Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16-10-2018 r. – 0113-KDIPT2-3.4011.538.2018.1.AC

Obowiązki płatnika dotyczące odliczenia składek na ubezpieczenie społeczne

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 20 września 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.447.2018.1.AC (doręczonym w dniu 25 września 2018 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 3 października 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 1 października 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi firmę, która zatrudnia osoby na podstawie umowy zlecenia do pracy na terenie kraju i za granicą. Do realizacji umów za granicą delegowanie odbywa się na podstawie przepisów Dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczonych usług.

Wnioskodawca nie posiada zakładu, ani stałej placówki na terenie Niemiec. Umowy zawierane są w Polsce, wynagrodzenie jest wypłacane w Polsce na rachunki bankowe wskazane w umowie przez zleceniobiorców.

Delegowanie osób do pracy jest traktowane przez firmę jako podróż, która jest ściśle związana z realizacją zadania. W umowie zlecenia jest zapis „W celu wykonania zlecenia, zleceniobiorca będzie zobowiązany do wyjazdu na terytorium Niemiec. Zastosowane zostaną zasady wynikające z Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady UE 96/71 z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług” oraz „Zleceniodawca zwraca Zleceniobiorcy koszty związane z przebywaniem poza granicami kraju w wysokości nie większej niż wynikające z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167; dalej: Rozporządzenie MPiPS).”

Z tego tytułu wypłacane są zleceniobiorcom diety za czas pobytu za granicą w wysokości nieprzekraczającej określonych wartości, które zdaniem Wnioskodawcy, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b.

Zdarzenie, o którym mowa, dotyczy 32 osób, które miały podpisane w Polsce umowy zlecenia do pracy tylko na terenie Niemiec na okres krótszy niż 183 dni (obejmuje okres wykonywania pracy od dnia 13 maja 2017 r. do dnia 11 września 2017 r.). Osoby te mają miejsce zamieszkania w Polsce, ośrodek ich interesów życiowych jest również w Polsce. Pracowały w tzw. „ogródkach piwnych.” Z uwagi na fakt, że usługa jest wykonywana poza miejscem zamieszkania zleceniobiorcy, a także poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Wnioskodawcy, w ramach wynagrodzenia określonego w umowie zlecenia dotyczącym wykonywania usług, zawierają się także należności związane z odbywaniem podróży i pobytem poza granicami kraju. Zleceniobiorcy sami ponoszą koszty związane z zakwaterowaniem, wyżywieniem i pobytem poza granicami kraju. Firma wypłaciła diety za okres pobytu i pracy na terenie Niemiec w wysokości nieprzekraczającej kwot wynikających z Rozporządzenia MPiPS i zastosowała zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych w trybie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b.

Wnioskodawca zatrudnia również osoby, które mają zawarte umowy zlecenia na okres dłuższy niż 183 dni i wykonują pracę na terenie Niemiec (podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu na terenie Niemiec) oraz takie, które mają zawarte umowy na pracę naprzemienną, na okres co najmniej jednego roku (podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu w Polsce). One również otrzymują diety, podobnie jak opisane wyżej i korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wszystkie umowy są zawierane również w Polsce. Główne ośrodki życiowe tych osób są w Polsce, wynagrodzenia otrzymują również w Polsce.

Osoby zatrudnione na podstawie umowy zlecenia podlegają ubezpieczeniu społecznemu w Polsce, jeśli spełniają warunki do tego, by być ubezpieczonym w ZUS, albo podlegają ubezpieczeniu na terenie Niemiec, jeśli nie spełniają warunku podlegania ubezpieczeniu w Polsce. Warunkiem podlegania ubezpieczeniu w Polsce jest praca naprzemienna w dwóch lub więcej państwach członkowskich UE, EOG lub Szwajcarii (art. 13 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004). Wtedy zawierane są umowy zlecenia na wykonywanie pracy w dwóch państwach (Polska i Niemcy) i składki w tym wypadku są naliczane i odprowadzane do ZUS w Polsce.

Osoby, o których mowa wyżej, zatrudnione na podstawie umowy zlecenia do pracy na terenie Niemiec, które wykonywały pracę w okresie od dnia 13 maja 2017 r. do dnia 11 września 2017 r., były zgłoszone do ubezpieczeń społecznych na terenie Niemiec, ponieważ nie spełniały warunku ubezpieczenia w Polsce.

Podobnie jak w Polsce, część składek jest potrącana z wynagrodzenia pracownika (zleceniobiorcy), a część jest płacona przez pracodawcę (zleceniodawcę). Przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, jako płatnik, Wnioskodawca odliczył potrącone obowiązkowe składki na ubezpieczenie pracownika (zleceniobiorcy) do niemieckiego ubezpieczyciela, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a. Z udzielonej informacji przez urząd skarbowy wynika, że jako płatnik Wnioskodawca nie ma prawa odliczyć składek potrąconych i odprowadzonych na obowiązkowe ubezpieczenie pracownika (zleceniobiorcy) do niemieckiego ubezpieczyciela, w celu ustalenia prawidłowej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Dopiero podatnik może te składki odliczyć w zeznaniu rocznym. Jako płatnik, Wnioskodawca nie może zgodzić się z takim stanowiskiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, gdy zleceniobiorca podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu oraz podatkowi na terenie Niemiec, wtedy płatnik ma prawo, odliczyć składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne zapłacone do ubezpieczyciela niemieckiego. Analogicznie, gdy płatnik nalicza zaliczki na podatek dochodowy w Polsce, ma możliwość odliczenia składek, naliczonych, potrąconych i odprowadzonych do niemieckiego ubezpieczyciela.

Zdaniem Wnioskodawcy, wtedy jest prawidłowo ustalona zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych przez płatnika.

W piśmie z dnia 1 października 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca stwierdził, że podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdarzenie dotyczy 2017 r. Zleceniobiorcy, z którymi zostały zawarte umowy zlecenia, w okresie przebywania na terytorium Republiki Federalnej Niemiec w 2017 r., wykonywali prace fizyczne w tak zwanych ogródkach piwnych, jako barman, kucharz, sprzedawca albo jako pomocnik. W umowie zlecenia miejscem wykonywania usług, jest wskazana miejscowość w Niemczech, w której zleceniobiorca pracował. Kwota poszczególnych umów zleceń zawieranych ze zleceniobiorcami przekracza 200 zł. Zleceniobiorcy, z którymi zawarto umowy zlecenia są osobami fizycznymi, nieprowadzącymi swojej działalności gospodarczej w 2017 r. Diety, które zostały zleceniobiorcom wypłacone, nie zostały zaliczone przez zleceniobiorców do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Składki zapłacone w Republice Federalnej Niemiec nie zostały zaliczone przez zleceniobiorców do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały też odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Podstawę wymiaru składek nie stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Składki zapłacone w Republice Federalnej Niemiec, w części, którą płaci zleceniobiorca, zostały odliczone od dochodu (przychodu) zleceniobiorcy na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały odliczone na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy wypłacone diety z tytułu wykonywania umowy zlecenia, poza granicami kraju, podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy prawidłowo, przez płatnika, została obliczona zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu umowy zlecenia za wykonanie pracy w Niemczech, odliczając od podstawy wynagrodzenia składki na obowiązkowe ubezpieczenie zapłacone w Republice Federalnej Niemiec w części potrącone zleceniobiorcy do niemieckiej kasy ubezpieczenia społecznego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, natomiast w zakresie pytania nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako płatnik prawidłowo ustalił zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, odliczając potrącone składki na ubezpieczenie pracownika (zleceniobiorcy) do niemieckiego ubezpieczyciela, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.2016 r., poz. 2032), czyli: podstawa obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25 po odliczeniu kwot: składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 13a-13c.

Wnioskodawca nie może zgodzić się ze stanowiskiem, że składki potrącone pracownikowi (zleceniobiorcy) na ubezpieczenie do niemieckiego ubezpieczyciela są inaczej traktowane, jak składki potrącone pracownikowi (zleceniobiorcy) na ubezpieczenie w Polsce. Zaliczki na podatek dochodowy powinny być naliczane w prawidłowej wysokości przez cały rok dla każdego zatrudnionego jednakowe.

Dlaczego zleceniobiorca, który ma składki na ubezpieczenie społeczne odprowadzane do ZUS w Polsce ma być traktowany lepiej, niż zleceniobiorca, który ma składki odprowadzane do niemieckiego ubezpieczyciela. Składki potrącane zleceniobiorcy na ubezpieczenie niemieckie, muszą być naliczone i opłacone do dnia 28 danego miesiąca, czyli składki od wynagrodzenia za miesiąc czerwiec 2018 r. naliczane są i odprowadzane do dnia 28 czerwca 2018 r. Natomiast składki zleceniobiorcy na ubezpieczenie w Polsce naliczane są w miesiącu wypłaty, czyli składki naliczone od wynagrodzenia za miesiąc czerwiec 2018 r., wypłaconego w miesiącu lipcu 2018 r., naliczane są w miesiącu lipcu 2018r., a odprowadzone są do 15 dnia następnego miesiąca, czyli do dnia 15 sierpnia 2018 r. Wiadomo więc już w dniu wypłaty jakie składki są naliczone, potrącone i odprowadzone.

W piśmie z dnia 1 października 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca stwierdził, że osoby zatrudnione na podstawie umowy zlecenia (dotyczy 2017 r.) zgłoszone były do obowiązkowego ubezpieczenia społecznego na terenie Republiki Federalnej Niemiec. Obowiązkowe składki ubezpieczeniowe zapłacone do niemieckiej kasy, w części pokryte z wynagrodzenia zleceniobiorcy, zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił On prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy stanowi, że źródłem przychodu jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 cytowanej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy, powoduje, że na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższych tytułów, ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4 zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca prowadzi firmę, która zatrudnia osoby na podstawie umowy zlecenia do pracy na terenie kraju i za granicą. Wnioskodawca nie posiada zakładu, ani stałej placówki na terenie Niemiec. Umowy zawierane są w Polsce, wynagrodzenie jest wypłacane w Polsce na rachunki bankowe wskazane w umowie przez zleceniobiorców. Delegowanie osób do pracy jest traktowane przez firmę jako podróż, która jest ściśle związana z realizacją zadania. Wnioskodawca zatrudnia również osoby, które mają zawarte umowy zlecenia na okres dłuższy niż 183 dni i wykonują pracę na terenie Niemiec (podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu na terenie Niemiec) oraz takie, które mają zawarte umowy na pracę naprzemienną, na okres co najmniej jednego roku (podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu w Polsce). Wszystkie umowy są zawierane również w Polsce. Główne ośrodki życiowe tych osób są w Polsce, wynagrodzenia otrzymują również w Polsce. Osoby, zatrudnione na podstawie umowy zlecenia do pracy na terenie Niemiec, które wykonywały pracę w okresie od dnia 13 maja 2017 r. do dnia 11 września 2017 r., były zgłoszone do ubezpieczeń społecznych na terenie Niemiec, ponieważ nie spełniały warunku ubezpieczenia w Polsce. Podobnie jak w Polsce, część składek jest potrącana z wynagrodzenia pracownika (zleceniobiorcy), a część jest płacona przez pracodawcę (zleceniodawcę). Przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, jako płatnik, Wnioskodawca odliczył potrącone obowiązkowe składki na ubezpieczenie pracownika (zleceniobiorcy) do niemieckiego ubezpieczyciela, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a. Składki zapłacone w Republice Federalnej Niemiec nie zostały zaliczone przez zleceniobiorców do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały też odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie – dotyczy 2017 r. Podstawę wymiaru składek nie stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Wnioskodawca jako płatnik obliczając zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, obowiązany jest do pomniejszenia przychodu zleceniobiorcy z tytułu umowy zlecenia wykonywanej w Niemczech, o koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, koszty uzyskania przychodu z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8, określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zatem, ustalając podstawę obliczenia zaliczki na podatek dochodowego, płatnik winien uwzględnić składki na ubezpieczenie społeczne, potrącone przez płatnika z dochodu zleceniobiorcy (jeśli takie składki były pobrane) oraz składki pokryte w danym miesiącu przez zleceniobiorcę na ubezpieczenie społeczne w Niemczech, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 2a cyt. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 13a-13c.

W myśl art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Stosownie do treści ust. 13b tego przepisu, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, nie dotyczy składek:

1. których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;
2. odliczonych w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej od dochodu (przychodu) albo podatku osiągniętego w tym państwie, albo od podatku na podstawie art. 27b ust. 1 pkt 2.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2a, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne (ust. 13c omawianego przepisu).

Do ustalonej podstawy opodatkowania należy zastosować najniższą 18% stawkę podatkową określoną w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane przepisy, Wnioskodawca winien przychód wyrażony w złotych pomniejszyć o składki na ubezpieczenie społeczne, sfinansowane przez zleceniobiorcę. Następnie do tak ustalonej kwoty zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości 20%. Pomniejszyć kwotę przychodu o ustalone w ww. sposób koszty oraz o wskazane składki na ubezpieczenie, Wnioskodawca winien od tej kwoty obliczyć zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych wg stawki najniższej określonej w skali podatkowej (aktualnie jest to 18%).

Reasumując, w świetle powołanych powyżej przepisów, należy stwierdzić, że na Wnioskodawcy jako płatniku z tytułu umów zleceń opisanych we wniosku (opodatkowanych tylko i wyłącznie w Polsce), które zakwalifikowane zostały do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 41 ciąży obowiązek poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy. Obliczając zaliczkę na podatek dochodowy, Wnioskodawca obowiązany jest do pomniejszenia przychodu zleceniobiorcy z tytułu umowy zlecenia wykonywanej w Niemczech, o składki na ubezpieczenie społeczne zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy oraz zastosowania najniższej stawki podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, tj. stawki 18%.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/