Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 09-05-2017 r. – 0112-KDIL3-1.4011.22.2017.1.AN

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz powstania przychodu u pracowników nadal zatrudnionych z tytułu zapłaconych przez płatnika zaległych składek ZUS, obowiązków płatnika oraz powstania przychodu u pracowników niebędących aktualnie zatrudnionymi na umowę o pracę (byłych pracowników) z tytułu zapłaconych przez płatnika zaległych składek ZUS, obowiązków płatnika oraz powstania przychodu u pracowników niebędących aktualnie zatrudnionymi na umowę o pracę (zatrudnionych tylko na umowę cywilnoprawną) z tytułu zapłaconych przez płatnika zaległych składek ZUS

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• obowiązków płatnika oraz powstania przychodu u pracowników nadal zatrudnionych z tytułu zapłaconych przez płatnika zaległych składek ZUS,
• obowiązków płatnika oraz powstania przychodu u pracowników niebędących aktualnie zatrudnionymi na umowę o pracę (byłych pracowników) z tytułu zapłaconych przez płatnika zaległych składek ZUS,
• obowiązków płatnika oraz powstania przychodu u pracowników niebędących aktualnie zatrudnionymi na umowę o pracę (zatrudnionych tylko na umowę cywilnoprawną) z tytułu zapłaconych przez płatnika zaległych składek ZUS.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pracownicy byli zatrudnieni w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej na umowę o pracę i dodatkowo na umowy cywilnoprawne. W wyniku kontroli przeprowadzonej w SP ZOZ w dniach od 27 czerwca 2011 r. do 30 września 2011 r. przez inspektora kontroli ZUS, zakwestionowano między innymi zawieranie umów kontraktowych z osobami zatrudnionymi na podstawie umowy o pracę w SP ZOZ w okresie od stycznia 2006 r. do maja 2011 r. ZUS Oddział wydał decyzje, iż od świadczeń tych należy odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz na Fundusz Emerytur Pomostowych. ZUS Oddział stoi na stanowisku, iż jeśli osoba będąca pracownikiem SP ZOZ zawarła dodatkowo umowę cywilnoprawną z pracodawcą, z którym pozostawała w stosunku pracy, to jej wszystkie przychody również z umowy cywilnoprawnej stanowią podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe ) zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zdaniem ZUS Oddział zgodnie z art. 8 ust. 2a ww. ustawy za pracownika uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące umowy zlecenia albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy.

SP ZOZ w odwołaniu od decyzji przedstawił swoje stanowisko, iż osoby te realizowały umowę cywilnoprawną o udzielenie zamówienia na świadczenia zdrowotne w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej, pracowali też w innych miejscach i odprowadzali składki ZUS samodzielnie, lecz zdaniem Oddziału ZUS wszelkie okoliczności towarzyszące wykonywaniu pracy na podstawie umowy cywilnoprawnej były tożsame z pracą wykonywaną przez tę osobę w ramach stosunku pracy i od osiągniętych przychodów z tego tytułu należy naliczyć składki ZUS. SP ZOZ wyjaśniał, iż każdorazowo umowa cywilnoprawna podpisywana była na wniosek pracownika, szpital wykorzystuje różne formy zatrudnienia pracowników zgodnie z potrzebami, gdyż musi zapewnić ciągłość pracy i świadczeń medycznych finansowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia, a zwiększenie liczby etatowych pracowników nie jest możliwe ze względu na braki na rynku pracy personelu świadczącego usługi medyczne oraz ograniczenia wynikające z Kodeksu Pracy.

Zdaniem ZUS Oddział pracownicy nie mogą świadczyć tej samej pracy co określona w umowie o pracę poza normalnym czasem pracy pracowników na podstawie kolejnej umowy o pracę lub umów cywilnoprawnych, co zdaniem kontrolującego jest kontynuacją stosunku pracy w godzinach nadliczbowych. Pracownicy w większości przypadków zostali zatrudnieni na umowy cywilnoprawne w innych komórkach organizacyjnych SP ZOZ.

Reasumując, zdaniem ZUS Oddział osoby objęte kontrolą wykonując pracę na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, z tytułu tej umowy cywilnoprawnej, dla celów ubezpieczeń społecznych traktowane są jako pracownicy. Oznacza to, że przychody uzyskane przez te osoby z tytułu umów cywilnoprawnych zawartych z pracodawcą, z którym pozostawały w stosunku pracy, stanowią przychód będący podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

SP ZOZ odwołał się od ww. decyzji do Sądu Okręgowego nie zgadzając się ze stanowiskiem ZUS-u. Sąd Okręgowy po rozprawach podzielił stanowisko Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w tej sprawie.

SP ZOZ odwołał się od tych wyroków do Sądu Apelacyjnego, jednak stanowisko Sądu Apelacyjnego było również na korzyść ZUS-u – utrzymano pierwotne decyzje ZUS. Decyzje te stały się prawomocne, ostatnie ze spraw zostały zakończone w grudniu 2015 roku.

SP ZOZ wykonał decyzję ZUS-u i nakaz sądu, dokonał korekt deklaracji ZUS w 2016 roku i naliczył należne składki za lata 2006 – V 2011 wraz z odsetkami.

SP ZOZ jako płatnik ZUS uregulował wraz z odsetkami zaległe składki leżące po stronie pracownika oraz częściowo te leżące po stronie płatnika, pozostała część składek leżących po stronie płatnika zostanie rozłożona na raty.

Część pracowników jest nadal zatrudniona w Zakładzie Wnioskodawcy, część już nie pracuje bądź jest zatrudniona tylko na umowie cywilnoprawnej.

Osoby które już nie są pracownikami SP ZOS oraz Ci którzy są nadal zatrudnieni zadeklarowali, że nie zwrócą Zakładowi zapłaconych za nich zaległych składek ZUS leżących po stronie pracownika.

W związku z powyższym zakład uznał, iż z tytułu zapłaconych przez płatnika składek które winne być sfinansowane przez pracownika powstał przychód po stronie ubezpieczonych i ujął go w informacji PIT-11 dla pracowników nadal zatrudnionych w SP ZOZ na umowę o pracę. Osobom, które już nie są pracownikami szpitala wystawiono PIT-8C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu zapłaconych przez płatnika zaległych składek ZUS za pracowników, po stronie ubezpieczonych powstanie przychód w przypadku gdy pracownicy i byli pracownicy nie zwrócą szpitalowi należności leżących po stronie pracownika?
2. Czy w związku z powyższym pracodawca postąpił prawidłowo ujmując ten przychód w informacji PIT-11 w stosunku do pracowników nadal zatrudnionych w SP ZOZ?
3. Czy Zakład postąpił prawidłowo kwalifikując ten przychód do przychodów z innych źródeł oraz wystawiając PIT-8C osobom niebędącym aktualnie zatrudnionym na umowę o pracę?

Zdaniem Wnioskodawcy, z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12. ust. 1 za przychody ze stosunku pracy uważa się również świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika.

W związku z powyższym, Zakład potraktował zapłacone składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i zdrowotne jako przychód pracowników zatrudnionych w okresie za który ZUS naliczył składki i nie zwróconych płatnikowi przez tych pracowników, ponieważ otrzymali oni nieodpłatne świadczenie od pracodawcy (pracodawca zapłacił za nich składki, które powinny być sfinansowane z ich środków).

W stosunku do pracowników nadal zatrudnionych w SP ZOZ Zakład uwzględnił zapłacone za niego składki w informacji PIT-11.

Pracownikom, za których Zakład zapłacił zaległe składki, a którzy nie pracują już w szpitalu stały się dla nich przychodem z innych źródeł i Zakład wystawił im PIT-8C.

Przychód ten powstał w momencie zapłacenia leżących po stronie pracownika zaległych składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (data wykonania zobowiązania za pracownika).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• obowiązków płatnika oraz powstania przychodu u pracowników nadal zatrudnionych z tytułu zapłaconych przez płatnika zaległych składek ZUS – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika oraz powstania przychodu u pracowników niebędących aktualnie zatrudnionymi na umowę o pracę (byłych pracowników) z tytułu zapłaconych przez płatnika zaległych składek ZUS – jest prawidłowe,
• obowiązków płatnika oraz powstania przychodu u pracowników niebędących aktualnie zatrudnionymi na umowę o pracę (zatrudnionych tylko na umowę cywilnoprawną) z tytułu zapłaconych przez płatnika zaległych składek ZUS – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca wymienia źródła przychodów, którymi m.in. są:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),
• działalność wykonywana osobiście (pkt 2) oraz
• inne źródła (pkt 9).

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ww. ustawy wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym przez pojęcie „otrzymane” należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Ponieważ za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika, to wskazać należy, że dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składki przez pracodawcę środkami z jego majątku w sytuacji, gdy winna ona być sfinansowana środkami pracownika).

W świetle powyższego, zapłacenie ze środków płatnika, kwoty składek na ubezpieczenia społeczne w części, w której powinny być pokryte z dochodu osoby fizycznej (pracownika), skutkuje powstaniem przychodu po stronie osoby fizycznej.

Przy czym o sposobie opodatkowania tego przychodu decyduje kwalifikacja do właściwego źródła przychodów zdeterminowana m.in. rodzajem stosunku prawnego łączącego świadczeniodawcę ze świadczeniobiorcą w momencie dokonania świadczenia.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu – odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy (…).

Stosownie natomiast do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z kolei zgodnie z art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Mając na uwadze opis sprawy stwierdzić należy, że w przypadku, gdy Wnioskodawca nie będzie dochodzić zwrotu kwot zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne w części należnej od ubezpieczonych, o których mowa we wniosku i zapłata nastąpiła za osobę fizyczną, która w chwili dokonania zapłaty pozostaje ze świadczeniodawcą w stosunku pracy, otrzymane świadczenie stanowi dla tej osoby (pracownika) przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiednio dla osoby fizycznej, która na moment dokonania zapłaty nie pozostaje ze świadczeniodawcą w stosunku pracy ani też w żadnej innej więzi (np. stosunku cywilnoprawnym) – przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast, gdy zapłata składek na ubezpieczenie społeczne nastąpiła na rzecz osoby ubezpieczonej, z którą Zainteresowany ma obecnie zawartą umowę cywilnoprawną, wówczas świadczenie to należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji powyższego, ww. składki wpłacone przez Wnioskodawcę za obecnych pracowników, należy zakwalifikować do źródła przychodów, określonego w art. 12 ww. ustawy, a na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku osób, które w momencie zapłaty zaległych składek nie są już pracownikami Wnioskodawcy, ani nie łączy ich z Wnioskodawcą umowa cywilnoprawna, wartość uiszczonych przez Wnioskodawcę składek stanowi dla tych osób przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym na Wnioskodawcy ciążył będzie jedynie obowiązek wykazania kwoty przychodów w informacji, o której mowa w art. 42a ww. ustawy.

Co się tyczy osób, które w momencie zapłaty zaległych składek są obecnie zatrudnieni na podstawie umowy cywilnoprawnej, wówczas wartość zapłaconych przez Wnioskodawcę składek stanowi dla nich przychód z działalności wykonywanej osobiście. Spółka z tego tytułu jest obowiązana pobrać zaliczkę na podatek dochodowy stosownie do uregulowań art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, wartość zapłaconych przez płatnika zaległych składek ZUS za pracowników, w przypadku gdy obecni, byli pracownicy oraz pracownicy obecnie zatrudnieni na podstawie umowy cywilnoprawnej nie zwrócą Wnioskodawcy należności leżących po stronie pracownika, stanowi dla ubezpieczonych przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym Wnioskodawca ma obowiązek – na zasadach opisanych w niniejszej interpretacji – pobrania zaliczki na podatek dochodowy w odniesieniu do zapłaconych zaległych składek na ubezpieczenie społeczne dla obecnych pracowników lub zleceniobiorców, bądź sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości osiągniętych przychodów dla pozostałych osób.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/