Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10-10-2017 r. – 0113-KDIPT2-3.4011.242.2017.1.RR

Kto jest płatnikiem podatku dochodowego od umów cywilnoprawnych zawartych pomiędzy Miastem … a podmiotami zewnętrznymi będącymi osobami fizycznymi oraz pracownikami Urzędu Miasta ?

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia płatnika z tytułu zawartych umów cywilnoprawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Urząd Miasta … kierowany jest przez Prezydenta i jest urzędniczym aparatem pomocniczym Gminy. Urząd Gminy nie posiada podmiotowości prawnej, nie może zawierać umów cywilnoprawnych. Przysługuje mu status pracodawcy wobec pracowników samorządowych zatrudnionych w Urzędzie zgodnie z Kodeksem pracy. Umowy cywilnoprawne zawiera Miasto … jako osoba prawna zaciągając zobowiązania z innymi podmiotami zewnętrznymi, w tym z osobami fizycznymi oraz z pracownikami Urzędu. Miasto … będące osobą prawną działa w obrocie prawnym poprzez swoje organy. Organem Gminy właściwym do reprezentowania Miasta … w stosunkach prawnych z innymi podmiotami zewnętrznymi jest Prezydent. Prezydent zawierając umowę cywilnoprawną z podmiotem zewnętrznym działa w imieniu i na rzecz Gminy jako jej reprezentant.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Kto jest płatnikiem podatku dochodowego od umów cywilnoprawnych zawartych pomiędzy Miastem … a podmiotami zewnętrznymi będącymi osobami fizycznymi oraz pracownikami Urzędu Miasta ?
2. Czy Miasto … może być płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych wynikających z umów cywilnoprawnych jeśli obsługę organu prowadzi Urząd Miasta ?

Zdaniem Wnioskodawcy, do obsługi organu powołany jest Urząd Gminy (który nie posiada osobowości prawnej), zobowiązany jest pełnić funkcję płatnika podatku dochodowego zarówno dla umów zawartych z pracownikami na podstawie Kodeku pracy oraz umów cywilnoprawnych zawartych w imieniu Gminy z podmiotami zewnętrznymi oraz pracownikami własnymi Urzędu.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej, jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy, powoduje, że na dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym z przepisu art. 41 ust. 4 ww. ustawy wynika, że płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1 z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest nie tylko osoba prawna, ale także jednostka organizacyjna tej osoby prawnej oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej.

Natomiast stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj. obliczenie, pobranie, wpłacenie podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ww. ustawy.

Gmina jako osoba prawna zawiera umowy cywilnoprawne i zaciąga zobowiązana z innymi podmiotami zewnętrznymi i pracownikami Urzędu Gminy. Gmina będąca osobą prawną działa w obrocie prawnym poprzez swoje organy. Organem Gminy właściwym do reprezentowania Gminy w stosunkach prawnych z innymi podmiotami zewnętrznymi jest Prezydent, który zawiera umowę cywilnoprawną z podmiotem zewnętrznym – działa w imieniu i na rzecz Gminy jako jej reprezentant. Urząd Miasta kierowany jest przez Prezydenta, jest urzędniczym aparatem pomocniczym Gminy. Urząd Miasta nie posiada podmiotowości prawnej, nie może zawierać umów cywilnoprawnych. Przysługuje mu status pracodawcy wobec pracowników samorządowych zatrudnionych w Urzędzie Gminy zgodnie z Kodeksem pracy. Zakładem Pracy dla tych osób jest Urząd Gminy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm. ), gmina wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

W myśl natomiast ust. 2 art. 2 ww. ustawy, gmina posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

Stosownie do art. 9 § 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina w celu wykonywania zadań może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Mając powyższe na uwadze oraz przytoczone przepisy prawa uznać należy, że skoro w imieniu Gminy, umowy cywilnoprawne z podmiotami zewnętrznymi i pracownikami Urzędu Gminy zawiera Prezydent, działający jako jej reprezentant, to płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z ww. tytułu jest Urząd Miasta, czyli jednostka organizacyjna Wnioskodawcy powołana do wykonywania Jego zadań.

Zatem, Gmina nie może być płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu zawartych umów cywilnoprawnych, jeśli obsługę organu prowadzi Urząd Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

& 8722; z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Jak wynika z treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przy czym z przepisu art. 41 ust. 4 ww. ustawy wynika, że płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR/ PIT-4R). Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe: obliczenie, pobranie, wpłacenie podatku, zaliczki lub raty.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Urząd Miasta kierowany jest przez Prezydenta i jest urzędniczym aparatem pomocniczym Gminy. Urząd Gminy nie posiada podmiotowości prawnej, nie może zawierać umów cywilnoprawnych. Przysługuje mu status pracodawcy wobec pracowników samorządowych zatrudnionych w Urzędzie zgodnie z Kodeksem pracy. Umowy cywilnoprawne zawiera Miasto jako osoba prawna zaciągając zobowiązania z innymi podmiotami zewnętrznymi w tym z osobami fizycznymi oraz z pracownikami Urzędu. Miasto będące osobą prawną działa w obrocie prawnym poprzez swoje organy. Organem Gminy właściwym do reprezentowania Miasta w stosunkach prawnych z innymi podmiotami zewnętrznymi jest Prezydent. Prezydent zawierając umowę cywilnoprawną z podmiotem zewnętrznym działa w imieniu i na rzecz Gminy jako jej reprezentant.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm. ), gmina wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność.

Natomiast stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, gmina posiada osobowość prawną.

Skoro zatem – jak wynika z przedstawionych informacji – umowy cywilnoprawne zawiera Miasto (jednostka samorządu terytorialnego, czyli Gmina), to na Nim – stronie umowy – ciążą wynikające z przepisów prawa podatkowego obowiązki płatnika. Obowiązki płatnika są konsekwencją czynności prawnej i obarczają stronę umowy. Nie ma przy tym znaczenia, który podmiot dokonuje fizycznie wypłaty należności, jest to bowiem jedynie kwestia organizacyjno-techniczna. Co prawda Gmina w celu wykonywania zadań może tworzyć jednostki organizacyjne celem przekazania tym podmiotom pewnych czynności do wykonywania, jednak obowiązki podatkowe są ściśle określone, wynikają z przepisów prawa podatkowego i nie podlegają przeniesieniu na inne podmioty.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku umów cywilnoprawnych zawartych pomiędzy Miastem (Gminą) a podmiotami zewnętrznymi, będącymi osobami fizycznymi oraz pracownikami Urzędu Miasta, mimo że obsługę organu prowadzi Urząd Miasta, płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest Miasto (Gmina).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego rzez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/