jako iloczyn stawki dziennej i liczby dni pobytu oraz opcjonalnie także ryczałt na koszty podróży obliczany w oparciu o kalkulator odległości określony w Przewodniku. Uczelnie samodzielnie podejmują decyzję, czy będą przyznawać pracownikom stypendium zawierające tylko jeden komponent Wsparcie indywidualne, czy też oba komponenty. Zgodnie z Przewodnikiem oraz z wytycznymi Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji jednostką czasową, na którą przyznawane jest stypendium na koszty utrzymania (Wsparcie indywidualne) jest dzień pobytu i uczelnie nie mają możliwości przyznania stypendium na okres inny niż konkretna liczba pełnych dni. Stypendium w takiej samej wysokości i w oparciu o jednakowe zasady wypłacane jest zarówno studentom, jak i pracownikom uczelni. Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1176) zaniechano poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów osób fizycznych z tytułu stypendiów na wyjazdy zagraniczne otrzymywanych w ramach programu „Erasmus+”, w części przekraczającej dochody zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaniechanie, o którym mowa powyżej, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. Wnioskodawca wypłaca stypendia za lata 2014/2015 do 2020/2021.

W świetle dokonanej powyżej analizy źródeł przychodów należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że stypendia wypłacane w ramach programu Erasmus+ stanowią dla pracowników przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie jednak, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody z tytułu stypendiów – w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym było otrzymywane stypendium.

Mając zatem na uwadze ww. okoliczności faktyczne, uznać należy, że stypendia wypłacone w ramach programu „Erasmus+” w latach 2014-2021, korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167), za każdy dzień, w którym było otrzymywane stypendium.

Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej dla poszczególnych państw określa załącznik do ww. rozporządzenia.

Ewentualna nadwyżka otrzymanych świadczeń, ponad limit określony w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej, stanowi dla pracowników Wnioskodawcy przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, w myśl § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 sierpnia 2015 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1176), zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów osób fizycznych z tytułu stypendiów na wyjazdy zagraniczne otrzymywanych w ramach programu „Erasmus+”, w części przekraczającej dochody zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

Stosownie do § 2 ww. rozporządzenia zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.

Natomiast w myśl § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2190) zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów z tytułu stypendiów otrzymywanych w ramach programu „Erasmus+” ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1288/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiającym „Erasmus+”: unijny program na rzecz kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylającym decyzje nr 1719/2006/WE, 1720/2006/WE i 1298/2008/WE (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 50), przez osoby fizyczne na wyjazdy zagraniczne, w części przekraczającej dochody zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 i 2048).

Stosownie do § 2 pkt 1 ww. rozporządzenia zaniechanie, o którym mowa w § 1 pkt 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2018 r.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że w odniesieniu do stypendiów wypłacanych w latach 2015-2018, do których znajduje zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz regulacje dotyczące zaniechania poboru podatku zawarte w ww. rozporządzeniach Wnioskodawca nie był i nie będzie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jak również do wykazywania tych świadczeń w informacjach PIT-11.

Natomiast w odniesieniu do nadwyżki stypendiów wypłacanych w 2014 r. oraz w latach 2019-2021 (w świetle aktualnego stanu prawnego), ponad limit określony w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej korzystający ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23a lit. a) ustawy, na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązek poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy. Ponadto nadwyżka ta – co wynika z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym powinna zostać wykazana w informacji PIT-11 wystawianej za rok 2014 r. – w przypadku gdy Wnioskodawca nie dokonywał rocznego obliczenia podatku za ten rok, lub w rocznym obliczeniu podatku, oraz w informacjach PIT-11 które będą wystawiane za lata 2019-2021.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe w zakresie ustalenia źródła przychodu, braku obowiązku pobierania zaliczek od stypendiów wypłacanych w latach 2015-2018 oraz braku obowiązku wykazywania tych stypendiów w PIT-11, natomiast za nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Natomiast w stosunku do zdarzenia przyszłego interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/