Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16-02-2017 r. – 3063-ILPB1-2.4511.360.2016.1.MK

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Uniwersytet (dalej: Wnioskodawca lub Uczelnia) jest uczelnią publiczną organizującą studia doktoranckie (studia III stopnia) i podlegającą regulacji ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 572 ze zm.). Zgodnie z art. 208 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym (dalej: PSW) uczestnicy studiów doktoranckich prowadzonych w uczelni lub jednostce naukowej tworzą samorząd doktorantów. Według art. 202 § 3 ww. ustawy, zarówno samorząd studentów jak i doktorantów działają na podstawie ustawy i uchwalonego przez Senat regulaminu, określającego zasady organizacji i tryb działania samorządu, w tym rodzaje organów kolegialnych i jednoosobowych, sposób ich wyłaniania oraz kompetencje.

Zgodnie z § 22 pkt 3 lit. c) regulaminu studiów doktoranckich (Załącznik do uchwały nr …/2012 zm.: uchwała nr …/2013, …/2014) opiekun naukowy (pochodzący spośród pracowników merytorycznych Wnioskodawcy) ma obowiązek stwarzać doktorantowi możliwość publikowania prac, prezentacji swoich osiągnięć naukowych oraz udziału w konferencjach i sympozjach naukowych.

Zgodnie zaś z § 7 pkt 2 lit. g) ww. regulaminu obowiązkiem doktoranta jest aktywne uczestniczenie w konferencjach i sympozjach naukowych.

Podstawowymi zadaniami uczelni według art. 13 ust. 1 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym są:

1. kształcenie studentów w celu zdobywania i uzupełniania wiedzy oraz umiejętności niezbędnych w pracy zawodowej;
2. wychowywanie studentów w poczuciu odpowiedzialności za państwo polskie, za umacnianie zasad demokracji i poszanowanie praw człowieka;
3. prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych, świadczenie usług badawczych oraz transfer technologii do gospodarki;
4. kształcenie i promowanie kadr naukowych;
5. upowszechnianie i pomnażanie osiągnięć nauki, kultury narodowej i techniki, w tym poprzez gromadzenie i udostępnianie zbiorów bibliotecznych i informacyjnych;
6. prowadzenie studiów podyplomowych, kursów i szkoleń w celu kształcenia nowych umiejętności niezbędnych na rynku pracy w systemie uczenia się przez całe życie;
7. stwarzanie warunków do rozwoju kultury fizycznej studentów;
8. działanie na rzecz społeczności lokalnych i regionalnych;
9. stwarzanie osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w:
   1. procesie kształcenia,
   2. badaniach naukowych.

Biorąc pod uwagę powyższe zadania Uczelni, które mają na celu przede wszystkim kształcenie studentów i doktorantów oraz stwarzanie warunków do ich rozwoju uzasadnione są różnego rodzaju wyjazdy naukowe, mające prowadzić do realizacji tych zadań.

Z uwagi na powyższe doktoranci Uniwersytetu wyjeżdżają w celu poszerzania swojej wiedzy na rozmaite wydarzenia naukowe: konferencje, sympozja naukowe itp. W związku z tymi wyjazdami Uczelnia ponosi często koszty opłat za uczestnictwo tzw. opłatę wpisową oraz innego rodzaju koszty, m.in. koszty transportu, wyżywienia czy zakwaterowania doktorantów biorących udział w tego typu inicjatywach. Jeśli konferencja naukowa organizowana jest na miejscu to Uczelnia ponosi jedynie koszty opłaty konferencyjnej organizowanej przez inny podmiot Wnioskodawca zaznacza, że ani studenci, ani doktoranci nie otrzymują diet i ryczałtów przynależnych pracownikom odbywającym podróż służbową. Mogą otrzymać jedynie zwrot kosztów na podstawie faktur lub rachunków – w limitach określonych wysokością diety i ryczałtów. Część doktorantów związanych z konkretnym projektem naukowym ma zawarte z Uczelnią umowy o pracę (praca tylko w ramach danego projektu). Z kolei część doktorantów podpisuje umowy zlecenia, np. na prowadzenie zajęć dydaktycznych. Jednakże większości doktorantów nie łączy z Uczelnią jakakolwiek umowa cywilnoprawna, lecz stosunek administracyjnoprawny zainicjowany decyzją o przyjęciu na studia doktoranckie. Wnioskodawca wskazuje, że doktoranci otrzymują stypendium doktoranckie a najlepsi – również projakościowe.

Zgodnie z art. 4 PSW Uczelnie, pełnią misję odkrywania i przekazywania prawdy poprzez prowadzenie badań i kształcenie studentów, stanowią one integralną część narodowego systemu edukacji i nauki. Zgodnie z art. 94 ust. 1 PSW, z budżetu państwa uczelnia publiczna otrzymuje dotacje na:

1. zadania związane z:
   1. kształceniem studentów studiów stacjonarnych,
   2. kształceniem uczestników stacjonarnych studiów doktoranckich,
   3. kształceniem kadr naukowych,
   4. utrzymaniem uczelni, w tym na remonty;
2. zadania uczelni wojskowej związane z obroną narodową;
3. zadania uczelni służb państwowych związane z bezpieczeństwem obywateli i ochroną ludności;
4. zadania uczelni artystycznej związane z działalnością kulturalną w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;
5. zadania uczelni morskiej związane z utrzymaniem statków szkolnych i specjalistycznych ośrodków szkoleniowych dla kadr morskich;
6. zadania uczelni kształcącej personel lotniczy dla lotnictwa cywilnego związane z utrzymaniem powietrznych statków szkolnych i specjalistycznych ośrodków szkoleniowych kadr powietrznych;
7. zadania związane z bezzwrotną pomocą materialną dla studentów w zakresie określonym w art. 173 ust. 1 oraz dla doktorantów w zakresie określonym w art. 199 ust. 1;
8. zadania związane ze świadczeniami zdrowotnymi wykonywanymi w ramach kształcenia studentów studiów stacjonarnych w podstawowej jednostce organizacyjnej uczelni medycznej lub innej uczelni publicznej, w której prowadzone jest kształcenie na kierunkach medycznych pod bezpośrednim nadzorem nauczycieli akademickich posiadających kwalifikacje do wykonywania zawodu medycznego właściwego ze względu na treści kształcenia;
9. zadania związane z prowadzeniem podyplomowego kształcenia w celu zdobywania specjalizacji przez lekarzy, lekarzy dentystów, lekarzy weterynarii, farmaceutów, pielęgniarki i położne oraz przez diagnostów laboratoryjnych;
10. dofinansowanie lub finansowanie kosztów realizacji inwestycji w tym służących kształceniu studentów i doktorantów będących osobami niepełnosprawnymi – realizowanych w szczególności z udziałem środków z budżetu państwa, państwowych funduszy celowych lub środków rozwojowych pochodzących z Unii Europejskiej lub z innych źródeł zagranicznych, o których mowa w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84 poz. 712 z pózn. zm.) oraz ustawie z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. poz. 1146);
11. zadania związane ze stwarzaniem studentom i doktorantom będącym osobami niepełnosprawnymi warunków do pełnego udziału w procesie kształcenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy pokrycie przez Wnioskodawcę kosztów uczestnictwa w konferencjach lub sympozjach naukowych dla doktorantów, którzy są do tego zobligowani na podstawie regulaminu studiów doktoranckich, stanowi nieodpłatne świadczenie wywołujące powstanie przychodu podatkowego dla doktorantów, co rodzi obowiązki dla Wnioskodawcy jako płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy pokrycie kosztów uczestnictwa w konferencji lub sympozjum naukowym dla doktorantów, którzy są do tego zobligowani na podstawie regulaminu studiów doktoranckich, nie stanowi nieodpłatnego świadczenia wywołującego powstanie przychodu podatkowego dla doktorantów, bowiem korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o PIT. Nie rodzi tym samym obowiązków z tym związanych dla Uczelni jako płatnika.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o PIT wolna od podatku jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

W związku z powyższym Wnioskodawca jest zdania, że nie ma podstaw do powstania przychodu dla doktorantów z tytułu wydatków na konferencje naukowe dla studentów i doktorantów, ponieważ są one finansowane ze środków uzyskanych z budżetu państwa, co w konsekwencji nie wywołuje konieczności wystawienia PIT-8C dla tych doktorantów.

Wnioskodawca ukazuje, że uczestnictwo doktorantów w konferencjach naukowych związane jest z kształceniem, a jego finansowanie odbywa się z dotacji uzyskanych ze środków z budżetu państwa. Udział doktorantów w wydarzeniach naukowych jest obowiązkowy (regulamin studiów doktoranckich).

Zdaniem Wnioskodawcy należy zważyć, że głównym zadaniem Uczelni jest kształcenie i rozwijanie umiejętności, a także poszerzanie wiedzy zarówno studentów i doktorantów.

W związku z poszerzaniem wiedzy doktoranci wyjeżdzający na konferencje naukowe nie otrzymują z tego tytułu przychodu podatkowego, lecz zgodnie z art. 13 Ustawy PSW zdobywają i uzupełniają wiedzę.

Wnioskodawca wskazuje, że także w odniesieniu do doktorantów zatrudnionych na umowę o pracę (w ramach projektów) nie powstaje przychód co pozbawia z tego tytułu Wnioskodawcy roli płatnika. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności podróży służbowej pracownika, podróży osoby niebędącej pracownikiem. Wnioskodawca powołując się na ten przepis ukazuje że dotyczy on zarówno doktorantów zatrudnionych na umowę o pracę jak i nie obarczonych żadną umową. Przepis ten ukazuje, że wydatki związane z uczestnictwem studentów i doktorantów w konferencjach naukowych postrzeganej jako wyjazd szkoleniowy jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując:

Wobec powyższych argumentów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie ciążą na nim obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu pokrycia wydatków związanych z wyjazdami na konferencje naukowe dla doktorantów. Wnioskodawca podkreśla, że podstawowym zadaniem uczelni wyższej jest nauczanie i rozwijanie wiedzy studentów i doktorantów. W związku z uczestnictwem w konferencjach doktoranci nie uzyskują przychodu podatkowego bowiem aktywne w nich uczestnictwo stanowi dlań obowiązek i służy poszerzeniu dotychczasowej wiedzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów – art. 9 ust. 2.

Z powyższego wynika zatem, że podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wynika z art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Jednak, aby zastosowanie mogły znaleźć postanowienia tej ustawy, w konkretnej sytuacji, u podatnika musi powstać przychód. Następnie przychód ten musi mieścić się w katalogu źródeł przychodów zdefiniowanych w ustawie podatkowej.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń – jak stanowi art. 11 ust. 2a ustawy – ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Pod pojęciem przychodu kryją się więc wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, jednak dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 pkt 1 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
• inne źródła.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast za przychody z innych źródeł – stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy – uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie w szczególności, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku gdy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że pokrycie przez Wnioskodawcę doktorantom kosztów uczestnictwa w konferencjach lub sympozjach naukowych stanowi dla nich przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 114 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Jednocześnie, w odniesieniu do tego przychodu nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z tym przepisem wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że aby podatnik mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku określonego tym przepisem musi otrzymać:

• nieodpłatne świadczenie, bądź
• świadczenie częściowo odpłatne, bądź
• świadczenie rzeczowe (w naturze),
• świadczenia te muszą być sfinansowane (współfinansowane) z konkretnych, ściśle określonych źródeł,
• otrzymanie świadczeń winno nastąpić w ramach programów rządowych.

Jeżeli zatem podatnik otrzyma takie świadczenie i jest ono finansowane lub współfinansowane m.in. ze środków budżetu państwa lub agencji wykonawczych w ramach rządowego programu (rządowych programów), to wartość tego świadczenia jest zwolniona z podatku.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. prawo o szkolnictwie wyższym (j.t. Dz.U. z 2016 r. poz. 1842 ze zm.), przychodami uczelni publicznej są w szczególności:

1. dotacje z budżetu państwa, o których mowa w art. 94 ust. 1 pkt 1-6, 8, 9 i 11 oraz art. 94b;
2. uzyskane z budżetu państwa środki na naukę, o których mowa w ustawie wymienionej w art. 97;
3. odpłatności za świadczone usługi edukacyjne oraz za kształcenie na studiach i studiach doktoranckich prowadzonych w formach niestacjonarnych, a także za świadczone przez uczelnie artystyczne usługi artystyczne;

3a) opłaty za postępowanie związane z potwierdzeniem efektów uczenia się;

4. opłaty za postępowanie związane z przyjęciem na studia;
5. jednorazowe opłaty za wydanie dyplomu, świadectwa oraz innego dokumentu związanego z tokiem studiów;
6. odpłatności za usługi badawcze i specjalistyczne, specjalistyczne i wysokospecjalistyczne usługi diagnostyczne, rehabilitacyjne lub lecznicze, a także opłaty licencyjne i przychody z działalności kulturalnej;
7. przychody z działalności gospodarczej;
8. przychody z udziałów i odsetek;
9. przychody ze sprzedaży składników własnego mienia oraz z odpłatności za korzystanie z tych składników przez osoby trzecie na podstawie umowy najmu, dzierżawy albo innej umowy;
10. przychody z tytułu darowizn, dziedziczenia, zapisów oraz ofiarności publicznej;
11. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, niepodlegające zwrotowi;
12. środki, o których mowa w art. 94 ust. 6;
13. przychody z wynagrodzenia, o którym mowa w art. 86e ust. 2, oraz z części środków przysługujących uczelni z tytułu komercjalizacji dokonanej przez pracowników.

Jak wskazano w opisie sprawy do podstawowych zadań Wnioskodawcy, stosownie do zapisów ustawy prawo o szkolnictwie wyższym, należy kształcenie studentów i doktorantów oraz stwarzanie warunków do ich rozwoju. Rozwinięcie powyższego stanowią postanowienia regulaminu studiów doktoranckich, z których wynika, m.in. spoczywający na opiekunie naukowym, czyli de facto na Uczelni, obowiązek stwarzania doktorantowi możliwości publikowania prac, prezentacji swoich osiągnięć naukowych oraz udziału w konferencjach i sympozjach naukowych. Powyższe nie jest więc równoznaczne z tym, że mamy tu do czynienia z realizacji programu rządowego.

W rezultacie, beneficjentem środków otrzymywanych w formie dotacji z budżetu państwa jest Wnioskodawca, a nie doktoranci. Tym samym, należy uznać, że opłaty konferencyjne przedstawione we wniosku są finansowane z przychodów Uczelni, a nie bezpośrednio z budżetu państwa, a w konsekwencji otrzymywane przez doktorantów z tego tytułu świadczenia nieodpłatne nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca występuje w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/