Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11-04-2017 r. – 1462-IPPB1.4511.38.2017.2.RK

Dotyczy: opodatkowania przychodów z tytułu zawieranych umów o dzieło pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej oraz rozliczenia przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym PIT 37

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego ogranu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu zawieranych umów o dzieło pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej oraz rozliczenia przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym PIT 37.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni wykonuje czynności tłumacza przysięgłego dla osób fizycznych i zamierza rozliczać się z Urzędem Skarbowym z uzyskanych z tego tytułu dochodów na podstawie umowy o dzieło pomiędzy osobami fizycznymi, które nie prowadzą działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wskazuje, iż zawierane umowy byłyby okazjonalne, pozbawione charakteru ciągłego a także nie tworzyłyby relacji podporządkowania pomiędzy stronami jak to ma miejsce w przypadku umów o pracę.

Pismem z dnia 7 marca 2017 r. (data wpływu 9 marca 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie. Przeformułowała pytania oraz przedstawiła własne stanowisko w sprawie w zakresie pytania 2, 3.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy od umów o dzieło nalicza się koszty uzyskania przychodów?
2. Czy na koniec roku składa się PIT 36 czy PIT 37?
3. Czy można rozliczać się z wykonywanych czynności tłumacza przysięgłego na podstawie umowy o dzieło, płacąc 18% podatek dochodowy od osób fizycznych bez rejestrowania działalności gospodarczej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie pyt. 2, 3. Natomiast w zakresie pyt. 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, rejestrując działalność gospodarczą i opłacając składkę zdrowotną w wysokości 9% miesięcznie przeciętnego wynagrodzenia jest nieopłacalne, gdyż przychód Wnioskodawczyni będzie bardzo mały lub w ogóle nie wystąpi. Wnioskodawczyni jest osobą zatrudnioną w pełnym wymiarze godzin i regularnie odprowadza wszystkie należne składki ubezpieczeniowe oraz podatki. Wnioskodawczyni jest przekonana, że takie czynności tłumacza przysięgłego mogą być rozliczane na podstawie umowy o dzieło (sporządzanie rachunków przygotowywanych w formie xls) a w rozliczeniu rocznym przychód oraz podatek dochodowy wykazuje się w PIT 37 w pozycji „inne źródła”., opłacając podatek zryczałtowany w wysokości 18%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• opodatkowania przychodów z tytułu zawieranych umów o dzieło pomiędzy osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej – jest prawidłowe.
• rozliczania przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym PIT 37 – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1a ww. ustawy, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30f oraz art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

W myśl zasady zawartej w art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają ich sumę, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zagadnienia dotyczące zawierania między stronami umów cywilnoprawnych, w tym umowy o dzieło regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz.380 z późn. zm.). Zgodnie z art. 627 ww. Kodeksu przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Przy czym w przypadku umowy o dzieło ustawodawca dopuścił możliwość zawierania tych umów przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, brak jest bowiem wyłączeń odnośnie do stron tych umów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1;

• pkt 2 – działalność wykonywana osobiście,

• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza;

• pkt 9 – inne źródła.

Katalog przychodów, które należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, określony został w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 13 pkt 8 powołanej ustawy do przychodów, o których mowa w art. 10 ust.1 pkt 2 należy zaliczyć przychody z tytułu osobistego wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z przepisu tego wynika więc, iż przychód z działalności wykonywanej osobiście powstaje wówczas, gdy podatnik otrzymuje przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, które uzyskiwane są wyłącznie od osoby prawnej, jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej lub osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

A zatem, do przychodów z osobiście wykonywanej działalności z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, zalicza się wyłącznie przychody otrzymywane od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Według definicji zawartej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym wyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a)- c) rodzajów działalności oraz opierał się na następujących przesłankach;

• zarobkowym celu działalności,

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadycznych, oderwanych od siebie, nie powiązanych ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Odrębną kategorię przychodów stanowią przychody z „innych źródeł”, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest tłumaczem przysięgłym oraz pozostaje zatrudniona na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze godzin. Wnioskodawczyni zamierza osiągać przychody z wykonywanych czynności tłumacza, świadczonych dla osób fizycznych. Usługi tłumaczenia będą miały charakter okazjonalny pozbawiony charakteru ciągłego, a także nie będą tworzyły relacji podporządkowania pomiędzy stronami, w związku z tym, Wnioskodawczyni nie zamierza podejmować działalności gospodarczej.

Mając na uwadze cytowane przepisy, w celu zakwalifikowania – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – czynności wykonywanych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu należało ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z usługami tłumacza, o których mowa we wniosku.

Skoro świadczone przez Wnioskodawczynię usługi tłumaczeń dla osób fizycznych nie wypełniają przesłanek do uznania ich za usługi świadczone w ramach prowadzenia działalności gospodarczej – z uwagi na brak znamion ciągłości (wykonywane będą okazyjnie, w sposób pozbawiony charakteru ciągłego) oraz zorganizowanego charakteru – co wynika z opisanego zdarzenia przyszłego, to przychód z tego tytułu nie kwalifikuje się do źródła pozarolnicza działalność gospodarcza. W przypadku świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przychody z tego tytułu zakwalifikować należy do przychodów z innych źródeł , zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości opodatkowania osiąganych przychodów poza działalnością gospodarczą jest prawidłowe.

W myśl natomiast art. 44 ust. 1c zd. pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik uzyskujący przychody z innych źródeł , o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, na podstawie umowy, do której stosuje się przepisy prawa cywilnego dotyczące umowy zlecenia lub o dzieło, może w ciągu roku podatkowego wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkowa określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust.

Na mocy przepisu art. 45 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust.1aa, ust. 7 i 8.

W przypadku uzyskiwania przez Wnioskodawczynię przychodów z innych źródeł, dochód z tego źródła podlega kumulacji z dochodami z innych źródeł, opodatkowanymi na tzw. zasadach ogólnych czyli według skali określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, uzyskanymi w ciągu roku podatkowego i należy go wykazać w zeznaniu rocznym PIT 36, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym został otrzymany. Wnioskodawczyni może dokonać wyboru, zgodnie z cyt. art. 44 ust. 1c ww. ustawy, czy przychód taki wykazać i opodatkować jedynie w zeznaniu rocznym PIT 36, czy też wpłacić zaliczkę z tego tytułu już w trakcie roku. Wnioskodawczyni, decydując się na wpłacenie takiej zaliczki w trakcie roku, jest obowiązana do wpłacania także kolejnych zaliczek od dochodów uzyskanych z tego tytułu w następnych miesiącach, aż do końca roku podatkowego (art. 44 ust. 1d ww. ustawy).

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie rozliczenia przychodów w rocznym zeznaniu podatkowym PIT 37 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/