Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16-07-2018 r. – 0114-KDIP3-2.4011.327.2018.1.MK

Dotyczy: obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracowników w Planach SAR

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracowników w Planach SAR.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest częścią koncernu medialnego z siedzibą w Republice Południowej Afryki. W celu zwiększenia motywacji pracowników do rozwoju grupy Y., w skład której wchodzi Wnioskodawca, jak również tworzących ją podmiotów, spółka N. z siedzibą w RPA (dalej jako „N.”) objęła kluczowych pracowników grupy programami motywacyjnymi „Share Appreciation Right” (dalej jako „Plany SAR”). Plany SAR mają stanowić zachętę finansową dla pracowników mogących przyczynić się do sprawnego zrządzania i wzrostu wartości poszczególnych podmiotów tworzących grupę Y. oraz zapewnić zmniejszenie odpływu wykwalifikowanej kadry.

W ramach Planów SAR wybranym pracownikom grupy Y., w tym również pracownikom Spółki Polskiej (dalej jako „Uczestnicy”), przyznawane są jednostki Share Appreciation Rights (dalej jako „Jednostki SAR”), których wartość na moment przyznania wynosi zero.

Zdaniem Wnioskodawcy, Jednostki SAR mogą być zaklasyfikowane jako pochodne instrumenty finansowe o których mowa w art. 5a pkt 13 Ustawy o PIT. Jednostki SAR reprezentują bowiem prawo Uczestnika do uzyskania w przyszłości wartości finansowej (kwoty wypłaty pieniężnej) pozostającej w bezpośredniej relacji do wzrostu wartości grupy w okresie między przyznaniem Jednostek SAR danemu Uczestnikowi (dalej jako „Grant”) a realizacją przez tego Uczestnika praw wynikających z Jednostek SAR. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, Jednostki SAR mogą stanowić pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu prawa polskiego. Wnioskodawcy nie jest znana klasyfikacja Jednostek SAR na gruncie prawa RPA. Jednakże, przyznanie Jednostek SAR stanowi jedynie przyrzeczenie potencjalnej możliwości uzyskania w przyszłości korzyści majątkowych. Co więcej, sama Jednostka SAR nie ma żadnej wartości tj. ma wartość zero ponieważ Uczestnik nie może jej zbyć, zastawić, ani przekazać odpłatnie. Brak jest również możliwości ustalenia wartości rynkowej przedmiotowych Jednostek SAR. Jednostki SAR nie dają również Uczestnikom żadnych praw korporacyjnych i nie uprawniają do czerpania jakichkolwiek innych korzyści (np. prawa do dywidend).

Prawo realizacji Jednostek SAR będzie przysługiwało wyłącznie po spełnieniu określonych warunków (jak opisano dalej w opisie stanu faktycznego). Stąd w momencie przyznania Uczestnikom Jednostek SAR nie można stwierdzić, czy ich realizacja przyniesie Uczestnikom wymierne korzyści ekonomiczne, a tym bardziej oszacować wartości tej potencjalnej korzyści.

Przystąpienie do Planów SAR ma charakter dobrowolny.

Za wdrożenie i administrowanie Planami SAR odpowiedzialny jest Komitet ds. Zasobów Ludzkich i Wynagrodzeń, dalej jako „Komitet”) w N. Zadaniem Komitetu jest w szczególności przyznawanie w imieniu N. Jednostek SAR Uczestnikom oraz obsługa i administracja Planów SAR (w tym realizacja wypłat pieniężnych). Spółką dedykowaną do obsługi wypłat realizowanych w ramach Planów SAR jest Spółka z siedzibą w Holandii, będąca jednostką zależną od N. (dalej jako „Spółka Holenderska”).

Prawo do uczestnictwa w Planach SAR może zostać przyznane pracownikom spółek wchodzących w skład grupy, w tym pracownikom Spółki Polskiej. Uczestnik Planów SAR otrzymuje pisemną informację (dalej jako „Letter of Grant”) o liczbie przyznanych Jednostek SAR oraz dniu ich przyznania (dalej jako „Date of Grant”). Uczestnik zgodnie z ustaloną procedurą potwierdza uczestnictwo w Planach SAR w terminie 30 dni od otrzymania Letter of Grant przyznającego Jednostki SAR.

Uprawnienie do udziału w Planach SAR nie wynika z umów o pracę zawartych z Wnioskodawcą, nie jest też zapisane w jakichkolwiek innych dokumentach wewnętrznych obowiązujących w Spółce Polskiej, m.in. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania, itp. Jego źródłem jest przekazany Uczestnikom przez Spółkę Holenderską Letter of Grant oraz Plany SAR wdrożone w spółkach z grupy Y. (w tym Spółce Polskiej). Tak jak wspomniano powyżej, Komitet przyznaje Jednostki SAR Uczestnikom, niemniej jednak Spółka Polska lub inna spółka z grupy Y może rekomendować Komitetowi osoby, które mogą być objęte Planami SAR. Spółka Polska i Spółka Holenderska zawarły umowę Intercompany Agreement (dalej: „Umowa”), która ustala zasady partycypowania Spółki Polskiej w finansowaniu realizacji praw wynikających z przyznanych Jednostek SAR na rzecz Uczestników.

Po upływie zdefiniowanego okresu (jak wskazano wcześniej), Uczestnik uzyskuje uprawnienie do realizacji praw wynikających z Jednostek SAR. Określona jest także ostateczna data realizacji danej transzy Jednostek SAR („Vesting Date”), po upływie której Jednostki SAR wygasają:

• 1/5 przyznanych Jednostek SAR pomiędzy 1 a 2 rocznicą „Date of Grant”

• 2/5 przyznanych Jednostek SAR pomiędzy 2 a 3 rocznicą „Date of Grant”

• 3/5 przyznanych Jednostek SAR pomiędzy 3 a 4 rocznicą „Date of Grant”

• 4/5 przyznanych Jednostek SAR pomiędzy 4 a 5 rocznicą „Date of Grant”

• całością przyznanych Jednostek SAR po upływie 5 rocznicy „Date of Grant”.

Zgodnie z postanowieniami Planów SAR, Jednostki SAR pozostawione do dyspozycji Uczestnika, co do zasady, są realizowane poprzez wypłatę pieniężną reprezentującą wzrost wartości Jednostek SAR. Wypłaty pieniężne w związku z realizacją Jednostek SAR przez Uczestników są dokonywane przez Spółkę Holenderską. W sytuacjach określonych w Planach SAR, Spółka Polska za zgodą Komitetu może zadecydować, że zamiast bezpośredniej wypłaty pieniężnej nastąpi z tych środków zakup akcji N notowanych na johannesburskiej giełdzie papierów wartościowych (JSE).

Sam fakt przystąpienia do Planów SAR nie powoduje powstania żadnych korzyści po stronie Uczestników, jak również nie daje gwarancji uzyskania takich korzyści później. W szczególności, nie daje Uczestnikom praw akcjonariusza do akcji N, w tym prawa do dywidendy. Potencjalna korzyść finansowa zależy bowiem od wzrostu wartości określonych podmiotów grupy Y.

Realizacja praw wynikających z Jednostek SAR ma charakter warunkowy. Uczestnik, co do zasady, utraci prawo realizacji praw z Jednostek SAR, jeśli ustanie jego stosunek pracy ze spółką z grupy Y z przyczyn leżących po stronie pracownika (wypowiedzenie stosunku pracy), bądź też na skutek zwolnienia dyscyplinarnego pracownika. Jeżeli jednak zmiana zatrudnienia nastąpi w ramach spółek z grupy Y., prawo do realizacji praw – wynikających z Jednostek SAR przez Uczestnika zostaje zachowane z jednoczesnym uwzględnieniem braku wzrostu wartości tych jednostek jako odnoszących się do pracy w innej spółce z grupy Y., na której wzrost Uczestnik już nie będzie wpływał. W przypadku natomiast ustania stosunku pracy z Uczestnikiem z przyczyn obiektywnych (np. choroba), przejścia Uczestnika na emeryturę, śmierci Uczestnika lub z innych przyczyn uznanych przez N, prawa wynikające z Jednostek SAR podlegają realizacji na rzecz Uczestnika.

Z perspektywy grupy Y. wdrożenie Planów SAR ma na celu zmotywowanie kluczowych pracowników poszczególnych spółek do większego zaangażowania w rozwój poszczególnych podmiotów tworzących grupę Y., a w konsekwencji do wzrostu wartości grupy Y. Jednocześnie, na poziomie poszczególnych podmiotów tworzących grupę Y. (w tym Wnioskodawcy), celem Planów SAR jest, m.in.:

1. utrzymanie wyróżniających się i strategicznych z perspektywy działalności Spółki Polskiej pracowników,
2. wzrost motywacji do pracy pracowników, których wkład w największym stopniu determinuje wyniki finansowe Spółki Polskiej,
3. związanie ze sobą wyróżniających się i strategicznych z perspektywy działalności Spółki Polskiej pracowników w dłuższej perspektywie.

W rezultacie, partycypowanie przez kluczowych pracowników Spółki Polskiej w Planach SAR ma, z perspektywy Wnioskodawcy, prowadzić do zwiększenia rentowności prowadzonej działalności.

Spółka Holenderska obciąża Spółkę Polską następującymi kosztami:

1. kosztami realizacji praw wynikających z Jednostek SAR przyznanych w ramach Planów SAR na rzecz Uczestników zatrudnionych w Spółce Polskiej. Zgodnie z Umową, Spółka Holenderska dokonuje wypłat w związku z realizacją Jednostek SAR przez Uczestników, a Spółka Polska zostaje obciążona przez Spółkę Holenderską tymi kosztami. W przypadku zakupu ze środków należnych z tytułu realizacji Jednostek SAR akcji N., Spółka Holenderska nabywa akcje na rzecz Uczestników, a Spółka Polska zostaje obciążona przez Spółkę Holenderską tymi kosztami,
2. kosztami związanymi z administrowaniem i zarządzaniem Planami SAR (czynności administracyjno-prawne), określonymi jako ryczałtowa kwota za pracownika objętego Planami SAR za rok.

Podsumowując, przyznanie przez Komitet pracownikom Spółki Polskiej Jednostek SAR następuje w imieniu N., a jego źródłem są Plany SAR grupy Y. mające zastosowanie do pracowników grupy, w tym Spółki Polskiej. Podkreślenia wymaga również, że uprawnienie do udziału w Planach SAR nie wynika z umów o pracę zawartych z Wnioskodawcą, nie jest też zapisane w jakichkolwiek innych dokumentach wewnętrznych obowiązujących w Spółce Polskiej, m.in. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania, itp.

Stan faktyczny będący przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2018 roku.

Powyższe koszty są dokumentowane stosownymi fakturami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z uczestnictwem w Planach SAR, przychód Uczestników powstanie dopiero w momencie realizacji Jednostek SAR tj. otrzymania wypłat i będzie stanowił przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 Ustawy o PIT w związku z art. 10 ust. 4 Ustawy o PIT oraz czy w rezultacie na Spółce Polskiej nie będą ciążyć obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT?
2. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę Polską w związku z Planami SAR stanowią koszty uzyskania przychodów?
3. W którym momencie Spółka Polska będzie mogła rozpoznać jako koszty uzyskania przychodów wydatki poniesione w związku z Planami SAR?

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1 wniosku w przedmiocie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie (Pytanie Nr 2 i 3 wniosku).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. l

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z cytowanym przepisem, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie,

– podatku, zaliczki lub raty.

Przechodząc na grunt przepisów Ustawy o PIT, zgodnie z art. 9 ust. 1, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52C oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 9 ust. 2 Ustawy PIT, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 3of Ustawy PIT nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Katalog źródeł przychodów zawiera art. 10 Ustawy PIT. W ustępie pierwszym tego przepisu jako źródło przychodu wymieniono m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę (pkt 1).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 3of, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 11 ust. 2 Ustawy PIT stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W świetle art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 31 Ustawy PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 Ustawy PIT płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35 Ustawy PIT, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. la.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 Ustawy o PIT, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45 ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesiać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Na podstawie treści przywołanych powyżej przepisów należałoby stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika określonych w art. 31 Ustawy o PIT dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania wypłaty świadczeń przez ten podmiot kwalifikowanych jako przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Jako, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia stosunku pracy, aby odpowiednio zakwalifikować wypłacone świadczenie jako przychód ze źródła określonego jako „stosunek pracy” należałoby odwołać się do przepisów Kodeksu pracy. Kodeks pracy reguluje prawa i obowiązki objęte stosunkiem pracy w odniesieniu do wszystkich pracowników, bez względu na podstawę prawną ich zatrudnienia. Oznaczałoby to, że wypłata świadczenia kwalifikowana jako przychód ze stosunku pracy musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego dane świadczenie.

W świetle przytoczonych przepisów należałoby zatem stwierdzić, że otrzymane przez Uczestników od Spółki Holenderskiej świadczenia związane z realizacją Jednostek SAR nie powinny zostać uznane za przychód pochodzący ze stosunku pracy. Prawo do tych świadczeń nie wynika bowiem ze stosunku pracy łączącego Uczestnika ze Spółką Polską. Przychód taki, w ocenie Wnioskodawcy, ocenić należy jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym nie łączy Uczestnika stosunek pracy. Przedstawioną argumentację dodatkowo potwierdza fakt, że uprawnienie do uczestnictwa w Planach SAR nie wynika z umów o pracę zawartych z Wnioskodawcą, nie jest też zapisane w jakichkolwiek innych dokumentach obowiązujących w Spółce Polskiej, m.in. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania, itp. Jego źródłem jest przekazany Uczestnikom przez Spółkę Holenderską Letter of Grant oraz Plany SAR obowiązujące we wszystkich spółkach z grupy Y.

W tym miejscu należy również zaznaczyć, że to Komitet przyznaje Jednostki SAR Uczestnikom, a Spółka Polska lub inna spółka z grupy Y może zarekomendować Komitetowi osoby, które mogą być objęte Planami SAR. Niemniej jednak, Spółka Polska nie jest administratorem Planów SAR. Jak wskazano powyżej, jakiekolwiek świadczenia wynikające z Planów SAR nie są przedmiotem umów o pracę zawartych z Wnioskodawcą oraz nie są objęte regulaminem pracy czy regulaminem wynagradzania Spółki Polskiej. Ostatecznie jednak, Spółka Polska zostanie obciążana przez Spółkę Holenderską kosztami Planów SAR w odniesieniu do Uczestników.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest organizatorem ani administratorem Planów SAR. Ponadto, Wnioskodawca nie dokonuje żadnych świadczeń na rzecz Uczestników w związku z ich partycypowaniem w Planach SAR. Uwzględniając wskazaną we Wniosku argumentację, w tym w szczególności brak możliwości zakwalifikowania świadczeń z Planów SAR, jako przychodu ze stosunku pracy w świetle Ustawy o PIT, zdaniem Wnioskodawcy nie ma jakichkolwiek podstaw do uznania Spółki Polskiej za płatnika w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT w zakresie świadczeń pozostawionych do dyspozycji Uczestników w ramach Planów SAR. Bez znaczenia pozostaje, czy wspomniane świadczenia stanowią formę wypłat pieniężnych, czy też otrzymanych przez Uczestników akcji N nabytych ze środków z tytułu realizacji Jednostek SAR.

Ponadto, w opinii Wnioskodawcy, dla przedmiotowej kwalifikacji przychodu, bez znaczenia pozostanie także fakt, iż to Spółka Polska będzie ponosiła ekonomiczny ciężar partycypowania Uczestników w Planach SAR organizowanych przez Spółkę Holenderską. Okoliczność ta nie zmienia bowiem zasadniczej kwalifikacji świadczenia uzyskiwanego nie od Spółki Polskiej, ale od zagranicznego podmiotu, z którym Uczestników nie wiąże żaden stosunek pracy, tj. Spółki Holenderskiej.

Podsumowując, na prawidłowość interpretacji w/w przepisów wskazują następujące okoliczności:

• Nabycie prawa do uczestnictwa w Planach SAR nie następuje w ramach stosunku pracy

• Pracownikom Polskiej Spółki prawo uczestnictwa w Planach SAR przyznaje odrębny pomiot, tj. Spółka Holenderska, który nie jest pracodawcą UczestnikaWarunki uczestnictwa w Planach SAR nie stanowią elementu umowy o pracę Uczestnika, ani nie są zapisane w dokumentach wewnętrznych Polskiej Spółki (np. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania)

• Liczba i wartość otrzymanych przez Uczestników Jednostek SAR nie jest częścią oraz nie wpływa na wysokość wynagrodzenia Uczestników ze stosunku pracy jakie otrzymują oni od Spółki Polskiej,

• Warunkiem niezbędnymi do otrzymania przysporzenia z Planu SAR jest fakt nie tyle zatrudnienia w Polskiej Spółce, co pozostawania zatrudnianym w jednej ze spółek grupy N.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że otrzymanie przez Uczestników przysporzenia majątkowe, jakkolwiek może zostać uznane za pozostające w pewnym związku z faktem zatrudnienia Uczestnika, to jednak źródłem przysporzenia majątkowego Uczestnika nie jest sam stosunek pracy w Polskiej Spółce. Są nim natomiast Plany SAR ustanowione przez N. oraz dokumenty przekazane Uczestnikowi (Letter of Grant). Skoro zatem przychód nie pochodzi ze stosunku pracy, stąd również nie ma zastosowania w okolicznościach faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT.

Powyżej zaprezentowane stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidulane wydane w analogicznych stanach faktycznych oraz wyroki sądów administracyjnych m.in.

• W interpretacji z dnia 4 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPB2.4511.685.2016.2 wskazano, że „przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej (w przedmiotowej sprawie od spółki z siedzibą w Stanach Zjednoczonych) – nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania został określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem (spółką z grupy kapitałowej) nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy pomimo, że Wnioskodawca ponosi koszty uczestnictwa pracowników Programu motywacyjnego (…).”

• Wyrok NSA z dnia 9 kwietnia 2015 r. (II FSK 730/13), w którym Sąd wskazał, że „nawet refinansowanie (ex post) przez krajową spółkę określonej części wydatków, organizowanych przez inną spółkę planów udostępniania na dogodnych zasadach akcji podmiotu zagranicznego nie świadczy też samodzielnie, że jest to wynikające ze stosunku pracy, w szczególności warunków pracy, płacy i ewentualnie innych świadczeń wymagalnych od pracodawcy, świadczenie ponoszone za uprawnionych pracowników”.

• Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. IPPB2/415-290/13-3/MK, w której Organ stwierdził, że „pracownicy spółki otrzymają w ramach nagrody DSU niezbywalne, warunkowe prawo do nieodpłatnego nabycia w przyszłości akcji spółki amerykańskiej (…), od podmiotu, z którym nie wiąże ich stosunek pracy. Podmiotem udostępniającym akcje będzie spółka amerykańska, a nie spółka polska, która jest pracodawcą(…). Zatem na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika czy też obowiązki informacyjne”.

• Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2011 r. (II FSK 1113/10) wskazujący, że „istotne dla uznania, że dany przychód pochodzi ze źródła, jakim jest stosunek pracy, jest jednak uzyskanie go przez pracownika od pracodawcy

• Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 września 2011 r. (sygn. IPPB2/415-516)n-4/MK), w której Organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy stwierdzając, że JVa podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, iż po stronie Wnioskodawcy pomimo pokrycia przez pracodawcę kosztów związanych z nieodpłatnym nabyciem akcji nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu. Natomiast ewentualne zbycie przez Wnioskodawcę akcji, nabytych nieodpłatnie w ramach opisanego we wniosku Planu Nabywania Akcji należy zakwalifikować do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych”.

• Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 2011 r. (II FSK 2176/09), w którym Sąd wskazał, że przychód z tytułu uczestnictwa w planie opcji na akcje powinien zostać uznany za przychód z kapitałów pieniężnych, nie zaś przychód z tytułu stosunku pracy, podkreślając, że: „ze stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy wynika, że objęcie czy też określone nabycie akcji zagranicznej spółki kapitałowej realizowane jest przez tą spółkę, natomiast okoliczność, że beneficjentami tych czynności są pracownicy spółki krajowej, nie uzasadnia jeszcze twierdzenia, że uzyskanie wzmiankowanych akcji jest świadczeniem ze stosunku (prawnego) pracy łączącego spółkę krajową z jej pracownikami. Ze stanu faktycznego nie wynika, że objęcie lub nabycie na preferencyjnych warunkach akcji spółki przez pracowników spółki „polskiej” stanowiło element warunków pracy i płacy tych pracowników, aby – na przykład- objęte było zapisami umów o pracę, zgodnych z prawem pracy regulaminów pracy, płacy lub nagradzania pracowników”.

W konsekwencji, na Spółce Polskiej jako pracodawcy nie będą zatem ciążyć jakiekolwiek obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 Ustawy o PIT, w zakresie deklarowania oraz rozliczania dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych dochodów wynikających z udziału Uczestników Polskiej Spółki w opisanych w stanie faktycznym Planach SAR.

Jak wskazano w opisie zdarzenia faktycznego w niniejszym Wniosku, zdaniem Wnioskodawcy Jednostki SAR mogą być zaklasyfikowane jako pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu prawa polskiego.

Stosownie do treści art. 5a pkt 13 Ustawy o PIT, za pochodne instrumenty finansowe uważa się instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1768 ze zm., dalej jako: „uoif”), z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 uoif, instrumentami finansowymi są m.in. niebędące papierami wartościowymi tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania, instrumenty rynku pieniężnego, a także opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Z kolei według art. 3 pkt 28a uoif, przez instrumenty pochodne należy rozumieć opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego.

Nabywca pochodnego instrumentu finansowego jest uprawniony do uzyskania świadczenia, zaś jego wystawca jest zobowiązany do realizacji zobowiązania w określonym terminie i na określonych warunkach, wyznaczanych w odniesieniu do wartości aktywów, na którym oparty został pochodny instrument finansowy. Jedną z form realizacji pochodnego instrumentu finansowego jest zapłata odpowiedniej kwoty rozliczenia.

Z powyższego wynika zatem, iż instrumentem bazowym dla pochodnych instrumentów finansowych mogą być również wskaźniki finansowe wpływające na wartość spółki/grupy.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Jednostki SAR mogą być uznane zarówno jako:

1. instrument pochodny w rozumieniu art. 3 pkt 28a uoif, ze względu na to, że Jednostka SAR jest prawem majątkowym, którego cena (tj. wartość wypłaty z tytułu realizacji Jednostek SAR) zależy bezpośrednio od wartości grupy, która wynika z jej wskaźników finansowych; i tym samym jako
2. instrument finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 uoif, gdyż Jednostka SAR jest (jak wskazano powyżej w punkcie a) instrumentem pochodnym, którego instrumentem bazowym są wskaźniki finansowe wpływające na wartość grupy i jest ono wykonywane przez rozliczenie pieniężne.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że realizacja praw wynikających z Jednostek SAR ma charakter realizacji pochodnego instrumentu finansowego. Jednostki SAR reprezentują bowiem prawo Uczestnika do uzyskania wartości finansowej (kwoty pieniężnej) pozostającej w bezpośredniej relacji do wzrostu wartości grupy (wskaźnika finansowego) w okresie między przyznaniem Jednostek SAR danemu Uczestnikowi („Grant”), a realizacją przez tego Uczestnika praw wynikających z Jednostek SAR. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy definicja pochodnego instrumentu finansowego z art. 5a pkt 13 Ustawy o PIT jest spełniona. Z drugiej strony jednak same Jednostki SAR nie mają wartości ekonomicznej, bowiem Uczestnik Planu nie ma możliwości ich zbycia, przeniesienia na inną osobę, zastawienia. Nie ma możliwości dokonania wyceny takich Jednostek i ustalenia ich ceny rynkowej (ponieważ są niezbywalne i nie ma rynku ich sprzedaży).

Jednostki SAR nie dają również Uczestnikom żadnych praw korporacyjnych i nie uprawniają do czerpania jakichkolwiek korzyści (np. prawo do dywidend). Samo przyznanie Jednostek SAR stanowi jedynie przyrzeczenie potencjalnej możliwości uzyskania w przyszłości korzyści majątkowych i to wyłącznie po spełnieniu określonych warunków. Jeśli się nie ziszczą, Uczestnik nie otrzyma żadnej wypłaty. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, przyznanie Uczestnikom Jednostek SAR nie spowoduje powstanie po ich stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu w momencie ich przekazania Uczestnikom.

Takie stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie w wielu orzeczeniach w których Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje na brak powstania przychodu w chwili otrzymania preferencyjnych akcji w ramach programu motywacyjnego, lecz dopiero w chwili zbycia akcji, co można odnieść również do sytuacji przyznania Jednostek SAR:

• Wyrok II FSK 2331/14 z 10 listopada 2016 r.:„W momencie otrzymania akcji na preferencyjnych warunkach przysporzenie, jakie z tego tytułu uzyskuje dana osoba, niezależnie od źródła i przyczyny uzyskania tego przysporzenia, jest jedynie potencjalne. Cechą akcji jest to, iż generują one przychód dopiero w przyszłości w postaci dywidendy lub też w przypadku odpłatnego ich zbycia – w postaci różnicy pomiędzy przychodem ze sprzedaży a kosztami poniesionymi na ich nabycie.”„Uznanie, że przychód powstaje w momencie realizacji opcji przez nabycie akcji po cenie wynikającej z opcji oraz, że dochodem z tej czynności jest wartość rynkowa akcji pomniejszona o cenę nabycia zapłaconą w rzeczywistości prowadziłoby do opodatkowania wartości wyrażonej w pieniądzu, której podatnik w momencie uzyskania akcji nie osiągnął. Otrzymanie akcji nie daje żadnych korzyści, ponieważ akcje są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub zamiany ewentualnie innych czynności.”

• Wyrok II FSK 2332/14 z 10 listopada 2016 r.:„Otrzymanie akcji nie daje żadnych korzyści, ponieważ akcje są takim składnikiem majątku, który przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia w drodze sprzedaży lub zamiany (ewentualnie innych czynności). W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego dopiero zbycie akcji pozwala ustalić, jaki dochód podatnik osiągnął przez to, że nabył akcje w drodze programu motywacyjnego, a następnie zbył te akcje. Nabycie akcji samo przez się nie daje żadnego przychodu. W praktyce wygląda to tak, że w chwili nabycia akcji podatnik nie wie jaki uzyska przychód bowiem okaże się to dopiero w przyszłości.”

Skoro zatem przychód nie powstaje w chwili nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego nabycia papieru wartościowego jakim jest akcja, tym bardziej nie powinno skutkować powstaniem przychodu przyznanie jednostek SAR, które dopiero w przyszłości będzie uprawniało do otrzymania kwoty wypłaty pieniężnej i które nie inkorporuje w sobie dodatkowych uprawnień korporacyjnych jak akcja. Jednocześnie jednostki SAR spełniają cechę potencjalności i stanowią jedynie przyrzeczenie potencjalnej możliwości uzyskania w przyszłości korzyści majątkowych.

W świetle art. 10 ust. 4 Ustawy o PIT, przychody z realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b uoif, lub z pochodnych instrumentów finansowych, uzyskane w następstwie objęcia lub nabycia tych praw jako świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie, są zaliczane do tego źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane.

W rezultacie, zgodnie z brzmieniem powyższego przepisu, nawet jeśli przychód z tytułu realizacji Jednostek SAR zostanie zaliczony do źródła kapitały pieniężne, jako przychód z tytułu realizacji pochodnych instrumentów finansowych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 Ustawy o PIT, to należy go zaliczyć do tego źródła przychodów, w ramach którego świadczenia związane z realizacją Jednostek SAR zostało uzyskane. W opinii Wnioskodawcy będzie to przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT.

Art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT stanowi, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, w przypadku otrzymania przysporzenia przez Uczestników w związku z realizacją Jednostek SAR, takie przysporzenie majątkowe powinno zostać zakwalifikowane jako przychód z tzw. „innych źródeł”, o których mowa w cytowanym powyżej art. 20 Ustawy o PIT. Wskazane przychody będą bowiem otrzymane przez Uczestników od podmiotu, z którym nie łączy ich stosunek pracy (tj. od Spółki Holenderskiej).

Wobec powyższego, na Spółce Polskiej, jako pracodawcy, nie będą ciążyć jakiekolwiek obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 Ustawy o PIT, w zakresie deklarowania oraz rozliczania dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych dochodów wynikających z udziału Uczestników Polskiej Spółki w opisanych w stanie faktycznym Planach SAR.

Podkreślić przy tym należy, iż Uczestnicy będę zobowiązani samodzielnie wykazać taki przychód na właściwym formularzu (PIT-36), który przeznaczony jest dla podatników uzyskujących przychody z innych źródeł, opodatkowanych na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, od których ani płatnik, ani podatnik w ciągu roku podatkowego nie miał obowiązku odprowadzania zaliczek.

Podsumowując, Spółka Polska stoi na stanowisku, że przychód Uczestników powstaje dopiero w momencie realizacji Jednostek SAR i nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Stanowi on bowiem przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 Ustawy o PIT w związku z art. 10 ust. 4 Ustawy o PIT i w związku z tym na Spółce Polskiej nie będą ciążyć obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 20 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i art. 17.

Stosownie do art. 42a cytowanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z wniosku wynika, że Spółka jest częścią koncernu z siedzibą w Republice Południowej Afryki.

W celu zwiększenia motywacji pracowników do rozwoju grupy kapitałowej, w skład której wchodzi Spółka, jak również tworzących ją podmiotów, Spółka z siedzibą w RPA objęła kluczowych pracowników grupy programami motywacyjnymi „Share Appreciation Right” (dalej jako „Plany SAR”). Plany SAR mają stanowić zachętę finansową dla pracowników mogących przyczynić się do sprawnego zrządzania i wzrostu wartości poszczególnych podmiotów tworzących grupę kapitałową oraz zapewnić zmniejszenie odpływu wykwalifikowanej kadry.

W ramach Planów SAR wybranym pracownikom grupy kapitałowej, w tym również pracownikom Spółki, przyznawane są jednostki Share Appreciation Rights (dalej jako „Jednostki SAR”), których wartość na moment przyznania wynosi zero. Jednostki SAR mogą być zaklasyfikowane jako pochodne instrumenty finansowe o których mowa w art. 5a pkt 13 Ustawy o PIT. Jednostki SAR reprezentują bowiem prawo Uczestnika do uzyskania w przyszłości wartości finansowej (kwoty wypłaty pieniężnej) pozostającej w bezpośredniej relacji do wzrostu wartości grupy w okresie między przyznaniem Jednostek SAR danemu Uczestnikowi a realizacją przez tego Uczestnika praw wynikających z Jednostek SAR. Przyznanie Jednostek SAR stanowi jedynie przyrzeczenie potencjalnej możliwości uzyskania w przyszłości korzyści majątkowych, sama Jednostka SAR nie ma żadnej wartości, tj. ma wartość zero ponieważ Uczestnik nie może jej zbyć, zastawić, ani przekazać odpłatnie. Brak jest również możliwości ustalenia wartości rynkowej przedmiotowych Jednostek SAR. Jednostki SAR nie dają również Uczestnikom żadnych praw korporacyjnych i nie uprawniają do czerpania jakichkolwiek innych korzyści (np. prawa do dywidend).Prawo realizacji Jednostek SAR będzie przysługiwało wyłącznie po spełnieniu określonych warunków. Stąd w momencie przyznania Uczestnikom Jednostek SAR nie można stwierdzić, czy ich realizacja przyniesie Uczestnikom wymierne korzyści ekonomiczne, a tym bardziej oszacować wartości tej potencjalnej korzyści.

Przystąpienie do Planów SAR ma charakter dobrowolny. Za wdrożenie i administrowanie Planami SAR odpowiedzialny jest Komitet ds. Zasobów Ludzkich i Wynagrodzeń, którego zadaniem jest w szczególności przyznawanie w imieniu Spółki mającej siedzibę w RPA Jednostek SAR Uczestnikom oraz obsługa i administracja Planów SAR. Spółką dedykowaną do obsługi wypłat realizowanych w ramach Planów SAR jest Spółka z siedzibą w Holandii, będąca jednostką zależną od Spółki mającej siedzibę w RPA. Uczestnik Planów SAR otrzymuje pisemną informację o liczbie przyznanych Jednostek SAR oraz dniu ich przyznania. Uczestnik zgodnie z ustaloną procedurą potwierdza uczestnictwo w Planach SAR w terminie 30 dni od jej otrzymania. Uprawnienie do udziału w Planach SAR nie wynika z umów o pracę zawartych ze Spółką, nie jest też zapisane w jakichkolwiek innych dokumentach wewnętrznych obowiązujących w Spółce, m.in. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania, itp. Jego źródłem jest przekazana Uczestnikom przez Spółkę Holenderską pisemna informacja o liczbie przyznanych Jednostek SAR oraz Plany SAR wdrożone w spółkach z grupy kapitałowej (w tym w Spółce). Spółka lub inna spółka z grupy może rekomendować Komitetowi osoby, które mogą być objęte Planami SAR. Spółka i Spółka Holenderska zawarły umowę, która ustala zasady partycypowania Spółki w finansowaniu realizacji praw wynikających z przyznanych Jednostek SAR na rzecz Uczestników. Po upływie zdefiniowanego okresu, Uczestnik uzyskuje uprawnienie do realizacji praw wynikających z Jednostek SAR. Określona jest także ostateczna data realizacji danej transzy Jednostek SAR, po upływie której Jednostki SAR wygasają:

Wątpliwości Spółki budzi kwestia określenia źródła przychodu oraz ciążących na Spółce obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych w związku z uczestnictwem jej pracowników w Planach SAR utworzonych przez Spółkę mającą siedzibę w RPA, w stanie prawnym obowiązującym w 2018 r.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)–c).

Stosownie do art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 20 kwietnia 2018 r., ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Natomiast art. 5 ust. 13 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 21 kwietnia 2018 r. stanowi, że przez pochodne instrumenty finansowe należy rozumieć instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c-i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem tytułów uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania oraz instrumentów rynku pieniężnego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Jak stanowi art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub z pochodnych instrumentów finansowych, uzyskane w następstwie objęcia lub nabycia tych praw jako świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie, są zaliczane do tego źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane.

Wyżej wymieniony przepis art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został wprowadzony ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 2175).

Równocześnie podkreślić należy, że w myśl art. 4 ust. 1 cytowanej ustawy przepisy ustaw zmienianych (m.in. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w brzmieniu nadanym tą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r.

Odnosząc się do skutków podatkowych związanych z nieodpłatnym nabyciem przez Uczestników Planu SAR, tj. pracowników Spółki niezbywalnych, warunkowych jednostek SAR stanowiących pochodne instrumenty finansowe i ciążących na Spółce obowiązkach płatnika, organ podatkowy stwierdza co następuje.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe należy uznać, że nieodpłatne przyznanie jednostek SAR dla Uczestników Planu SAR będących pracownikami Spółki w imieniu spółki mającej siedzibę w RPA przez Komitet odpowiedzialny za wdrożenie i administrowanie Planem SAR, stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże z uwagi na to, że Jednostki SAR stanowią pochodne instrumenty finansowe nie mające żadnej wartości, ponieważ Uczestnik nie może ich zbyć, zastawić, ani przekazać odpłatnie, prawo do ich realizacji będzie przysługiwać po spełnieniu określonych warunków, nie dają również Uczestnikom żadnych praw korporacyjnych i nie uprawniają do czerpania jakichkolwiek innych korzyści (np. prawa do dywidend), tym samym nie jest możliwe ustalenie ich wartości rynkowej. Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym niemożliwe jest ustalenie przychodu z nieodpłatnego nabycia Jednostek SAR zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego nieodpłatne przyznanie Jednostek SAR dla Uczestników będących pracownikami Spółki w imieniu spółki mającej siedzibę w RPA przez Komitet odpowiedzialny za wdrożenie i administrowanie Planem SAR w ramach Planu SAR, nie będzie skutkowało powstaniem po stronie pracowników przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika.

Natomiast w odniesieniu do skutków podatkowych związanych z realizacją Jednostek SAR stanowiących pochodne instrumenty finansowe poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne wyjaśnić należy, że:

Przychody uczestników w ramach Planu SAR z tytułu dokonywanych w 2018 r. wypłat gotówkowych, w związku z realizacją praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., w kontekście ww. art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią, przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w ww. art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy.

Pracownicy Spółki otrzymali nieodpłatnie od podmiotu trzeciego (Komitetu odpowiedzialnego za wdrożenie i administrowanie Planem SAR w imieniu spółki mającej siedzibę w RPA) Jednostki SAR o ograniczonych prawach, stanowiące pochodne instrumenty finansowe, wobec tego dokonana przez podmiot trzeci wypłata świadczeń w ramach Planu SAR nie stanowi również przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy.

Przychody pracowników Spółki, Uczestników Planu SAR z tytułu świadczeń wypłacanych im przez Spółką dedykowaną do obsługi wypłat realizowanych w ramach Planów SAR, tj. Spółkę z siedzibą w Holandii w ramach realizacji postanowień Planu SAR należy na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., zakwalifikować jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać bowiem należy, że wypłata gotówkowa od Spółki holenderskiej dedykowanej do obsługi wypłat realizowanych w ramach Planów SAR, uzyskana w następstwie nieodpłatnego nabycia pochodnych instrumentów finansowych od podmiotu odpowiedzialnego za wdrożenie i administrowanie Planem SAR w imieniu spółki mającej siedzibę w RPA, stanowi świadczenie od podmiotu trzeciego, tj. spółki mającej siedzibę w RPA i winna być zaliczona do tego źródła przychodów, w ramach którego zostały uzyskane pochodne instrumenty finansowe.

W przedstawionym stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym Uczestnicy nabyli od Komitetu odpowiedzialnego za wdrożenie i administrowanie Planem SAR w imieniu spółki mającej siedzibę w RPA nieodpłatnie, niezbywalne Jednostki SAR o ograniczonych prawach, stanowiące pochodny instrument finansowy. Pracowników Spółki uczestniczących w Planie SAR nie łączył ze spółką będącą organizatorem Planu SAR stosunek pracy, a ponadto uczestnictwo w przedmiotowych Planach nie wynikało z łączących Spółkę z uczestnikami umów o pracę.

W świetle powyższego zasadnym jest uznanie, że z zgodnie z brzmieniem obowiązującego od 1 stycznia 2018 r. art. 10 ust. 4 ww. ustawy, przychód pracowników Spółki z tytułu dokonanej w 2018 r. przez Spółkę z siedzibą w Holandii w ramach realizacji postanowień Planu SAR wypłaty należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł. Tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzyskany przez uczestników Planów przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy powstaje w dniu otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym przedmiotowej wypłaty. Przychód ten podlega uwzględnieniu w stosownym zeznaniu podatkowym składanym przez podatnika o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym, w termin do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym został osiągnięty przedmiotowy przychód, zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – w związku z uczestnictwem w Planie SAR, przychód Uczestników nie powstanie w momencie przyznania Uczestnikom Jednostek SAR z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast realizacja Jednostek SAR, czyli otrzymanie wypłaty pieniężnej będzie stanowiło przychód podlegający opodatkowaniu. Uzyskany przychód należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł w rozumieniu art. 20 w związku z art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym na Spółce Polskiej nie będą ciążyć obowiązki płatnika ani obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądowych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/