Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23-02-2018 r. – 0114-KDIP3-2.4011.11.2018.1.KW1

Dotyczy: obowiązków płatnika związanych z organizowaniem na rzecz pracowników wydarzeń integracyjnych

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z organizowaniem na rzecz pracowników wydarzeń integracyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników posiadających kwalifikacje w dziedzinach m.in. ekonomii, finansów, statystyki, systemu finansowego, systemu płatniczego, zarządzania rezerwami dewizowymi, informatyki oraz prawa. Struktura organizacyjna Banku obejmuje Centralę, na którą składają się departamenty, oraz oddziały okręgowe zlokalizowane każdym z miast wojewódzkich („Jednostki organizacyjne”). Rozległa struktura organizacyjna oraz złożoność i różnorodność funkcji wykonywanych przez Wnioskodawcę powoduje, że jako pracodawca Bank podejmuje działania nakierowane na zapewnienie współpracy pomiędzy Jednostkami organizacyjnymi oraz komunikacji wśród załogi. Jedną z form działań w tym zakresie jest tworzenie warunków do integracji pracowników poprzez aktywność sportową. Ponadto, w oparciu o wypracowane doświadczenia własne oraz innych pracodawców, Bank uznaje, że aktywność i rywalizacja sportowa nie tylko sprzyja nawiązywaniu dobrych relacji między pracownikami, ale jednocześnie obniża ryzyko chorób zawodowych, zmniejsza stres, ogranicza ryzyko wypalenia zawodowego, wyzwala kreatywność, co powinno przyczyniać się do lepszej wydajności w pracy. Wnioskodawca wskazuje, iż głównymi celami działań podejmowanych przez Bank na rzecz pracowników w powyższym zakresie są:

1. dbałość o odpowiednią atmosferę i komunikację w pracy;
2. budowanie i wzmocnienie relacji służbowych;
3. zwiększenie świadomości pracowników w zakresie organizacji Banku oraz zadań realizowanych przez poszczególne Jednostki organizacyjne;
4. pogłębienie w pracownikach poczucia przynależności do załogi Wnioskodawcy (budowanie tożsamości);
5. budowanie wizerunku Wnioskodawcy jako pracodawcy pożądanego na rynku pracy;
6. popularyzowanie aktywności sportowej i zdrowego stylu życia w celu utrzymania pracowników w odpowiedniej kondycji psychofizycznej, redukowania stresu oraz zmniejszenia podatności na wszelkiego rodzaju choroby.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe działania powinny przełożyć się na lepszą wydajność pracowników, a tym samym sprawne i efektywne wykonywanie zadań leżących w kompetencji Banku.

Do wskazanych działań Wnioskodawcy o charakterze sportowo-integracyjnym („Wydarzenia integracyjne”) zaliczają się m.in. organizacja dla pracowników Banku:

1. zawodów sportowych, w różnych dyscyplinach sportowych, takich jak: turnieje piłki nożnej i halowej, turnieje piłki siatkowej, regaty żeglarskie, turnieje w badmintona i squasha, zawody w jeździe na rowerze, zawody w biegach („Zawody sportowe”);
2. zajęć sportowych, w różnych dyscyplinach sportowych, polegających na zapewnieniu możliwości odbywania treningów, np. poprzez wynajem hali sportowej do treningów piłki halowej, piłki siatkowej, itp. w niektórych przypadkach wraz z profesjonalnym trenerem („Zajęcia sportowe”).

Wydarzenia integracyjne finansowane są ze środków Wnioskodawcy i nie są finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z organizacją Zawodów sportowych, Bank ponosi wydatki, w szczególności na:

1. transport pracowników na miejsce, w którym odbywają się Zawody sportowe, oraz transport powrotny (np. koszty wynajmu autokaru);
2. nocleg pracowników w miejscu, w którym odbywają się Zawody sportowe;
3. wynajem obiektów sportowych, na których odbywają się Zawody sportowe (np. hala sportowa);
4. wynajem sprzętu sportowego wykorzystywanego w ramach Zawodów sportowych (np. żaglówki w przypadku organizacji regat);
5. opłacenie wynagrodzenia osób występujących w roli sędziów w zakresie określonych dyscyplin sportowych (np. piłka nożna);
6. wyżywienie pracowników podczas Zawodów sportowych, w tym organizację uroczystej kolacji, w trakcie której wręczane są nagrody;
7. nabycie nagród (tj. symboliczne puchary i medale, nieprzedstawiające dla pracowników wartości ekonomicznej);
8. nabycie strojów sportowych dla pracowników na potrzeby Zawodów sportowych (stroje opatrzone są logo oraz są powierzane pracownikom – stanowią własność Wnioskodawcy).

Natomiast w związku z organizacją Zajęć sportowych, Bank ponosi wydatki w szczególności na: wynajem obiektów sportowych, np. hal sportowych, kortów do squasha / badmintona oraz nabycie podstawowego sprzętu na potrzeby Zajęć sportowych, np. piłek (sprzęt udostępniany pracownikom stanowi własność Wnioskodawcy).

Mając na względzie cel przyświecający organizacji Wydarzeń integracyjnych, intencją Banku jest umożliwienie udziału w nich jak największej liczbie pracowników. Z tego względu, zaproszenia do wzięcia udziału w Wydarzeniach integracyjnych adresowane są do wszystkich pracowników Banku za pośrednictwem wewnętrznej sieci komputerowej (tzw. intranetu), mailowo, poprzez informacje wywieszone w wyznaczonych miejscach na terenie budynków należących do Wnioskodawcy oraz przez wyznaczonych pracowników. Warunkiem wzięcia udziału w Wydarzeniach integracyjnych jest zgłoszenie przez pracownika („Uczestnika”) chęci uczestnictwa. Wydarzenia integracyjne z zasady dostępne są poza godzinami pracy.

W interesie Wnioskodawcy jest przede wszystkim udział pracowników w Wydarzeniach integracyjnych, co zapewni ich integracyjny i prozdrowotny efekt, istotny dla Wnioskodawcy. Temu samemu celowi służy finansowanie transportu, zakwaterowania oraz wyżywienia pracowników w ramach Zawodów sportowych. W przypadku braku zapewnienia tych świadczeń istnieje wysokie ryzyko, że pracownicy nie zdecydowaliby się wziąć udziału w Zawodach sportowych, a tym samym cel Wnioskodawcy związany z organizacją Wydarzeń integracyjnych nie zostałby osiągnięty.

Obecnie Bank, działając jako płatnik PIT, ustala przychody pracowników z tytułu udziału w Wydarzeniach integracyjnych opierając się na szacowaniu ich wartości pieniężnej na podstawie poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów. Wnioskodawca wskazuje, że przychód Uczestnika kalkulowany jest jako iloraz kosztów Banku, poniesionych w związku z organizacją danego Wydarzenia integracyjnego, i liczby Uczestników, z uwzględnieniem ewentualnych harmonogramów udziału w Zajęciach sportowych.

Bank nie jest w stanie ustalić stopnia skorzystania przez Uczestników z możliwości/atrakcji oferowanych w ramach Wydarzeń integracyjnych na tyle precyzyjnie, aby możliwe było skonkretyzowanie i zindywidualizowanie wartości otrzymanych świadczeń w odniesieniu do poszczególnych pracowników na gruncie przepisów ustawy o PIT. Jakkolwiek Bank prowadzi ewidencje pracowników, którzy zadeklarowali uczestnictwo w Wydarzeniach integracyjnych (w oparciu o pisemne/elektroniczne deklaracje uczestnictwa w Zajęciach sportowych i Zawodach sportowych oraz, w niektórych przypadkach, harmonogramy udziału w Zajęciach sportowych), Bank nie posiada precyzyjnych informacji, pozwalających na ustalenie: (i) czy wszystkie osoby, które deklarowały udział w Zajęciach sportowych rzeczywiście to robią, a jeżeli tak, to jak często i w jakim wymiarze czasowym, (ii) czy i w jakim stopniu poszczególni Uczestnicy Zawodów sportowych faktycznie skorzystali ze wszystkich oferowanych w ramach tych wydarzeń możliwości/atrakcji (np. czy aktywnie uczestniczyli w Zawodach sportowych, skorzystali ze wszystkich oferowanych posiłków, itp.).

Obecnie Wnioskodawca dolicza do przychodu pracowników szacowaną w powyższy sposób wartość pieniężną, związaną z udziałem pracownika w Wydarzeniach integracyjnych. Niemniej jednak, w kontekście wyroku Trybunału Konstytucyjnego („TK”) z dnia 8 lipca 2014 r. o sygn. akt K 7/13 oraz obserwacji bieżącej linii interpretacyjnej organów podatkowych w tym zakresie Bank powziął wątpliwość, czy wyżej wskazane podejście jest właściwe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z udziałem pracowników w Wydarzeniach integracyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę, uzyskują oni przychód na gruncie ustawy o PIT, a tym samym, czy na Wnioskodawcy spoczywają obowiązki płatnika PIT w tym zakresie?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z udziałem pracowników w Wydarzeniach integracyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę, pracownicy nie uzyskują przychodu na gruncie ustawy o PIT, a tym samym, na Wnioskodawcy nie spoczywają obowiązki płatnika PIT w tym zakresie.

1. Regulacje prawne

Definicja przychodów zawarta jest w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym „przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.”.

Katalog źródeł przychodów określony został w art. 10 ustawy o PIT. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, źródłem przychodu jest stosunek pracy.

Jak stanowi natomiast art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, „za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.”.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów, w myśl art. 12 ust. 2 ustawy o PIT, „ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.”.

Ponadto, na mocy art. 12 ust. 3 ustawy o PIT, „wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.”.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ustawy o PIT, „wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.”.

Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o PIT, „jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.”.

W myśl art. 31 ust. 1 ustawy o PIT, „osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.”.

Natomiast, jak stanowi art. 38 ust. 1 i la ustawy o PIT: „płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. la.”, „w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.”.

Jednocześnie, art. 39 ust. 1 ustawy o PIT wskazuje iż, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, co do zasady, płatnicy, o których mowa w m.in. w art. 31 ustawy o PIT, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

2. Udział pracowników w Wydarzeniach integracyjnych na gruncie ustawy o PIT

Przepisy ustawy o PIT nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 ustawy PIT. Znaczenie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. o sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. o sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny („NS”) ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. NSA uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. o sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do PIT, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1, w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o PIT.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy TK, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. o sygn. akt K 7/13, stwierdził, iż „(…) przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.”.

Zgodnie z uzasadnieniem cytowanego powyżej wyroku, należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które jednocześnie (łącznie) spełniają następujące kryteria:

1. po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
2. po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W powołanym wyroku TK zwrócił również uwagę, że świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia – w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych – są traktowane jako przychód wyłącznie pod warunkiem, że są „otrzymane”, co ma wskazywać na bezwzględnie -w odniesieniu do tego rodzaju przychodu – wymagany realny charakter świadczenia. W odniesieniu do pieniędzy (wartości pieniężnych) owo skonkretyzowanie i przypisanie ich jako przychodu, będącego podstawą opodatkowania, jest możliwe bez elementu realnego, tj. wydania sumy podatnikowi. Natomiast w odniesieniu do świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika, nie uzyskuje on przychodu. Tym bardziej, że bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości.

W ocenie TK, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) w związku z udziałem w spotkaniu integracyjnym (zagadnienie analizowane przez TK w cytowanym wyroku), nie jest spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie można bowiem przypuszczać, że gdyby pracodawca nie organizował spotkań integracyjnych pracownicy organizowaliby je we własnym zakresie. Ponadto, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika, nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje bowiem zdarzenie, z którym ustawa o PIT wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, że bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym, czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W świetle powyższego – mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT przychodów ze stosunku pracy – nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu PIT (przykładem tego rodzaju świadczenia jest zaoferowanie pracownikowi przez pracodawcę udziału w spotkaniu integracyjnym lub wzięcie w nim udziału).

W niniejszym stanie faktycznym zdaniem Wnioskodawcy nie jest spełnione drugie i trzecie ze wskazanych przez TK kryteriów.

Po pierwsze, Bank organizuje Wydarzenia integracyjne przede wszystkim ze względu na własne korzyści, wynikające z integracji załogi oraz właściwej kondycji psychofizycznej pracowników. W konsekwencji, organizując Wydarzenia integracyjne, Bank dąży do umożliwienia udziału w nich jak największej liczbie pracowników. Nie ulega bowiem wątpliwości, że integracja pracowników jest korzystna z punktu widzenia pracodawcy, ponieważ może wpływać na wyższą jakość ich pracy oraz efektywność zespołu, a co za tym idzie ma pozytywny wpływ na stopień realizacji zadań Wnioskodawcy. Tym samym, umożliwienie pracownikom udziału w Wydarzeniach integracyjnych leży przede wszystkim w interesie Wnioskodawcy jako pracodawcy. Zatem warunek powstania przychodu, wymagający, aby otrzymywane świadczenie było przekazywane w nteresie pracownika, nie jest spełniony. Nie sposób stwierdzić, iż pracownicy Banku, którzy biorą udział w Wydarzeniach integracyjnych, ponieśliby ten wydatek ze środków prywatnych. Można również uznać, iż wydatku takiego nie musieliby ponosić w tym sensie, że wydatek taki nie stanowi wydatku koniecznego dla ich utrzymania. Tym samym trudno jest mówić o korzyści w postaci uniknięcia wydatku, który i tak musieliby ponieść z własnych środków.

Po drugie, w przypadku Wydarzeń integracyjnych nie jest możliwe skonkretyzowanie i indywidualne przypisanie świadczeń otrzymanych przez Uczestników. Stosowana dotychczas przez Bank metoda obliczenia przychodów Uczestników nie umożliwia, zdaniem Wnioskodawcy, ustalenia przychodu określonego w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. W świetle cytowanego powyżej wyroku TK, wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika w ramach Wydarzeń integracyjnych, wyliczana obecnie przez Wnioskodawcę w drodze arytmetycznego działania, nie może być utożsamiona z realną wartością faktycznie otrzymanych świadczeń przez pracownika, tj. jego przychodem w rozumieniu ustawy o PIT, gdyż nie odpowiada ona skonkretyzowanej i indywidualnie ustalonej wartości świadczenia otrzymanego przez konkretnego Uczestnika.

Wskazane stanowisko własne Wnioskodawcy zbieżne jest z tezami wyroku TK z dnia 8 lipca 2014 r. o sygn. akt K 7/13, zgodnie z którym „W większości stanów faktycznych nie jest możliwe dokładne określenie zakresu, w jakim każdy pracownik korzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń. Opodatkowanie uczestnictwa czy też nawet samego zaproszenia na spotkanie integracyjne powodowałoby, że podatkowi podlegałby jedynie statystyczny przychód ustalony w drodze arytmetycznego działania, polegającego na podzieleniu kosztów tego spotkania przez liczbę pracownikóio biorących w nim udział. Przepisy u.p.d.o.f. nie dają zaś podstaw do takiego działania. Otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi bowiem dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż – zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. – podatnikiem tego podatku jest wyłącznie osoba fizyczna, a nie zbiór takich osób.”.

W świetle powyższego, w związku z udziałem w Wydarzeniach integracyjnych nie powstanie u Uczestników przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Przedstawione przez Wnioskodawcę stanowisko własne znajduje także potwierdzenie w ujednoliconej, w wyniku ww. wyroku TK, linii interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładem mogą być tutaj:

1. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 marca 2017 r. o nr 2461-IBPB-2-2.4511.1127.2016.1.AR;
2. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 października 2016 r. o nr ITPB2/4511-626/16-1/RS;
3. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 czerwca 2016 r. o nr IPPB2/4511-391 /16-2/MK;
4. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 31 marca 2016 r. o nr ITPB2/4511-21/16/BK;
5. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 lutego 2016 r. o nr ILPB1/4511-1-1504/15-2/TW;
6. interpretacja indywidualna Ministra Finansów (zmieniająca interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej) z dnia 4 listopada 2015 r. o nr DD3.8222.2.323.2015,OBQ;
7. interpretacja indywidualna Ministra Finansów (zmieniająca interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej) z dnia 12 października 2015 r. o nr DD3.8222.2.389.2015.MCA;
8. interpretacja indywidualna Ministra Finansów (zmieniająca interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej) z dnia 7 października 2015 r. o nr DD3.8222.2.388.2015.MCA;
9. interpretacja indywidualna Ministra Finansów (zmieniająca interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej) z dnia 4 września 2015 r. o nr DD3.8222.2.345.2015.MCA;
10. interpretacja indywidualna Ministra Finansów (zmieniająca interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej) z dnia 31 lipca 2015 r. o nr DD3.8222.2.339.2015.IMD;
11. interpretacja indywidualna Ministra Finansów (zmieniająca interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej) z dnia 23 lipca 2015 r. o nr DD3.8222.2.265.2015.CRS;
12. interpretacja indywidualna Ministra Finansów (zmieniająca interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej) z dnia 23 lipca 2015 r. o nr DD3.8222.2.263.2015.CRS;
13. interpretacja indywidualna Ministra Finansów (zmieniająca interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej) z dnia 13 lipca 2015 r. o nr DD3.8222.2.270.2015,OBQ;
14. interpretacja indywidualna Ministra Finansów (zmieniająca interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej) z dnia 9 lipca 2015 r. o nr DD3.8222.2.268.2015.OBQ;
15. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 września 2015 r. o nr IBPB-2-1/4511-217/15/KrB;

Reasumując, opisane w stanie faktycznym Wydarzenia integracyjne są organizowane dla realizacji określonego celu Banku, związanego ściśle z integracją pracowników, zapewnieniem dobrej kondycji psychofizycznej pracowników, a tym samym ze zwiększeniem efektywności ich pracy. Organizacja Wydarzeń integracyjnych pozostaje w interesie Wnioskodawcy ponieważ, jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, działania te są ukierunkowane na:

1. dbałość o odpowiednią atmosferę i komunikację w pracy;
2. budowanie i wzmocnienie relacji służbowych;
3. zwiększenie świadomości pracowników w zakresie organizacji Banku oraz zadań realizowanych przez poszczególne Jednostki organizacyjne;
4. pogłębienie w pracownikach poczucia przynależności do załogi Wnioskodawcy (budowanie tożsamości);
5. budowanie wizerunku Wnioskodawcy jako pracodawcy pożądanego na rynku pracy;
6. popularyzowanie aktywności sportowej i zdrowego stylu życia w celu utrzymania pracowników w odpowiedniej kondycji psychofizycznej, redukowania stresu oraz zmniejszenia podatności na wszelkiego rodzaju choroby.

Niezależnie od powyższego, nie można również uznać, iż świadczenia realizowane przez Bank w ramach organizacji Wydarzeń integracyjnych przynoszą Uczestnikom korzyść w postaci powiększenia ich aktywów lub uniknięcia przez nich wydatku, który musieliby ponieść. Nie można bowiem z całkowitą pewnością zakładać, że gdyby Wnioskodawca nie zorganizował poszczególnych Wydarzeń integracyjnych, Uczestnik wydałby własne środki finansowe na udział w takim wydarzeniu.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy:

1. nie ma możliwości precyzyjnego ustalenia, w jakim zakresie pracownik skorzystał z danego Wydarzenia integracyjnego;
2. świadczenia realizowane przez Wnioskodawcę w ramach Wydarzeń integracyjnych spełniane są przede wszystkim w interesie Wnioskodawcy, a nie w interesie Uczestnika;
3. świadczenia realizowane przez Wnioskodawcę w ramach Wydarzeń integracyjnych nie przynoszą Uczestnikowi korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Banku, w związku z udziałem pracowników w Wydarzeniach integracyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę, nie uzyskują oni przychodów na gruncie ustawy o PIT, a tym samym na Wnioskodawcy nie spoczywają obowiązki płatnika PIT w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego – wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14 na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/