Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 27-02-2017 r. – 1061-IPTPB1.4511.1010.2016.1.AG

Czy sfinansowanie spotkania kulturalno – sportowego ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych spowoduje u pracownika powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i, czy osoby, które nie będą uczestniczyły w spotkaniu, choć miały taką możliwość, powinny również zostać opodatkowane tym podatkiem?

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca – Zespół Placówek Edukacyjno – Wychowawczych i Rehabilitacyjnych jest samorządową jednostką budżetową.

Wnioskodawca w przyszłym roku planuje zorganizowanie dla pracowników, emerytów i rencistów:

• spotkania kulturalno – sportowego oraz

• wycieczki.

Spotkanie kulturalno – sportowe adresowane będzie do wszystkich pracowników, emerytów i rencistów Wnioskodawcy i w całości będzie sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Podmiot zewnętrzny organizujący spotkanie zapewni poczęstunek, oprawę muzyczną, zorganizuje gry i zabawy sportowe. Planowane jest również wynajęcie autokaru w celu zapewnienia dojazdu wszystkim uczestnikom. Osoby, które będą chciały uczestniczyć w spotkaniu będą zapisywały się na liście.

Wycieczka adresowana będzie do wszystkich pracowników, emerytów i rencistów Wnioskodawcy. Planuje się, że będzie ona sfinansowana w części ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, a w części ze środków – wpłat osób uczestniczących. Osoby, które będą chciały wziąć udział w organizowanej wycieczce będą zapisywały się na liście oraz złożą wniosek o jej dofinansowanie ze środków Funduszu. Zostanie opracowana tabela z wysokością wpłat uczestników, która uzależniona będzie od ich sytuacji materialnej. Podmiot organizujący wycieczkę zapewni wyżywienie, bilety wstępu, nocleg, transport (transport ewentualnie przez firmę transportową).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sfinansowanie spotkania kulturalno – sportowego ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych spowoduje u pracownika powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i, czy osoby, które nie będą uczestniczyły w spotkaniu, choć miały taką możliwość, powinny również zostać opodatkowane tym podatkiem?
2. Czy wycieczka sfinansowana częściowo ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych spowoduje u pracownika powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1, natomiast w zakresie dotyczącym pytania Nr 2 wydana zostanie odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane spotkanie kulturalno – sportowe ma charakter ogólnodostępny i dobrowolny oraz kierowane jest do wszystkich pracowników, emerytów i rencistów jednostki. Trudno jest określić dokładny przychód danej osoby, jako jej wymierną korzyść, zatem nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powyższej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku, gdy podstawą świadczenia jest zawarta z pracownikiem przez zakład pracy umowa o pracę, to wypłacone należności stanowią przychód ze stosunku pracy. Przepis ten do przychodów ze stosunku pracy zaliczył nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy nieodpłatnych świadczeń poniesionych na rzecz pracownika.

Przy czym, stosownie do art. 12 ust. 3 powyższej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „nieodpłatne świadczenie”.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r, sygn. akt FPS 1/06 NSA uznał, że terminu „nieodpłatne świadczenie” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.” W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, wypowiadając się w ww. kwestii wskazał, że: „wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie, czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.”

W świetle powyższego uznać należy, że uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej organizowanej przez pracodawcę, zarówno dobrowolnej, jak i obowiązkowej, nie stanowi dla pracownika przysporzenia majątkowego, a tym samym nie jest nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie stanowi przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Powyższy przepis zobowiązuje płatnika do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, od osób, które uzyskują od płatnika przychody ze stosunku pracy, w tym m.in. z nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje zorganizowanie dla swoich pracowników spotkania kulturalno – sportowego. Spotkanie to w całości sfinansowane zostanie ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Organizacja spotkania powierzona zostanie podmiotowi zewnętrznemu, który zapewni poczęstunek, oprawę muzyczną, zorganizuje gry i zabawy sportowe. Planowane jest również wynajęcie autokaru w celu zapewnienia dojazdu wszystkim uczestnikom. Osoby, które będą chciały uczestniczyć w spotkaniu będą zapisywały się na liście.

Zauważyć należy, że brak jest podstaw by przyjąć, w przypadku uczestniczenia pracownika dobrowolnie w spotkaniu kulturalno – sportowym lub możliwości uczestnictwa w takim spotkaniu, pojawi się po stronie pracownika jakakolwiek korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Wątpliwym jest bowiem, czy pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim spotkaniu.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że w związku z udziałem w imprezie kulturalno – sportowej, sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, którą zamierza zorganizować Wnioskodawca Jego pracownicy nie uzyskają nieodpłatnego świadczenia, a tym samym, po stronie pracowników nie powstanie przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie osiągną przychodu również osoby, które nie będą uczestniczyły w ww. spotkaniu, choć miały taką możliwość. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będą w związku z powyższym ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać ponadto należy, że celem interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na konkretne pytanie podatnika w kontekście wskazanych we wniosku przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej. W związku z powyższym, stanowisko podatnika winno dotyczyć tego samego obszaru i zagadnienia prawnego co pytanie przyporządkowane do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego.

Pytanie Wnioskodawcy przyporządkowane do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego dotyczy wyłącznie powstania u pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu w przypadku ich udziału w spotkaniu kulturalno-sportowym. W związku z powyższym niniejsza interpretacja nie odnosi się do byłych pracowników Wnioskodawcy, tj. emerytów i rencistów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/