Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16-01-2019 r. – 0114-KDIP3-2.4011.493.2018.3.LZ

W sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawca, jako Spółka Przejmująca, w związku z przejęciem Spółki Przejmowanej, za rok podatkowy, w którym nastąpi połączenie, zobowiązany będzie sporządzić za cały rok kalendarzowy, w stosunku do pracowników, imienne informacje PIT-11 oraz deklarację roczną PIT-4R, zgodnie z art. 39 ust. 2 i art. 42 ust. 2 pkt 1 oraz art. 42a oraz art. 38 ust. 1a

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-2.4011.493.2018.1.LZ z dnia 17 października 2018 r. (data nadania 17 października 2018 r., data doręczenia 22 października 2018 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku.

Pismem z dnia 26 października 2018 r. (data nadania 29 października 2018 r., data wpływu 5 listopada 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami pismem z dnia 30 listopada 2018 r. (data nadania 30 listopada 2018 r., data doręczenia 5 grudnia 2018 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.493.2018.2.LZ, tutejszy organ ponownie wezwał Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku. Pismem z dnia 7 grudnia 2018 r. (data nadania 10 grudnia 2018 r., data wpływu 17 grudnia 2018 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na mocy czynności łączenia udziałów Wnioskodawca staje się następcą prawnym spółki T. – zgodnie z wpisem do KRS z dnia 1 sierpnia 2018 r. Przejęci zostali pracownicy etatowi z art. 23¹ Kodeks Pracy. Znaczna ilość osób, które były zatrudnione na podstawie umów cywilno-prawnych w Spółce Przejmowanej została zatrudniona w spółce Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

• Połączenie udziałów Wnioskodawcy i Spółki T. nastąpiło w trybie art. 492 § l pkt l Kodeksu spółek handlowych (Dz. z 2017 r. poz. 1577 z późn. zm.), poprzez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą.

• Z dokumentacji, którą Wnioskodawca posiada nie wynika forma przejęcia umów cywilnoprawnych. Umowy cywilnoprawne w T. zawarte były na czas określony do dnia 30 czerwca 2018 r. Większość osób zdecydowała się na współpracę z Wnioskodawcą od dnia 1 sierpnia 2018 r. (od dnia połączenia)

• Wnioskodawca jako następca prawny spółki T., wchodzi w całość praw i obowiązków wynikających ze stosunków pracy pomiędzy Spółką T. a jej pracownikami (zgodnie z art. 23¹ KP)

• Umowy cywilnoprawne zawarte ze zleceniobiorcami na czas określony do dnia 30 czerwca 2018 r. zostały rozliczone i uregulowane przez Spółkę T. Natomiast zobowiązania w stosunku do Urzędów nie zostały uregulowane przez Spółkę T. za okres od kwietnia 2018 r. do końca czerwca 2018 r. Wszystkie zaległe zobowiązania w stosunku do Urzędów zostaną uregulowane przez Wnioskodawcę.

• Zgodnie z Art. 31 i Art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod pojęciem „zaliczka” Wnioskodawca miał na myśli zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wnioskodawcy chodzi o zsumowanie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za cały rok 2018 i wykazanie w PIT 4R przez Wnioskodawcę. Do PIT – 4R Wnioskodawca dołączy pismo przewodnie wyjaśniające rozliczenia poszczególnych okresów. Pismo zostanie wysłane do dwóch zainteresowanych Urzędów Skarbowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy T. Sp. z o.o. ma przygotować i przekazać PIT-11 dla osób zatrudnionych na podstawie umów o pracę i umów cywilnoprawnych za okres działalności w 2018 r.? Czy Wnioskodawca wystawia i przekazuje PIT-11 za cały 2018 r.
2. Czy PIT-4R za 2018 r. powinien być wystawiony za okres działalności T. Sp. z o.o., czy może zaliczki powinny zostać doliczone do zaliczek Wnioskodawcy i łącznie zostać wysłane w ustawowym terminie?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przeważającą linią interpretacyjną w przypadku przejęcia przedsiębiorstwa np. w drodze połączenia przez przejęcie w trybie art. 494 § 1 kodeksu spółek handlowych, nowy pracodawca wchodzi we wszystkie prawa i obowiązki dotychczasowego pracodawcy, w tym te wynikające z zawartych przez niego umów cywilnoprawnych. Przykładowo w interpretacji z 4 marca 2016 r. (IPTPB3/ 4511-412/15-2/GG) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w kontekście umów zlecenia potwierdził, że: „na mocy powołanych wyżej regulacji obowiązki płatnika (np. związane z przejęciem pracowników) nie ustają, lecz przechodzą na nowego płatnika, który przejmując pracowników przejmuje także obowiązek obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wszelkie inne obowiązki z tym związane. W konsekwencji, Wnioskodawca przejmie ciążące na podmiotach przejętych obowiązki płatnika dotyczące obliczania, poboru i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wynagrodzeń wypłacanych ze stosunku pracy oraz umów zleceń, w tym obowiązki sporządzenia informacji określonych przepisami art. 39 ust. 1, art. 42 ust. 2 pkt 1 i art. 38 ust. 1a oraz art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.” Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 2 lutego 2015 r. ITPB2/415-1006/14/MU. Zatem w przypadku przejęcia przedsiębiorstwa w oparciu o wskazane regulacje k.s.h. należy uznać, że wobec osób pracujących w przejmowanym zakładzie na podstawie umów cywilnoprawnych nie ustają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Powinien je kontynuować podmiot przejmujący.

Zgodnie z ww. interpretacją Wnioskodawca powinien wystawić i przekazać dla pracowników i zleceniobiorców PIT-11 za cały 2018 r. uwzględniając w tym okres zatrudnienia w firmie T. Sp. z o.o. PIT-4R za 2018 r. powinien być wystawiony za cały okres, tj. zaliczki odprowadzane z firmy T. Sp. z o.o. powinny zostać doliczone do zaliczek Wnioskodawcy i łącznie przekazane w ustawowym terminie do Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego odnośnie obowiązku złożenia deklaracji i informacji podatkowych PIT – 4R, PIT – 11 przez Spółkę Przejmującą za rok 2018 w stosunku do osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę – jest prawidłowe, natomiast odnośnie obowiązku złożenia deklaracji i informacji podatkowych PIT – 4R, PIT – 11 za rok 2018 przez Spółkę Przejmującą za rok 2018 w stosunku do umów cywilnoprawnych zawartych prze Spółkę Przejmowaną na czas określony do dnia 30 czerwca 2018 r. – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przepisu art. 38 ust. 1 ww. ustawy wynika, że płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z kolei ust. 1a tegoż artykułu stanowi, że w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

W myśl ust 1b ww. artykułu w razie zaprzestania przez płatników, o których mowa w art. 31 i 33-35, prowadzenia działalności przed końcem stycznia roku następującego po roku podatkowym deklarację, o której mowa w ust. 1a, płatnik przekazuje w terminie do dnia zaprzestania tej działalności.

Stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Natomiast powołany wyżej art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 roku, stanowi, iż płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Stosownie natomiast do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 42 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1. w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11);
2. w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. art. 42 ust. 2 zyskał brzmienie zgodnie z którym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1. w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;
2. w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

W razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed upływem terminu dla złożenia informacji, o których mowa w ust. 2, informacje te płatnik składa nie później niż w dniu zaprzestania prowadzenia działalności (art. 42 ust. 3 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 roku). W brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r., art. 42 ust. 3 brzmi następująco W razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed upływem terminu dla złożenia informacji, o których mowa w ust. 2 pkt 2, informacje te płatnik składa nie później niż w dniu zaprzestania prowadzenia działalności.

W konsekwencji, obowiązki płatnika nałożone przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym obowiązek sporządzenia stosownych informacji i deklaracji nie ustają lecz przechodzą na Wnioskodawcę, który powinien je kontynuować.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że na mocy czynności łączenia udziałów Wnioskodawca staje się następcą prawnym Spółki T. Połączenie udziałów Wnioskodawcy i Spółki Przejmowanej nastąpiło w trybie art. 492 § l pkt l Kodeksu Spółek Handlowych (Dz. z 2017 r. poz. 1577 z późn. zm.), poprzez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na Spółkę Przejmującą. Przejęci zostali pracownicy etatowi oraz osoby zatrudnione na podstawie umów cywilno-prawnych w Spółce Przejmowanej. Z dokumentacji, którą Wnioskodawca posiada nie wynika forma przejęcia umów cywilnoprawnych. Umowy cywilnoprawne w Spółce Przejmowanej zawarte były na czas określony do dnia 30 czerwca 2018 r. Większość osób zdecydowała się na współprace z Wnioskodawcą od dnia 1 sierpnia 2018 r. (od dnia połączenia). Umowy cywilnoprawne zawarte ze zleceniobiorcami na czas określony do dnia 30 czerwca 2018 r. zostały rozliczone i uregulowane przez Spółkę Przejmowaną. Wnioskodawca jako następca prawny Spółki Przejmowanej, wchodzi w całość praw i obowiązków wynikających ze stosunków pracy pomiędzy Spółką Przejmowaną, a jej pracownikami zgodnie z art. 23¹ KP. Umowy cywilnoprawne zawarte ze zleceniobiorcami na czas określony do dnia 30 czerwca 2018 r. zostały rozliczone i uregulowane przez Spółkę Przejmowaną. Natomiast zobowiązania w stosunku do Urzędów nie zostały uregulowane przez Spółkę T. za okres od kwietnia 2018 do końca czerwca 2018 r.

W świetle powyższego powstała wątpliwość czy z tytułu zawartych przez Spółkę Przejmowaną umów z pracownikami oraz umów cywilnoprawnych przed dniem połączenia w odniesieniu do dochodów z tych umów na Wnioskodawcy będą ciążyć prawa i obowiązki płatnika z nich wynikające.

Przepis art. 23¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 108, z późn. zm.), stanowi, że w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5.

Artykuł ten przyjmuje konstrukcję automatycznego wejścia w stosunek pracy po stronie jednego zakładu pracy w miejsce drugiego, czyli wprowadza swoistą sukcesję uniwersalną w płaszczyźnie stosunków pracy. Opiera się ona przy tym na założeniu, że stosunek pracy w ogóle nie zostaje rozwiązany mimo przekształceń podmiotowych.

Z powyższego wyjaśnienia wynika, że obowiązki płatnika nałożone przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym obowiązek sporządzenia stosownych informacji, deklaracji i obowiązek poboru przez płatników zaliczek na podatek dochodowy, nie ustają lecz przechodzą na nowego płatnika, który przejmując pracowników przejmuje także obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wszelkie inne obowiązki z tym związane.

Jak wynika z brzmienia przytoczonego art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz. z 2017 r. poz. 1577 z późn. zm.), połączenie spółek kapitałowych może zostać dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie).

W takim przypadku, zgodnie z art. 493 § 1 KSH, spółka przejmowana zostaje rozwiązana, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w dniu wykreślenia z rejestru.

Połączenie zgodnie z normą wynikającą z art. 493 § 2 KSH nastąpi w dniu wpisania tego połączenia do rejestru właściwego dla Wnioskodawcy jako spółki przejmującej. Dokonanie wpisu o połączeniu skutkować będzie również wykreśleniem Spółek Przejmowanych z rejestru i ich rozwiązaniem, kończącym ich byt prawny.

Głównym następstwem połączenia spółek (w tym również łączenia przez przejęcie) wskazanym w art. 494 § 1 i 2 KSH, jest sukcesja uniwersalna, na mocy której spółka przejmująca zostaje ustanowiona następcą prawnym spółek przejmowanych. Zakres tej sukcesji obejmuje wstąpienie we wszystkie prawa i obowiązki spółek przejmowanych (art. 494 § 1 KSH). Jak wynika zaś z art. 494 § 2 KSH, na spółkę przejmującą albo spółkę nowo zawiązaną przechodzą z dniem połączenia w szczególności zezwolenia, koncesje oraz ulgi, które zostały przyznane spółce przejmowanej albo którejkolwiek ze spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji lub ulgi stanowi inaczej.

Przejście praw i obowiązków podatkowych w sytuacji łączenia reguluje art. 93 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), który stanowi, że osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Przedmiotem następstwa prawnego są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, a więc również obowiązki nałożone przez płatnika przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sukcesją podatkową objęte są także prawa i obowiązki wynikające z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 8 ustawy – Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Kwestie związane z odpowiedzialnością płatnika reguluje art. 30 Ordynacji podatkowej. Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada całym swoim majątkiem za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony (art. 30 § 1 i § 3). Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku (art. 30 § 4).

Oznacza to, że w stanach faktycznych wymienionych w przepisach art. 93-93c Ordynacji podatkowej na następcę prawnego przechodzi odpowiedzialność z tytułu niewykonania przez poprzednika prawnego obowiązków płatnika określonych w art. 8 Ordynacji podatkowej.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, nowy zakład pracy (w tym przypadku Spółka Przejmująca), winien kontynuować jako następca prawny obowiązki płatnika nałożone przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przejęcie następuje w trakcie roku kalendarzowego. Jednocześnie zakład ten ponosi odpowiedzialność własnym majątkiem z tytułu niedopełnienia przez dotychczasowego pracodawcę (poprzednika prawnego) obowiązku wpłacenia pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca został następcą prawnym Spółki Przejmowanej w zakresie praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego, a więc również obowiązków nałożonych przepisami art. 31, art. 38, art. 39 i art. 41, art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy wskazać, że w sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawca, jako Spółka Przejmująca, w związku z przejęciem Spółki Przejmowanej, za rok podatkowy, w którym nastąpi połączenie, zobowiązany będzie sporządzić za cały rok kalendarzowy, w stosunku do pracowników, imienne informacje PIT-11 oraz deklarację roczną PIT-4R, zgodnie z art. 39 ust. 2 i art. 42 ust. 2 pkt 1 oraz art. 42a oraz art. 38 ust. 1a i art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W powyższym zakresie na Spółce Przejmowanej nie będzie ciążył obowiązek płatnika.

Natomiast w stosunku do osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych, które zostały zawarte przez Spółkę Przejmowaną na czas określony do dnia 30 czerwca 2018 r., i zostały rozliczone i uregulowane do dnia przejęcia przez Spółkę Przejmowaną na Wnioskodawcę, jako Spółkę Przejmującą nie jest nałożony obowiązek płatnika do sporządzenia imiennych informacji PIT-11 oraz rocznej deklaracji PIT-4R za okres zatrudnienia zleceniobiorców w Przejmowanej Spółce. W tej sytuacji obowiązek ten spoczywał na Spółce Przejmowanej.

Należy zauważyć, że PIT-11 oraz PIT-4R można było wypełnić niezwłocznie po zakończeniu umowy cywilnoprawnej tj. po dniu 30 czerwca 2018 r. Natomiast daty określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych są ostatecznymi datami do których obowiązek powinien zostać spełniony. Wobec tego jedynie w sytuacji w której Spółka Przejmowana nie wypełniła swojego obowiązku do dnia połączenia – Spółka Przejmująca będzie wówczas zobowiązana do wystawienia informacji i deklaracji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnić się od stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 24, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/