Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27-02-2017 r. – 1462-IPPB1.4511.14.2017.1.MJ

Dotyczy: zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na organizację wyjść poszczególnych działów o charakterze integracyjnym

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na organizację wyjść poszczególnych działów o charakterze integracyjnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest komandytariuszem X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „Spółka”). Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o PDOF przychody i koszty spółki niebędącej osobą prawną stanowią przychody i koszty odpowiednio każdego z jej wspólników w proporcji do ich udziału w zysku takiej spółki. Z tego tytułu Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży informatycznej, zajmując się przede wszystkim rozwojem produktów dotyczących działalności marketingowej i reklamowej w Internecie.

Programowanie jest procesem twórczym, w którym istotną rolę odgrywają indywidualne umiejętności i wiedza każdego programisty. W celu wydajnego tworzenia aplikacji na odpowiednio wysokim poziomie, zwłaszcza przy istnieniu na rynku silnej konkurencji, konieczne jest odpowiednie połączenie posiadaczy tych indywidualnych cech, aby tworzyli zgrany zespół, którego członkowie będą się wzajemnie uzupełniać. Do większości projektów Spółki tworzone są wśród pracowników, wedle potrzeb konkretnych projektów, osobne zespoły, w których często pracują osoby, które nigdy wcześniej nie współpracowały ze sobą przy jednym projekcie. Projekty muszą być zrealizowane najczęściej w terminie kilku miesięcy, w związku z czym potrzebne jest jak najszybsze zgranie się tych zespołów.

Filozofia X jest nastawiona na mocną integrację pracowników, nie tylko programistów. W związku z powyższym Spółka wdrożyła szereg programów mających na celu integrację pracowników, wytworzenie pomiędzy nimi więzi koleżeństwa oraz wzajemnego zrozumienia, co potencjalnie powinno się przełożyć również i na lepszą wydajność/wyniki w pracy.

Jednym z tych programów są tzw. wyjścia działów (lub też pracowników zatrudnionych w kilku różnych działach), które mają wzmocnić więzi oraz zintegrować pracowników zatrudnionych w określonych wewnętrznych jednostkach organizacyjnych Spółki. Program przeznaczony jest dla wszystkich pracowników (zarówno dla stanowiących większość pracowników pracujących w „ruchomych zespołach”, jak i dla pozostałych pracowników). Prawo do korzystania z tego typu świadczeń jest uregulowane w „Regulaminie Benefitów X”.

W ramach powyższego programu organizowane oraz finansowane są przez Wnioskodawcę wspólne wydarzenia w postaci wyjść na (przykładowo): gokarty, golfa, kręgle, strzelnicę. Program ten ma celu bowiem nie tylko polepszenie więzi pomiędzy pracownikami (ich wzmożoną integrację), lecz również zawiera element o charakterze sportowo-rekreacyjnym. Zdaniem Wnioskodawcy, jako organizatora, powinno się to przełożyć także na lepsze samopoczucie pracowników, atmosferę w pracy, a niekiedy ma również na celu stworzenie pewnego rodzaju rywalizacji pomiędzy pracownikami, opartej na zdrowych, sportowych zasadach. Nie jest wykluczone, że takie wydarzenia mogą być także połączone z konsumpcją napojów czy potraw (catering, względnie usługa gastronomiczna), co jednak ma charakter drugorzędny w stosunku do zorganizowanych powyżej atrakcji.

Spółka ponosi koszty ryczałtowo, tj. niezależenie od tego, ilu faktycznie pracowników weźmie udział w danym wydarzeniu (zasadniczo nie ma bowiem przymusu uczestniczenia w tego rodzaju imprezach/wyjściach integracyjnych). Usługodawcy wystawiają następnie faktury ryczałtem, np. za wynajem toru wyścigowego, strzelnicy etc. (usługa szt. 1), bez wyszczególniania, ile faktycznie osób skorzystało z tego rodzaju atrakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na organizację wyjść poszczególnych działów o charakterze integracyjnym można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy (w odpowiedniej proporcji do jego udziału w zysku Spółki)?

Zdaniem Wnioskodawcy, organizację wyjść działów Spółki o charakterze integracyjnym można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy (w odpowiedniej proporcji do jego udziału w zysku Spółki), gdyż wykazują one pośredni związek z przychodami Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PDOF.

Zasadniczo oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu tych wskazanych wprost w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W związku z powyższym do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszelkie wydatki, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (przepis art. 23 ust.1 ustawy o PDOF).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
• został właściwie udokumentowany;
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o PDOF nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z brzmienia przepisu art. 22 ust. 1 ustaw o PDOF wynika, że kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Bezspornym jest, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty pracownicze związane są ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie stosunek pracy, pracodawca nie ponosiłby wskazanych wydatków) i mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji.

Bezsprzecznie organizowanie wyjść działów o charakterze integracyjnym leży przede wszystkim w interesie pracodawców. Udział pracowników w spotkaniach (wyjściach) firmowych przede wszystkim w interesie pracodawcy (Spółki), który celowo organizuje tego rodzaju wydarzenia. Mają one bowiem na celu polepszenie stopnia integracji między pracownikami, w tym poszczególnych działów; potencjalnie mogą wpływać korzystnie na wzajemne zrozumienie się i atmosferę w pracy, a w konsekwencji w sposób pośredni wpływać pozytywnie na jakość samej pracy oraz cele biznesowe pracodawcy, związane ostatecznie z jego przychodami.

Wybór wymienionych powyżej rodzajów wydarzeń dokonywany jest z punktu widzenia pracodawcy: ma być to wspólna zabawa połączona ze zdrową rywalizacją, która powinna przynieść pracodawcy określone korzyści: lepszą atmosferę w pracy, pogłębioną integrację oraz wzajemne zrozumienie się między pracownikami. Dobór ww. wydarzeń ma również na celu aktywizację fizyczną pracowników (zajęcia o charakterze rekreacyjnym oraz sportowym) oraz wywołanie zdrowej chęci rywalizacji – np. podczas gry w kręgle, na strzelnicy, na torze wyścigowym – co ma pozwolić na uniknięcie niezdrowej rywalizacji w samej pracy, w ramach poszczególnych zespołów.

Z powyższego wynika, że wpływ na przychody Spółki i tym samym Wnioskodawcy jest pośredni, a następuje w wyniku poniesienia wydatku na tego typu imprezę ze względu na to, iż wydatki mają na celu zwiększenie efektywności pracy poprzez:

• budowę zespołu,
• ułożenie wzajemnych relacji w poszczególnych zespołach i pomiędzy nimi,
• poprawę komunikacji w zespołach,
• poprawę atmosfery pracy,
• integrację i identyfikację pracowników z firmą,
• motywację pracowników.

Należy w tym miejscu wspomnieć, że opisane imprezy nie mogą być traktowane jako „świadczenie socjalne” (wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ust. 1 pkt 42 ustawy o PDOF). Opisane świadczenia nie są bowiem uzależnione od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej poszczególnych pracowników, a więc nie spełniają definicji wydatków na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Powyższe wydatki ponoszone są przez Spółkę ze środków obrotowych, mają więc w ocenie Wnioskodawcy pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Reasumując należy wskazać, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z organizacją opisanych wyjść działów sfinansowane ze środków obrotowych, należy uznawać za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF (oczywiście w odpowiedniej proporcji do jego udziału w zysku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/