Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13-12-2017 r. – 0115-KDIT3.4011.318.2017.2.DP

Czy, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotacja, będąca rekompensatą (wynagrodzeniem) za pracę Wnioskodawcy w charakterze Kierownika Projektu stanowi przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, a więc przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Czy przychód ten będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 tej ustawy?

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dofinansowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji części i akcesoriów do pojazdów silnikowych. Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie w ramach działania 1.2 INNOLOT, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na realizację projektu: „O.”.

W ramach projektu Wnioskodawca rozliczy dotację, będącą rekompensatą (wynagrodzeniem) za jego pracę w charakterze kierownika projektu. Wysokość dotacji rekompensującej koszt pracy Wnioskodawcy przy projekcie została obliczona zgodnie z opublikowanym przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju regulaminem konkursu dla działania POIR. 1.2/2015 INNOLOT, załącznik nr 1 – Katalog kosztów kwalifikowanych.

Regulamin ten dopuszcza obciążenie firmy kosztami własnej pracy według określonych w nim wytycznych, tj.: właściciele spółek oraz osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą, którzy nie pobierają za wykonywaną pracę wynagrodzenia (są finansowani z zysku), mogą rozliczać koszty swojej pracy przy prowadzeniu badań przemysłowych lub prac rozwojowych w ramach projektu zgodnie z poniższymi zasadami:

1. Koszt pracy właściciela spółki lub osoby fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą należy rozliczać według stawki godzinowej,
2. Właściciel spółki lub osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą musi posiadać odpowiednie kwalifikacje do prowadzenia badań przemysłowych lub prac rozwojowych w ramach projektu,
3. Rozliczenie kosztów pracy właściciela spółki lub osoby fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarcza następuje według ustalonej stawki godzinowej w zależności od faktycznie przepracowanych godzin w projekcie,
4. W projekcie można rozliczyć maksymalnie 860 godzin pracy w ciągu roku (maksymalnie 72 godziny pracy w ciągu miesiąca) – ograniczenie to wynika z założenia, że projekt nie może stanowić jedynego przedmiotu działalności przedsiębiorstwa, tym samym obowiązki właściciela jednostki nie mogą dotyczyć wyłącznie badań wykonywanych w ramach projektu.

Na podstawie powyższych zapisów część kosztów kwalifikowalnych zostanie przypisana wynagrodzeniu na rzecz Wnioskodawcy, obliczonemu zgodnie z ww. Regulaminem, a operacje te dokumentuje się notami księgowymi.

Określenie „koszty pracy własnej” jest kategorią w oparciu, o którą obliczana jest wysokość dotacji w stosunku do liczby przepracowanych godzin przez Wnioskodawcę.

Ponieważ dotacja z udziałem środków europejskich zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 2 oraz art. 21 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym jest wolnym od podatku przychodem firmy, środki te zostały zaewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie „Uwagi” z kodem: „INNOLOT” oraz w wydzielonej ewidencji księgowej realizowanego projektu, co jest zgodne z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) NR 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającym wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz. Urz. UE L 347 z 20 grudnia 2013).

W złożonym do wniosku uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż:

• Otrzymał dofinansowanie jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą. Dofinansowanie zostało przekazane przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach konkursu POIR.1.2/2015 INNOLOT.
• Dofinansowanie jest przeznaczone na sfinansowanie prac podwykonawców, kosztów wynagrodzenia zespołu badawczego zatrudnionego w projekcie, w tym Wnioskodawcy jako kierownika projektu oraz zakup materiałów niezbędnych do wykonania tego projektu.
• Projekt jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego w ramach programu Polsko-Norweska Współpraca Badawcza z dnia 24 listopada 2015 r. w formie bezzwrotnej pomocy.
• W ramach wykonywanego projektu Wnioskodawca nie otrzymał dotacji, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, ani też nie są to kwoty otrzymane od agencji rządowej, która otrzymała środki na ten cel z budżetu państwa.
• Umowa o dofinansowanie projektu w części dotyczącej podstaw prawnych oraz definicji określa, że dofinansowanie projektu udzielane jest ze środków publicznych zgodnie z zapisami art. 5 ust. 1 ustawy o finansach publicznych.
• Podstawą prawną jest Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady UE 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. wraz z pozostałymi regulacjami w tym m.in. ustawą o finansach publicznych.
• Otrzymaną pomoc będą stanowić płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich. Środki przelewane są z konta Banku Gospodarstwa Krajowego. Nadawcą przelewu jest Ministerstwo Finansów, a odbiorcą przelewu jest Firma Wnioskodawcy, która jest wykonawcą projektu, a także częściowo korzysta z pomocy podwykonawców.
• Beneficjentem Projektu „O.” jest Firma Wnioskodawcy (jednoosobowa działalność gospodarcza).
• Podmiotem bezpośrednio realizującym cele programu jest Firma Wnioskodawcy (jednoosobowa działalność gospodarcza). Wnioskodawca realizuje program w zakresie kierowania całym projektem ze stanowiska kierownik projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotacja, będąca rekompensatą (wynagrodzeniem) za pracę Wnioskodawcy w charakterze Kierownika Projektu stanowi przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, a więc przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Czy przychód ten będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 tej ustawy?
2. Czy przepisy podatkowe, nie stoją na przeszkodzie, by wyżej wymieniona dotacja była traktowana jako koszty rozliczane w ramach projektu realizowanego z Instytucją Pośredniczącą (koszty kwalifikowane projektu)?

Zdaniem Wnioskodawcy, analogicznie do sytuacji przedstawionej w interpretacji indywidualnej nr IBPB-1-1/4511-288/15/ESZ, dotacja, będąca rekompensatą (wynagrodzeniem) za pracę Wnioskodawcy w charakterze kierownika projektu stanowi przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Przychód ten będzie przy tym podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy. Wykonywanie przez Wnioskodawcę pracy własnej nie będzie dokumentowane fakturą ani rachunkiem, lecz innym dokumentem księgowym, np. notą. Ponadto, dotacja, będąca rekompensatą (wynagrodzeniem) za pracę Wnioskodawcy w charakterze kierownika projektu nie stanowi kosztów uzyskania przychodów, a jednocześnie przepisy podatkowe nie stoją na przeszkodzie by te środki traktować jako koszty rozliczane w ramach projektu realizowanego z Instytucją Pośredniczącą (koszty kwalifikowane projektu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższego wynika, że co do zasady, wszelkie przysporzenia majątkowe uzyskane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią przychód z tej działalności, chyba że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza.

Według art. 14 ust. 1 ustawy za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 3 pkt 13 ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot otrzymanych od agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że jeżeli podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą uzyska dofinansowanie do projektu realizowanego w ramach tej działalności, otrzymane środki stanowią przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, chyba że przeznaczone zostaną na nabycie, bądź wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bądź gdy dofinansowanie otrzyma od agencji wykonawczych, które środki pieniężne na ten cel otrzymują z budżetu państwa.

Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, że środki te zostaną wypłacone tytułem wynagrodzenia należnego podatnikowi z tytułu osobistej realizacji (samodzielnego wykonywania określonych czynności przy realizacji projektu), czy też nadzoru nad projektem, czy na pokrycie wydatków innych niż nabycie, bądź wytworzenie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Zaznaczyć także należy, że niektóre rodzaje dofinansowań korzystają ze zwolnień podatkowych. I tak zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r.), wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36.

Przy czym, w myśl art. 21 ust. 36 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 129, nie ma zastosowania do tej części dotacji otrzymanej na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, która została przeznaczona, na podstawie odrębnych przepisów, na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej tę działalność.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 136 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, otrzymane z Banku Gospodarstwa Krajowego, z wyłączeniem płatności otrzymanych przez wykonawców.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 137 omawianej ustawy wolne od opodatkowania są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870 i 1948).

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji części i akcesoriów do pojazdów silnikowych. Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie w ramach Działania 1.2 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. W ramach projektu Wnioskodawca rozliczy dotację, będącą rekompensatą (wynagrodzeniem) za jego pracę w charakterze Kierownika Projektu. Wysokość dotacji rekompensującej koszt pracy Wnioskodawcy przy projekcie została obliczona zgodnie z opublikowanym przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju regulaminem konkursu dla działania POIR. 1.2/2015 INNOLOT, załącznik nr 1 – Katalog kosztów kwalifikowanych. Część kosztów kwalifikowalnych zostanie przypisana wynagrodzeniu na rzecz Wnioskodawcy, obliczonemu zgodnie z ww. Regulaminem, a operacje te dokumentuje się notami księgowymi. Określenie „koszty pracy własnej” jest kategorią w oparciu, o którą obliczana jest wysokość dotacji w stosunku do liczby przepracowanych godzin przez Wnioskodawcę.

Dofinansowanie zostało przekazane przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach konkursu POIR.1.2/2015 INNOLOT. Dofinansowanie jest przeznaczone na sfinansowanie prac podwykonawców, kosztów wynagrodzenia zespołu badawczego zatrudnionego w projekcie, w tym Wnioskodawcy jako kierownika projektu oraz zakup materiałów niezbędnych do wykonania tego projektu. Projekt jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego w ramach programu Polsko-Norweska Współpraca Badawcza z dnia 24 listopada 2015 r. w formie bezzwrotnej pomocy. W ramach wykonywanego projektu Wnioskodawca nie otrzymał dotacji, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, ani też nie są to kwoty otrzymane od agencji rządowej, która otrzymała środki na ten cel z budżetu państwa. Umowa o dofinansowanie projektu w części dotyczącej podstaw prawnych oraz definicji określa, że dofinansowanie projektu udzielane jest ze środków publicznych zgodnie z zapisami art. 5 ust. 1 ustawy o finansach publicznych. Otrzymaną pomoc będą stanowić płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich. Środki przelewane są z konta Banku Gospodarstwa Krajowego. Nadawcą przelewu jest Ministerstwo Finansów, a odbiorcą przelewu jest Firma Wnioskodawcy, która jest wykonawcą projektu, a także częściowo korzysta z pomocy podwykonawców. Beneficjentem Projektu „O.” jest Firma Wnioskodawcy (jednoosobowa działalność gospodarcza). Podmiotem bezpośrednio realizującym cele programu jest Firma Wnioskodawcy (jednoosobowa działalność gospodarcza). Wnioskodawca realizuje program w zakresie kierowania całym projektem ze stanowiska Kierownik Projektu.

Rozważając charakter środków pieniężnych, o których mowa w cytowanych uprzednio przepisach, należy odnieść się do ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1870 ze zm.)

Na mocy art. 2 pkt 5 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o środkach europejskich – rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

W myśl natomiast art. 5 ust. 3 ww. ustawy, do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się:

1) środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b;2) niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c i d:a) Norweskiego Mechanizmu Finansowego,b) Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego,c) Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;3) środki przeznaczone na realizację programów przedakcesyjnych oraz Programu Środki Przejściowe4) środki na realizację wspólnej polityki rolnej;5) środki przeznaczone na realizację:a) programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna,b) programów, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1638/2006 z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (Dz. Urz. UE L 310 z 09.11.2006, str. 1) oraz programów Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa,c) Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2004-2009,d) Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2004-2009;5a) środki przeznaczone na realizację Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;5b) środki Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym;5c) środki pochodzące z instrumentu „Łącząc Europę”, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiającym instrument „Łącząc Europę”, zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 913/2010 oraz uchylającym rozporządzenia (WE) nr 680/2007 i (WE) nr 67/2010 (Dz. Urz. UE L 348 z 20.12.2013, str. 129, ze zm.);6) inne środki.

Zgodnie z art. 117 ustawy o finansach publicznych, budżet środków europejskich jest rocznym planem dochodów i podlegających refundacji wydatków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich, z wyłączeniem środków przeznaczonych na realizację projektów pomocy technicznej (…).

W budżecie środków europejskich ujmuje się:

1. dochody z tytułu realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich;
2. wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich w części podlegającej refundacji.

Przy czym w myśl art. 124 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w tym wydatki budżetu środków europejskich są wydatkami budżetu państwa.

Zgodnie natomiast z art. 186 ustawy o finansach publicznych, wydatki na realizację programów i projektów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, mogą być przeznaczone na:

1. realizację projektów przez jednostki budżetowe;
2. płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich;
3. dotacje celowe dla beneficjentów;
4. realizację projektów finansowanych w ramach Programu Środki Przejściowe;
5. realizację Wspólnej Polityki Rolnej zgodnie z odrębnymi ustawami.

Stosownie do treści art. 187 ww. ustawy, za obsługę płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich, zwanych dalej „płatnościami”, odpowiada Minister Finansów. Przepis art. 200 ust. 1 ww. ustawy stanowi natomiast, iż obsługę bankową płatności prowadzi Bank Gospodarstwa Krajowego w ramach umowy rachunku bankowego zawartej z Ministrem Finansów. Na podstawie art. 202 ust. 1 ww. ustawy, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu są gromadzone na wyodrębnionych rachunkach bankowych. Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 204 tej ustawy, środki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3, są przeznaczone wyłącznie na cele określone w umowie międzynarodowej, przepisach odrębnych lub deklaracji dawcy.

Zatem wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, czyli środków publicznych są wydatkami budżetu państwa. Oznacza to, że w świetle cytowanych uprzednio przepisów ustawy o finansach publicznych, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej, stanowią odrębną formę środków europejskich przeznaczonych na realizację programów finansowych z udziałem środków europejskich. Jednakże zgodnie z przepisem art. 186 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, wydatki z budżetu środków europejskich, są wydatkami budżetu państwa, które mogą być przeznaczone na płatności w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Ponadto zgodnie z art. 126 ustawy o finansach publicznych, dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Natomiast zgodnie z art. 127 ust. 2 pkt 5 tej ustawy, dotacjami celowymi są także środki przeznaczone na współfinansowanie realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich.

Program Operacyjny Inteligentny Rozwój jest programem jednofunduszowym, finansowanym w całości ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. EFRR jest jednym z funduszy strukturalnych, które to fundusze są instrumentami finansowymi polityki regionalnej Unii Europejskiej i mają pomóc władzom centralnym i regionalnym (słabiej rozwiniętych regionów Unii) w rozwiązaniu ich najważniejszych problemów gospodarczych. Ich zadaniem jest wspieranie restrukturyzacji i modernizacji gospodarki, co ma wpłynąć na zwiększenie spójności ekonomicznej i społecznej krajów Unii. Fundusze kierowane są do tych sektorów gospodarki i regionów, które bez pomocy finansowej nie są w stanie dorównać do średniego poziomu ekonomicznego w UE.

Jak stanowi art. 9 pkt 5 ustawy o finansach publicznych sektor finansów publicznych tworzą agencje wykonawcze. Na podstawie art. 18 ustawy o finansach publicznych, agencja wykonawcza jest państwową osobą prawną tworzoną na podstawie odrębnej ustawy w celu realizacji zadań państwa.

Stosownie natomiast do art. 127 ust. 1 pkt 1 lit. d ww. ustawy o finansach publicznych dotacje celowe są to środki przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie zadań agencji wykonawczych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b.

W myśl art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (Dz. U. z 2017 r., poz. 1447 ze zm.) Centrum jest agencją wykonawczą w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, powołaną do realizacji zadań z zakresu polityki naukowej, naukowo-technicznej i innowacyjnej państwa.

Zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 1-3 ww. ustawy, przychodami Centrum są środki finansowe otrzymywane w formie:

• dotacji celowej na realizację strategicznych programów badań naukowych i prac rozwojowych, innych zadań Centrum oraz na realizację badań naukowych i prac rozwojowych na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa, przekazywanej na wniosek Dyrektora,
• dotacji podmiotowej na pokrycie bieżących kosztów zarządzania realizowanymi przez Centrum zadaniami, o których mowa w pkt 1, w tym kosztów wynagradzania ekspertów i zespołów ekspertów, o których mowa w art. 38 ust. 1,
• dotacji celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji dotyczących obsługi realizacji zadań, o których mowa w pkt 1.

Stosownie do treści art. 46 ust. 2 ww. ustawy, przychodami Centrum mogą być środki finansowe pochodzące z innych źródeł, w szczególności z:

1. tytułu realizacji innych zadań Centrum oraz zadań, o których mowa w art. 27 ust. 3,
2. budżetu Unii Europejskiej,
3. międzynarodowych programów badawczych,
4. komercjalizacji wyników prowadzonych badań naukowych lub prac rozwojowych,
5. odsetek od wolnych środków przekazanych w depozyt zgodnie z przepisami o finansach publicznych,
6. zapisów i darowizn.

W myśl art. 40 ust. 1 ww. ustawy, rozstrzygnięcia w sprawie przyznania środków finansowych na wykonanie projektów, w tym promesy finansowania, o której mowa w art. 37 ust. 2, są podejmowane przez Dyrektora w drodze decyzji, na podstawie listy rankingowej pozytywnie zaopiniowanych wniosków. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, Dyrektor zawiera z wykonawcą projektu, wybranym w drodze konkursu, umowę o wykonanie i finansowanie projektu. W umowie określa się m. in. wysokość środków finansowych i tryb ich przekazywania przez Centrum (art. 41 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy).

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie – jak wskazano we wniosku – otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie nie będzie stanowić dotacji z budżetu państwa, lecz otrzymane środki stanowić będą płatności na realizację projektów w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich (wskazanie Wnioskodawcy w tym zakresie, uznano za element opisu stanu faktycznego – niepodlegający ocenie), będzie dla Niego stanowiło przychód, o którym mowa w cytowanym uprzednio art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Przychód ten będzie jednakże podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 136 ww. ustawy. Na powyższe nie ma wpływu, że środki te zostaną przeznaczone na wynagrodzenie Wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze, w odniesieniu do stanu faktycznego opisanego we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym uzyskane dofinansowanie stanowi przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza zwolniony od opodatkowania, jest prawidłowe. Przy czym zwrócić należy uwagę, że podstawą prawną zwolnienia jest przepis art. 21 ust. 1 pkt 136 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie wskazany przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 137 tej ustawy.

Końcowo wskazać należy, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie traktowania otrzymanej przez Wnioskodawcę dotacji jako kosztu rozliczanego w ramach projektu realizowanego z Instytucją Pośredniczącą. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy otrzymana dotacja powinna być uznana za koszt kwalifikowalny. W związku z powyższym, nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) przez przepisy prawa podatkowego ustawodawca rozumie przy tym przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Należy przy tym zastrzec, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania – właściwy organ – ustali, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest odmienny od rzeczywistego, to wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego. Postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnej jest postępowaniem odrębnym od postępowania podatkowego, czy też kontrolnego, w których organ podatkowy zobowiązany jest do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w którym bada okoliczności danej sprawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/