Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15-01-2018 r. – 0115-KDIT2-2.4011.379.2017.2.HD

Obowiązki płatnika i obowiązki informacyjne w związku z zawarciem umowy ubezpieczenia z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 3 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych w związku z zawarciem umowy ubezpieczenia z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Jest polskim rezydentem podatkowym (dalej „Podmiot” lub „Ubezpieczający”).

Podmiot zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeń na Życie (dalej „Ubezpieczyciel”) umowę „indywidualnego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi” (dalej „Umowa”), gdzie ubezpieczającym jest Podmiot, a ubezpieczonymi są osoby fizyczne, będące jego pracownikami. Umowa nie stanowi grupowej umowy ubezpieczenia, jest indywidualną umową ubezpieczenia.

Ubezpieczenie to jest rodzajem ubezpieczenia wymienionym w dziale I grupa 3 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. poz. 1844 oraz z 2016 r., poz. 615).

W ramach polisy składki opłacane są przez Podmiot, który zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umowy (dalej „OWU”) jest właścicielem danej polisy.

Umowa ma charakter ochronno-inwestycyjny, co oznacza, że składka podstawowa w części funduszowej jest inwestowana w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe.

Zgodnie z OWU Ubezpieczający zobowiązany będzie do opłacania składek regularnych, które oznaczają kwotę należną z tytułu Umowy za okresy miesięczne. Opłacana składka dzieli się na:

• składkę na ubezpieczenie podstawowe, gdzie ubezpieczenie podstawowe zgodnie z OWU zdefiniowane jest jako indywidualne ubezpieczenie na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, w którym przedmiotem ochrony ubezpieczeniowej świadczonej przez Ubezpieczyciela na podstawie OWU jest życie i zdrowie Ubezpieczonego. Składka ta stanowi w całości składkę funduszową, będącą kwotą, która zamieniana jest na jednostki funduszy ewidencjonowane na rachunku podstawowym;
• składkę na ubezpieczenie dodatkowe (składka ochronna dobrowolna), która stanowi kwotę z tytułu ubezpieczeń dodatkowych, która to służy pokryciu kosztów ochrony ubezpieczeniowej udzielanej przez Ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczeń dodatkowych. Składka ta nie jest zamieniana na jednostki funduszy;
• opłatę za ryzyko ubezpieczeniowe, określoną kwotowo, ustaloną na podstawie wieku Ubezpieczonego i pobieraną przez Ubezpieczającego z tytułu świadczenia przez niego ochrony ubezpieczeniowej z tytułu śmierci Ubezpieczonego;
• inne opłaty określone w OWU, takie jak: opłata dystrybucyjna, opłata administracyjna i opłata za zarządzanie.

Zgodnie z OWU prowadzony jest indywidualny rachunek Ubezpieczającego, definiowany jako wyodrębniony i prowadzony przez Ubezpieczyciela dla każdej Umowy indywidualny rachunek jednostek, obejmujący:

1. rachunek podstawowy, na którym ewidencjonowane są jednostki funduszu zakupione za zapłaconą składkę funduszową podstawową;
2. rachunek dodatkowy, na którym ewidencjonowane są jednostki funduszu zakupione za zapłaconą dodatkową składkę funduszową.

Ubezpieczony w trakcie trwania umowy nie ma prawa do alokacji składki podstawowej. Ubezpieczający posiada prawo do dysponowania składką w części funduszowej (zanim składka funduszowa zostanie zamieniona na jednostki funduszowe) w ten sposób, że we wniosku o zawarcie Umowy Ubezpieczający określa alokację składki funduszowej, co oznacza możliwość wyboru przez Ubezpieczającego rodzaju Ubezpieczeniowego Funduszu Kapitałowego.

Dodatkowo, Ubezpieczający w każdym czasie ma prawo do dokonania konwersji jednostek zgromadzonych na rachunku podstawowym, co oznacza możliwość zmiany uprzednio wybranego Ubezpieczeniowego Funduszu Kapitałowego na inny.

Ponadto, OWU nie przewiduje żadnych mechanizmów odnoszących się do możliwości dysponowania przez Podmiot już zapłaconymi składkami.

Zgodnie z OWU Ubezpieczającemu w każdym momencie trwania ubezpieczenia przysługuje prawo do dokonania jednorazowej wypłaty części podstawowej polisy. Dokonanie wykupu jednorazowego skutkuje utratą prawa do otrzymania premii refundacyjnej i lojalnościowej. Ponadto, Ubezpieczającemu przysługuje prawo dokonania wypłaty okresowej, możliwe od 10-tej rocznicy polisy.

OWU nie przewidują możliwości cesji praw i obowiązków z Umowy. Ponadto, niedopuszczalna jest zmiana osoby Ubezpieczonej wskazanej w Umowie. Umowa zawarta została na czas określony, do najbliższej rocznicy polisy przypadającej po ukończeniu przez Ubezpieczonego 65-go roku życia. Jeżeli Ubezpieczający do końca okresu, na który została zawarta umowa ubezpieczenia, nie złoży oświadczenia o jej nieprzedłużaniu, po upływie tego okresu umowa przekształca się w umowę ubezpieczeniową zawartą na czas nieokreślony.

W przypadku złożenia oświadczenia o nieprzedłużaniu umowy indywidualnego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi to – zgodnie z OWU – Ubezpieczony ma prawo do otrzymania świadczenia z tytułu dożycia ostatniego dnia okresu, na jaki została zawarta przedmiotowa umowa. Przez to świadczenie rozumie się wartość polisy, która będzie ustalona na podstawie wartości jednostek uczestnictwa obowiązującej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta umowa ubezpieczenia, w tym przewidziana w umowie premia refundacyjna oraz lojalnościowa.

Ww. umowę indywidualnego ubezpieczenia zawarto w celu zapewnienia Ubezpieczonemu zgromadzenia określonej wysokości środków, jak również dla zapewnienia Ubezpieczonemu pełnej wysokości świadczenia (sumy ubezpieczenia) w przypadku przedwczesnej śmierci Ubezpieczonego.

Zgodnie z § 33 OWU w okresie obowiązywania umowy ubezpieczenia Ubezpieczający może na swój wniosek otrzymywać następujące rodzaje świadczeń o charakterze inwestycyjnym:

1. wypłatę wartości dodatkowej polisy;
2. wypłatę części wartości podstawowej polisy w formie jednorazowej lub okresowej;
3. wypłatę części wartości dodatkowej polisy w formie jednorazowej lub okresowej.

Ponadto Wnioskodawczyni podaje, że żaden z pracowników objętych ww. ubezpieczeniem nie jest jej małżonkiem, ani małoletnim dzieckiem.

Ww. umowa – w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono – nie wyklucza: wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opłacane przez Podmiot składki z tytułu umowy indywidualnego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi pracownika mogą stanowić u Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu w całości?
2. Czy opłacenie przez Ubezpieczającego składki w ramach umowy indywidualnego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi – zarówno w części ochronnej jak i w części funduszowej – powodować będzie obowiązek doliczenia zapłaconej składki do podstawy wynagrodzenia przysługującego pracownikowi (Ubezpieczonemu) w danym miesiącu i od łącznej kwoty obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z zasadami określonymi w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przy założeniu, że uprawnionym do otrzymania świadczenia ubezpieczeniowego jest Pracownik – Ubezpieczony)?
3. Czy otrzymanie świadczenia wynikającego z tytułu dożycia przez Ubezpieczonego ostatniego dnia okresu, na jaki została zawarta umowa ubezpieczenia, lub Świadczenia z tytułu śmierci Ubezpieczonego wypłacanego na rzecz Uposażonych, powinno u Ubezpieczającego (Wnioskodawczyni) powodować obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C (o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych), lub czy powoduje to jakikolwiek obowiązek u Ubezpieczającego naliczenia czy odprowadzenia podatku dochodowego (przy założeniu, że uprawnionym do otrzymania świadczenia ubezpieczeniowego jest Pracownik – Ubezpieczony lub Uposażony)?

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie oznaczone nr 2 i 3, tj. części dotyczącej obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych w związku z zawarciem umowy ubezpieczenia z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. W pozostałej części, tj. w zakresie pytania oznaczonego nr 1 – wniosek rozpatrzony zostanie odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 2 – składka podstawowa w części ochronnej będzie stanowiła przychód Ubezpieczonego ze stosunku pracy w dacie poniesienia wydatku przez Wnioskodawczynię (Ubezpieczającego), tj. w dacie zapłaty składki Ubezpieczycielowi, ponieważ z tą chwilą Ubezpieczony zostanie objęty ochroną ubezpieczeniową, czyli ma miejsce przysporzenie majątkowe po jego stronie.

Rozpatrując część funduszową opłaconej przez Ubezpieczającego składki – zdaniem Wnioskodawczyni – po stronie Ubezpieczonego (pracownika) nie powstaje żadna wymierna korzyść materialna w trakcie trwania stosunku pracy i równoczesnego pozostawania ubezpieczonym na podstawie Umowy (odnoście części funduszowej).

Stroną Umowy – właścicielem Polisy i opłacającym składki jest wyłącznie Ubezpieczający (Podmiot – pracodawca). Dopiero w momencie upływu okresu, na który umowa została zawarta, pod warunkiem, że Ubezpieczający złoży oświadczenie o nieprzedłużaniu umowy Ubezpieczony będzie miał prawo do otrzymania świadczenia z tytułu dożycia ostatniego dnia okresu, na jaki została zawarta umowa. W przypadku śmierci Ubezpieczonego środki zgromadzone na polisie mogą przypaść uposażonym – będącym innymi podmiotami niż Ubezpieczony i Ubezpieczający.

Zatem w trakcie trwania stosunku pracy Ubezpieczony – pracownik nie ma żadnej ani materialnej, ani niematerialnej korzyści z tego tytułu, że Ubezpieczający opłaca składki w części funduszowej na jego ubezpieczenie. Taka korzyść może powstać po stronie Ubezpieczonego dopiero w dacie faktycznego otrzymania środków z polisy, np. w związku z decyzją Ubezpieczającego o nieprzedłużaniu umowy.

Reasumując, płacone przez Podmiot – Ubezpieczającego składki w części ochronnej (tj. opłata za ryzyko ubezpieczeniowe) stanowią przychód Ubezpieczonego – pracownika w momencie zapłaty składki zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychód Ubezpieczonego – pracownika ze stosunku pracy z tytułu opłacania przez Ubezpieczającego – pracodawcę składki w części przypadającej na część funduszową nie powstanie.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 3 – otrzymanie świadczenia wynikającego z tytułu dożycia przez Ubezpieczonego ostatniego dnia okresu, na jaki została zawarta umowa ubezpieczenia lub Świadczenia z tytułu śmierci Ubezpieczonego wypłacanego na rzecz Uposażonych nie powoduje u Ubezpieczającego (Wnioskodawczyni) obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C (o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych). Nie powoduje też u Ubezpieczającego żadnych innych obowiązków jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Według Wnioskodawczyni przychód powstanie po stronie Ubezpieczonego w momencie otrzymania świadczenia, z chwilą upływu okresu, na który umowa została zawarta (po spełnieniu warunków formalnych określonych w OWU) – przychód z tzw. kapitałów pieniężnych z tytułu udziału w funduszach kapitałowych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również w chwili wypłaty uposażonym świadczeń w przypadku śmierci Ubezpieczonego (o ile Uposażonym nie będzie osoba Ubezpieczająca).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ww. ustawy są wskazane w pkt 1 tego przepisu – stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Stosownie do treści art. 12 ust. 4 ww. ustawy za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Na mocy art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zawarła z Towarzystwem Ubezpieczeń na Życie umowę „indywidualnego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi”, gdzie ubezpieczającym jest Wnioskodawczyni, a ubezpieczonymi są osoby fizyczne, będące jej pracownikami. Umowa nie stanowi grupowej umowy ubezpieczenia, jest indywidualną umową ubezpieczenia. Ubezpieczenie to jest rodzajem ubezpieczenia wymienionym w dziale I grupa 3 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. W ramach polisy składki opłacane są przez Wnioskodawczynię, która zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umowy jest właścicielką tej polisy. Umowa ma charakter ochronno-inwestycyjny, co oznacza, że składka podstawowa w części funduszowej jest inwestowana w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe. Zgodnie z OWU Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do opłacania składek regularnych, które oznaczają kwotę należną z tytułu Umowy za okresy miesięczne. Opłacana składka dzieli się na: składkę na ubezpieczenie podstawowe, gdzie ubezpieczenie podstawowe zgodnie z OWU zdefiniowane jest jako indywidualne ubezpieczenie na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, w którym przedmiotem ochrony ubezpieczeniowej świadczonej przez Ubezpieczyciela na podstawie OWU jest życie i zdrowie Ubezpieczonego. Składka ta stanowi w całości składkę funduszową, będącą kwotą, która zamieniana jest na jednostki funduszy ewidencjonowane na rachunku podstawowym; składkę na ubezpieczenie dodatkowe (składka ochronna dobrowolna), która stanowi kwotę z tytułu ubezpieczeń dodatkowych, która to służy pokryciu kosztów ochrony ubezpieczeniowej udzielanej przez Ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczeń dodatkowych. Składka ta nie jest zamieniana na jednostki funduszy; opłatę za ryzyko ubezpieczeniowe, określoną kwotowo, ustaloną na podstawie wieku Ubezpieczonego i pobieraną przez Ubezpieczającego z tytułu świadczenia przez niego ochrony ubezpieczeniowej z tytułu śmierci Ubezpieczonego; inne opłaty określone w OWU, takie jak: opłata dystrybucyjna, opłata administracyjna i opłata za zarządzanie. Zgodnie z OWU prowadzony jest indywidualny rachunek Ubezpieczającego, definiowany jako wyodrębniony i prowadzony przez Ubezpieczyciela dla każdej Umowy indywidualny rachunek jednostek, obejmujący: rachunek podstawowy, na którym ewidencjonowane są jednostki funduszu zakupione za zapłaconą składkę funduszową podstawową i rachunek dodatkowy, na którym ewidencjonowane są jednostki funduszu zakupione za zapłaconą dodatkową składkę funduszową. Ubezpieczony w trakcie trwania umowy nie ma prawa do alokacji składki podstawowej. Ubezpieczający posiada prawo do dysponowania składką w części funduszowej (zanim składka funduszowa zostanie zamieniona na jednostki funduszowe) w ten sposób, że we wniosku o zawarcie Umowy Ubezpieczający określa alokację składki funduszowej, co oznacza możliwość wyboru przez Ubezpieczającego rodzaju Ubezpieczeniowego Funduszu Kapitałowego. Dodatkowo, Ubezpieczający w każdym czasie ma prawo do dokonania konwersji jednostek zgromadzonych na rachunku podstawowym, co oznacza możliwość zmiany uprzednio wybranego Ubezpieczeniowego Funduszu Kapitałowego na inny. Ponadto, OWU nie przewiduje żadnych mechanizmów odnoszących się do możliwości dysponowania przez Wnioskodawczynię już zapłaconymi składkami. Zgodnie z OWU Ubezpieczającemu w każdym momencie trwania ubezpieczenia przysługuje prawo do dokonania jednorazowej wypłaty części podstawowej polisy. Dokonanie wykupu jednorazowego skutkuje utratą prawa do otrzymania premii refundacyjnej i lojalnościowej. Ponadto, Ubezpieczającemu przysługuje prawo dokonania wypłaty okresowej, możliwe od 10-tej rocznicy polisy. OWU nie przewidują możliwości cesji praw i obowiązków z Umowy. Ponadto, niedopuszczalna jest zmiana osoby Ubezpieczonej wskazanej w Umowie. Umowa zawarta została na czas określony, do najbliższej rocznicy polisy przypadającej po ukończeniu przez Ubezpieczonego 65-go roku życia. Jeżeli Ubezpieczający do końca okresu, na który została zawarta umowa ubezpieczenia, nie złoży oświadczenia o jej nieprzedłużaniu, po upływie tego okresu umowa przekształca się w umowę ubezpieczeniową zawartą na czas nieokreślony. W przypadku złożenia oświadczenia o nieprzedłużaniu umowy indywidualnego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi to – zgodnie z OWU – Ubezpieczony ma prawo do otrzymania świadczenia z tytułu dożycia ostatniego dnia okresu, na jaki została zawarta przedmiotowa umowa. Przez to świadczenie rozumie się wartość polisy, która będzie ustalona na podstawie wartości jednostek uczestnictwa obowiązującej w ostatnim dniu okresu, na jaki została zawarta umowa ubezpieczenia, w tym przewidziana w umowie premia refundacyjna oraz lojalnościowa. Ww. umowę indywidualnego ubezpieczenia zawarto w celu zapewnienia Ubezpieczonemu zgromadzenia określonej wysokości środków, jak również dla zapewnienia Ubezpieczonemu pełnej wysokości świadczenia (sumy ubezpieczenia) w przypadku przedwczesnej śmierci Ubezpieczonego. Zgodnie z § 33 OWU w okresie obowiązywania umowy ubezpieczenia Ubezpieczający może na swój wniosek otrzymywać następujące rodzaje świadczeń o charakterze inwestycyjnym: wypłatę wartości dodatkowej polisy; wypłatę części wartości podstawowej polisy w formie jednorazowej lub okresowej; wypłatę części wartości dodatkowej polisy w formie jednorazowej lub okresowej. Ponadto Wnioskodawczyni podaje, że żaden z pracowników objętych ww. ubezpieczeniem nie jest jej małżonkiem, ani małoletnim dzieckiem. Ww. umowa – w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono – nie wyklucza: wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że opłacanie przez Wnioskodawczynię (Ubezpieczającego) składki w ramach umowy indywidualnego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w części ochronnej – stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w dacie poniesienia wydatku przez Wnioskodawczynię, czyli w dacie zapłaty składki firmie ubezpieczającej. Pracownik zostaje objęty ochroną ubezpieczeniową – zatem ma miejsce przysporzenie majątkowe po jego stronie. Powyższe oznacza, że Wnioskodawczyni, jako płatnik, będzie obowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy z ww. tytułu.

Natomiast w związku z opłacaniem przez Wnioskodawczynię (Ubezpieczającego) składki w ramach umowy indywidualnego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w części inwestycyjnej – nie sposób uznać, iż w momencie opłacania składek inwestycyjnych przez Wnioskodawczynię pracownicy uzyskują przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak bowiem wynika z wniosku stroną Umowy – właścicielem Polisy i opłacającym składki jest wyłącznie Wnioskodawczyni (Ubezpieczający). Natomiast dopiero w momencie upływu okresu, na który umowa została zawarta oraz pod warunkiem, że Wnioskodawczyni (Ubezpieczający) złoży oświadczenie o nieprzedłużaniu umowy Ubezpieczony (pracownik) będzie miał prawo do otrzymania świadczenia z tytułu dożycia ostatniego dnia okresu, na jaki została zawarta umowa. W konsekwencji w dacie opłacenia składek inwestycyjnych na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.

Ponadto zauważyć należy, że Wnioskodawczyni nie będzie dokonywała wypłat świadczeń wynikających z tytułu dożycia przez Ubezpieczonego ostatniego dnia okresu, na jaki została zawarta umowa ubezpieczenia, ani świadczeń dla Uposażonych z tytułu śmierci Ubezpieczonego. Wypłaty tych świadczeń będzie dokonywało Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie, z którym Wnioskodawczyni zawarła umowę indywidualnego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi. Wobec tego Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do poboru podatku dochodowego z ww. tytułów. W konsekwencji na Wnioskodawczyni nie będą ciążyły na obowiązki płatnika oraz obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Jednakże mając na uwadze treść zdanego pytania oznaczonego we wniosku nr 2, które dotyczy obowiązku obliczenia i poboru zaliczki na podatek przy opłaceniu składki w danym miesiącu przy jednoczesnym stwierdzeniu we własnym stanowisku, że przychód Ubezpieczonego (pracownika) ze stosunku pracy z tytułu opłacania przez Ubezpieczającego (pracodawcę) składki w części przypadającej na część funduszową nie powstanie – wskazać należy, że w momencie przyznania prawa do świadczenia z polisy w związku z dożyciem przez Ubezpieczonego ostatniego dnia okresu, na jaki została zawarta umowa ubezpieczenia u pracownika powstanie przychód ze stosunku pracy – z tym że nie w wysokości wartości tego prawa, lecz w wysokości opłaconych przez Wnioskodawczynię (pracodawcę) składek na tę polisę. Do czasu przyznania prawa do świadczenia z polisy w związku z dożyciem przez Ubezpieczonego nie wiadomo bowiem, na czyją rzecz ostatecznie nastąpi wypłata – na rzecz pracodawcy czy pracownika. W konsekwencji Wnioskodawczyni, jako płatnik, będzie obowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/