Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 20-02-2017 r. – 1061-IPTPB4.4511.283.2016.1.JR

Obowiązki płatnika w związku z wypłatą dodatkowego świadczenia pośmiertnego

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pracownik …. Sp. z o.o. z siedzibą przy ul. …, …., wpisanej do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy …., VIII Wydział Gospodarczy pod numerem … (dalej jako: „Spółka” albo „Wnioskodawca”) był zatrudniony w Spółce od dnia 1 lutego 1998 r. do dnia 15 września 2016 r. Wygaśnięcie umowy o pracę z Pracownikiem nastąpiło z powodu śmierci Pracownika w wyniku zawału serca. Zgon Pracownika nie został zakwalifikowany jako wypadek przy pracy. Łączny okres zatrudnienia Pracownika w Spółce wynosił 13 lat 7 miesięcy i 14 dni. Z informacji jakie Spółka posiada wynika, że Pracownik był rozwiedziony, miał jedną córkę oraz że rodzice Pracownika nadal żyją. Rodzice i córka zmarłego należą do kręgu osób, którym przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy przyznają odprawę pośmiertną. Pracodawca nie posiada jednak informacji, czy w niniejszym stanie faktycznym, zarówno córka, jak i rodzice Pracownika, spełniają przesłanki określone w art. 68 ust. 1 pkt 2 (dot. córki Pracownika) i art. 71 (dot. obojga rodziców Pracownika) ustawy o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych z dnia 17 grudnia 1998 r. Celem ustalenia kręgu osób uprawnionych do otrzymania odprawy pośmiertnej, Spółka zwróciła się ze stosownym zapytaniem do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Inspektorat ….. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, odprawa pośmiertna zwolniona jest od podatku dochodowego.

Oprócz odprawy pośmiertnej, którą przewidują przepisy Kodeksu pracy, Spółka wypłaci matce i ojcu Pracownika dodatkowe świadczenie pośmiertne (dalej jako: „Dodatkowe świadczenie pośmiertne”). Dodatkowe świadczenie pośmiertne stanowi dodatkową odprawę pośmiertną (obok tej wynikającej z przepisów Kodeksu pracy), które znajduje swoje podstawy w wewnętrznych aktach prawnych Spółki, nie wynika z przepisów powszechnie obowiązującego prawa pracy. Decyzja o wypłacie Dodatkowego świadczenia pośmiertnego została podjęta w drodze zarządzenia Zarządu Spółki. Dodatkowe świadczenie pośmiertne przysługuje niezależnie od odpraw przewidzianych innymi przepisami. Ponadto, zaznaczyć należy, że Dodatkowe świadczenie pośmiertne nie jest odszkodowaniem wypłaconym przez instytucję ubezpieczeniową z tytułu ubezpieczenia na życie, o którym mowa w art. 93 § 7 Kodeksu pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Dodatkowe świadczenie pośmiertne należy utożsamiać z odprawą pośmiertną, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zastosować do niego zwolnienie, o którym mowa w tym przepisie, czy też Wnioskodawca powinien potraktować Dodatkowe świadczenie pośmiertne jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i sporządzić informację na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odprawy pośmiertne i zasiłki pogrzebowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie z ww. przepisu może być również zastosowane do Dodatkowego świadczenia pośmiertnego. Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy nie wynika bowiem, że ma on zastosowanie wyłącznie do odpraw pośmiertnych uregulowanych w art. 93 Kodeksu pracy. Wypłata Dodatkowego świadczenia pośmiertnego na rzecz obojga rodziców zmarłego Pracownika nastąpić ma w ściśle określonym przypadku – w następstwie śmierci Pracownika.

Ponadto, gdyby zamierzeniem ustawodawcy było ograniczenie przedmiotowego zwolnienia jedynie do odpraw pośmiertnych wypłacanych na podstawie Kodeksu pracy, to wprost byłoby to wyrażone w omawianym przepisie. Istniejąca regulacja nie stanowi jednak o „odprawach pośmiertnych przyznanych na podstawie przepisów prawa pracy”. Co więcej, przy innych zwolnieniach przewidzianych w przepisie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojawiają się sformułowania o świadczeniach przyznanych i wypłacanych „na podstawie przepisów o…”. W przypadku odpraw pośmiertnych takie ograniczenie jednak nie występuje, więc nie można stosować wykładni rozszerzającej.

Wnioskodawca wskazał, że za Jego stanowiskiem przemawiają dotychczasowe interpretacje indywidualne, m.in.:

• interpretacja z dnia 11 października 2013 r., IBPBII/1/415-703/13/JP;

• interpretacja z dnia 29 marca 2011 r., IBPBII/1/415-1074/10/BJ;

• interpretacja z dnia 8 maja 2013 r., IPPB2/415-234/13-2/EL.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, Dodatkowe świadczenie pośmiertne powinno korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i tym samym, nie powinno podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Ponadto, brak jest podstawy prawnej, która nakładałaby na Wnioskodawcę obowiązek poboru zaliczki tytułem wypłaty przez pracodawcę świadczenia wypłacanego na wypadek śmierci członka rodziny, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy brak jest też podstawy prawnej, która nakładałaby na Wnioskodawcę obowiązek poboru podatku od wypłaconego Dodatkowego świadczenia pośmiertnego. Dodatkowo Wnioskodawca wskazał na zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do drugiej części pytania, zdaniem Wnioskodawcy, Dodatkowe świadczenie pośmiertne nie znajduje się w wyliczeniu z art. 20 ust. 1. Brak również podstawy prawnej, zgodnie z którą Wnioskodawca byłby zobowiązany pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego tytułem wypłaty tegoż świadczenia. W związku z powyższym, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, Dodatkowe świadczenie pośmiertne powinno korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i tym samym, nie powinno podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ jednocześnie zaznacza, że interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Jeżeli jednak przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/