Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 06-06-2017 r. – 0114-KDIP3-3.4011.95.2017.1.JK2

Przychody (dochody) uzyskane przez reżysera jako osoby mającej miejsce zamieszkania w Czechach z tytułu zawartej umowy o dzieło na prowadzenie prób wznowieniowych w związku z przedłożonym przez niego certyfikatem rezydencji, będą podlegały opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania, tj. w Czechach. To oznacza, że na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek poboru 20% zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej jednak na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przesłania we właściwym terminie odpowiedniemu urzędowi oraz rezydentowi Czech stosownej informacji, o której mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (IFT-R)

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z poborem podatku u źródła z tytułu zawartej umowy o dzieło z czeskim reżyserem w części dotyczącej wynagrodzenia za przeprowadzenie prób wznowieniowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Teatr zawarł z reżyserem (dalej: Twórca) umowę o dzieło z przeniesieniem całości majątkowych praw autorskich i praw pokrewnych na Teatr z chwilą przyjęcia dzieła przez Teatr. Przedmiotem umowy jest realizacja spektaklu teatralnego oraz przeniesienie na Teatr całości praw majątkowych do spektaklu. Przeniesienie praw dotyczy praw Twórcy do dzieła powstałych do momentu przyjęcia dzieła przez Teatr, a także przyszłych, powstałych w związku z kontynuowaniem współpracy Teatru z Twórcą w ramach eksploatacji dzieła scenicznego, w tym w szczególności w trakcie, tzw. prób wznowieniowych. Umowa, jako odrębne zobowiązanie Twórcy, przewiduje prowadzenie przez niego prób wznowieniowych i ustala dla niego za to odrębne wynagrodzenie. Umowa określa jakie działania Twórcy będą traktowane jako próba wznowieniowa i wskazuje również sposób dokumentowania tych działań dla celów wypłaty wynagrodzenia. Jako miejsce realizacji umowy wskazano siedzibę Teatru. Na podstawie tak zawartej umowy została wypłacona należność obejmująca łącznie wynagrodzenie za wykonane dzieło, tzn. zrealizowanie spektaklu oraz za jednorazowe przeniesienie całości praw autorskich na rzecz Teatru. Wypłacona należność nie obejmowała wynagrodzenia za próby wznowieniowe. Twórca przedstawił Teatrowi certyfikat rezydencji wystawiony w Czechach. Wynika z niego, że Twórca jest czeskim rezydentem podatkowym i tam podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Twórca nie posiada miejsca stałego pobytu czy też ośrodka interesów życiowych na terenie Polski ani też nie przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku. Aktualnie prowadzone są przez Twórcę próby, tzw. wznowieniowe, które przewiduje ww. umowa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dochody uzyskane przez Twórcę z tytułu jego twórczej działalności artystycznej realizowanej w trakcie prób wznowieniowych podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 20 % przychodu, tzn. bez pomniejszania o koszty uzyskania przychodu?
2. Czy podatek ten Teatr, jako płatnik, jest zobowiązany odprowadzić w terminie do dnia 20 miesiąca po wypłacie wynagrodzenia do urzędu skarbowego właściwego dla Teatru?
3. Czy Teatr jest zobowiązany do sporządzenia do końca stycznia roku następnego po roku podatkowym deklaracji PIT-8AR i złożenia jej w urzędzie skarbowym właściwym dla Teatru oraz do końca lutego tego samego roku deklaracji IFT-1R oraz do złożenia jej do urzędu skarbowego właściwego dla cudzoziemców i równocześnie wysłać drugi egzemplarz do Twórcy w celu rozliczenia się z podatku w Czechach.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1) Dochody uzyskane przez Twórcę z tytułu jego twórczej działalności artystycznej realizowanej w trakcie prób wznowieniowych podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych w wysokości 20 % przychodu, tzn. bez pomniejszania o koszty uzyskania przychodu.

Ad. 2) Podatek ten Teatr, jako płatnik, jest zobowiązany odprowadzić w terminie do dnia 20 miesiąca po wypłacie wynagrodzenia do urzędu skarbowego właściwego dla Teatru.

Ad. 3) Teatr jest zobowiązany do sporządzenia do końca stycznia roku następnego po roku podatkowym deklaracji PIT-8AR i złożenia jej w urzędzie skarbowym właściwym dla Teatru oraz do końca lutego tego samego roku deklaracji IFT-1R oraz do złożenia jej do urzędu skarbowego właściwego dla cudzoziemców i równocześnie wysłać drugi egzemplarz do Twórcy w celu rozliczenia się z podatku w Czechach.

Uzasadnienie

Ad. 1)

Prawo Twórcy do osiągnięcia dochodów z tytułu udokumentowanych zgodnie z umową prób wznowieniowych spektaklu przewidziane jest w zawartej z nim umowie o dzieło.

Konieczność prowadzenia prób wznowieniowych wynika ze specyfiki pracy teatralnej. Przyjęty od wielu lat w polskim teatrze system eksploatacji dzieła scenicznego przewiduje, że daną sztukę gra się przynajmniej raz w miesiącu przez kilka dni z rzędu. Jest to warunkowane tak potrzebami zachowania mobilizacji i sprawności zespołu aktorskiego (gra aktorska oparta jest na procesach zapamiętywania tekstu i ruchu) jak również pozwala na właściwą współpracę z zespołem technicznym obsługującym spektakl (akustyka, oświetlenie, ustawianie i zmiany dekoracji). Jednakże występują sytuacje, gdy przerwa pomiędzy kolejnymi próbami lub wystawieniami tej samej sztuki są dłuższe (w niniejszej umowie przyjęto 30 dniowy termin graniczny) i przywrócenie pierwotnie wypracowanej sprawności zespołu wymaga dodatkowej pracy, tzn. przeprowadzenia pełnowymiarowych prób. Podobnie jest w sytuacji wprowadzenia do zespołu grającego spektakl dublera aktora, który, z różnych względów, nie może kontynuować współpracy – czasowo lub na stałe. Obowiązkiem Twórcy jest prowadzenie tego rodzaju prób, nazywanych próbami wznowieniowymi. Prowadzenie prób wznowieniowych jest kontunuacją procesu twórczego, który miał miejsce przez cały okres od poprowadzenia przez Twórcę pierwszej próby spektaklu do jego premiery i potem, każdorazowo, gdy Twórca aktywnie uczestniczył w realizacji dzieła. Rezultatem tych prób jest przywrócenie realizacji scenicznej jej kształtu odpowiadającego zamysłowi reżyserskiemu, a zatem nadanie jej ponownie formy dzieła w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: pdof) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają m.in. dochody uzyskiwane na terytorium Rzeczypospolitej z działalności wykonywanej osobiście. Za dochody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. dochody z działalności artystycznej (art. 13 pkt 2 pdof) W stosunku do osób, które nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania stosuje się ograniczony obowiązek podatkowy (art. 3 ust. 2a pdof). Przepisy art. 3 ust. 2a pdof stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (art. 4a pdof). W sprawie właściwa jest umowa pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską. Ponieważ uzyskany dochód z tytułu prowadzenia prób wznowieniowych nie jest należnością licencyjną ani nie jest skutkiem przeniesienia praw do majątku, to właściwym dla tego dochodu będzie art. 16 ust. 1 ww. umowy. Pozostawia on państwu źródła całkowitą kompetencję do ustalenia wysokości podatku i jego poboru. W tej sytuacji zastosowanie będzie miał art. 29 ust. 1 pkt 1 pdof. Oznacza to, że wypłaty dokonywane na rzecz Twórcy z tytułu prowadzenia przez niego prób wznowieniowych będą obciążone zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 20% przychodu Twórcy z tego tytułu.

Ad. 2)

Na podstawie art. 41 ust. 4 pdof, Teatr, jako płatnik, jest zobowiązany do poboru tego podatku i zgodnie z art. 42 ust. 1 pdof do odprowadzenia go dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek do urzędu skarbowego właściwego dla Teatru.

Ad. 3)

Zgodnie z art. 42 ust. 1a pdof, Teatr jest zobowiązany do sporządzenia do końca stycznia roku następnego po roku podatkowym deklaracji PIT-8AR i złożenia jej w urzędzie skarbowym właściwym dla Teatru oraz na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 2 pdof do końca lutego tego samego roku deklaracji IFT-1R oraz do złożenia jej do urzędu skarbowego właściwego dla cudzoziemców i równocześnie wysłać drugi egzemplarz do Twórcy w celu rozliczenia się z podatku w Czechach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do obowiązku poboru zryczałtowanego podatku i sporządzenia informacji PIT-8AR,

• prawidłowe – w odniesieniu do obowiązku sporządzenia informacji IFT-R.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wskazuje art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 2b pkt 2 cyt. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów z tytułu umów o dzieło reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 (w tym z umowy o dzieło) oraz z odsetek, innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1 są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów, w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ze stanu faktycznego wynika, że Teatr zawarł z reżyserem umowę o dzieło z przeniesieniem całości majątkowych praw autorskich i praw pokrewnych na Teatr z chwilą przyjęcia dzieła przez Teatr. Przedmiotem umowy jest realizacja spektaklu teatralnego oraz przeniesienie na Teatr całości praw majątkowych do spektaklu. Przeniesienie praw dotyczy praw Twórcy do dzieła powstałych do momentu przyjęcia dzieła przez Teatr, a także przyszłych, powstałych w związku z kontynuowaniem współpracy Teatru z Twórcą w ramach eksploatacji dzieła scenicznego, w tym w szczególności w trakcie, tzw. prób wznowieniowych. Umowa, jako odrębne zobowiązanie Twórcy, przewiduje prowadzenie przez niego prób wznowieniowych i ustala dla niego za to odrębne wynagrodzenie. Umowa określa jakie działania Twórcy będą traktowane jako próba wznowieniowa i wskazuje również sposób dokumentowania tych działań dla celów wypłaty wynagrodzenia. Jako miejsce realizacji umowy wskazano siedzibę Teatru. Na podstawie tak zawartej umowy została wypłacona należność obejmująca łącznie wynagrodzenie za wykonane dzieło, tzn. zrealizowanie spektaklu oraz za jednorazowe przeniesienie całości praw autorskich na rzecz Teatru. Wypłacona należność nie obejmowała wynagrodzenia za próby wznowieniowe. Twórca przedstawił Teatrowi certyfikat rezydencji wystawiony w Czechach. Wynika z niego, że Twórca jest czeskim rezydentem podatkowym i tam podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Twórca nie posiada miejsca stałego pobytu czy też ośrodka interesów życiowych na terenie Polski ani też nie przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku. Aktualnie prowadzone są przez Twórcę próby, tzw. wznowieniowe, które przewiduje ww. umowa.

Tym samym zastosowanie znajdą uregulowania wynikające z umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Warszawie dnia 13 września 2011 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 991).

Jak słusznie zauważył Wnioskodawca dochód z tytułu prowadzenia prób wnowieniowych nie jest należnością licencyjną ani nie jest skutkiem przeniesienia praw do majątku. Jednakże Wnioskodawca nie ma racji, że właściwym będzie zastosowanie art. 16 ust. 1 ww. umowy polsko-czeskiej, a to ze względów poniżej zaprezentowanych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. umowy, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie uzyskany z tytułu działalności artystycznej, na przykład artysty scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego, jak też muzyka lub sportowca, osobiście wykonywanej w tym charakterze w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Jeżeli dochód mający związek z osobiście wykonywaną działalnością artysty lub sportowca, nie przypada na rzecz tego artysty lub sportowca lecz innej osobie, wówczas dochód ten, bez względu na postanowienia artykułów 7 i 14, może być opodatkowany w tym Umawiającym się Państwie, w którym działalność tego artysty lub sportowca jest wykonywana (art. 16 ust. 2 ww. umowy).

Należy wyjaśnić, że umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawierane przez Polskę wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. Zarówno tekst Modelowej Konwencji jak i Komentarz do Modelowej Konwencji zostały wypracowane w drodze konsensusu przez państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do stosowania zawartych w nich postanowień. Nie są one źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD do art. 17, regulującego kwestię opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez artystów i sportowców, Konwencja Modelowa nie zawiera definicji artysty lub sportowca, wskazuje jednak na to, że pojęcie artysty w rozumieniu tego przepisu obejmuje artystę scenicznego, filmowego, radiowego lub telewizyjnego oraz muzyka. Podnosi się, że pojęcie artysty użyte w art. 17 nie pokrywa się z jego potocznym rozumieniem, gdyż dotyczy tylko tych osób, których działalność wiąże się z publicznymi występami mającymi charakter widowiska rozrywkowego w szerokim tego słowa znaczeniu. Wymienione przykłady nie stanowią wyczerpującej listy. Z jednej strony określenie „artysta” obejmuje niewątpliwie aktora teatralnego, filmowego lub aktora reklam telewizyjnych, w tym byłego sportowca. Z drugiej jednak strony treść tego artykułu nie rozciąga się na prelegenta zaproszonego na konferencję lub personel administracyjny i personel pomocniczy (kamerzyści filmowi, producenci, reżyserzy filmowi, choreografowie, personel techniczny i akompaniatorzy zespołów pop, itp. Osoba fizyczna może być reżyserem pokazu i jednocześnie występować w charakterze aktora, może być reżyserem programu telewizyjnego lub filmu i grać w nim rolę. W takich przypadkach należy dokładnie określić, czym rzeczywiście osoba ta zajmuje się w państwie, w którym organizowane są przedstawienia. Jeżeli działalność polega głównie na wykonawstwie, to artykuł będzie miał zastosowanie do całego dochodu osiąganego w danym państwie. Jeżeli jednak element wykonawczy stanowi nieznaczną część działalności, to cały dochód osoby w tym państwie będzie wyłączony z tego artykułu.

W świetle Komentarza do Modelowej Konwencji, która jest podstawą regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania należy stwierdzić, że przepis art. 16 ust. 1 umowy zawartej z Czechami nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie. Przepisem tym nie są objęte bowiem przychody reżyserów.

Wobec tego, przychody reżysera z tytułu prowadzenia prób wznowieniowych jako osoby mającej miejsce zamieszkania w Czechach należy potraktować w świetle przepisów umowy zawartej z Czechami jako „inne dochody”, o których mowa w art. 20 Konwencji.

Według art. 20 ust. 1 umowy polsko – czeskiej, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Umowy podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Postanowienia ustępu 1 nie mają zastosowania do dochodu innego niż dochód z majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 ustęp 2, jeżeli osoba osiągająca taki dochód, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez zakład w nim położony i gdy prawo lub majątek, z tytułu którego dochód jest wypłacany, są faktycznie związane z działalnością takiego zakładu. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 (art. 20 ust. 2 umowy).

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przychody (dochody) uzyskane przez reżysera jako osoby mającej miejsce zamieszkania w Czechach z tytułu zawartej umowy o dzieło na prowadzenie prób wznowieniowych w związku z przedłożonym przez niego certyfikatem rezydencji, będą podlegały opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania, tj. w Czechach. To oznacza, że na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek poboru 20% zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej jednak na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przesłania we właściwym terminie odpowiedniemu urzędowi oraz rezydentowi Czech stosownej informacji, o której mowa w art. 42 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (IFT-R).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/