Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16-04-2018 r. – 0115-KDIT2-1.4011.79.2018.2.MST

Obowiązki płatnika w związku z zatrudnianiem obywateli Ukrainy

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zatrudnianiem obywateli Ukrainy, który został uzupełniony w dniu 20 marca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, realizując usługi budowlane dla własnych klientów chce zlecić czynności obywatelom Ukrainy. Usługi będą wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Zleceniobiorcy będą wykonywać czynności zawarte w umowach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zleceniobiorcy realizować będą pracę w oparciu o oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi (obywatelowi Ukrainy), następnie zezwolenie na pracę na umowę zlecenie oraz wizy lub karty pobytu. Współpraca z klientami jest długoterminowa, a Wnioskodawca zabezpieczając realizację ma zamiar korzystać ze wszystkich ww. dokumentów uprawniających Zleceniobiorców do pracy i pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca jako płatnik będzie zatrudniał Zleceniobiorców wykonujących czynności na podstawie zezwolenia na pracę lub oświadczenia o powierzeniu pracy i umowy zlecenie, posiadających certyfikat rezydencji podatkowej Ukrainy, których okres pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej może wynieść nawet powyżej 183 dni w roku. Zależne jest to od współpracy z Wnioskodawcą. Zakres opisywanych umów zlecenie nie będzie dotyczył prac w ramach wolnego zawodu. Zleceniobiorcy posiadający certyfikat rezydencji podatkowej Ukrainy nie będą prowadzić działalności gospodarczej. Na czas wykonywania zlecenia Zleceniobiorca mieszkać będzie w Polsce (wynajmować pokój), a w międzyczasie będzie mógł wyjeżdżać na wakacje na Ukrainę do rodziny. Zleceniobiorcy nie będą wykonywać czynności opisanych w umowie zlecenie za pomocą stałej placówki na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Nie będą mieć swojego gabinetu ani zakładu. Nie ma określonego miejsca wykonywania usług, będą one wykonywane tylko dla Wnioskodawcy w obrębie miejsc współpracy Wnioskodawcy z klientem (zwykle teren budowy klienta) na terenie Polski. Zlecenie może być wykonywane przez dłuższy czas w obrębie jednego miejsca (np. jednej budowy – dłuższy kontrakt Wnioskodawcy z klientem). Zleceniobiorca w trakcie trwania umowy nie będzie przemieszczać się celem wykonywania usług dla innego Zleceniodawcy.

Zleceniobiorcy nie posiadają, ani nie będą posiadać w roku podatkowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych. Zleceniobiorcy mają miejsce zameldowania poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (na Ukrainie) oraz ich rodziny również mieszkają na Ukrainie. Działalność polityczną, kulturalną również prowadzą na Ukrainie. Będą pracować u Wnioskodawcy na umowę zlecenie wprawdzie powyżej 183 dni w roku podatkowym, tym samym będą przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powyżej 183 dni w roku podatkowym, ale posiadają i przedstawiają Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej Ukrainy. Wnioskodawca uzyska od Zleceniobiorców – obywateli Ukrainy takie certyfikaty wydane w oryginale. Oryginały certyfikatów rezydencji podatkowej Ukrainy będą w posiadaniu Wnioskodawcy i zostaną dodatkowo przetłumaczone na język polski przez przysięgłego tłumacza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowo realizując obowiązki płatnika, Wnioskodawca ma prawo rozpoznać obowiązek podatkowy w oparciu zarówno o certyfikat rezydencji podatkowej oraz zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Kijowie w dniu 12 stycznia 1993 r. i art. 41 ust. 9a ustawy o podatku od osób fizycznych, w przypadku Zleceniobiorców wykonujących czynności na podstawie oświadczenia o powierzeniu pracy lub zezwolenia na pracę, umowy zlecenie i okresie pobytu w Polsce, który może choć nie musi być dłuższy niż 183 dni, a co za tym idzie – płatnik powinien pobrać, czy zaniechać poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (podatek od wynagrodzenia za umowę zlecenie)?
2. Jaką informację roczną Wnioskodawca powinien przekazać Zleceniobiorcy i do Urzędu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy obywatel ukraiński, z którym Wnioskodawca podpisał umowę zlecenie posiada certyfikat rezydencji Ukrainy, zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od długości pobytu w Polsce w roku podatkowym, ma zastosowanie art. 14 ust. 1 ww. Konwencji między Polską a Ukrainą, zgodnie z którym dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania na Ukrainie z tytułu umowy zlecenia, podlega opodatkowaniu tylko na Ukrainie. To oznacza, że na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek poboru podatku.

Zleceniobiorca otrzyma tytułem rozliczenia informację roczną IFT – tym samym będzie miał obowiązek rozliczenia wspomnianych dochodów w miejscu swojej rezydencji podatkowej. Informację IFT Wnioskodawca przekaże Zleceniobiorcy i urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a powołanej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa ¬– jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości,
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 13 pkt 8 tejże ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że Wnioskodawca, realizując usługi budowlane dla własnych klientów chce zlecić czynności obywatelom Ukrainy. Z treści wniosku wynika jednocześnie, że zleceniobiorcy, z którymi zostaną zawarte umowy zlecenie nie będą prowadzić działalności gospodarczej. Wobec powyższego, przychody uzyskiwane przez zleceniobiorców z tytułu prac wykonywanych na podstawie ww. umów mieszczą się w kategorii przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (czyli m.in. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą,) są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Przechodząc do kwestii prawidłowego sposobu wykonania przez Wnioskodawcę obowiązków płatnika należy wskazać, że zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Stosownie natomiast do treści art. 29 ust. 2 tejże ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przede wszystkim trzeba uznać, że uzależnienie stosowania opodatkowania przewidzianego w odpowiedniej umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (we wskazanym zakresie) od przedstawienia certyfikatu rezydencji oznacza, że fakt posiadania siedziby dla celów podatkowych na terytorium określonego państwa nie może być dowodzony w inny sposób, aniżeli za pomocą tegoż certyfikatu.

W związku z tym, że Wnioskodawca planuje zatrudnić na podstawie umowy zlecenia rezydentów Ukrainy, do wynagrodzeń wypłacanych z tego tytułu ma zastosowanie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzona w Kijowie w dniu 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r., Nr 63, poz. 269 ze zm.).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 tejże umowy, dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Ukrainie) osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Ukrainie), chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie (Polsce) dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie (Polsce), jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.

Jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, zleceniobiorcy nie będą wykonywać „wolnych zawodów”. Świadczenie opisanych prac w ramach wskazanych umów mieści się jednak w pojęciu „innej działalności o samodzielnym charakterze”. Jednocześnie – jak wskazano w złożonym wniosku – zleceniobiorcy nie będą wykonywać czynności opisanych w umowie zlecenie za pomocą stałej placówki na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Wobec tego, stosownie do treści art. 14 ust. 1 polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu opodatkowania, ich dochody z wykonywania umów zlecenia jako dochody z „innej działalności o samodzielnym charakterze” będą podlegać opodatkowaniu tylko w Ukrainie. W Polsce będą zwolnione od opodatkowania.

W odniesieniu do wypłacanych lub stawianych do dyspozycji podatnika należności z tytułu opisanych umów zlecenia Wnioskodawca jako płatnik, o którym mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien więc pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 29 ust. 2 ww. ustawy w zw. z art. 14 ust. 1 polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu opodatkowania.

Należy jednak podkreślić, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek o charakterze informacyjnym, tj. obowiązek przesłania podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania:

• imiennych informacji sporządzonych według ustalonego wzoru (IFT-1R) w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4 (art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy);
• imiennych informacji sporządzonych według ustalonego wzoru (IFT-1) na pisemny wniosek podatnika – w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 42 ust. 4 ustawy).

Co istotne, ww. informacje sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29 (art. 42 ust. 6 ustawy).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zleceniobiorców mających miejsce zamieszkania na Ukrainie, dokumentujących ten fakt ukraińskimi certyfikatami rezydencji podatkowej – niezależnie od długości Ich pobytu w Polsce w roku podatkowym – podlegają opodatkowaniu tylko na Ukrainie, zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji. Wobec tego, Wnioskodawca nie jest obowiązany do poboru podatku, jednak ciążą na Nim ww. obowiązki o charakterze informacyjnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/