Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 02-08-2018 r. – 0115-KDIT2-2.4011.249.2018.1.ŁS

Dofinansowanie do wypoczynku dzieci do lat 18 – zwolnienie art. 21 ust. 1 pkt 78 PIT

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 czerwca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dofinansowania do wypoczynku dzieci do lat 18.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako zakład pracy jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie Wnioskodawca jest jednostką budżetową (nieposiadającą osobowości prawnej). Wnioskodawca jako pracodawca tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej ZFŚS). Wnioskodawca zamierza zgodnie z regulaminem ZFŚS dofinansować wypoczynek dla dzieci pracowników do lat 18 zorganizowany w formie kilkudniowej wycieczki krajowej lub zagranicznej. Organizatorami tego wypoczynku będą podmioty prowadzące działalność w tym zakresie ­ jedno z biur turystycznych. Wyjazd dofinansowany będzie ze środków ZFŚS Wnioskodawcy zgodnie z kryterium dochodowym określonym w Regulaminie ZFŚS uzależnionym od osiągniętego średniego dochodu w rodzinie. Dofinansowanie do wypoczynku dzieci pracowników będzie wypłacane pracownikom Wnioskodawcy po okazaniu dowodu wpłaty za wypoczynek dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota dofinansowania udzielonego przez Wnioskodawcę z ZFŚS do wycieczki krajowej lub zagranicznej dla dzieci pracowników Wnioskodawcy do lat 18, zorganizowanej przez podmiot prowadzący działalność organizowania wypoczynku w tym zakresie, wypłacana pracownikom Wnioskodawcy po okazaniu dowodu wpłaty za taki wypoczynek, podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota dofinansowania udzielonego przez Wnioskodawcę z ZFŚS do wypoczynku dzieci pracowników do lat 18, zorganizowanego w formie kilkudniowej wycieczki zorganizowanej przez podmiot prowadzący działalność w zakresie organizowania wypoczynku dla dzieci, wypłacana pracownikom po okazaniu dowodu wpłaty za taki wypoczynek, podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż spełniono następujące warunki:

• dofinansowanie do wypoczynku dotyczy dzieci i młodzieży do lat 18,
• dofinansowanie jest ze środków ZFŚS,
• wypoczynek jest zorganizowany,
• forma wypoczynku nie odbiega swoim charakterem od wymienionych form wypoczynku, takich jak wczasy, kolonie, obozy lub zimowiska, przy czym może to być również wypoczynek połączony z nauką, pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo­sanatoryjnych, rehabilitacyjno­szkoleniowych, leczniczo­opiekuńczych,
• organizatorem jest podmiot prowadzący działalność z tym zakresie.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania.

W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo­sanatoryjnych, rehabilitacyjno­szkoleniowych i leczniczo­opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu ­ dzieci i młodzieży do lat 18:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra ­ niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł ­ do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że organy podatkowe potwierdziły w wydawanych interpretacjach indywidualnych, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypoczynek jest zorganizowany,
2. organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
3. forma wypoczynku nie odbiega swoim charakterem od wymienionych form wypoczynku, takich jak wczasy, kolonie, obozy lub zimowiska, przy czym może to być również wypoczynek połączony z nauką, pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo­sanatoryjnych. rehabilitacyjno­szkoleniowych, leczniczo­opiekuńczych,
4. dopłata dotyczy dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18 roku życia.

Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w tym zdarzenie przyszłe przedstawione w niniejszym wniosku, podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania dopłat z innych źródeł zwolnienie przysługuje do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie czterech form wypoczynku oznacza, że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana jest z wypoczynkiem zorganizowanym przybierającym postać wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska. Ustawodawca jednoznacznie określił katalog zwolnień, a także wymóg dla organizatorów tego wypoczynku, co powoduje, że tylko dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Wprowadzając obowiązek zorganizowania wypoczynku przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego pojęcia. Powołany przepis nie wskazuje, czy ma być to podmiot, który świadczy usługi organizacji wypoczynku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy podmiot zajmujący się statutowo tego typu działalnością.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazuje w interpretacji indywidualnej z dnia 5 czerwca 2014 r., IBPBII/1/415-188/14/MK, iż definiując powyższe formy wypoczynku zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA, pod ich pojęciem należy rozumieć:

• wczasy, czyli wypoczynek poza miejscem zamieszkania, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, całodzienne wyżywienie, a niekiedy także rozrywki sportowe i kulturalne,
• kolonie, czyli zorganizowany pobyt dzieci i młodzieży poza miejscem stałego zamieszkania, dla wypoczynku w czasie wakacji,
• obóz, czyli zorganizowany wypoczynek grupy ludzi, często połączonego z uprawianiem sportu, doskonaleniem zawodowym, nauką języków obcych,
• zimowisko, czyli zorganizowany w celach wypoczynkowych pobyt młodzieży poza miastem w czasie ferii zimowych.

Zgodnie z ww. słownikiem, pod pojęciem wycieczka ­ należy rozumieć: wędrówkę lub wyjazd w celach turystycznych.

Mając na uwadze ww. definicję słownikową należy przyjąć, iż wycieczka to w istocie jedna z form wypoczynku.

W powyżej powoływanej interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wyraźnie potwierdza, iż przez zorganizowany wypoczynek należy więc rozumieć wszelkie formy wypoczynku zorganizowanego czyli przygotowanego przez podmiot, który zajmuje się statutowo lub w ramach działalności gospodarczej organizacją wypoczynku. Tym samym do zorganizowanych form wypoczynku nie można zaliczyć takich form, jak: wczasy „pod gruszą”, pobyt u rodziny oraz wypoczynek organizowany „na własną rękę” przez rodziców (pracowników) i związany z tym pobyt dzieci w hotelach, pensjonatach, domach wczasowych, czy wynajmowanych pokojach, prywatnych kwaterach.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca dofinansowuje ze środków ZFŚS wypoczynek dzieci i młodzieży do lat 18, w formie kilkudniowej wycieczki zorganizowanej przez podmioty prowadzące działalność w zakresie organizowania wypoczynku dla dzieci, np. biuro turystyczne, na zasadach określonych w rozporządzeniu w sprawie warunków jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania, dofinansowanie to będzie korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego niezależnie od ich wysokości na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyżej przedstawione stanowisko w całości podziela Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w ramach interpretacji indywidualnej sygn. 0115-KDIT2-2.4011.136.2017.1.BK, wskazując w odniesieniu do rozpatrywanego stanu faktycznego w szczególności, iż: Definiując powyższe formy wypoczynku zgodnie z Multimedialnym szkolnym słownikiem języka polskiego PWN, pod ich pojęciem należy rozumieć:

• wczasy, czyli wypoczynek, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, wyżywienie, a niekiedy także rozrywki,
• kolonie, czyli zorganizowany pobyt wypoczynkowy dzieci i młodzieży szkolnej w czasie wakacji poza miejscem stałego zamieszkania,
• obóz, czyli forma zorganizowanego wypoczynku grupy ludzi, połączona z uprawianiem sportu, nauką czegoś,
• zimowisko, czyli zorganizowany wyjazd wypoczynkowy dla dzieci w czasie ferii zimowych, ­ wycieczka, czyli wędrówka lub wyjazd w celach turystycznych.

Mając na uwadze ww. definicję słownikową należy przyjąć, iż wycieczka to w istocie forma wypoczynku. W związku z tym, w sytuacji, gdy pracownik udokumentował w sposób przyjęty przez Wnioskodawcę fakt korzystania przez dziecko z ww. formy wypoczynku oraz, że jego organizatorem był podmiot prowadzący działalność w tym zakresie, Wnioskodawca nie miał obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconej pracownikowi kwoty dofinansowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu – dzieci i młodzieży do lat 18:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2000 zł.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypoczynek jest zorganizowany,
2. organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
3. forma wypoczynku nie odbiega swoim charakterem od wymienionych form wypoczynku, takich jak wczasy, kolonie, obozy lub zimowiska, przy czym może to być również wypoczynek połączony z nauką, pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych,
4. dopłata dotyczy dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18 roku życia.

Wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie form wypoczynku, oznacza, że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana jest z wypoczynkiem zorganizowanym. Intencją ustawodawcy jest bowiem wyłączenie z zakresu przedmiotowego zwolnienia dopłat do niezorganizowanych form wypoczynku, takich na przykład jak wczasy potocznie nazywane „pod gruszą”.

Definiując powyższe formy wypoczynku zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A., pod ich pojęciem należy rozumieć:

• wczasy, czyli wypoczynek, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, wyżywienie, a niekiedy także rozrywki,
• kolonie, czyli zorganizowany pobyt wypoczynkowy dzieci i młodzieży szkolnej w czasie wakacji poza miejscem stałego zamieszkania,
• obóz, czyli forma zorganizowanego wypoczynku grupy ludzi, połączona z uprawianiem sportu, nauką czegoś,
• zimowisko, czyli zorganizowany wyjazd wypoczynkowy dla dzieci w czasie ferii zimowych,
• wycieczka, czyli wędrówka lub wyjazd w celach turystycznych.

Mając na uwadze ww. definicję słownikową należy przyjąć, iż wycieczka to w istocie forma wypoczynku.

Aby omawiane zwolnienie miało zastosowanie – wypoczynek powinien być zorganizowany przez podmiot, który ma formalno-prawne umocowanie do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku, określone w dokumentach stanowiących podstawę jego funkcjonowania. Istotne jest zatem, aby podmiot organizujący wypoczynek dla dzieci statutowo zajmował się tego typu działalnością, lub też w ramach działalności gospodarczej.

Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, np. biura turystyczne czy inne podmioty prowadzące działalność w formie domów wczasowych, pensjonatów, gospodarstw agroturystycznych itp. oraz podmioty, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, tj.:

• kościoły, których działalnością statutową może być organizowanie wypoczynku zorganizowanego,
• stowarzyszenia, organizacje charytatywne, fundacje – które również zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością,
• szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki nieposiadające osobowości prawnej – o których mowa w art. 92c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2017 r., poz. 2198 ze zm.).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako zakład pracy jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Jednocześnie Wnioskodawca jest jednostką budżetową (nieposiadającą osobowości prawnej). Wnioskodawca jako pracodawca tworzy Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej ZFŚS). Wnioskodawca zamierza zgodnie z regulaminem ZFŚS dofinansować wypoczynek dla dzieci pracowników do lat 18 zorganizowany w formie kilkudniowej wycieczki krajowej lub zagranicznej. Organizatorami tego wypoczynku będą podmioty prowadzące działalność w tym zakresie ­ jedno z biur turystycznych. Wyjazd dofinansowany będzie ze środków ZFŚS Wnioskodawcy zgodnie z kryterium dochodowym określonym w Regulaminie ZFŚS uzależnionym od osiągniętego średniego dochodu w rodzinie. Dofinansowanie do wypoczynku dzieci pracowników będzie wypłacane pracownikom Wnioskodawcy po okazaniu dowodu wpłaty za wypoczynek dzieci.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że kwota dofinansowania udzielonego przez Wnioskodawcę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych do wycieczki krajowej lub zagranicznej dziecka pracownika, które nie ukończyło 18 lat, zorganizowanej przez podmiot prowadzący działalność organizowania wypoczynku dla dzieci, wypłacana pracownikom po okazaniu przez nich dowodu wpłaty za taki wypoczynek ­ będzie korzystać niezależnie od wysokości ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconej pracownikowi kwoty dofinansowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/