Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16-02-2018 r. – 0112-KDIL3-1.4011.383.2017.1.AN

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, wspólnikiem w Sp. z o.o. Sp. k. (dalej jako: Spółka). Spółka jest podmiotem działającym w branży projektowo – produkcyjnej. Spółka zajmuje się projektowaniem, produkcją: urządzeń, maszyn, kompleksowych instalacji m.in. dla przemysłu spożywczego, chemicznego oraz przemysłów pokrewnych.

Spółka zajmuje się produkcją maszyn spożywczych, wykonuje m.in. instalacje dzięki którym przygotowywane są produkty w formie suszonej czy sproszkowanej a także produkuje urządzenia do transportu. Spółka zajmuje się także projektowaniem i produkcją instalacji wykorzystywanych przy produkcji, transporcie i magazynowaniu chemii gospodarczej i przemysłowej. W związku z prowadzoną działalnością Spółka projektuje technologie, projektuje i wykonuje linie technologiczne oraz linie produkcyjne. Dla zapewnienia jak najwyższej jakości oferowanych instalacji Spółka stworzyła biuro projektowe, w którym zatrudnieni są wysoce wykwalifikowani pracownicy, dysponujący specjalistyczną wiedzą.

Obecnie, jednymi z prac realizowanych przez Spółkę są prace, które polegają na:

1. zaprojektowaniu szeregu pomp odpieniających oraz wdrożeniu ich do użytkowania,
2. zaprojektowaniu przenośnika do materiałów sypkich oraz wdrożeniu go do użytkowania (dalej łącznie jako: Projekty).

Jednym z elementów kosztu w ramach realizacji Projektów jest wynagrodzenie dwóch pracowników, którzy wskazani zostali do opracowania i wdrożenia Projektów (dalej: Pracownicy). Pracownicy realizujący Projekty są osobami odbywającymi studia doktoranckie (doktorat wdrożeniowy) na Wydziale Politechniki. Studia doktoranckie na Politechnice przygotowują do realizacji samodzielnych prac badawczych, projektowych i wdrożeniowych w wybranych dyscyplinach nauk technicznych, chemicznych, matematycznych i fizycznych. Uczestnicy studiów doktoranckich uzyskują wiedzę specjalistyczną w wybranych dyscyplinach naukowych, kształcą umiejętności badawcze oraz zdobywają doświadczenie niezbędne do samodzielnego prowadzenia badań naukowych.

Politechnika zapewnia odpowiednie warunki kształcenia, opiekę naukową wykwalifikowanej kadry, wysoki poziom badań naukowych, dostęp do nowoczesnej infrastruktury badawczej i możliwość współpracy z wiodącymi ośrodkami naukowymi w kraju i za granicą.

Prace nad Projektami realizowane są w ramach doktoratu wdrożeniowego. Spółka nawiązała współpracę z Politechniką. Po zakwalifikowaniu się Pracowników na doktorat rozpoczęto pracę nad Projektami. Pracownicy zatrudnieni w Spółce zostali zatem przyjęci na doktorat wdrożeniowy, w ramach którego pracują nad opracowaniem i wdrożeniem Projektów. Spółka uczestniczy w doktoracie wdrożeniowym i formalnie jest pracodawcą Pracowników-doktorantów.

Projekty charakteryzuje duży stopień innowacyjności. Prace nad Projektami ukierunkowane są na wytworzenie od zera wskazanych powyżej urządzeń. Pierwszym etapem prac są prace koncepcyjne, które ostatecznie mają prowadzić do wytworzenia przedmiotowych urządzeń i ich wdrożenia.

Spółka prowadzi szczegółową ewidencję godzin pracy Pracowników nad Projektami, tak aby mieć możliwość weryfikacji, ile czasu każdy z nich przeznaczył na prace badawczo-rozwojowe. Koszty ponoszone na prace badawczo-rozwojowe nie są zwracane Spółce w jakiejkolwiek formie. Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego działalność Spółki w postaci realizacji Projektów można uznać za działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.?
2. Czy realizacja Projektów przez Pracowników jako osoby już wcześniej zatrudnione w Spółce, na podstawie umów o prace w których nie wskazano, iż celem ich zatrudnienia jest działalność badawczo-rozwojowa, stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z tzw. ulgi badawczo-rozwojowej?
3. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego koszt jaki Wnioskodawca ponosi w związku z opłaceniem wynagrodzeń oraz pokryciem świadczeń na ubezpieczenia społeczne Pracowników realizujących Projekty może zostać odliczony od dochodu podatkowego Wnioskodawcy w proporcji do udziału Wnioskodawcy w zysku Spółki – jako koszt kwalifikowany w myśl art. 26e ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. do wysokości określonej w ust. 7 (50% do końca 2017 roku, 100% od 1 stycznia 2018 roku)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, podejmowane przez niego w ramach realizacji Projektów działania stanowią działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. W zakresie pojęcia działalności badawczo-rozwojowej wskazanego w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. mieści się wykonywanie działalności twórczej w postaci badań naukowych lub prac rozwojowych, podejmowanych w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z brzmienia art. 5a pkt 39 u.p.d.o.f. wynika, że badania naukowe to:

1. badania podstawowe – oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane – prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe – badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

W art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f. wyszczególniono, że za prace rozwojowe przyjmuje się nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku, gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Na podstawie przytoczonych regulacji przyjmuje się, iż definicja działalności badawczo-rozwojowej obejmuje swoim zakresem badania naukowe w tym badania podstawowe, badania stosowane, badania przemysłowe, a także prace rozwojowe, które głównie odnoszą się do opracowywania prototypów i projektów pilotażowych (tak m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 maja 2017 r., nr 1462-IPPB1.4511.73.2017.2.ES).

Podstawowym założeniem ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej jest działalność twórcza. Zdaniem Wnioskodawcy, przymiot działalności twórczej bez wątpienia można przypisać czynnościom związanym z realizacją Projektów. Pracownicy realizują Projekty w ramach doktoratu wdrożeniowego, którego założeniem jest prowadzenie prac badawczych. Pracownicy prace w ramach Projektów wykonują w sposób systematyczny, a więc zaplanowany, uporządkowany oraz ciągły. Projekty realizowane są na podstawie ustalonego harmonogramu prac, mającego na celu wypracowywanie coraz to lepszych i nowszych rozwiązań. Celem Projektów jest opracowywanie nowych rozwiązań na podstawie aktualnej wiedzy oraz dostępnych na rynku produktów, z których tworzone są nowe propozycje urządzeń, wdrażanych i ostatecznie zbywanych na rzecz konkretnych nabywców.

Wnioskodawca wskazuje, że prace przy Projektach nie należą do zakresu zadań rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących już produktów. Prace przebiegają według nakreślonego schematu, w którym punkt pierwszy stanowi propozycja nowego projektu, rozwiązania technicznego czy instalacyjnego na podstawie analizy dostępnych produktów, materiałów i posiadanej wiedzy technologicznej. Następnie weryfikowana będzie możliwość wdrożenia w życie zaproponowanych rozwiązań, przygotowanie planu działań i wstępnego kosztorysu. Gotowy prototyp poddawany będzie szeregowi testów, które pomyślnie przeprowadzone będą skutkować wytworzeniem wstępnych wersji urządzeń objętych Projektami. Dopiero gotowy projekt przedstawiany będzie potencjalnym klientom, którzy po zapoznaniu się z ofertą wyrażą zainteresowanie produktem. Cały proces ukierunkowany jest na stworzenie nowych produktów i przygotowanie metodologii ich implementowania oraz stosowania. Pracownicy w ramach Projektów będą tworzyć urządzenia oparte na autorskich koncepcjach, co w ocenie Wnioskodawcy bez wątpienia będzie mieć twórczy charakter.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, podejmowane przez niego w ramach realizacji Projektów działania stanowią działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, realizacja Projektów przez Pracowników jako osoby już wcześniej zatrudnione w Spółce, na podstawie umów o prace w których nie wskazano, iż celem ich zatrudnienia jest działalność badawczo-rozwojowa, nie stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z tzw. ulgi badawczo-rozwojowej.

Na podstawie art. 26e ust. 1 u.p.d.o.f., podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Z art. 26e ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. wynika, że za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Z kolei zgodnie z przywołaną regulacją w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

Przepis art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. odnosi się więc do tzw. „wynagrodzeń pracowniczych”, tj. świadczeń wypłacanych osobom fizycznym z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, który został zawarty na podstawie umowy o pracę w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks Pracy.

Ustawowe wymogi wprowadzone dla uznania danych wydatków za „koszt kwalifikowany” sprowadzają się do spełnienia trzech warunków:

1. wydatek zaliczany jest do kosztów podatkowych podatnika planującego zastosować ulgę, dla uzyskującego świadczenie przychód ten musi stanowić przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.,
2. pracownik został zatrudniony w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.

Na tle powyższego należy wskazać, iż na podstawie obowiązującej doktryny oraz wykładani celowościowej art. 26e ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. można stwierdzić, że nadrzędnym parametrem służącym ocenie, czy możliwe jest odliczenie ulgi na działalność badawczo-rozwojową związaną z zatrudnieniem pracowników w celu wykonania tych badań, jest rzeczywiste wykazanie, że dany pracownik badania takie faktycznie realizuje. Warunek zatrudnienia pracownika w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej intepretować należy z perspektywy tego, czy pracownik rzeczywiście wykonuje prace związane z działalnością badawczo-rozwojową. Bez znaczenia pozostaje przy tym czy w umowie z tym pracownikiem wskazano cel zatrudnienia (działalność badawczo-rozwojowa) oraz kiedy owo zatrudnienie nastąpiło.

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest oddelegowanie do działalności badawczo-rozwojowej wcześniej zatrudnionego pracownika. Nie jest również konieczne, aby umowa o pracę z pracownikiem realizującym zadania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej zawierała jakiekolwiek postanowienia w tym zakresie. Istotne jest jednak, aby pracodawca miał możliwość weryfikacji, ile czasu pracownik faktyczne przeznaczył na działalność badawczo-rozwojową. Przy czym pracodawca nie jest zobligowany ustawowym nakazem konkretnej formy ewidencjonowania czasu pracy – ustawodawca pozostawił tę materię do uszczegółowienia przedsiębiorcy.

Powyższy pogląd potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 października 2017 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.207.2017.3.MST, w której stwierdzono: „Zauważa się, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracowników, którzy realizują wskazany cel (tj. działalność badawczo-rozwojową). Należy zatem przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy to wynagrodzenie (w całości lub w części) stanowi koszt kwalifikowany. W przypadku więc, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadne jest wyodrębnienie tej części wynagrodzenia, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej. Dodatkowo należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego wyodrębnienia (podziału) części wynagrodzenia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego zalecane jest, aby dla celów dowodowych, prowadzona była ewidencja czasu pracy pracowników zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową podatnika. Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że w przypadku pracowników delegowanych czasowo z innych działów, którzy w głównej mierze wykonują standardową działalność Wnioskodawcy, a częściowo realizują także działalność badawczo-rozwojową, koszty ich zatrudnienia mogą zostać zaliczone do kosztów kwalifikowanych w proporcji, w jakiej udział pracownika w Pracach B+R pozostaje w relacji do całości świadczonej przez niego pracy, na podstawie ewidencji czasu pracy. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.”

Podobne wnioski płyną z interpretacji Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 19 września 2017 r., nr DPP7.8221.47.2017.MNX: „Należy mieć na uwadze, że przepisy ustaw podatkowych nie regulują wprost obowiązku wskazywania w umowie o pracę celu zatrudnienia, czy też obowiązku ewidencjonowania czasu pracy pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej dla potrzeb rozliczenia ulgi B+R. (…) Właściwy jest więc pogląd Spółki, że wynagrodzenia pracowników, którzy uczestniczą w realizacji zadań z zakresu działalności badawczo-rozwojowej, lecz nie posiadają odpowiednich zapisów w umowie o pracę, mogą być zaliczone do kosztów kwalifikowanych na potrzeby tzw. ulgi badawczo- rozwojowej.”

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka prowadzi szczegółową ewidencję godzin pracy Pracowników nad Projektami, tak aby mieć możliwość weryfikacji, ile czasu każdy z nich przeznaczył na prace badawczo-rozwojowe. Spełniony jest zatem warunek zakładający możliwość weryfikacji faktycznego czasu przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej. Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, Pracownicy w ramach Projektów wykonują prace, które można uznać za działalność badawczo-rozwojową.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, realizacja Projektów przez Pracowników jako osoby już wcześniej zatrudnione w Spółce, na podstawie umów o prace w których nie wskazano, iż celem ich zatrudnienia jest działalność badawczo-rozwojowa, nie Stoi na przeszkodzie w skorzystaniu z tzw. ulgi badawczo-rozwojowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3, będzie on miał prawo do odliczenia od swojego dochodu podatkowego kwoty wydatków przeznaczonych przez Spółkę na wypłatę wynagrodzeń oraz opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne Pracowników, w zakresie w jakim przypadają na niego jako wspólnika Spółki, z uwzględnieniem limitu wskazanego w art. 26e ust. 7 u.p.d.o.f. (50% do końca 2017 roku, 100% od 1 stycznia 2018 roku).

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż Spółka działa jako spółka komandytowa, kwalifikowana do kategorii spółek osobowych. Powszechnie wskazuje się, iż spółki osobowe na gruncie podatku dochodowego nie posiadają podmiotowości podatkowej, są podmiotami transparentnymi podatkowo. Oznacza to, iż opodatkowanie takich spółek następuje na poziomie wspólników. Innymi słowy, to nie spółka osobowa lecz jej wspólnicy są zobowiązani do rozliczenia podatku od dochodu zrealizowanego przez taką spółkę.

Konsekwencją powyższego jest konieczność opodatkowania dochodów spółki osobowej przez wspólników. Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, iż przy rozliczaniu tego dochodu wspólnicy mają prawo skorzystać z ulg podatkowych przysługujących spółce osobowej. Warunkiem jest, aby zachowane były wszystkie przesłanki warunkujące skorzystanie z konkretnej ulgi. Powyższe potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 maja 2017 r., nr 2461-IBPB-1-3.4010.24.2017.1.TS, w której za prawidłowe uznano następujące stanowisko: „(…) Ustawa CIT pozwala zgodnie z ogólną zasadą przypisywania wspólnikom dochodów spółek osobowych zgodnie z posiadanymi udziałami (art. 5 Ustawy CIT) ujmować również ulgi. Podkreślenia wymaga jednak, że dotyczy to tylko tych ulg podatkowych, które związane są z prowadzoną działalnością w formie spółki osobowej. W odniesieniu do czerpania dochodów z zysku spółki osobowej, art. 18d Ustawy CIT tworzy zatem pewną fikcję, bowiem odnosi się do ulg podatkowych, które przysługują spółce osobowej, jednak w praktyce podlegają podziałowi na poszczególnych wspólników i rozliczane są przez tychże wspólników. Jeżeli zatem Spółka komandytowa prowadzi działalność badawczo-rozwojową, która uprawnia do skorzystania z ulgi przy zachowaniu wszystkich warunków opisanych w art. 18d Ustawy CIT, wówczas Spółka jako komplementariusz spółki komandytowej ma prawo rozliczyć – w proporcji wynikającej z prawa do udziału w zysku ustalonym w umowie spółki komandytowej – taką ulgę. Innymi słowy, wspólnik Spółki komandytowej ma prawo do odliczenia od ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy CIT, podstawy opodatkowania tzw. ulgę na działalność badawczo-rozwojową prowadzoną w formie spółki osobowej.”

W przedstawionym stanie faktycznym, w ocenie Wnioskodawcy, spełnione są wszelkie przesłanki warunkujące możliwość skorzystania z przedmiotowej ulgi. Prace wykonywane przez Pracowników w związku z realizacją Projektów mieszczą się bowiem w zakresie działalności badawczo-rozwojowej, zaś Spółka prowadzi ewidencję pozwalającą na określenie ile czasu każdy z Pracowników przeznaczył na prace badawczo-rozwojowe.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, będzie on miał prawo do odliczenia od swojego dochodu podatkowego kwoty wydatków przeznaczonych przez Spółkę na wypłatę wynagrodzeń oraz opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne Pracowników, w zakresie w jakim przypadają na niego jako wspólnika Spółki, z uwzględnieniem limitu wskazanego w art. 26e ust. 7 u.p.d.o.f. (50% do końca 2017 roku, 100% od 1 stycznia 2018 roku).

Ad. 1 oraz 2

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 oraz 2.

Natomiast w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3 Organ stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Na podstawie art. 26e ust. 1 cyt. ustawy, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.

Natomiast stosownie do art. 26e ust. 2 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. – za koszty kwalifikowane uznaje się:

1. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r. poz. 1620, z 2015 r. poz. 249 i 1268 oraz z 2016 r. poz. 1020, 1311 i 1933) na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej;
4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4;
5. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione przez podatnika będącego mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcom w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, na:
   ,li>przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
   1. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione do momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
   2. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
   3. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.

Zgodnie z art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. – za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo – rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Do kosztów, o których mowa w zdaniu pierwszym, przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 nie stosuje się.

Jednocześnie w art. 26e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Ustawodawca dokonał zastrzeżenia, że koszty kwalifikowane ponoszone w ramach badań podstawowych podlegają odliczeniu wyłącznie pod warunkiem, że badania te są prowadzone z jednostką naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Ponadto zgodnie z art. 26e ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. – kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej – 50% kosztów, o których mowa w ust. 2 i 3; w przypadku pozostałych podatników:
   1. 50% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1,
   2. 30% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-4 i ust. 3.

Natomiast zgodnie z powołaną regulacją – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. – kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a, ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Analizując powołane przepisy oraz opis stanu faktycznego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że będzie on miał prawo do odliczenia od swojego dochodu podatkowego kwoty wydatków przeznaczonych przez Spółkę na wypłatę wynagrodzeń oraz opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne Pracowników, w zakresie w jakim przypadają na niego jako wspólnika Spółki, z uwzględnieniem limitu wskazanego w art. 26e ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3 uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień 31 grudnia 2017 r. oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/